IBPP1/443-215/12/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 maja 2012 r. (data złożenia 9 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy fakt posłużenia się przez kontrahentów Spółki na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy towarów i usług niepełną nazwą podatnika w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub nazwą podobnie skróconą, pozbawia Wnioskodawcę możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takich fakturach - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy fakt posłużenia się przez kontrahentów Spółki na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy towarów i usług niepełną nazwą podatnika w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub nazwą podobnie skróconą, pozbawia Wnioskodawcę możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takich fakturach.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 maja 2012 r. (data złożenia 9 maja 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 kwietnia 2012 r. znak: IBPP1/443-215/12/AZb.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

...Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa zwana dalej Spółką prowadzi działalność w prawnej formie spółki komandytowej. Pełna nazwa Spółki brzmi "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa", gdzie "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" oznacza komplementariusza. Powyższa długa nazwa powoduje, że niektórzy kontrahenci w fakturach dokumentujących sprzedaż na rzecz podatnika jakim jest Spółka towarów i usług posługują się nazwą skróconą, często skróconą bardziej niż wynika to z nazwy określonej w umowie Spółki oraz dokumentów złożonych przy okazji rejestracji Spółki, gdzie jako dopuszczalną nazwą skróconą podatnika wpisano "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k.". Przykładowo wystawcy faktur zakupowych stosują prawidłowy NIP, wpisują właściwy adres podatnika, jednak określając komplementariusza stosują z reguły skrót "A. Sp. z o.o." zamiast "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością", co stoi w sprzeczności z brzmieniem art. 104 Kodeksu spółek handlowych. Sprzedawcy z reguły tłumaczą swoje postępowanie zbyt długą nazwą spółki nie mieszczącą się do formatek użytkowanych przez nich programów informatycznych, za pomocą których wystawiane są faktury.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 9 maja 2012 r. wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 września 2011 r. w zakresie odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Spółka składa deklaracja VAT-7. Spółka zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Kontrahenci wystawiający na rzecz Spółki faktury VAT, o których mowa we wniosku, są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.

Zakupy towarów i usług udokumentowane przedmiotowymi fakturami VAT, są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

W zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R złożonym przez Spółkę, wniesionym do naczelnika właściwego urzędu skarbowego, została podana następująca nazwa skrócona Spółki: A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. K.

Nazwa skrócona, jaka znajduje się na przedmiotowych fakturach nie jest nazwą skróconą zgodną z danymi Spółki podanymi w ww. zgłoszeniu rejestracyjnym.

Przedmiotowe faktury otrzymane od kontrahentów Spółki potwierdzają czynności faktycznie dokonane. Czynności te stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, a ww. faktury podają kwoty zgodne z rzeczywistością.

Przez stwierdzenie, iż kontrahenci dokumentują sprzedaż na rzecz Spółki niepełną nazwą podatnika w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub nazwą podobnie skróconą należy rozumieć nazwy skrócone inne od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R złożonym przez Spółkę, np. "A. Sp. z o.o. Spółka komandytowa" lub "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub "A. Sp. z o.o. S.k." lub "A. Spółka z o.o. Sp.k." We wniosku chodzi o sytuacje, gdy na fakturach kontrahenci wpisują jedną z wymienionych wyżej nazw skróconych, inną niż nazwa skrócona zawarta w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Przedmiotowe faktury umożliwiają identyfikację Spółki, każdorazowo zawierają prawidłowy NIP Spółki i prawidłowy adres.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakt posłużenia się przez kontrahentów podatnika jakim jest Spółka na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz Spółki towarów i usług niepełną nazwą podatnika w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub nazwą podobnie skróconą pozbawia Spółkę możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takich fakturach.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt posłużenia się przez kontrahentów podatnika na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz Spółki towarów i usług skróconą nazwą w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub podobnie skróconą, nie pozbawia podatnika jakim jest Spółka możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takiej fakturze. W szczególności Spółka nie ma obowiązku, w celu uzyskania możliwości odliczenia podatku naliczonego, przesłać kontrahentowi posługującemu się w fakturze niepełną nazwą Spółki noty korygującej, w której korygowana byłaby nazwa Spółki. Argumentacja powyższego stanowiska przedstawia się następująco.

