IBPP1/443-1849/11/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 28 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2012 r. (data wpływu 28 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości - jest:

* prawidłowe w zakresie uznania, iż Wnioskodawca, miał prawo ująć w comiesięcznej fakturze wystawianej z tytułu umowy dzierżawy, oprócz kwoty czynszu także kwotę podatku od nieruchomości, a następnie od uzyskanej łącznej kwoty naliczyć i odprowadzić należny podatek VAT,

* nieprawidłowe w zakresie uznania, że kwota wynikająca ze zsumowania należnego czynszu dzierżawy oraz podatku od nieruchomości, jako element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną jaką jest dzierżawa, podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy - tj. 22%.

W dniu 28 grudnia 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 marca 2012 r. (data wpływu 28 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.), w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zawarł w dniu 2 lipca 2001 r. pisemną umowę dzierżawy z firmą "U". Przedmiot umowy dzierżawy dotyczył Zakładu P. składającego się z: działki o powierzchni 6 arów, działki o powierzchni 39 arów i 0,5 m² oraz budynków i budowli stanowiących odrębne nieruchomości oraz urządzeń i wyposażenia zakładu wyliczonego w protokole zdawczo-odbiorczym stanowiącym załącznik do umowy dzierżawy. Umowa dzierżawy została zawarta na czas określony 10 lat.

Z tytułu umowy dzierżawca - "U" płacił Wydzierżawiającemu - Wnioskodawcy czynsz dzierżawy. Czynsz płatny był z góry na podstawie faktur VAT przesyłanych dzierżawcy listami poleconymi za potwierdzeniem odbioru. Faktury wystawione przez Wydzierżawiającego spełniały normy ujęte w treści § 8 ust. 1 oraz § 9 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. o zasadach wystawiania faktur.

Dzierżawca zobowiązany był płacić Wydzierżawiającemu czynsz dzierżawy w odstępach comiesięcznych w kwocie 5.000.00 PLN plus VAT. Strony umowy dzierżawy dopuściły możliwość renegocjowania wysokości opłat z tytułu czynszu dzierżawy. Aneksem z dnia 1 lipca 2007 r. strony zmieniły wysokość czynszu dzierżawy z kwoty 5.000.00 PLN plus VAT na kwotę 8.187.50 PLN plus VAT.

Z treści umowy dzierżawy jednoznacznie wynika, że oprócz czynszu dzierżawnego - Dzierżawca "U" - zobowiązał się do opłacania na podstawie refaktur należności z tytułu:

Zgodnie z treścią § 4 pkt (a) umowy dzierżawy z dnia 2 lipca 2001 r., oprócz czynszu dzierżawy, dzierżawcę obciąża obowiązek zwrotu kwoty podatku od nieruchomości, który ma być opłacany odrębnie od czynszu, przez zastosowanie do jego zwrotu zasady refakturowania. Wydzierżawiający - Wnioskodawca nie wystawiał odrębnych faktur za czynsz oraz odrębnych refaktur z tytułu opłaty podatku od nieruchomości, ale każdorazowo doliczał do ujętych opłat czynszowych, tytułem zwrotu podatku od nieruchomości, należną kwotę tego podatku. Faktyczna wysokość każdorazowo wymaganego podatku od wydzierżawionej nieruchomości była wyliczona na podstawie i zgodnie z treścią uchwał gminy. Doliczając do należnego czynszu dzierżawy kwotę podatku od nieruchomości, Wydzierżawiający nie doliczał żadnych dodatkowych opłat ani kosztów. Uzyskana łączna wartość (kwota czynszu plus podatek od nieruchomości) stanowiła podstawę do naliczenia należnego podatku VAT.

Wnioskodawca jest od dnia 16 grudnia 1997 r. czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zaś od dnia 20 lipca 2004 r. uzyskano potwierdzenie dla posługiwania się VAT UE. Nadto, Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest osobą prawną, a zgłoszenie VAT nastąpiło dobrowolnie przed osiągnięciem przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w opisanym wyżej stanie prawnym Wnioskodawca postępował prawidłowo doliczając do kwoty należnego mu czynszu dzierżawy, kwotę podatku od nieruchomości.

Czy uzyskana w ten sposób kwota, wynikająca ze zsumowania należnego czynszu z tytułu odpłatnego świadczenia usługi dzierżawy nieruchomości oraz należnego podatku od nieruchomości, mogła w całości zostać opodatkowana według stawki właściwej dla usługi dzierżawy - tj. 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 23 marca 2012 r.), Wnioskodawca miał prawo ująć w comiesięcznej fakturze wystawianej z tytułu umowy dzierżawy, oprócz kwoty czynszu także kwotę podatku od nieruchomości, a następnie od uzyskanej łącznej kwoty naliczyć i odprowadzić należny podatek VAT.

Wnioskodawca wywodzi swoje stanowisko z faktu, że:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (VAT) (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, jak wynika z art. 8 ust. 1, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Treść powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że to nie odpłatność sama w sobie podlega opodatkowaniu, lecz świadczenie, za które odpłatność przysługuje. Dotyczy to także podatku od nieruchomości, który nie jest ani towarem, ani usługą w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...). Z treści tego przepisu wynika, iż podstawę opodatkowania stanowi całość należności z tytułu realizacji zawartej umowy dzierżawy, w tym także podatek od nieruchomości, w przypadku gdy strony ustaliły, że jego równowartość obciąża dzierżawcę. Bezdyskusyjnym jest, że w myśl art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.) podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to świadczenie nieekwiwalentne (gdyż w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie za strony gminy). Z tych też względów podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatek od nieruchomości, sam w sobie bowiem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a w efekcie tego nie podlega również refakturowaniu. Równocześnie podatek od nieruchomości stanowić będzie odrębny element rozliczeń z dzierżawcą, jest on tym samym należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia dzierżawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego, tj. umowy dzierżawy. Faktem jest że Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia "refakturowania". Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.). "Refakturowanie" usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Co do zasady, opłaty z tytułu własności nieruchomości (w tym podatek od nieruchomości) są niezależne od tego, czy jest ona wynajmowana, dzierżawiona, czy też pozostaje niewykorzystana i dotyczą jej właściciela. Stanowią zatem koszty utrzymania obciążające wydzierżawiającego. W odniesieniu natomiast do dzierżawy stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę dzierżawy.

Mając na uwadze istniejący w sprawie stan faktyczny, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pomimo tego, iż podatek od nieruchomości stanowi odrębny element rozliczeń z dzierżawiącym nieruchomość, jest on należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi dzierżawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego - tzn. tak jak czynsz dzierżawy.

Podkreślić należy, że zobowiązanie podatkowe na gruncie podatku od nieruchomości ciąży na wydzierżawiającym, jako właścicielu i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę dzierżawcy ze skutkiem zwalniającym wydzierżawiającego z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu podatku od nieruchomości. Zasada ta nabiera szczególnego znaczenia w związku z treścią art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), w myśl którego: przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Niezależnie jednak od tego, czy zwracana wydzierżawiającemu przez dzierżawcę kwota podatku od nieruchomości zostaje wyłączona z czynszu, czy też stanowi jego element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą wydzierżawiającego. Natomiast obowiązek dzierżawcy w stosunku do wydzierżawiającego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność z tytułu odpłatnego świadczenia usługi dzierżawy. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że podatek od nieruchomości stanowi część składową czynszu, pozostając w związku ze świadczoną usługą dzierżawy. Tym samym, jest on elementem kalkulacyjnym przy ustalaniu opłaty za usługę główną, i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy.

Ponadto Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota wynikająca ze zsumowania należnego czynszu dzierżawy oraz podatku od nieruchomości, jako element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną jaką jest dzierżawa, podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy - tj. 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie uznania, iż Wnioskodawca miał prawo ująć w comiesięcznej fakturze wystawianej z tytułu umowy dzierżawy, oprócz kwoty czynszu także kwotę podatku od nieruchomości, a następnie od uzyskanej łącznej kwoty naliczyć i odprowadzić należny podatek VAT,

* nieprawidłowe w zakresie uznania, że kwota wynikająca ze zsumowania należnego czynszu dzierżawy oraz podatku od nieruchomości, jako element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną jaką jest dzierżawa, podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy - tj. 22%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., a od dnia 26 sierpnia 2011 r. tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 maja 2005 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą towarów lub świadczeniem usług.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, zawarł w dniu 2 lipca 2001 r. na czas określony 10 lat, pisemną umowę dzierżawy Zakładu P. składającego się z 2 działek oraz budynków i budowli oraz urządzeń i wyposażenia zakładu.

