IBPP1/443-251/12/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2012 r. (data wpływu 1 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu 1 czerwca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 maja 2012 r. znak: IBPP1/443-251/12/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa "X" wystąpiła do Sądu Okręgowego Wydziału I Cywilnego o zobowiązanie do złożenia przez Gminę oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz Spółdzielni własności zabudowanych działek gruntu. Jako podstawę przeniesienia wskazany został tryb art. 35 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Wyrokiem z dnia (...). sygn. akt Y Sąd Okręgowy zobowiązał Gminę do złożenia oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz Spółdzielni własności zabudowanych działek gruntu oznaczonych nr 1997/142 o pow. 335 m² oraz nr 1999/143 o pow. 1.084 m² za wynagrodzeniem na rzecz Gminy w kwocie: 393.970 zł. Kwota wynagrodzenia została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego w opinii z dnia 18 lipca 2011 r. Wartość rynkowa prawa własności działek łącznie została określona na kwotę: 393.970 zł, przy czym biegły stwierdził, że wyceniane działki spełniają wymogi art. 4 pkt 3a ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) aby być traktowane jako działki budowlane. Jednocześnie w przedmiotowej opinii podano, że oszacowana wartość nie zawiera podatku VAT.

Dla skuteczności realizacji roszczenia w trybie art. 35 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych muszą być spełnione łącznie wszystkie warunki w niej wymienione, a Sąd rozpatrując wniosek stwierdził, że:

* spółdzielnia posiadała w dniu 5 grudnia 1990 r. części działek nr 1833/143, 1804/142, 1146/143 z których w 1998 r. wydzielono działki dla jej potrzeb działki nr 1997/142 i 1999/143 będące przedmiotem sporu,

* pawilon handlowy stojący na tym gruncie i trwale z nim związany wybudowała nie później niż do dnia 30 grudnia 1978 r., a więc przed 5 grudnia 1990 r.,

* pawilon wybudowała ze środków własnych pochodzących z kredytu bankowego który spłaciła,

* przed dniem 21 marca 2003 r. to jest przed dniem złożenia wniosku o nabycie gruntu w trybie art. 35 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie uzyskała decyzji o nakazie rozbiórki pawilonu handlowego.

W tym stanie rzeczy ponieważ Gmina jako właściciel gruntu odmawiała zbycia go powódce, to powództwo o stwierdzenie obowiązku właściciela do złożenia oświadczenia woli oparte o przepisy art. 64 i 1047 § 1 kodeksu postępowania cywilnego jako w pełni zasadne należało uwzględnić. Wynagrodzenie jakie Spółdzielnia ma zapłacić za grunt Sąd ustalił w wysokości równej wartości rynkowej gruntu, a określonej przez biegłego sądowego na kwotę: 393.970 zł. Nadmienia się, że dotychczas Spółdzielnia korzystała z gruntu na podstawie umowy użytkowania zawartej w dniu 22 grudnia 1999 r. na okres 10 lat przedłużonej aneksem nr 1 z dnia 22 marca 2007 r. do dnia 31 marca 2017 r. Z tytułu użytkowania Spółdzielnia uiszcza opłatę w wysokości 4% ceny gruntu.

Z mapy zasadniczej wynika, że pawilonem handlowym zabudowana jest prawie w całości działka oznaczona nr 1999/143 natomiast fragment budynku znajduje się na działce oznaczonej nr 1997/142. Pozostała część tej działki zajęta jest pod dojazd do zaplecza pawilonu.

Działki nr 1999/143 i 1997/142 położone są w obszarze dla którego ustalenia miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta utraciły moc z dniem 1 stycznia 2004 r. (art. 87 pkt 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Dz. U. Nr 80, poz. 717).

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta zatwierdzonym uchwałą nr 0150/III/40/2002 Rady Miasta z dnia 18 grudnia 2002 r. działki nr 1999/143 i 1997/142 oznaczone są jako "tereny usług stopnia podstawowego".

Budynek pawilonu handlowego został wybudowany nie później niż do 31 grudnia 1978 r. (wg oświadczenia SM która pawilon posiada nieprzerwanie od przyjęcia go do użytku). W ostatnim czasie Spółdzielnia mieszkaniowa wykonała remont pawilonu w zakresie odnowienia i podniesienia walorów estetycznych elewacji.

W operacie ewidencji gruntów działki nr 1999/143 i nr 1997/142 oznaczone są symbolem użytku "B".

