IBPP1/443-181/10/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 26 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 kwietnia 2010 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu 28 kwietnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2008 r. Wnioskodawca jako osoba prywatna ze środków osobistych objętych majątkiem osobistym kupił niezabudowaną działkę o powierzchni 9.147 m² oznaczoną w księdze wieczystej jako grunty rolne, położoną na terenach usług. Wnioskodawca miał zamiar zarejestrować działalność gospodarczą i na terenie działki przeprowadzić inwestycję i wykorzystać na cele działalności gospodarczej.

Jednak ze względu na to, że Wnioskodawca nie posiada żadnych wolnych środków pieniężnych i nie udało mu się uzyskać kredytu bankowego, musi on zrezygnować z powyższych planów.

Wnioskodawca próbował także sprzedać działkę w całości, ale bezskutecznie, nie może znaleźć nabywcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca postanowił, że podzieli powyższą nieruchomość i sprzeda ją jako kilka działek mieszkalno-usługowych, co byłoby zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu świadczenia usług z najmu składników majątku prywatnego.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zakup działki potraktowany był jako lokata kapitału z myślą o zabezpieczeniu przyszłości dzieci i wnuków.

Przy zakupie działki Wnioskodawca nie planował i nie myślał o zarejestrowaniu działalności gospodarczej, zasugerował się jedynie opinią poprzedniego właściciela działki który uważał, że jest to dobra lokalizacja na inwestycję. Wnioskodawca jednak do dnia dzisiejszego nie podjął żadnych działań z uruchomieniem działalności gospodarczej związanej z tym gruntem.

Wnioskodawca nie dokonał nakładów inwestycyjnych związanych z działalnością gospodarczą na tym gruncie.

Wnioskodawca podjął działania zmierzające do geodezyjnego podziału działki przeznaczonej do sprzedaży (złożył wniosek). Wnioskodawca wyodrębnił 9 działek, z tego do sprzedaży 7 działek.

Wnioskodawca podjął taką decyzję, ponieważ grunty są w bardzo atrakcyjnej cenie i cieszą się dużym zainteresowaniem.

Grunty rolne zostały przeznaczone pod zabudowę. W momencie sprzedaży będą stanowiły nieruchomość niezabudowaną.

Przeznaczenie terenu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: mieszkalno-usługowe.

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.

Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, i nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonał uatrakcyjnienia nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Zakup nieruchomości w całości przeznaczony był z myślą o lokacie kapitału. Środki uzyskane ze sprzedaży działki przeznaczone zostaną na bieżące potrzeby i lokaty pieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, czy Wnioskodawca będzie zwolniony z płacenia podatku VAT z tytułu sprzedaży działek.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedając nieruchomość, nie będąc osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, nie podlega pod ustawę o podatku VAT w zakresie dokonania wymienionej transakcji i nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym sprzedaż nieruchomości stanowiącej majątek osobisty, która nie została nabyta tylko i wyłącznie w celu jej dalszej odsprzedaży, lecz wykorzystania na własne potrzeby, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a tym samym nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły wymienione poniż ej okoliczności, które wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2008 r. Wnioskodawca jako osoba prywatna ze środków osobistych objętych majątkiem osobistym kupił niezabudowaną działkę o powierzchni 9.147 m² oznaczoną w księdze wieczystej jako grunty rolne, położoną na terenach usług. Wnioskodawca miał zamiar zarejestrować działalność gospodarczą i na terenie działki przeprowadzić inwestycję i wykorzystać na cele działalności gospodarczej.

Jednak ze względu na to, że Wnioskodawca nie posiada żadnych wolnych środków pieniężnych i nie udało mu się uzyskać kredytu bankowego, musi on zrezygnować z powyższych planów.

Wnioskodawca próbował także sprzedać działkę w całości, ale bezskutecznie, nie może znaleźć nabywcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca postanowił, że podzieli powyższą nieruchomość i sprzeda ją jako kilka działek mieszkalno-usługowych, co byłoby zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast z uzupełnienia wniosku wynika, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zakup działki potraktowany był jako lokata kapitału z myślą o zabezpieczeniu przyszłości dzieci i wnuków.

