IBPP1/443-1839/08/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu 17 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 12 lutego 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1839/08/AS z dnia 2 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie postanowień Sadu Rejonowego Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia xx czerwca XXX i xx sierpnia XXX Wnioskodawca nabył spadek po rodzicach i bracie w postaci działki gruntowej niezabudowanej o powierzchni 9064 m² (nr KW XXX).

Ww. grunt w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego jest działką budowaną. W październiku 2008 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, po uprzednim jej podziale na 6 mniejszych działek.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, iż w przeszłości ani w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej mającej za przedmiot obrót nieruchomościami. Nie planuje również w najbliższej przyszłości dokonywania tego typu transakcji.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości, rejestracja VAT - październik 2008 r.

Wnioskodawca nie dokonywał ani nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej i nie był rolnikiem ryczałtowym.

Grunt, który został sprzedany nie był nigdy wykorzystywany do działalności rolniczej. Nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Działki, o których mowa we wniosku w momencie sprzedaży były działkami niezabudowanymi.

Przed sprzedażą działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie dokonywał dostawy innych nieruchomości lub działek.

Wnioskodawca w sposób bezpośredni nie dokonywał uatrakcyjnienia nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży, aczkolwiek została utworzona droga dojazdowa do działki sąsiadującej, która należała do osób trzecich. Dzięki temu podzielone przez Wnioskodawcę działki otrzymały dostęp do drogi za co Wnioskodawca zapłacił. Fakt ten stanowił wymóg Urzędu Miasta co do podziału tych nieruchomości.

Grunt podzielony na 6 mniejszych działek został sprzedany kilku kupującym.

Przyczyną podziału i sprzedaży działek była długotrwała sytuacja, w której nie można było znaleźć kupca na tak dużą działkę (8.300 m²), który mógłby nabyć ją w całości. Podział zdecydowanie ułatwił tę czynność i tylko i wyłącznie tym Wnioskodawca się kierował.

Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży działek zostały i zostaną przeznaczone na własne potrzeby, które pomnożą majątek odrębny Wnioskodawcy ponieważ pochodzą ze spadku po jego rodzicach i bracie. Część tych środków Wnioskodawca przekazał w formie darowizny. Nie zostały one przeznaczone na inne, jakiekolwiek inwestycje.

Wnioskodawca posiada jeszcze jedną działkę budowlaną, którą pozostawił po tym podziale. Nie wie, czy będzie ją sprzedawał w przyszłości, czy też wybuduje na niej dom. Stanowi ona dodatkowe zabezpieczenie finansowe na przyszłość i również należy ona do majątku odrębnego Wnioskodawcy, który pochodzi ze spadku po rodzicach i po bracie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż gruntów po uprzednim ich podziale, nabytych w drodze spadku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) objęcie danej transakcji (czynności) podatkiem VAT uzależnione jest od jednoczesnego spełnia dwóch warunków:

Analizując kwestię wypełnienia powyższych przesłanek należy stwierdzić, iż sprzedaż działek (gruntów) stanowi w świetle art. 7 ust. 1 pkt 1 odpłatną dostawę towarów, która na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W myśl ustawy o VAT za towary uznaje się rzeczy ruchome jak również wszelkie postaci energii, budynki, budowle lub ich części (...) w tym także grunty (art. 2 pkt 6). Oznacza to że pierwszy warunek objęcia przedmiotowej czynności podatkiem VAT jest bezsprzecznie spełniony.

Należy zatem sprawdzić czy dokonujący sprzedaży gruntów dokonuje tej czynności jako podatnik VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikiem jest min. osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Tą ostatnią przepisy o podatku VAT definiują jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (...) również wówczas gdy czynność została dokonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (art. 15 ust. 2 ustawy).

Odnosząc powyższą definicję ustawową do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca zauważa, iż dokonując sprzedaży przedmiotowych działek otrzymanych w drodze spadku nie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy przede wszystkim wskazują na to okoliczności w jakich wszedł w posiadanie tych gruntów. Nabycie to nastąpiło w wyniku przyjęcia spadku, a co za tym idzie zarówno działki jak i pozostałe elementy masy spadkowej stały się częścią jego majątku osobistego. Ponadto Wnioskodawca podkreślił, iż w przeszłości jak i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej mającej za przedmiot obrót nieruchomościami Dokonując przyjęcia spadku nie działał z zamiarem wykorzystania masy spadkowej do wykonywania działalności gospodarczej. Po sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca również nie planuje dokonywać podobnych czynności. Tym samym niespełniona zostaje przesłanka ciągłości, która jest jedną z cech działalności gospodarczej.

