IBPP1/443-242/08/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P., przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 13 lutego 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2008 r. (data wpływu 6 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lutego 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2008 r. (data wpływu 6 maja 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 23 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 6 kwietnia 1998 r. Wnioskodawca zakupił działki rolne położone w B. gmina W. Rada gminy uchwałą z dnia 27 stycznia 2000 r. południową część działek ujęła w lokalizacji symbolem A - tereny funkcji mieszkaniowej. W związku z tym wymienione działki Wnioskodawca podzielił i północne części niezakwalifikowane do terenu funkcji mieszkaniowej sprzedał sąsiadom, ponieważ bliskość ich domów uniemożliwiała Wnioskodawcy chemiczną ochronę malin (26 stycznia 2006 r.). Po podziale Wnioskodawcy pozostały działki, które są niezabudowanymi działkami rolniczymi (uprawa malin do chwili obecnej) w całości zlokalizowanymi w terenie funkcji mieszkaniowej. Gmina W. nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z klęską suszy w 2006 r. i klęską przymrozku w 2007 r. Wnioskodawca jest zmuszony do sprzedaży wymienionych działek. Cena działek została ustalona na 15.000 zł i 18.000 zł przed podpisaniem umowy przedwstępnej zawartej ze względu na prawo pierwokupu Agencji Nieruchomości Rolnych (17 maja 2007 r.). Przed podpisaniem Wnioskodawcę zapewniono, że nie ciążą na nim żadne podatki a opłaty pokrywa nabywca. Z audycji rolnej Wnioskodawca dowiedział się o przypadkach naliczenia podatku VAT rolnikom sprzedającym działki pod budowę.

Wnioskodawca jest rolnikiem gospodarującym na 12ha i nie rozlicza się z podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi też żadnej innej działalności gospodarczej. Od czasu ustalenia kwoty (11.2006 r.) ceny wzrosły o kilkadziesiąt procent, ale nabywca domaga się utrzymania ceny i szybkiego zawarcia umowy. Wnioskodawca nie wziął też żadnego zadatku. Wnioskodawca nie zawarł jeszcze ostatecznej umowy sprzedaży. Nabywca grozi Wnioskodawcy oddaniem sprawy do sądu, jeśli tego nie uczyni do 25 lutego 2008 r.

Wnioskodawca nie robił nic w celu uatrakcyjnienia wymienionych działek. Działki są nieuzbrojone i prowadzi do nich polna droga. Na wymienionych działkach Wnioskodawca uprawiał osobiście maliny za wyjątkiem okresu 2001-2005, kiedy były wydzierżawione wraz z całym gospodarstwem za symboliczny 1 zł dzierżawy, ponieważ stan zdrowia po przebytym zawale serca wykluczał pracę w gospodarstwie. Od wcześniejszej sprzedaży działek Wnioskodawca nie płacił podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7, środki uzyskane użył na zakup działki, na której uprawia czarną porzeczkę. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży. Rodzaj działek przeznaczonych do sprzedaży określa zaświadczenie Urzędu Gminy w W., które Wnioskodawca uzyskał przedstawiając wezwanie tut. organu do uzupełnienia (wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2003 r. działki przeznaczone były pod zabudowę mieszkalną. Zgodnie z kierunkiem studium Gminy W., zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 27 stycznia 2000 r. działki te oznaczone są symbolem A-teren funkcji mieszkalnej. Obecnie Gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.) O decyzję warunków zabudowy i zagospodarowania Wnioskodawca nie występował. Uzyskane środki Wnioskodawca zamierza wykorzystać na zakup działki, którą dzierżawi i uprawia na niej porzeczki; jej właściciel się zmienił a obecny planuje ją sprzedać.