Przy zakupie działki Wnioskodawca nie planował i nie myślał o zarejestrowaniu działalności gospodarczej, zasugerował się jedynie opinią poprzedniego właściciela działki który uważał, że jest to dobra lokalizacja na inwestycję. Wnioskodawca jednak do dnia dzisiejszego nie podjął żadnych działań z uruchomieniem działalności gospodarczej związanej z tym gruntem.

Wnioskodawca nie dokonał nakładów inwestycyjnych związanych z działalnością gospodarczą na tym gruncie.

Wnioskodawca podjął działania zmierzające do geodezyjnego podziału działki przeznaczonej do sprzedaży (złożył wniosek). Wnioskodawca wyodrębnił 9 działek, z tego do sprzedaży 7 działek.

Wnioskodawca podjął taką decyzję, ponieważ grunty są w bardzo atrakcyjnej cenie i cieszą się dużym zainteresowaniem.

Grunty rolne zostały przeznaczone pod zabudowę. W momencie sprzedaży będą stanowiły nieruchomość niezabudowaną.

Przeznaczenie terenu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: mieszkalno-usługowe.

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży nie była przedmiotem najmu, dzierżawy.

Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, i nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie dokonał uatrakcyjnienia nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży. Wcześniej nie dokonywałem sprzedaży gruntów.

Zakup nieruchomości w całości przeznaczony był z myślą o lokacie kapitału. Środki uzyskane ze sprzedaży działki przeznaczone zostaną na bieżące potrzeby i lokaty pieniężne.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu świadczenia usług z najmu składników majątku prywatnego.

Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy bezspornie wskazują, iż zakupu powyższych nieruchomości Wnioskodawca dokonał z zamiarem lokaty kapitału, co zresztą bezpośrednio potwierdził sam Wnioskodawca w treści wniosku. Podkreślić również należy, iż w treści wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. Wnioskodawca pierwotnie wskazał, iż miał zamiar zarejestrować działalność gospodarczą i na terenie zakupionej działki przeprowadzić inwestycję i wykorzystać na cele działalności gospodarczej, jednak brak wolnych środków pieniężnych i niemożność uzyskania kredytu bankowego, wpłynęły na rezygnację z powyższych planów. Z kolei w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnia, że nabywając działkę nie planował i nie myślał o zarejestrowaniu działalności gospodarczej, zasugerował się jedynie opinią poprzedniego właściciela działki, który uważał, że jest to dobra lokalizacja na inwestycję. Wnioskodawca jednak do dnia dzisiejszego nie podjął żadnych działań z uruchomieniem działalności gospodarczej związanej z tym gruntem.

Wnioskodawca wskazał jednocześnie, iż na podjęcie decyzji o geodezyjnym podziale działki przeznaczonej do sprzedaży na 9 działek oraz przeznaczeniu do sprzedaży 7 spośród nich wpłynęła okoliczność, iż ww. grunty są w bardzo atrakcyjnej cenie i cieszą się dużym zainteresowaniem.

Wobec powyższego należy jednoznacznie stwierdzić, iż działania Wnioskodawcy, obejmujące nabycie nieruchomości gruntowej o powierzchni 9.147 m² jako formy lokaty kapitału, a następnie poczynienie czynności przygotowawczych zmierzających do sprzedaży wyodrębnionych z ww. nieruchomości działek (złożenie wniosku o podział geodezyjny nabytej nieruchomości), nie mogą być interpretowane inaczej niż działania podjęte celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych. Należy również uwzględnić okoliczność, iż w momencie zakupu przedmiotowej działki Wnioskodawca z całą pewnością zdawał sobie sprawę z inwestycyjnego charakteru danej nieruchomości, za czym przemawia nie tylko fakt, iż Wnioskodawca znał opinię poprzedniego właściciela działki, potwierdzającego dobrą lokalizację działki na inwestycję, ale również mieszkalno - usługowe przeznaczenie terenu wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Powyższe przesłanki pozwalają zatem na uznanie, że sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu, nabył bowiem nieruchomość atrakcyjną z punktu widzenia potencjalnego inwestora (którym mógłby być sam Wnioskodawca, czego nie wykluczają jednoznacznie stwierdzenia zawarte w pierwotnym wniosku), co niewątpliwie nie pozostawało bez wpływu na wzrost realnej wartości ww. gruntu, możliwość znalezienia nabywcy (grunty cieszą się bowiem dużym zainteresowaniem) oraz odsprzedaży działki (działek) z zyskiem. Oczywistym jest bowiem, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż cechą prowadzonej działalności gospodarczej jest zakup po jak najkorzystniejszej cenie, z zamiarem sprzedaży po cenie jak najwyższej. Działania takie opierają się często na racjonalnym przewidywaniu, że cena nieruchomości wzrośnie w zależności od jej przeznaczenia czy popytu.