Zasady wystawiania faktur określa rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem. Stosowanie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Elementy składowe faktury określa § 5 ust. 1 rozporządzenia, zgodnie z którym faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

Zatem z treści powołanego § 5 ust. 1 rozporządzenia wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Ponadto, w myśl § 15 ust. 1 rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę zwaną notą korygującą. Jak stanowi § 15 ust. 2 rozporządzenia, nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Sformułowanie "jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą" oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy tylko w niektórych elementach nazwy, wówczas może je skorygować notą korygującą.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza więc możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 88 ust. 3a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy:

* sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:

* wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących;

* w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;

* transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;

* wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;

* wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

* stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności;

* podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością;

* potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;

* faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego.

Z powyższego wynika, iż nie występuje ograniczenie prawa do odliczenia w przypadku, gdy faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług zawiera błędną nazwę sprzedawcy lub nabywcy. Zgodnie z rozporządzeniem podatnik wystawia w takiej sytuacji fakturę korygującą lub notę korygującą (w przypadku nabywcy), którą może poprawić zaistniały błąd. Jednakże nie ma to żadnego wpływu na prawo do odliczenia.

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwiska jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie "spółka komandytowa". W myśl § 2 cyt. artykułu dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp.k.". Biorąc pod uwagę, że komplementariuszem Spółki jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, należy zauważyć, że zgodnie z art. 160 § 1 k.s.h., firma spółki może być obrana dowolnie; powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie "spółka z ograniczoną odpowiedzialnością". Jednakże § 2 cyt. artykułu wskazuje, że dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "spółka z o.o." lub "sp. z o.o.".

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego sprawy, należy podkreślić, że żaden z przepisów prawa podatkowego nie stanowi wprost o konieczności użycia przez wystawcę faktury dokładnej i pełnej nazwy odbiorcy. Jeśli materiał dowodowy wskazuje jednoznacznie, że dana faktura została wystawiona przez usługodawcę z tytułu rzeczywiście zrealizowanych przez niego czynności, a jej niedokładność polega wyłącznie na nieprecyzyjnym określeniu odbiorcy usługi, (w przypadku Spółki wynika to z ograniczonej objętości, co do ilości wpisywanych znaków systemów do wystawiania faktur), faktura taka, mimo, że jest dotknięta pewną niedokładnością, daje podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, skoro rzeczywistą podstawę jej wystawienia stanowią czynności faktycznie wykonane przez dostawcę.

Należy przy tym wskazać, że jednym z elementów jednoznacznie identyfikujących podatnika jest numer identyfikacji podatkowej (NIP) a także pomocniczo adres w tym przypadku odbiorcy faktury.

Przysługujące podatnikowi, jakim jest Spółka, prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi podstawę całego systemu podatku VAT. Dlatego też jakiekolwiek ograniczenie tego prawa musi wynikać wprost z przepisów ustawy. W omawianej sprawie nie istnieje niebezpieczeństwo, że dojdzie do pomyłki w określeniu podmiot jest podatnikiem, gdyż nie istnieje żadna inna spółka komandytowa o takiej nazwie, mająca ten sam NIP i mieszcząca się pod tym samym adresem. Przedstawiona sytuacja nie powoduje ryzyka oszustwa lub nadużycia zaś ewentualne podważenie prawa do odliczenia podatku naliczonego tylko z powodu nieprecyzyjności w określeniu nazwy podatnika będzie naruszało również zasadę proporcjonalności.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny w świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że w przypadku, gdy otrzymane faktury zakupu zawierają dane podatnika umożliwiające jego identyfikację, przy czym w nazwie odbiorcy faktury zastosowany został ogólnie przyjęty skrót "sp. z o.o.", zamiast "spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" lub inny podobny wskazujący jednoznacznie na podatnika, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego (jeżeli zakupy te mają związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi).

Dodatkowo należy wskazać, że notą korygującą można skorygować jedynie błędy formalne faktury, których brak i tak nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dotkniętej taką wadą. W tej sytuacji w przypadku wykazania na fakturze niepełnej nazwy podatnika jako odbiorcy, zachowane zostanie prawo do odliczenia podatku naliczonego, z niej wynikającego.