Ponadto w 2006 r. susza zniszczyła Wnioskodawcy 30% plonu, a w 2007 r. wiosenne mrozy 60% plonu. Natomiast plantacja malin jest wyeksploatowana i wymaga likwidacji i zakładania nowej, na co Wnioskodawcy brak środków. W związku z klęskami suszy i mrozu oraz wyeksploatowaniem plantacji malin, chcąc zachować w pełni owocowania plantację czarnej porzeczki na działce Wnioskodawca jest zmuszony sprzedać wymienione działki. Działkę Wnioskodawca dzierżawił od właściciela mieszkającego w USA, który przekazał ją synowi a ten zamierza ją sprzedać, ponieważ jest to plantacja młoda Wnioskodawcy zależy na jej utrzymaniu. Przed podpisaniem umowy warunkowej z nabywcami działek strony ustaliły na wstępie ceny działek na 15.000 zł i 18.000 zł. Ze względu na to, że są to niezabudowane działki rolne a nabywcy nie są rolnikami, zachodziła konieczność podpisania umowy warunkowej i wystąpienia do Agencji Nieruchomości Rolnych z zapytaniem czy nie skorzysta z prawa pierwokupu. Przed podpisaniem umowy warunkowej zapewniano Wnioskodawcę, że nie ciążą na nim żadne zobowiązania. W połowie ubiegłego roku z audycji rolnej Polskiego Radia Wnioskodawca dowiedział się o kontrowersjach wokół podatku VAT przy sprzedaży działek przez rolników. Ponieważ z nabywcami Wnioskodawca ustalał cenę netto, to znaczy, że wszystkie opłaty i należności pokrywają oni, a już co do ceny, zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzili go w błąd, przed podpisaniem umowy ostatecznej Wnioskodawca chce mieć jednoznaczną wykładnię. Wnioskodawca jest rolnikiem - 12ha ziemi własnej i 3 ha dzierżawy. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT. Nabywcy, z którymi Wnioskodawca podpisał umowę warunkową pozwali go do sądu o zobowiązanie podpisania umowy na dzień 6 maja.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania:

Czy na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku VAT od sprzedaży działek 14a i 18a położonych w B....

Jeśli tak, to w jakiej wysokości.

Jeżeli tak, to podstawą do naliczenia będzie kwota 15000 i 18000 zł z umowy warunkowej, której utrzymania domagają się przed sądem nabywcy, czy aktualna cena rynkowa działek w tym rejonie około dwukrotnie wyższa.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT od sprzedawanych działek, ponieważ jest rolnikiem ryczałtowym, tzn. nie rozlicza się indywidualnie z podatku VAT, ani nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej. Gmina W. nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, więc w rozumieniu prawa sprzedawane działki nie mogą być traktowane jako budowlane. Są one niezabudowanymi i nieuzbrojonymi działkami rolnymi wykorzystywanymi rolniczo (uprawa malin). Potwierdzeniem tego była konieczność zwrócenia się do Agencji Nieruchomości Rolnych w sprawie skorzystania z przysługującego jej prawa pierwokupu. Działki mogą stać się budowlanymi dopiero na indywidualny wniosek. Do sprzedaży Wnioskodawcę zmusza katastrofalna sytuacja w gospodarstwie wynikła z suszy w 2006 r. (zniszczone 30% plonów) i mrozu w 2007 r. (60% plonów) oraz wyeksploatowanie plantacji malin.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle cytowanych powyżej przepisów działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym prowadzącym działalność rolniczą, a zatem jest podatnikiem zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać dwie działki, wykorzystywane jako pole uprawne (plantacja malin). Środki uzyskane z tej sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na rozwój gospodarstwa. W przeszłości Wnioskodawca dokonał już dostawy gruntów. Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż planowana transakcja sprzedaży gruntu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Bowiem rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego. Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności wskazujące na wykorzystanie gruntu, który ma być obecnie przedmiotem sprzedaży, dla celów zarobkowych w sposób ciągły, gdyż Wnioskodawca prowadził na ww. gruncie rolnym działalność rolniczą, a zatem działalność uznawaną przez ustawę o podatku od towarów i usług za działalność gospodarczą oraz w latach 2001-2005 wydzierżawiał przedmiotowy grunt wraz z całym gospodarstwem. Analiza taka jest zgodna z przepisem art. 4 ust. 3 Szóstej Dyrektywy oraz art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, jak również z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, że sporadyczność czynności, względnie jednorazowe ich wykonanie, tworzy z danej osoby podatnika również wówczas, gdy jednorazowo wykonana czynność jest czynnością wykonywaną w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody. Zgodnie z powyższym sprzedaż gruntu przez rolnika oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca dokonując dostawy zachowa się jak podatnik podatku od towarów usług. W takiej sytuacji dostawa wskazanego we wniosku gruntu kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, iż Wnioskodawca zamierza przeznaczyć środki uzyskane z tej sprzedaży na rozwój gospodarstwa (zakup dzierżawionej obecnie działki, na której znajduje się plantacja czarnej porzeczki), a zatem sprzedaż przedmiotowego gruntu przyczyni się do realizacji działalności rolniczej w przyszłości. W przedstawionej sytuacji nie można mówić także o majątku osobistym rolnika, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej, gdyż przedmiotowy grunt był wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej, stanowiącej działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W efekcie planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług. Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i należy do zadań własnych gminy. W tym celu rada gminy uchwala studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Ustalenia studium są wiążące dla organów przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4 ustawy o zagospodarowaniu) a rada gminy uchwala plan po stwierdzeniu jego zgodności z ustaleniami studium (art. 20 ust. 1 ww. ustawy). W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. O ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych i nie określają przeznaczenia gruntu.

