IBPP1/443-1807/11/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. (data wpływu 15 grudnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przyszłej transakcji sprzedaży nieruchomości - jest:

* prawidłowe w zakresie stwierdzenia, że przyszła transakcja sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,

* nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca jest zwolniony od podatku VAT.

W dniu 15 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT przyszłej transakcji sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 14 marca 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 1 marca 2012 r. znak IBPP1/443-1807/11/AL.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Obok domu Wnioskodawcy w G., w którym mieszka, planowana była budowa obwodnicy. Wnioskodawca postanowił więc wystawić w 2000 r. ww. dom na sprzedaż i kupić inny, w innym miejscu. Wkrótce nadarzyła się okazja nabycia domu (rok budowy 1936) w R. na działce o powierzchni 1 ha, aby tam zamieszkać z synem, który planował ożenić się w niedługim czasie. Koniecznym było zaciągnięcie kredytu bankowego w wysokości 80.000 zł. Ale miasto z budowy obwodnicy zrezygnowało, więc i Wnioskodawca domu w G. nie sprzedał. Pozostał do spłacenia kredyt.

Nie mając odpowiednich dochodów, Wnioskodawca musiał dom w R. sprzedać w 2003 r. na wydzielonej działce, cała nieruchomość nabywcy nie interesowała. Chętnych na zakup pozostałej części działki nie było, aż do tego roku, pod warunkiem niepłacenia podatku VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił co następuje:

* Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem,

* Wnioskodawca był podatnikiem VAT od 1993 r. do lipca 2011 r. z tytułu działalności gospodarczej,

* aktualnie działka stanowi grunt niezabudowany o przeznaczeniu w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren mieszkaniowy,

* działka nie jest przedmiotem żadnych umów,

* Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowej działki do produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług,

* Wnioskodawca posiada także inne nieruchomości gruntowe, ale nie planuje ich sprzedać, bo chce zostawić je synom,

* Wnioskodawca nigdy nie dokonywał sprzedaży gruntów należących do niego; sprzedał tylko w 2003 r. wyżej omawiany dom w R. z wydzieloną działką pod zabudowaniami; sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych faktów możliwe jest zwolnienie Wnioskodawcy z podatku VAT w przyszłej transakcji kupna-sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszła transakcja kupna-sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i Wnioskodawca powinien być z niego zwolniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie stwierdzenia, że przyszła transakcja sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,

* nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca jest zwolniony od podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku, obok domu Wnioskodawcy w G., w którym mieszka, planowana była budowa obwodnicy. Wnioskodawca postanowił więc wystawić w 2000 r. ww. dom w G. na sprzedaż i kupić inny, w miejscowości R. Ale miasto z budowy obwodnicy zrezygnowało, więc i Wnioskodawca domu w G. nie sprzedał. Sprzedał natomiast dom w R. w 2003 r. na wydzielonej działce, cała nieruchomość nabywcy nie interesowała. Chętnych na zakup pozostałej części działki nie było.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że nie był i nie jest rolnikiem. Był podatnikiem VAT od 1993 r. do lipca 2011 r. z tytułu działalności gospodarczej. Aktualnie działka stanowi grunt niezabudowany o przeznaczeniu w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren mieszkaniowy. Działka nie jest przedmiotem żadnych umów. Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowej działki do produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada także inne nieruchomości gruntowe, ale nie planuje ich sprzedać, bo chce zostawić je synom. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał sprzedaży gruntów należących do niego; sprzedał tylko w 2003 r. wyżej omawiany dom w R. z wydzieloną działką pod zabudowę; sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem VAT.

Ponadto Wnioskodawca podał, że aktualnie nie ma chętnego na zakup działki, nie można więc określić, czy przedmiotowa działka będzie sprzedana w całości lub w częściach. Plan zagospodarowania przestrzennego gminy określa przedmiotową działkę jako grunt budowlany. W przyszłej transakcji kupna-sprzedaży będzie więc miała taki charakter. W indywidualnym planie zabudowy Wnioskodawcy, końcówką działki jest łąka, która określona jest jako grunt rolny - nieużytek. Gdyby nastąpiła sprzedaż wyłącznie jednej działki, będzie to grunt budowlany z niewielkim nieużytkiem. Przedmiotowa działka, lub powstałe po podziale działki, będą w momencie sprzedaży gruntami niezabudowanymi.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, jako dokonywaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca nabył nieruchomość w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, jednakże niezależne od Wnioskodawcy okoliczności spowodowały zmianę planów, mianowicie Wnioskodawca nabył działkę z domem, gdyż obok dotychczasowego miejsca zamieszkania Wnioskodawcy planowana była budowa obwodnicy w związku z czym Wnioskodawca planował przeprowadzkę. Miasto jednak z budowy obwodnicy zrezygnowało więc Wnioskodawca dotychczasowego domu nie sprzedał. Jednocześnie pozostał do spłacenia kredyt zaciągnięty na zakup domu w nowym miejscu, tak więc konieczna była sprzedaż tej dodatkowej nieruchomości. W 2003 r. sprzedano tylko dom z wydzieloną częścią działki, gdyż nabywca nie był zainteresowany całą działką. Pozostała więc obecnie do sprzedaży niezabudowana część nieruchomości, która zostanie sprzedana w całości lub po podziale.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie nie można przypisać Wnioskodawcy aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Oznacza to, że w tym zakresie Wnioskodawca korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Biorąc pod uwagę powyższe, planowana sprzedaż nieruchomości gruntowej przedstawiona w opisie wniosku, nie będzie mieścić się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie dostawa ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym też zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nieprawidłowe jest natomiast twierdzenie, że Wnioskodawca powinien być z podatku VAT zwolniony. Wyjaśnić bowiem należy, że nie można utożsamiać czynności zwolnionych z opodatkowania z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu. Zwolnieniem od podatku objęta jest bowiem taka czynność, która co do zasady podlega opodatkowaniu, tj. podlega regulacjom ustawy o VAT lecz ustawodawca zwolnił ją od podatku. Nie podlega natomiast opodatkowaniu taka czynność, która w ogóle jest wyłączona z regulacji w zakresie podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za:

* prawidłowe w zakresie stwierdzenia, że przyszła transakcja sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,

* nieprawidłowe w zakresie stwierdzenia, że Wnioskodawca jest zwolniony od podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.