Zdaniem Wnioskodawcy działki stanowią grunt budowlany gdyż są zabudowane. Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że SM przedłożyła opinię techniczną sporządzoną w dniu 11 maja 2009 r. potwierdzającą, że budynek pawilonu jest obiektem budowlanym trwale związanym z gruntem.

Kwota zasądzona wyrokiem sądu jest jedyną należną kwotą z tytułu tej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy na mocy wyroku nastąpiło przeniesienie własności stąd kwotę należnego wynagrodzenia powiększono o podatek VAT wg stawki 23%. SM zapłaciła na rzecz Gminy łączną kwotę 484.583,10 złotych obejmującą zasądzone odszkodowanie w wysokości 393.970,00 zł oraz podatek VAT (stawka 23%) w kwocie 90.613,10 złotych. Z tytułu transakcji wystawiono fakturę VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota wynagrodzenia zasądzona wyrokiem Sądu tytułem wynagrodzenia za grunt powinna być opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. W niniejszej sprawie następuje przeniesienie własności, stąd zadaniem Wnioskodawcy czynność ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT. Wartość wynagrodzenia została ustalona przez Sąd na podstawie operatu szacunkowego, który określa wartość netto. Stąd zdaniem Wnioskodawcy, kwota wynagrodzenia jest wartością netto i należy ją powiększyć o podatek VAT wg stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy na mocy wyroku nastąpiło przeniesienie własności stąd kwotę należnego wynagrodzenia powiększono o podatek VAT wg stawki 23%. TSM "Oskard" zapłaciła na rzecz Gminy łączną kwotę 484.583,10 złotych obejmującą zasądzone odszkodowanie w wysokości 393.970,00 zł oraz podatek VAT (stawka 23%) w kwocie 90.613,10 złotych. Z tytułu transakcji wystawiono fakturę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Traktując grunt jako towar ustawodawca nie definiuje odrębnie pojęcia gruntu. W związku z czym przyjmuje się, że należy w tym zakresie odwołać się do definicji gruntu (a właściwie nieruchomości gruntowej) sformułowanej w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z, obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r., przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; uchwała rady gminy jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad wójt może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy.

Zatem Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Tak więc dostawa wymienionych we wniosku działek gruntu oznaczonych nr 1997/142 oraz nr 1999/143 za wynagrodzeniem, jako czynność cywilnoprawna jest dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT, spełniając definicję dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ww. ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zatem co do zasady, podatnicy podatku od towarów i usług dla udokumentowania wykonywanych czynności opodatkowanych wystawiają faktury VAT (art. 106 ust. 1 ustawy o VAT), z tym że w przypadku osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej podatnik wystawia faktury na ich żądanie (art. 106 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) spółdzielnia mieszkaniowa, która w dniu 5 grudnia 1990 r. była posiadaczem gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, gminy, osoby prawnej innej niż Skarb Państwa, gmina albo związek międzygminny lub osoby fizycznej oraz przed tym dniem wybudowała sama lub wybudowali jej poprzednicy prawni, budynki lub inne urządzenia trwale związane z gruntem, może żądać, aby właściciel zajętej na ten cel działki budowlanej przeniósł na nią jej własność za wynagrodzeniem. Przepis stosuje się, jeżeli przed dniem złożenia wniosku przez spółdzielnię nie została wydana decyzja o nakazie rozbiórki budynków. Przepis art. 4 pkt 3a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543) stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 35 ust. 3 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wynagrodzenie z tytułu nabycia praw do działek gruntu, o których mowa w ust. 1-12, ustala się w wysokości równej wartości rynkowej tych działek, przy czym nie uwzględnia się wartości budynków i innych urządzeń, o ile zostały wybudowane lub nabyte przez spółdzielnię lub jej poprzedników prawnych. Jeżeli właścicielem zbywanych działek jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego, właściwy organ może udzielić bonifikaty na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa wystąpiła do Sądu Okręgowego o zobowiązanie do złożenia przez Gminę oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz Spółdzielni własności zabudowanych działek gruntu. Jako podstawę przeniesienia wskazany został tryb art. 35 ust. 1 i 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Wyrokiem Sąd Okręgowy zobowiązał Gminę do złożenia oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz Spółdzielni własności zabudowanych działek gruntu oznaczonych nr 1997/142 o pow. 335 m² oraz nr 1999/143 o pow. 1.084 m² za wynagrodzeniem na rzecz Gminy w kwocie: 393.970 zł. Kwota wynagrodzenia została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego w opinii z dnia 18 lipca 2011 r. Wartość rynkowa prawa własności działek łącznie została określona na kwotę: 393.970 zł.