Z powyższych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Z treści wniosku wynika, iż działki mające być przedmiotem sprzedaży położone są na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Z informacji uzyskanej przez Wnioskodawcę wynika, że przedmiotowe działki przeznaczone są zgodnie z założeniami studium zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.Wnioskodawca nie występował o decyzję warunków zabudowy i zagospodarowania.Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazuje, iż zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości rolnej, jednakże z uzupełnienia wniesionego przez podatnika pismem z dnia 4 maja 2008 r. wynika, iż zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta przedmiotowe tereny zostały zakwalifikowane jako tereny funkcji mieszkalnej.

Mając na uwadze wyżej przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, sprzedaż przedmiotowego gruntu, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu według stawki 22%. Podkreślić ponadto należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Oznacza to, że w przypadku, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, zobowiązany będzie do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczy równowartości 50.000 zł. Reasumując, sprzedaż wydzielonych gruntów przez rolnika oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Strona dokonując dostawy zachowa się jak podatnik podatku od towarów usług. W takiej sytuacji dostawa wskazanego we wniosku gruntu kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Tym samym, planowana przez Wnioskodawcę, jako rolnika, dostawa gruntu służącego uprzednio działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nawet jeśli ma ona charakter jednorazowy.

W kwestii wysokości należnego podatku stwierdzić należy, iż wielkość należnego podatku jest iloczynem podstawy opodatkowania oraz stawki podatkowej. Jak już wyżej wskazano, niniejsza sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką 22%.Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przedmiotowej sprawie kwota należna z tytułu sprzedaży zostanie określona w umowie sprzedaży, która regulowana jest przepisami prawa cywilnego. Zgodnie z regulacjami cywilnoprawnymi i zasadą swobody umów kontrahenci kształtują warunki umowy zgodnie z własną wolą. Zatem tut. organ podatkowy nie jest kompetentny do rozstrzygania o sposobie ustalenia ceny i jej wysokości w umowie sprzedaży.Podsumowując, tut. organ podatkowy nie wypowiada się w sprawie ustalenia ceny sprzedaży przedmiotowych działek i w konsekwencji nie określa konkretnej wysokości podatku należnego.Zaznaczyć jednakże należy, iż w niniejszej interpretacji wskazano stawkę podatku VAT właściwą dla przedmiotowej sprzedaży, tj. 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.