W związku z powyższym, opierając się na wyżej przytoczonych regulacjach, należy stwierdzić, że kwestia konieczności wystawienia noty korygującej faktury dotkniętej brakiem formalnym rozstrzygnięta jest podobnie. Zakładając racjonalność prawodawcy, mając na uwadze fakt użycia wyrażenia "może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą" stwierdzić należy, iż wystawienie noty korygującej jest uprawnieniem a nie obowiązkiem podatnika.

W tej sytuacji należy przyjąć, że wystawienie każdorazowo noty korygującej byłoby przejawem zbytniego formalizmu niemającego wpływu na realizację obowiązków podatników wobec Skarbu Państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Powyższe regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył więc podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przepis art. 88 ustawy o VAT określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Natomiast w myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych, określały do dnia 31 marca 2011 r. przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), natomiast w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zatem z treści ww. przepisów wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Jednocześnie przepisy rozporządzenia wskazują, że w razie jakiejkolwiek pomyłki na fakturze należy wystawić fakturę korygującą, bowiem zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

W myśl § 15 ust. 2 ww. rozporządzenia, nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej (§ 15 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2011 r., podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2012 r., podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Jak stanowi art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (...).

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia - "Dane identyfikacyjne", w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się na wystawianych na niego fakturach VAT, m.in. pełna lub skrócona nazwa firmy, winny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, podanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w prawnej formie spółki komandytowej. Pełna nazwa Spółki brzmi "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa", gdzie "A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" oznacza komplementariusza. Powyższa długa nazwa powoduje, że niektórzy kontrahenci w fakturach dokumentujących sprzedaż na rzecz podatnika jakim jest Spółka towarów i usług posługują się nazwą skróconą, często skróconą bardziej niż wynika to z nazwy określonej w umowie Spółki oraz dokumentów złożonych przy okazji rejestracji Spółki.

W zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R złożonym przez Spółkę, wniesionym do naczelnika właściwego urzędu skarbowego, została podana następująca nazwa skrócona Spółki: A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. K.

Nazwa skrócona, jaka znajduje się na przedmiotowych fakturach nie jest nazwą skróconą zgodną z danymi Spółki podanymi w ww. zgłoszeniu rejestracyjnym.

Przez stwierdzenie, iż kontrahenci dokumentują sprzedaż na rzecz Spółki niepełną nazwą podatnika w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub nazwą podobnie skróconą należy rozumieć nazwy skrócone inne od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R złożonym przez Spółkę, np. "A. Sp. z o.o. Spółka komandytowa" lub "A Sp. z o.o. Sp.k." lub "A. Sp. z o.o. S.k." lub "A. Spółka z o.o. Sp.k." We wniosku chodzi o sytuacje, gdy na fakturach kontrahenci wpisują jedną z wymienionych wyżej nazw skróconych, inną niż nazwa skrócona zawarta w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Kontrahenci wystawiający na rzecz Spółki faktury VAT, o których mowa we wniosku, są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.

Zakupy towarów i usług udokumentowane przedmiotowymi fakturami VAT, są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedmiotowe faktury otrzymane od kontrahentów Spółki potwierdzają czynności faktycznie dokonane. Czynności te stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, a ww. faktury podają kwoty zgodne z rzeczywistością.

Przedmiotowe faktury umożliwiają identyfikację Spółki, każdorazowo zawierają prawidłowy NIP Spółki i prawidłowy adres.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy fakt posłużenia się przez kontrahentów Wnioskodawcy na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz Spółki towarów i usług niepełną nazwą podatnika w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub nazwą podobnie skróconą pozbawia Spółkę możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takich fakturach.

W ocenie Wnioskodawcy fakt posłużenia się przez kontrahentów podatnika na fakturze dokumentującej sprzedaż na rzecz Spółki towarów i usług skróconą nazwą w brzmieniu "A. Sp. z o.o. Sp.k." lub podobnie skróconą, nie pozbawia podatnika jakim jest Spółka możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takiej fakturze. W szczególności Spółka nie ma obowiązku, w celu uzyskania możliwości odliczenia podatku naliczonego, przesłać kontrahentowi posługującemu się w fakturze niepełną nazwą Spółki noty korygującej, w której korygowana byłaby nazwa Spółki.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż za nieprawidłowe należy uznać sytuacje, w których na fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług przez Wnioskodawcę posłużono się niepełną nazwą podatnika lub nazwą skróconą Wnioskodawcy inną od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Dla oceny zaistniałego stanu faktycznego należy jednakże rozpatrzyć, jakie konsekwencje w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego powoduje stosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki błędnej nazwy podmiotu wskazanego jako nabywca.

