IBPP1/443-1785/08/LSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1785/08/LSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 9 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) oraz z dnia 2 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 5 lutego 2009 r. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) oraz z dnia 2 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla części gruntów położonych w sąsiedztwie węzła autostradowego "P". Na tym terenie Wnioskodawca posiada trzy działki tj. nr 5 o pow. 0,4489ha, nr 6 o pow. 0,2155ha i nr 2 o pow. 0,6376ha, położone na gruntach wsi P. Przeznaczenie działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego to w części pas zieleni izolacyjnej, w części tereny projektowanej zabudowy przemysłowej, usługowej, w tym zakładów przemysłowych, drobnej wytwórczości, składów handlowych, magazynów, baz budowlanych, baz sprzętowo transportowych, przedsiębiorstw komunalnych, w częściach niewydzielonych. W ewidencji gruntów wymienione działki stanowią lasy.

Wymienione działki w części niewydzielonej (zajętej pod tereny inwestycyjne) posiadają zgodę na wyłączenie gruntów z produkcji leśnej. Grunt zajęty pod pas zieleni izolacyjnej nadal pozostaje gruntem leśnym i nie ma on zgody na wyłączenie z produkcji leśnej.

Przed wystąpieniem o pozwolenie na budowę inwestor występuje do Starosty o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej, w przypadku lasów musi wystąpić do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych o wyłączenie gruntów z produkcji leśnej. Wyłączenie następuje na podstawie planu zagospodarowania działki z wyszczególnieniem powierzchni do wyłączenia. W przypadku nie zabudowania gruntów leśnych nie podlegają one wyłączeniu, stanowią nadal grunty leśne. Grunty pod pasami zieleni izolacyjnej nie posiadają zgody na wyłączenie i tym samym pozostaną nadal gruntem leśnym. Na dzień dzisiejszy Gmina sprzedaje grunty leśne, w związku z powyższym sprzedaż działek w obecnym stanie powinna być zwolniona z podatku VAT. W związku z tym, że część działki wydzielona nie będzie wyłączona z produkcji leśnej Wnioskodawca stwierdził, że działka jest zwolniona z podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, składającym deklaracje VAT-7, jest właścicielem gruntów będących przedmiotem wniosku tj. działki nr 5 o pow. 0,4489ha, nr 6 o pow. 0,2155ha i nr 2 o pow. 0,6376ha, położonych w P. W obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki oznaczone są symbolem:

* w części 19 P.S.B.K.UH.UG.UR MI - tj. przeznaczenie podstawowe: tereny projektowanej zabudowy produkcyjno-usługowej, w tym zakładów przemysłowych, drobnej wytwórczości, składów hurtowych, magazynów, baz budowlanych, baz sprzętowo-transportowych, przedsiębiorstw komunalnych oraz inne bazy i zaplecza,

* w części 20Z1.ZP - tj. przeznaczenie podstawowe: projektowane pasy zieleni izolacyjnej wzdłuż ciągów komunikacyjnych i cieków wodnych, zasady użytkowania i urządzania terenu w tym:

a)

zakaz prowadzenia upraw roślin przeznaczonych do konsumpcji,

b)

zachowanie istniejącego drzewostanu oraz zieleni niskiej,

c)

zakaz realizacji obiektów kubaturowych,

d)

możliwość realizacji nasadzeń krzewów i zadrzewień

e)

dopuszcza się prowadzenie sieci uzbrojenia technicznego niezbędnych do funkcjonowania obiektów zorganizowanej działalności inwestycyjnej.

Wymienione działki w części niewydzielonej geodezyjnie posiadają różne przeznaczenie w miejscowym planie.

Pojedyncze działki w miejscowym planie w części przeznaczone są pod zieleń izolacyjną, w części pod zabudowę produkcyjno usługową.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu podał, iż każda z ww. trzech działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w części przeznaczona jest pod zabudowę a w części projektowanym pasem zieleni izolacyjnej.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek nr 5, nr 6 i nr 2 położonych w P., będących własnością Gminy będzie zwolniona z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działek nr 5, nr 6 i nr 2 położonych w P. jest zwolniona z podatku VAT, gdyż Gmina sprzedaje grunty leśne.

Grunty niewydzielone tj. grunty pod pas zieleni izolacyjnej, nie mają zgody na wyłączenie z produkcji leśnej, nadal będą gruntami leśnymi i nie zmieni się ich przeznaczenie.

Pozostałe grunty niewydzielone tj. pod terenami inwestycyjnymi, jeżeli nie zostaną zainwestowane nie będą podlegać wyłączeniu z produkcji leśnej pozostają nadal gruntami leśnymi.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż wymienionych działek jest zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy.

Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Gminy działając w imieniu Gminy realizuje zadania własne Gminy. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd Gminy.

Jak już podano na wstępie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle powyższego przepisu jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, o ile spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 15 ustawy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego, a tym samym ich organy oraz urzędy obsługujące te organy na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży trzech nieruchomości położonych w P. o nr 5, nr 6 i nr 2.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, zauważyć należy, iż z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności zbycia prawa własności ww. nieruchomości Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność zbycia nieruchomości w świetle ustawy o VAT będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina zamierza sprzedać 3 działki, których jest właścicielem i które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, znajdują się w terenach wsi P. położonych w sąsiedztwie węzła autostradowego "P". Każda z ww. 3 działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w części przeznaczona jest pod zabudowę a w części jest projektowanym pasem zieleni izolacyjnej.

W obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego działki oznaczone są symbolem:

* w części 19 P.S.B.K.UH.UG.UR MI - tj. przeznaczenie podstawowe: tereny projektowanej zabudowy produkcyjno-usługowej, w tym zakładów przemysłowych, drobnej wytwórczości, składów hurtowych, magazynów, baz budowlanych, baz sprzętowo-transportowych, przedsiębiorstw komunalnych oraz inne bazy i zaplecza,

* w części 20Z1.ZP - tj. przeznaczenie podstawowe: projektowane pasy zieleni izolacyjnej wzdłuż ciągów komunikacyjnych i cieków wodnych, zasady użytkowania i urządzania terenu w tym:

a)

zakaz prowadzenia upraw roślin przeznaczonych do konsumpcji,

b)

zachowanie istniejącego drzewostanu oraz zieleni niskiej,

c)

zakaz realizacji obiektów kubaturowych,

d)

możliwość realizacji nasadzeń krzewów i zadrzewień,

e)

dopuszcza się prowadzenie sieci uzbrojenia technicznego niezbędnych do funkcjonowania obiektów zorganizowanej działalności inwestycyjnej.

Wymienione działki w części niewydzielonej geodezyjnie posiadają różne przeznaczenie w miejscowym planie.

W związku z powyższym jedynie części nieruchomości sklasyfikowane jako: pas zieleni izolacyjnej (grunt leśny nieposiadający zgody na wyłączenie z produkcji leśnej) nie mogą zostać zaliczone do kategorii gruntów budowlanych czy też przeznaczonych pod zabudowę.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi przesłanka zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, pozwalająca na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży części niezabudowanych nieruchomości sklasyfikowanych jako pas zieleni izolacyjnej.

Zatem dostawa przedmiotowych 3 działek w ww. części będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Natomiast sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, w części stanowiącej zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego tereny przeznaczone pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl