IBPP1/443-21/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 8 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem które wpłynęło do tut. Biura 4 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem, które wpłynęło do tut. Biura 4 kwietnia 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 27 marca 2014 r. znak: IBPP1/443-21/14/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2006 r. na podstawie umowy darowizny Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości położonej w O., która stanowiła gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym o łącznej powierzchni 1,2833 ha, składającej się z niezabudowanych, nieuzbrojonych i nieogrodzonych działek o nr 1049/108 i 1254/108.

Zgodnie z wypisem tekstu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta T. G., uchwalonym przez Radę Miejską w 2013 r. przedmiotowa nieruchomość aktualnie wchodzi w obręb terenów o przeznaczeniu oznaczonym symbolem 60-MNII - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Nieruchomość zgodnie z decyzją Burmistrza Miasta T. G. została podzielona na 16 mniejszych działek. Działki zostały poddane podziałowi tylko i wyłącznie dlatego, że w obecnej sytuacji makroekonomicznej znalezienie jednego nabywcy na grunt o tak dużej powierzchni jest praktycznie niemożliwe. Jedynie podział nieruchomości na mniejsze działki gwarantuje możliwość upłynnienia składnika majątku.

Dwie z działek zostały podarowane bratu na powiększenie jego nieruchomości, gdzie znajduje się jego dom. Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać resztę działek w zależności od ilości potencjalnych nabywców.

Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na cele osobiste.

Wnioskodawca nadmienia, że nie prowadzi działalności gospodarczej, sprzedaży działek nie dokonuje w celach handlowych, lecz dla celów osobistych, przedmiotowego gruntu nie wykorzystywał nigdy w działalności gospodarczej w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, nie dawał ogłoszeń mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, nie posiada z żoną innych gruntów, które zamierzałby sprzedać w przyszłości.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz nie składa deklaracji VAT-7.

Nieruchomość, położoną w O., składającą się z dwóch działek nr 1049/108 i 1254/108, stanowiącą rolę o łącznej powierzchni 1,2833 ha Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od swojej matki Gertrudy 8 marca 2006 r. Na podstawie wypisu z rejestru gruntów wydanego przez Starostwo Powiatowe w T. G., wynika, że działki te stanowią rolę klasy IVa i V i były w dniu darowizny, jak i obecnie niezabudowane, nieuzbrojone i nieogrodzone. Zgodnie z zapisem aktu notarialnego przedmiotowa nieruchomość stanowiła gospodarstwo rolne, lecz tak naprawdę nigdy nic na niej Wnioskodawca nie uprawiał, więc nie była wykorzystywana zgodnie z przeznaczeniem. Wnioskodawca planuje budowę domu jednorodzinnego dla siebie i swojej rodziny. Nieruchomość jest zbyt duża, więc postanowił część sprzedać a otrzymane środki przeznaczyć na budowę własnego domu, dlatego złożył wniosek o podział nieruchomości. Decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości wydał Burmistrz Miasta T. G. 30 sierpnia 2013 r.

Przez cały okres posiadania przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca nie uzyskiwał z tego gruntu żadnych płodów rolnych. Nigdy nic na niej nie uprawiał, nie wynajmował ani nie wydzierżawiał.

Sprzedaż działek wydzielonych z działek 1049/108 i 1254/108 jest podyktowana przyczynami ekonomicznymi. Wnioskodawca chciałby wybudować w przyszłości dom dla swojej rodziny, lecz w tych trudnych czasach środki uzyskiwane z pracy są niewystarczające. Oszczędności Wnioskodawca nie posiada, więc środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości chciałby przeznaczyć na ten cel.

Działki będące przedmiotem sprzedaży są niezabudowane, nieuzbrojone i nieogrodzone.

Wskazane we wniosku działki jak i te wydzielone nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy, Wnioskodawca nigdy nie czerpał żadnych korzyści z tego tytułu.

Wnioskodawca nie planuje występować ani też nie składał wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Nigdy też nie wnosił wniosku o zmianę przeznaczenia tych działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zmiana przeznaczenia nastąpiła z inicjatywy Rady Miejskiej uchwałą XXXVIII/424/2013 z 27 lutego 2013 r. i zgodnie z wypisem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta T. G. - Dzielnice Północne Miasta T. G. - O., R., S., P., S., część L. na północ od ulicy C. i terenów leśnych, przedmiotowa nieruchomość wchodzi w obręb terenów o przeznaczeniu oznaczonym symbolem 60-MNII -tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

W przypadku przedmiotowych działek Wnioskodawca nie planuje budowy drogi, wyposażenia wydzielonych działek w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej itp.

W celu sprzedaży działek Wnioskodawca nie planuje podejmowania działań marketingowych gdyż tak naprawdę nie ma na to czasu. Jeżeli zdarzy się chętny na zakup nieruchomości to ją sprzeda.

Na dzień dzisiejszy jedyną transakcję jaką Wnioskodawca wykonał w związku z przedmiotowymi działkami to darowanie bratu jednej z nich, więc nie pozyskał jeszcze żadnego klienta. Działań marketingowych w związku ze sprzedażą nie planuje.

Wnioskodawca na razie nie dawał żadnych ogłoszeń i póki co tego nie planuje, gdyż uważa że są nieskuteczne. Jeżeli ktoś jest zainteresowany zakupem działki w danej okolicy to rozpytuje najpierw sąsiadów a potem znajomych.