Zgodnie z treścią § 4 pkt (a) umowy dzierżawy z dnia 2 lipca 2001 r., oprócz czynszu dzierżawy, dzierżawcę obciąża obowiązek zwrotu kwoty podatku od nieruchomości, który ma być opłacany odrębnie od czynszu, przez zastosowanie do jego zwrotu zasady refakturowania. Wydzierżawiający - Wnioskodawca nie wystawiał odrębnych faktur za czynsz oraz odrębnych refaktur z tytułu opłaty podatku od nieruchomości, ale każdorazowo doliczał do ujętych opłat czynszowych, tytułem zwrotu podatku od nieruchomości, należną kwotę tego podatku. Faktyczna wysokość każdorazowo wymaganego podatku od wydzierżawionej nieruchomości była wyliczona na podstawie i zgodnie z treścią uchwał gminy. Doliczając do należnego czynszu dzierżawy kwotę podatku od nieruchomości, Wydzierżawiający nie doliczał żadnych dodatkowych opłat ani kosztów. Uzyskana łączna wartość (kwota czynszu plus podatek od nieruchomości) stanowiła podstawę do naliczenia należnego podatku VAT.

Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Dzierżawa jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną.

Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Stosownie do art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu, lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości, podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony gminy). Z tych też względów podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podatek od nieruchomości sam w sobie bowiem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pomimo tego, że podatek od nieruchomości stanowi odrębny element rozliczeń z dzierżawcą, jest on należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi dzierżawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego - tak jak czynsz. Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na wydzierżawiającym, jako właścicielu i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę dzierżawcy ze skutkiem zwalniającym wydzierżawiającego z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu należności z tytułu podatku od nieruchomości. Niezależnie jednak od tego, czy zwracana wydzierżawiającemu przez dzierżawcę kwota podatku od nieruchomości zostaje wyłączona z czynszu, czy też stanowi jego element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą wydzierżawiającego. Natomiast obowiązek dzierżawcy w stosunku do wydzierżawiającego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi dzierżawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż podatek od nieruchomości, jako czynność publicznoprawna nie może podlegać dalszej odsprzedaży. Podatek ten ma charakter majątkowy i związany jest z posiadanym majątkiem, a nie uzyskiwanym z tytułu posiadania nieruchomości obrotem. Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży bowiem na wydzierżawiającym i to on jest zobowiązany do zapłaty należności z tego tytułu. Opłata stanowi część składową czynszu pozostając w związku ze świadczoną usługą dzierżawy. W związku z tym, podatek od nieruchomości stanowi element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną, wobec czego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż miał prawo ująć w comiesięcznej fakturze wystawianej z tytułu umowy dzierżawy, oprócz kwoty czynszu także kwotę podatku od nieruchomości, a następnie od uzyskanej łącznej kwoty naliczyć i odprowadzić należny podatek VAT, należało uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że kwoty czynszu wraz z podatkiem od nieruchomości, stanowiące obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przez Wnioskodawcę usługi dzierżawy, winny być opodatkowane stawką właściwą dla świadczonej usługi dzierżawy.

Z uwagi na to, iż przedmiotem dzierżawy był Zakład P., (nieruchomość o charakterze niemieszkalnym), zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, do dnia 31 grudnia 2010 r. miała zastosowanie 22% stawka podatku VAT, natomiast stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponieważ z wniosku wynika, że umowa z dnia 2 lipca 2001 r. została zawarta na okres 10 lat, czyli obowiązywała również w 2011 r., zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż kwota wynikająca ze zsumowania należnego czynszu dzierżawy oraz podatku od nieruchomości, jako element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną jaką jest dzierżawa, podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy - tj. 22%, należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy jest:

* prawidłowe w zakresie uznania, iż Wnioskodawca miał prawo ująć w comiesięcznej fakturze wystawianej z tytułu umowy dzierżawy, oprócz kwoty czynszu także kwotę podatku od nieruchomości, a następnie od uzyskanej łącznej kwoty naliczyć i odprowadzić należny podatek VAT,

* nieprawidłowe w zakresie uznania, że kwota wynikająca ze zsumowania należnego czynszu dzierżawy oraz podatku od nieruchomości, jako element kalkulacyjny przy ustalaniu opłaty za usługę główną jaką jest dzierżawa, podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usługi dzierżawy - tj. 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości refakturowania pozostałych opłat (poza podatkiem od nieruchomości) wymienionych we wniosku i ponoszonych przez Dzierżawcę na podstawie umowy dzierżawy, gdyż Wnioskodawca ograniczył pytanie wyłącznie do ujmowanej w czynszu kwoty podatku od nieruchomości oraz nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie pozostałych opłat.

W kwestii sposobu dokumentowania czynszu dzierżawnego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.