IBPP1/443-192/11/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu 3 luty 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Wnioskodawca (Klasztor) jest zarejestrowany jako podatnik czynny VAT. W ramach swojej działalności wydzierżawia nieruchomość objętą księgą wieczystą (prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych) składającą się m.in. z działki nr ew. 3/6, nr ew. 3/7 oraz działki nr ew. 4/5 (wyodrębnionej z działki nr 411), obręb; przedmiotowa dzierżawa jest traktowana jako czynność opodatkowana.

W ewidencji gruntów działki te są oznaczone jako "Bp"; działki nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego; zgodnie ze wskazaniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta z dnia 16 kwietnia 2003 r. z późn. zm. działki nr 3/6, 3/7 oraz 4/5 obr. znajdują się w granicach miejskiego centrum wielofunkcyjnego w kategorii terenów o przeważającej funkcji usług komercyjnych.

Z treści studium wynika, ze główną funkcją tych terenów jest "zabudowa usługowa".

Na działce 3/6 znajduje się:

Działka nr ew. 3/7 jest niezabudowana;

na działce nr ew. 4/5 znajduje się gazociąg, którego właścicielem jest P.

Klasztor zamierza:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek nr 3/7, 4/5, opisanych we wniosku, to czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a jeżeli tak, to według jakiej stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy:

* sprzedaż działki nr 3/7 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki 23%; mimo, że działka jest niezabudowana, nie znajduje zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, ponieważ przeznaczenie działki wynikające m.in. z ewidencji gruntów, a także ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest budowlane.

* sprzedaż działki nr 4/5 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki 23%, ponieważ działka jest zabudowana; nie mieści się w zakresie zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawa o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy. Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, ze ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych tez względów w ocenie tut. Organu sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, jak ma to miejsce w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z powyższego wynika, że studium obok miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest aktem planowania przestrzennego gminy poprzedzającym i stanowiącym podstawę do opracowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast dane z ewidencji gruntów i budynków mogą być stosowane wyłącznie posiłkowo, gdyż nie zawierają danych o "przeznaczeniu" danego gruntu, co jest warunkiem decydującym o zwolnieniu z podatku w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a jedynie obejmują dane dotyczące ich aktualnego wykorzystania - art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze. zm.).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość objętą księgą wieczystą (prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych) składającą się m.in. z działki nr ew. 3/7 oraz działki nr ew. 4/5 (wyodrębnionej z działki nr 4/1), obręb. W ewidencji gruntów działki te są oznaczone jako "Bp"; działki nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego; zgodnie ze wskazaniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego miasta, zatwierdzonego uchwałą Rady Miasta z dnia 16 kwietnia 2003 r. z późn. zm. działki nr 3/7 oraz 4/5 obr. znajdują się w granicach miejskiego centrum wielofunkcyjnego w kategorii terenów o przeważającej funkcji usług komercyjnych. Z treści Studium wynika, ze główną funkcją tych terenów jest "zabudowa usługowa". Obecnie działki te są przedmiotem dzierżawy. Po rozwiązaniu umowy dzierżawy Wnioskodawca zamierza sprzedać niezabudowaną działkę nr Ew. 3/7 oraz działkę nr Ew. 4/5 na której znajduje się gazociąg, którego właścicielem jest P.

Z powyższego wynika, że działki nr 3/7 i 4/5 mające być przedmiotem sprzedaży zgodnie ze wskazaniami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę usługową.

Tym samym sprzedaż tych działek jako terenu przeznaczonego pod zabudowę, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, ze dostawa przez Wnioskodawcę przedmiotowego gruntu, jako przeznaczonego pod zabudowę, nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 23%, do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług według stawki 23% sprzedaży działek nr 3/7 oraz 4/5 należało uznać zatem za prawidłowe.

Ocena prawna w zakresie zawartego we wniosku z 1 lutego 2011 r. pytania nr 1 oraz pytania nr 2 w części opodatkowania zabudowanej działki nr 3/6 została dokonana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, ze niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.