Jak już zaznaczono powyżej, faktura VAT jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury VAT są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury VAT wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy o VAT mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zatem zauważyć, iż błąd w nazwie nabywcy (tekst jedn.: umieszczenie na fakturze niepełnej nazwy podatnika lub nazwy skróconej innej od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R) przy jednoczesnym prawidłowym numerze NIP Spółki i prawidłowym adresie jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Z powyższego wynika, iż o prawidłowości faktur VAT otrzymywanych przez Wnioskodawcę powinny decydować przede wszystkim ustalenia, czy dokumenty te potwierdzają rzeczywiste transakcje gospodarcze. Z treści wniosku wynika, iż przedmiotowe faktury otrzymane od kontrahentów Spółki (będących zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi) potwierdzają czynności faktycznie dokonane. Czynności te stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT, a ww. faktury podają kwoty zgodne z rzeczywistością.

Z tego też względu należy uznać, iż chociaż przedmiotowe faktury VAT nie spełniają wymogów określonych przepisami prawa, nie można uznać, że zawierają nieprawidłowości, które nie pozwalają na rzeczywiste odzwierciedlenie przebiegu zdarzeń gospodarczych.

Nie można zatem stwierdzić, że wystawienie faktury w sposób opisany we wniosku pozbawia Wnioskodawcę prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy o VAT enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym a zakupy towarów i usług udokumentowane przedmiotowymi fakturami VAT, są wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy na otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach VAT umieszczono niepełną nazwę Wnioskodawcy lub nazwę skróconą inną od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, lecz na podstawie innych danych zawartych w fakturze, takich jak adres oraz numer identyfikacji podatkowej jest możliwa identyfikacja Spółki, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nadmienia się, iż w przypadku udokumentowania zakupu fakturą VAT zawierającą niepełną nazwę Wnioskodawcy lub nazwę skróconą inną od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zasadnym jest co do zasady skorygowanie tych błędów poprzez wystawienie noty korygującej, co jednak nie uniemożliwia dokonania odliczenia podatku naliczonego na zasadach i w terminach wskazanych przepisami prawa. W przepisie art. 88 nie wskazano bowiem, że takie nieprawidłowości stanowią o braku prawa do odliczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że fakt posłużenia się przez kontrahentów na fakturze nazwą skróconą nie pozbawia Wnioskodawcy możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w takiej fakturze, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy jednakże dodać, że użycie przez ustawodawcę wyrażenia, że nabywca "może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą" wcale nie oznacza, jak twierdzi Wnioskodawca, że prawodawca pozostawił nabywcy możliwość wyboru na zasadzie uprawnienia podatnika, że albo wystawi notę korygującą albo nie. Przepis mówiący o tym, że nabywca może wystawić notę korygującą oznacza wyjątek od zasady jaką jest to, że każdą nieprawidłowość na fakturze co do zasady winien skorygować sprzedawca, tj. podmiot, który fakturę wystawił, poprzez wystawienie faktury korygującej. Zatem również w przypadku błędnej nazwy czy adresu nabywcy co do zasady sprzedawca powinien wystawić fakturę korygującą. Jednakże ponieważ niektóre błędy na fakturach uznane zostały przez ustawodawcę za błędy mniejszej wagi, dlatego dopuszczono ich skorygowanie również przez nabywcę w drodze noty korygującej, którą jednak sprzedawca musi zaakceptować. Nabywca notą korygującą koryguje bowiem nie swój dokument tylko dokument obcy wystawiony przez inny podmiot - sprzedawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę i została wydana wyłącznie w jego indywidualnej sprawie. Przedmiotowa interpretacja nie stanowi natomiast oceny prawidłowości wystawiania faktur przez dostawców (usługodawców) i nie wywołuje żadnych skutków prawnych dla kontrahentów Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.