Biegły stwierdził, że wyceniane działki spełniają wymogi art. 4 pkt 3a ustawy o gospodarce nieruchomościami, aby być traktowane jako działki budowlane oraz że oszacowana wartość nie zawiera podatku VAT. Dla skuteczności realizacji roszczenia w trybie art. 35 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych muszą być spełnione łącznie wszystkie warunki w niej wymienione, a Sąd rozpatrując wniosek stwierdził, że:

* spółdzielnia posiadała w dniu 5 grudnia 1990 r. części działek nr 1833/143, 1804/142, 1146/143 z których w 1998 r. wydzielono działki dla jej potrzeb działki nr 1997/142 i 1999/143 będące przedmiotem sporu,

* pawilon handlowy "Blaszok" stojący na tym gruncie i trwale z nim związany wybudowała nie później niż do dnia 30 grudnia 1978 r., a więc przed 5 grudnia 1990 r.,

* pawilon wybudowała ze środków własnych pochodzących z kredytu bankowego który spłaciła,

* przed dniem 21 marca 2003 r. to jest przed dniem złożenia wniosku o nabycie gruntu w trybie art. 35 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie uzyskała decyzji o nakazie rozbiórki pawilonu handlowego.

Ponieważ Gmina jako właściciel gruntu odmawiała zbycia go Spółdzielni, to powództwo o stwierdzenie obowiązku właściciela do złożenia oświadczenia woli oparte o przepisy art. 64 i 1047 § 1 kodeksu postępowania cywilnego jako w pełni zasadne należało uwzględnić. Wynagrodzenie jakie Spółdzielnia ma zapłacić za grunt Sąd ustalił w wysokości równej wartości rynkowej gruntu, a określonej przez biegłego sądowego na kwotę: 393.970 zł.

Dotychczas Spółdzielnia korzystała z gruntu na podstawie umowy użytkowania zawartej w dniu 22 grudnia 1999 r. na okres 10 lat przedłużonej aneksem nr 1 z dnia 22 marca 2007 r. do dnia 31 marca 2017 r. Z tytułu użytkowania Spółdzielnia uiszcza opłatę w wysokości 4% ceny gruntu.

Z mapy zasadniczej wynika, że pawilonem handlowym zabudowana jest prawie w całości działka oznaczona nr 1999/143 natomiast fragment budynku znajduje się na działce oznaczonej nr 1997/142. Pozostała część tej działki zajęta jest pod dojazd do zaplecza pawilonu.

Działki nr 1999/143 i 1997/142 położone są w obszarze dla którego ustalenia miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta utraciły moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

Ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta z dnia 18 grudnia 2002 r. wynika, że działki nr 1999/143 i 1997/142 oznaczone są jako "tereny usług stopnia podstawowego".

W operacie ewidencji gruntów działki nr 1999/143 i nr 1997/142 oznaczone są symbolem użytku "B".

Budynek pawilonu handlowego został wybudowany nie później niż do 31 grudnia 1978 r. (wg oświadczenia SM która pawilon posiada nieprzerwanie od przyjęcia go do użytku). W ostatnim czasie Spółdzielnia mieszkaniowa wykonała remont pawilonu w zakresie odnowienia i podniesienia walorów estetycznych elewacji.

Działki stanowią grunt budowlany gdyż są zabudowane. Spółdzielnia przedłożyła opinię techniczną sporządzoną w dniu 11 maja 2009 r. potwierdzającą, że budynek pawilonu jest obiektem budowlanym trwale związanym z gruntem.

Z treści wniosku wynika, iż Spółdzielnia korzystała z gruntu na podstawie umowy użytkowania i uiszcza opłatę w wysokości 4% ceny gruntu, a posadowiony na ww. działkach pawilon handlowy został wybudowany przez Spółdzielnię i stanowi jej własność.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy są wyłącznie działki gruntu nr 1999/143 i nr 1997/142 (bez posadowionego na nich pawilonu handlowego i dojazdu) oznaczone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta jako "tereny usług stopnia podstawowego" a w operacie ewidencji gruntów oznaczone są symbolem użytku "B".

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Tak więc dostawa (przeniesienie prawa własności zgodnie z wyrokiem Sądu) przez Gminę na rzecz Spółdzielni działek nr 1999/143 i nr 1997/142 nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek nr 1999/143 i nr 1997/142.

W myśl art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zauważyć, iż przedmiotem określonej czynności jest konkretna dostawa bądź usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług czy też części. Zatem w świetle powołanego powyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów czy świadczeniem usługi kształtujące cenę, której usługodawca żąda od nabywcy. Tak skalkulowana kwota należności powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego towaru czy świadczonej usługi.