Zbycie gruntów uzyskanych w drodze spadku stanowi zatem incydentalna sprzedaż majątku osobistego. Fakt wcześniejszego podziału nieruchomości miał jedynie na celu ułatwić proces sprzedaży i nie należy go traktować w świetle ustawy o VAT jako czynnika wskazującego na częstotliwość dokonywanych transakcji.

Konkludując z powodu niewypełnienia jednego z dwóch warunków, a odnoszącego się do dokonania czynności pozostającej w zakresie regulacji ustawy o VAT, jako podatnik VAT, nie można stwierdzić, że dokonana sprzedaż gruntu uzyskanego w drodze spadku stanowi czynność objętą podatkiem VAT.

Jednocześnie zdając sobie sprawę, iż organy podatkowe w tym podmiot dokonujący indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie są związane orzecznictwem sądów administracyjnych, Wnioskodawca nadmienia, iż analogiczne wnioski do przedstawionych powyżej płyną z wyroku NSA w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). W rozpatrywanej sprawie Sąd stanął na stanowisku, że sprzedaż działek wydzielonych z majątku prywatnego osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej pozostaje poza zakresem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostat. zm. Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie postanowień Sadu Rejonowego Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia xx czerwca XXX i xx sierpnia XXX Wnioskodawca nabył spadek po rodzicach i bracie w postaci działki gruntowej niezabudowanej o powierzchni 9064 m² (nr KW XXX)

Ww. grunt w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego jest działką budowaną. W październiku 2008 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, po uprzednim jej podziale na 6 mniejszych działek.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadczył, iż w przeszłości ani w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej mającej za przedmiot obrót nieruchomościami. Nie planuje również w najbliższej przyszłości dokonywania tego typu transakcji.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości, rejestracja VAT - październik 2008 r.

Wnioskodawca nie dokonywał ani nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej i nie był rolnikiem ryczałtowym.

Grunt, który został sprzedany nie był nigdy wykorzystywany do działalności rolniczej. Nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Działki, o których mowa we wniosku w momencie sprzedaży były działkami niezabudowanymi

Przed sprzedażą działek, o których mowa we wniosku, Wnioskodawca nie dokonywał dostawy innych nieruchomości lub działek.

Wnioskodawca w sposób bezpośredni nie dokonywał uatrakcyjnienia nieruchomości będącej przedmiotem sprzedaży, aczkolwiek została utworzona droga dojazdowa do działki sąsiadującej, która należała do osób trzecich. Dzięki temu podzielone przez Wnioskodawcę działki otrzymały dostęp do drogi za co Wnioskodawca zapłacił. Fakt ten stanowił wymóg Urzędu Miasta w B. co do podziału tych nieruchomości.

Grunt podzielony na 6 mniejszych działek został sprzedany kilku kupującym.

Przyczyną podziału i sprzedaży działek była długotrwała sytuacja, w której nie można było znaleźć kupca na tak dużą działkę (8.300 m²), który mógłby nabyć ją w całości. Podział zdecydowanie ułatwił tę czynność i tylko i wyłącznie tym Wnioskodawca się kierował.

Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży działek zostały i zostaną przeznaczone na własne potrzeby, które pomnożą majątek odrębny Wnioskodawcy ponieważ pochodzą ze spadku po jego rodzicach i bracie. Część tych środków Wnioskodawca przekazał w formie darowizny. Nie zostały one przeznaczone na inne, jakiekolwiek inwestycje.

Wnioskodawca posiada jeszcze jedną działkę budowlaną, którą pozostawił po tym podziale. Nie wie, czy będzie ją sprzedawał w przyszłości, czy też wybuduje na niej dom. Stanowi ona dodatkowe zabezpieczenie finansowe na przyszłość i również należy ona do majątku odrębnego Wnioskodawcy, który pochodzi ze spadku po rodzicach i po bracie.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do obowiązujących w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca dokonał w październiku 2008 r. rejestracji dla potrzeb podatku VAT, to znaczy że jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Od momentu rejestracji wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane a niektóre nie.

W efekcie dokonaną przez Wnioskodawcę sprzedaż działek należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na złożone zgłoszenie rejestracyjne.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością w szczególności dokona dostawy działek budowlanych to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę zarejestrowaną dla potrzeb VAT, która dokonuje sprzedaży działek.

Zauważyć również należy, iż podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Ze stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy były działki budowlane zatem ich sprzedaż nie mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, tylko podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - tj. 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07) zauważyć należy, iż jak słusznie Wnioskodawca wskazał we wniosku, powołany wyrok wydany został w indywidualnej sprawie i nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, zatem tut. organ nie jest nim związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w indywidualnej sprawie. Rozstrzygnięcia dokonane przez Sąd wiążą bowiem wyłącznie w konkretnych sprawach, w których zostały wydane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.