IBPP1/443-23/08/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2007 r. (data wpływu 31 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie przyspieszonym - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie przyspieszonym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi inwestycję, której przedmiotem jest wybudowanie zamkniętego osiedla w K. składającego się z zespołu 30 budynków jednorodzinnych w zabudowie wolnostojącej, bliźniaczej i szeregowej, oraz czterokondygnacyjnego domu wielorodzinnego z usługami i sprzedaży powierzchni mieszkalnych i usługowych na tym osiedlu.

Na realizację zadania Spółka korzysta z kredytu udzielonego przez bank:

* kredyt obrotowy umowa nr XXX z 14 czerwca 2007 r. na pełną kwotę 14.658 tys. złotych,

* kredyt odnawialny umowa nr XXX z 14 czerwca 2007 r. na pełną kwotę 1.400 tys. złotych.

Wnioskodawca podpisał umowy z trzema firmami budowlanymi, które wykonują prace zgodnie z harmonogramami i wystawiają faktury na podstawie zaakceptowanych przez inspektorów nadzoru budowlanego (reprezentujących inwestora oraz bank) protokołów odbioru prac.

Wnioskodawca reguluje zobowiązania wobec wykonawców z wyżej wymienionych rachunków bankowych (kredytowych) w następujący sposób:

* podatek VAT wynikający z faktury wystawionej przez wykonawcę z rachunku kredytu odnawialnego (umowa XXX z dn. 14 czerwca 2007)

* wartość netto wynikającą z faktury wystawionej przez wykonawcę z rachunku kredytu obrotowego (umowa XXX dn. 14 czerwca 2007).

Zgodnie z umową zawartą z wykonawcami 95 % wartości netto jest przekazywane na rachunek wskazany na fakturze wystawionej przez wykonawcę a pozostałe 5 % wartości netto trafia na rachunek zastrzeżony, otwarty dnia 26 czerwca 2007 r. przez Inwestora na potrzeby rozliczeń.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z umową rachunku zastrzeżonego zawartą z bankiem środki gromadzone na tym rachunku są niedostępne dla Podatnika i nie może nimi rozporządzać. Zgodnie z umową środkami tymi dysponuje wykonawca na zasadach określonych w załączniku do umowy z wykonawcą.

Uzgodnione z wykonawcą zasady płatności za faktury reguluje zapis w umowie z wykonawcą, który brzmi: "Inwestor będzie uprawniony do zatrzymania tytułem kaucji 5 % kwoty netto (bez VAT) każdej faktury wystawionej przez wykonawcę tytułu wynagrodzenia za wykonane usługi kwoty kaucji gwarancyjnej na zabezpieczenie należytego wykonania umowy. Kaucja gwarancyjna jest częścią wynagrodzenia wykonawcy i zostanie mu zwrócona w terminach określonych".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, kiedy podatnik reguluje należności za faktury dostawcy usług zgodnie z umową, w której strony uzgodniły, że 5 % kwoty netto będzie przekazywane na rachunek wydzielony - zastrzeżony, a reszta, czyli 95 % kwoty netto i cały VAT na rachunek dostawcy, podatnik może skorzystać ze zwrotu podatku naliczonego w trybie przyśpieszonym.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do ubiegania się o wcześniejszy zwrot podatku naliczonego VAT, ponieważ jego rachunek bankowy został obciążony w 100 % wartością faktur, co oznacza, że należności zostały uregulowane w całości (rachunek wykonawcy plus rachunek zastrzeżony) zgodnie z zawartymi umowami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Istotną zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest istnienie związku podatku z czynnościami opodatkowanymi. Powyższa zasada została uregulowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych bądź niepodlegających temu podatkowi.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy o VAT.

W myśl przepisu art. 87 ust. 2 ustawy o VAT z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Zgodnie z art. 87 ust. 3 ww. ustawy różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 oraz obrotu z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Stosownie do przepisu art. 87 ust. 6 ustawy o VAT na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 - w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

Z analizy powyższego przepisu wynika, iż na umotywowany wniosek podatnika i przy spełnieniu określonych warunków podstawowe terminy zwrotów mogą być skrócone w następujący sposób: 180-dniowy do 60-dniowego i 60-dniowy do 25-dniowego.