Istotny z punktu widzenia określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), który stanowi, że ceną jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Przytoczony przepis oznacza, że wszędzie tam, gdzie strony nie określiły wprost, czy umówiona przez nie cena jest kwotą brutto czy netto, przyjmuje się, że jest to cena brutto, a zatem cena obejmująca podatek od towarów i usług. Zasadą zatem jest, że w ramach ustalonych cen zawarty jest już podatek od towarów i usług, jeżeli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie wskażą inaczej. W tak skonstruowanej cenie zawiera się zatem podstawa opodatkowania (tzw. wartość netto) oraz podatek. Jeżeli zatem strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie tenże podatek (tzw. wartość brutto), w ramach której należny podatek można ustalić tzw. rachunkiem "w stu".

Z wniosku wynika, że wyrokiem z dnia 22 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy zobowiązał Gminę do złożenia oświadczenia woli o przeniesieniu na rzecz Spółdzielni własności zabudowanych działek gruntu oznaczonych nr 1997/142 oraz nr 1999/143 za wynagrodzeniem na rzecz Gminy w kwocie: 393.970 zł. Kwota wynagrodzenia została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego w opinii z dnia 18 lipca 2011 r. Wartość rynkowa prawa własności działek łącznie została określona na kwotę: 393.970 zł W przedmiotowej opinii podano, że oszacowana wartość nie zawiera podatku VAT.

Natomiast na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 22 maja 2012 r. znak: IBPP1/443-251/12/BM: "Czy kwota zasądzona wyrokiem jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy z tytułu tej transakcji, czy też istnieją/będą istniały pomiędzy stronami jakieś uzgodnienia co do powiększenia tej kwoty o podatek VAT..." Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 maja 2012 r. wskazał, iż "Kwota zasądzona wyrokiem sądu jest jedyną należną kwotą z tytułu tej transakcji. Zdaniem tut. organu na mocy wyroku nastąpiło przeniesienie własności stąd kwotę należnego wynagrodzenia powiększono o podatek VAT wg stawki 23%. SM zapłaciła na rzecz Gminy łączną kwotę 484.583,10 złotych obejmującą zasądzone odszkodowanie w wysokości 393.970,00 zł oraz podatek VAT (stawka 23%) w kwocie 90.613,10 złotych. Z tytułu transakcji wystawiono fakturę."

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, natomiast kwota zasądzona wyrokiem Sądu, jeżeli jest, jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, jedynym wynagrodzeniem należnym Wnioskodawcy z tytułu przeniesienia własności działek nr 1997/142 i nr 1999/143 na rzecz Spółdzielni, to stanowi - w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT - kwotę należną zawierającą podatek od towarów i usług. Podstawą opodatkowania jest zatem kwota zasądzona wyrokiem Sądu, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Jeśli natomiast zgodnie z odpowiednimi dokumentami i przepisami innych gałęzi prawa, lub ustaleniami pomiędzy stronami, zasądzona przez Sąd kwota wynagrodzenia za przeniesienie na rzecz Spółdzielni własności działek nr 1997/142 i 1999/143 nie jest jedyną kwotą należną Wnioskodawcy z tytułu tej dostawy, tylko z dokumentów, przepisów czy też uzgodnień pomiędzy stronami wynika, że jest to kwota, do której należy doliczyć podatek VAT według właściwej stawki, to zasądzona kwota jest kwotą netto.

Trzeba mieć również na uwadze, że co do zasady (poza wyjątkami określonymi np. w art. 32 ustawy o VAT) przepisy prawa podatkowego pozostawiają stronom transakcji rozstrzygnięcie kwestii wynagrodzenia za dostawę towarów czy świadczenie usług.

W związku z powyższym, jeżeli jak wskazał Wnioskodawca, zasądzona kwota wynagrodzenia za przeniesienie na rzecz Spółdzielni własności działek nr 1997/142 i 1999/143 jest jedyną należną kwotą z tytułu tej transakcji, to stanowisko Wnioskodawcy, że kwota wynagrodzenia jest wartością netto i należy ją powiększyć o podatek VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w sytuacji, gdyby z przepisów innych gałęzi prawa lub uzgodnień pomiędzy stronami wynikało, że kwota wynagrodzenia za przeniesienie na rzecz Spółdzielni własności działek nr 1997/142 i 1999/143 jest kwotą, do której należy doliczyć podatek VAT), lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.