W przeszłości Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych niż wskazanych we wniosku działki, nie składał zgłoszenia rejestracyjnego ani nie odprowadzał podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w przyszłości pozostałych działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przepisy ustawy o VAT jak również aktualne orzecznictwo sądowe (wyrok TS Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. C-181/10) Wnioskodawca uważa, że zbycie nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jedynymi czynnościami w celu sprzedaży działek jakie Wnioskodawca podjął był podział nabytej uprzednio nieruchomości na kilkanaście mniejszych, podyktowany sytuacją makroekonomiczną. Definicja działalności gospodarczej zawarta zarówno w art. 15 ustawy, jak i w art. 9 ust. 1 Dyrektywy obejmuje pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym a w przypadku Wnioskodawcy sprzedaż ww. gruntów nie będzie miała charakteru działalności stałej, zorganizowanej czy też profesjonalnej. Sprzedaż ta jest ponadto związana z przysługującym Wnioskodawcy prawem do rozporządzania własnym majątkiem.

Wnioskodawca uważa, że nie można stwierdzić, że nabył grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego otrzymanego w darowiźnie od jego mamy i jest w posiadaniu Wnioskodawcy od wielu lat oraz został nabyty na potrzeby Wnioskodawcy i jego rodziny. Dokonując sprzedaży gruntu, Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działek niezabudowanych ze swojego majątku osobistego nigdy niezwiązanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowe działki nie zostały nabyte tylko i wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według wyżej przytoczonych przepisów działka gruntu spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż działki traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega każda czynność stanowiąca dostawę w myśl art. 5 omawianej ustawy. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży działek jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła jakiekolwiek rezultaty. Podatnikiem jest także podmiot prowadzący działalność, która przynosi straty oraz taki, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli te czynności dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych z wykonywaniem prawa własności.

Zatem, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów, stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty ani wykorzystywany w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści tego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, czyli działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W omawianej kwestii istotne jest ustalenie, czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek wydzielonych z działek o nr 1049/108 i 1254/108 wymienionych we wniosku działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości (działek wydzielonych z działek o nr 1049/108 i 1254/108), nie będzie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył nieruchomości, która stanowiła gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym celem dalszej jej odsprzedaży lecz na cele osobiste. Przedmiotem sprzedaży będą bowiem działki powstałe w wyniku podzielenia działek o nr 1049/108 i 1254/108 otrzymanych przez Wnioskodawcę w drodze darowizny od swojej matki.

Działki nr 1049/108 i 1254/108, które Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny jak i działki, które powstały w wyniku podziału tych działek nie były wykorzystywane rolniczo. Wnioskodawca stwierdza, że przez cały okres posiadania przedmiotowej nieruchomości nie uzyskiwał z tego gruntu żadnych płodów rolnych, nigdy nic na niej nie uprawiał.

Nieruchomości te w okresie ich posiadania przez Wnioskodawcę również nie były przez niego użytkowana na cele inne niż osobiste.

Wskazane we wniosku działki jak i te wydzielone nie były nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy, nigdy Wnioskodawca nie czerpał żadnych korzyści z tego tytułu.

Z opisu sprawy wynika, że powodem podjęcia decyzji o sprzedaży działek wydzielonych z działek o nr 1049/108 i 1254/108 jest zamiar przekazania (wobec braku oszczędności) środków uzyskanych z ich sprzedaży na budowę domu jednorodzinnego dla Wnioskodawcy i jego rodziny.

Działki wydzielone z działek o nr 1049/108 i 1254/108 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego miasta T. G., uchwalonym przez Radę Miejską w 2013 r. są działkami o przeznaczeniu oznaczonym symbolem 60-MNII - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wnioskodawca nie wnosił o zmianę przeznaczenia tych działek, zmiana nastąpiła z inicjatywy Rady Miejskiej.

Ponadto Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, nie dawał ogłoszeń mających na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, nie posiada innych gruntów, które zamierzałby sprzedać w przyszłości.

W przypadku przedmiotowych działek Wnioskodawca nie planuje budowy drogi, wyposażenia wydzielonych działek w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej itp.

W celu sprzedaży działek Wnioskodawca nie planuje również podejmować działań marketingowych.

Nieruchomość zgodnie z decyzją Burmistrza Miasta T. G. z 30 sierpnia 2013 r. została podzielona na 16 mniejszych działek. Działki zostały poddane podziałowi tylko i wyłącznie dlatego, że w obecnej sytuacji makroekonomicznej znalezienie jednego nabywcy na grunt o tak dużej powierzchni jest praktycznie niemożliwe. Jedynie podział nieruchomości na mniejsze działki gwarantuje możliwość upłynnienia składnika majątku.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że jedyną transakcją jaką wykonał w związku z przedmiotowymi działkami było darowanie bratu jednej z nich.

Zatem w omawianej sytuacji brak jest przesłanek, pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że sprzedaż przedmiotowych działek niewykorzystywanych do działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. W omawianej sytuacji należy wskazać, że Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia przedmiotowych działek w postaci budowy drogi, wyposażenia ich w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej itp., nie planuje również podejmować działań marketingowych w celu ich sprzedaży. Działki nie były wykorzystywane do żadnej działalności gospodarczej. Działania Wnioskodawcy polegające na podziale działek o nr 1049/108 i 1254/108 na 16 mniejszych działek, ze względu na brak możliwości sprzedaży gruntu w całości nie stanowi działań w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższymi ustaleniami należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek wydzielonych z działek o nr 1049/108 i 1254/108 nie będzie działał w charakterze podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż wymienionych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż przedmiotowych działek korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca przy sprzedaży działek wchodzących w skład majątku osobistego w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania darowizny na rzecz brata Wnioskodawcy działek wydzielonych z działek o nr 1049/108 i 1254/108, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił opisu stanu faktycznego, nie zadał pytania, jak również nie przedstawił własnego stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.