Jednocześnie w rozpatrywanej sprawie nie można stwierdzić, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano na cele osobiste. Wnioskodawca nie wykazał w żaden sposób, aby przedmiotowa nieruchomość była w jakimkolwiek okresie (lub miała być w przyszłości) wykorzystywana dla celów osobistych. Z wniosku nie wynika, aby celem zakupu miała być realizacja jakichkolwiek celów osobistych Wnioskodawcy, wprost przeciwnie - nabycie nieruchomości potraktowane zostało jako inwestycja środków pieniężnych (jak wskazał sam Wnioskodawca - zakup traktował jako lokatę kapitału). Zauważyć należy, iż dokonując inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Jeżeli zatem dla Wnioskodawcy zakup przedmiotowej nieruchomości stanowi lokatę kapitału, to nie ulega wątpliwości, iż w tym konkretnym przypadku odzyskanie zaangażowanych w ten sposób środków pieniężnych jest możliwe przede wszystkim poprzez sprzedaż tej nieruchomości (lub poszczególnych działek), ewentualnie poprzez dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji.

Nie sposób zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż zakupu działek nie dokonywał z zamiarem dalszej sprzedaży. Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca podejmując czynności związane z nabyciem ww. nieruchomości, podziałem geodezyjnym gruntu na poszczególne działki oraz późniejszą sprzedażą działek wchodzących w jej skład, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Wprawdzie Wnioskodawca twierdzi, iż nie zamierzał wykorzystywać zakupionej nieruchomości w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej, niemniej jednak to właśnie działania podejmowane przez Wnioskodawcę są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż dochodzi do sprzedaży majątku prywatnego osoby fizycznej, niezwiązanego z działalnością gospodarczą, bowiem stwierdzenie, czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez tut. organ.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę na dwa istotne aspekty. Po pierwsze należy podkreślić, jak już uprzednio zaznaczono, iż Wnioskodawca dokonując nabycia opisanej nieruchomości w celu lokaty kapitału, musiał liczył się z możliwością zbycia całości lub części tej nieruchomości (jako sposobu odzyskania zainwestowanych środków pieniężnych) już w momencie jej zakupu. Zauważyć bowiem należy, iż w przypadku podjęcia działań związanych z inwestowaniem środków pieniężnych w jakiejkolwiek formie, istotnym jest nie tylko osiągnięcie jak największego zysku wynikającego z faktu samego posiadania określonego rodzaju lokaty kapitału (w postaci np. pobierania pożytków, oprocentowania, itp.) ale również możliwość odzyskania zainwestowanego kapitału.

Po drugie, jeżeli Wnioskodawca dokonał zakupu wyłącznie z zamiarem lokaty kapitału (nie wiążąc nabycia z realizacją jakichkolwiek celów osobistych Wnioskodawcy), to tym samym rozporządzał swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu ww. działki.

Również za pozostające bez znaczenia w sprawie należy uznać stwierdzenie Wnioskodawcy, iż czynności opisane we wniosku nie mają charakteru zorganizowanego i nie będą kontynuowane, gdyż nawet jednorazowa sprzedaż działki wchodzącej uprzednio w skład nieruchomości nabytej dla celów rozpoczęcia działalności gospodarczej czy też lokaty kapitału, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, albowiem już w momencie zakupu nieruchomości Wnioskodawca podejmuje działania w celu osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co przesądza o zarobkowym charakterze wykonywanych czynności.

Ponadto z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością w szczególności dokona dostawy działek budowlanych, to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę, która wykonuje działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu i wykona czynność dotychczas nie wykonywaną w ramach tej działalności, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była czynnością związaną z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Reasumując, wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem sprzedaż działek wchodzących w skład tej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działał w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełnił przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

W efekcie dokonaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotowe nieruchomości niezabudowane są sklasyfikowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny mieszkalno - usługowe. Zatem dostawa ww. gruntu przeznaczonego pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - tj. 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.