Podatnik może otrzymać wcześniejszy zwrot, gdy spełni następujące warunki:

* zapłaci wszystkie należności wynikające z faktur (dokumentów celnych oraz decyzji) dokumentujących zakupy rozliczone w deklaracji podatkowej VAT-7,

* zapłata za te należności zostanie w całości dokonana bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem przepisów art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:

Przepis ten ustanawia konieczność zapłaty za pośrednictwem rachunku bankowego należności za transakcję o wartości przekraczającej 15.000 euro, a zatem nie dopuszcza w takim przypadku zapłaty bezpośrednio w formie gotówkowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzący inwestycję podpisał umowy z trzema firmami budowlanymi, które wykonują prace zgodnie z harmonogramami i wystawiają faktury na podstawie zaakceptowanych przez inspektorów nadzoru budowlanego (reprezentujących inwestora oraz bank) protokołów odbioru prac. Wnioskodawca reguluje zobowiązania wobec wykonawców w następujący sposób: podatek VAT wynikający z faktury wystawionej przez wykonawcę z rachunku kredytu odnawialnego, wartość netto wynikającą z faktury wystawionej przez wykonawcę z rachunku kredytu obrotowego. Zgodnie z umową zawartą przez Wnioskodawcę z wykonawcami 95% wartości netto jest przekazywane na rachunek wskazany na fakturze wystawionej przez wykonawcę a pozostałe 5% wartości netto trafia na rachunek zastrzeżony, otwarty przez Inwestora na potrzeby rozliczeń.

Wnioskodawca wskazał wprawdzie, iż zgodnie z umową rachunku zastrzeżonego zawartą z bankiem środki gromadzone na tym rachunku są niedostępne dla Podatnika i nie może nimi rozporządzać. Zgodnie z umową środkami tymi dysponuje wykonawca na zasadach określonych w załączniku do umowy z wykonawcą. Z treści wniosku wynika jednak, że uzgodnione z wykonawcą zasady płatności za faktury reguluje zapis w umowie z wykonawcą, który stanowi, iż: "Inwestor będzie uprawniony do zatrzymania tytułem kaucji 5% kwoty netto (bez VAT) każdej faktury wystawionej przez wykonawcę tytułu wynagrodzenia za wykonane usługi kwoty kaucji gwarancyjnej na zabezpieczenie należytego wykonania umowy. Kaucja gwarancyjna jest częścią wynagrodzenia wykonawcy i zostanie mu zwrócona w terminach określonych".

Zgodnie z konstrukcją prawną przepisu art. 87 ust. 6 ustawy o VAT, skuteczność wniesionego wniosku i tym samym skrócenie terminu zwrotu, bezwzględnie uwarunkowane jest nie tylko wywiązaniem się podatnika z obowiązków wobec jego wierzycieli, poprzez "zapłatę należności" wynikających z faktur VAT, ale również zachowaniem wymaganej formy ich uiszczania.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż o zwrot w terminie krótszym może starać się podatnik tylko wówczas, jeżeli zapłacił bezpośrednio wystawcom faktur, z których wynika podatek VAT wykazany w deklaracji rozliczeniowej jako podatek naliczony, pełną kwotę należności, wynikającą z tych faktur.

Zgodnie z postanowieniami wynikającymi z zawartej przez Wnioskodawcę umowy z wykonawcami 5% wartości netto każdej faktury trafia na rachunek zastrzeżony, otwarty przez Inwestora na potrzeby rozliczeń. Ponadto zawarta umowa stanowi, iż "Inwestor będzie uprawniony do zatrzymania tytułem kaucji 5% kwoty netto (bez VAT) każdej faktury" oraz "kaucja gwarancyjna jest częścią wynagrodzenia wykonawcy i zostanie mu zwrócona w terminach określonych".

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym nie można uznać, iż Wnioskodawca dokonał zapłaty pełnej kwoty należności wynikającej z faktury bezpośrednio na rachunek wystawcy faktury, gdyż zgodnie z umową zawartą z wykonawcą kaucja stanowiąca 5% wartości netto każdej faktury trafia na rachunek zastrzeżony Inwestora i zostanie wykonawcy "zwrócona w terminach określonych".

Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska wskazał, że "należności zostały uregulowane w całości (rachunek wykonawcy plus rachunek zastrzeżony) zgodnie z zawartymi umowami". Pojęcie "należności uregulowanych", jak i "należności zapłaconych" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Małym Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994 r. wyrażenie "uregulować coś" oznacza ująć coś w normy, przepisy, uporządkować, załatwić, uregulować należność, rachunek, dług (zapłacić, uiścić rachunek, należność, dług). Natomiast zapłata to uiszczenie należności za coś, zapłacenie (zwykle pieniędzmi, czasem produktami, towarami). Nie powinno więc budzić wątpliwości, iż uregulowanie należności jest pojęciem szerszym niż pojęcie należności zapłaconych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż dokonanie zapłaty należności wynikających z otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur w sposób zgodny z zawartymi umowami tj. przekazanie 5% wartości netto na rachunek zastrzeżony - otwarty przez Inwestora na potrzeby rozliczeń, a 95% wartości netto i całej kwoty podatku VAT na rachunek dostawcy, nie stanowi całkowitej zapłaty należności bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie może skutecznie złożyć wniosku o przyśpieszenie terminu zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.