IBPP1/443-1751/08/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K., przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.) oraz z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 15 stycznia 2009 r.) oraz z dnia 21 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Firma działa na rynku od wielu lat i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, a więc działając jako osoba prywatna nabył nieruchomości rolne położone w B. M.

Celem nabycia działek było przeznaczenie ich na potrzeby własne i rodziny. Stworzony został tam ośrodek wypoczynkowy dla rodziny, nieruchomości te nie były nigdy wynajmowane czy wykorzystywane w działalności gospodarczej. Nieruchomości zostały nabyte od osób fizycznych i nie nastąpiło odliczenie VAT. Wnioskodawca sprzedał wyżej wskazaną nieruchomość w dniu 22 października 2008 r.

Symbol PKOB sprzedanych budynków to 1212. Przedmiotem sprzedaży były grunty w tym grunty pod stawami oraz domki campingowe - niezwiązane trwale z gruntem. Ośrodek wypoczynkowy to właśnie domki campingowe położone na działce, na której znajduje się również staw. Budynki zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, przy czym nie posiadał on prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów, które służyły budowie domków i ich wyposażeniu. Wnioskodawca nie użytkował tych obiektów w celach wykonania czynności opodatkowanych. Budowa została sfinansowana ze środków własnych Wnioskodawcy. Oddane do użytkowania nastąpiło w maju 2006 r. Budynki są obiektami niemieszkalnymi nie doszło więc do ich zasiedlenia. Klasyfikacja nieruchomości to lasy, grunty pod stawami, usługi-sport.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie działek Wnioskodawcy jest następujące:

* Działka numer 19/1, 20/1, 21/4 częściowo w terenie oznaczonym jako US - tereny sportu i rekreacji, częściowo w terenie WS tereny wód otwartych, częściowo w terenie oznaczonym LS - tereny leśne i częściowo w terenie KD - droga publiczna dojazdowa;

* Działka numer 21/3 znajduje się częściowo w terenie LS - tereny leśne i częściowo w terenie KD - droga publiczna dojazdowa;

* Działka numer 22 znajduje się częściowo w terenie oznaczonym WS tereny wód otwartych, częściowo w terenie oznaczonym LS - tereny leśne;

* Działki numer 23 i 24 znajdują się w terenie oznaczonym US - tereny sportu i rekreacji;

* Działki numer 25, 26, 27 znajdują się częściowo w ternie oznaczonym US - tereny sportu i rekreacji i częściowo w terenie KX - ciąg pieszo jezdny.

Zakupiono i sprzedano 10 działek, które stanowią jedną ogrodzoną całość. Zakup nastąpił w okresie 2005 r. - 2006 r. Nieruchomości nie były dzielone. Podjęto tylko działania służące możliwości i bezpieczeństwu użytkowania przez siebie (doprowadzenie energii, budowa pomostów nad stawami, ogrodzenie). Wykorzystywano dla celów rekreacyjnych. Zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy to handel paliwami, artykułami spożywczymi, usługi gastronomiczne. Grunt nie był wykorzystywany dla działalności rolniczej, Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. W okresie posiadania przez Wnioskodawcę nieruchomości nie były one przedmiotem dzierżawy. Powodem sprzedaży była zbędność nieruchomości. Środki uzyskane Wnioskodawca spożytkował dla celów prywatnych. Poza ww. dostawą Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki na początku 2008 r. bez VAT. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu transakcji sprzedaży tej nieruchomości Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i czy sprzedaż nieruchomości nabytej na potrzeby własne podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu transakcji sprzedaży tej nieruchomości nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług i sprzedaż nieruchomości nabytej na potrzeby własne nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nieruchomości dokumentować będzie wyłącznie akt notarialny.

Nie ma tutaj znaczenia zakres działalności gospodarczej, gdyż transakcja sprzedaży jest dokonywana z majątku prywatnego. Prowadzenie działalności gospodarczej nie jest w ocenie Wnioskodawcy wystarczającą przesłanką do opodatkowania wszelkich transakcji danej osoby.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej (np. spółki cywilne, jawne) oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, a także osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z tak sformułowanej definicji wynika, że działalnością gospodarczą dla celów VAT jest przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły (stały). Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym (wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-230/94 między Renatę Ekler a Finanzamt Hamburg).

Wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi więc działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, jeżeli jest robione w sposób ciągły dla celów 1 zarobkowych (wyrok WSA we Wrocławiu z 6 września 2006 r., I SA/Wr 1254/05. Sąd uznał, że sprzedaż - nawet kilkakrotna - rzeczy z majątku prywatnego, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego. Podatnikiem byłby podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie (albo z takim zamiarem) nieruchomościami. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, wystawienie do sprzedaży, oferowanie na rynku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji. Reasumując, sąd przyznał rację skarżącemu (który sprzedał cztery działki), stwierdzając: "Okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT (m.in. odpłatną dostawę towarów), nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2. Na marginesie należy zauważyć, że wykorzystywanie majątku prywatnego przez osoby fizyczne stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 zd. 2 ustawy o VAT, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie jest działalnością handlową, a zatem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż majątku osobistego, który został kupiony na własne potrzeby, a nie w celu odsprzedaży (J. Zubrzycki, "Leksykon VAT 2006", Wrocław 2006, s. 349). Wykładnia językowa powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że ustawodawca jednoznacznie uzależnił opodatkowanie sprzedaży od celu jego nabycia, tj. odsprzedaży. Aby ustalić "status" sprzedawcy, musimy określić intencje i zamiar, z jakim nabył towar. Ważne jest bowiem, czy towar był kupiony z zamiarem jego odsprzedaży. "Jeżeli zatem nie kupiliśmy działek w celu ich dalszej odsprzedaży, ale nabyliśmy je np. w drodze darowizny jako osoba fizyczna, stanowią one majątek osobisty, a ich sprzedaż nie podlega opodatkowaniu (wyrok WSA w Warszawie z 18 stycznia 2006 r., III SA/Wa 3885/06). Kluczowym elementem staje się więc ustalenie, jakie zamiary miała osoba kupująca grunt. Ponieważ sprzedaż majątku prywatnego nabytego w celu wykorzystania na własne potrzeby nie podlega VAT, nie ma wówczas znaczenia to, czy działka została sprzedana kilku, czy kilkunastu nabywcom. Tak też wynika z wyroku WSA we Wrocławiu z 20 października 2006 r. (I SA/Wr 830/06).

Z kolei w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. (I FSK 603/06, uchylającym wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 kwietnia 2006 r., I SA/Ol 112/06) NSA podkreślił, że można opodatkować sprzedaż kilku działek w sytuacji, gdy zamiar sprzedaży pojawi się już w momencie ich nabycia, nie zaś w momencie podziału geodezyjnego jednej nieruchomości gruntowej na kilka mniejszych. Chodzi tu o przypadek, gdy świadomie kupiliśmy grunt w celu jego odsprzedaży lub podziału geodezyjnego na mniejsze części i odsprzedania kilku nabywcom "Odrębna kwestią jest to, czy prowadzenie działalności gospodarczej jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania wszelkich transakcji danej osoby. Jak wynika z wyroku NSA z dnia 4 października 2000 r. (III SA 1901/99), nie jest słuszny pogląd, "że u zarejestrowanego podatnika VAT każda sprzedaż towarów lub odpłatne świadczenie usług jest opodatkowane. W każdym przypadku indywidualnie muszą być badane zarówno podmiotowe, jak przedmiotowe przesłanki wystąpienia obowiązku podatkowego".

Jeżeli podatnik VAT sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (na potrzeby osobiste), nie występuje w tej transakcji jako podatnik. Sprzedaż taka nie jest opodatkowana, nawet gdy sprzedawca dla celów działalności gospodarczej jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Takiej wykładni prawa wspólnotowego dokonał ETS w orzeczeniu w sprawie C-291/92 między Finanzamt Ulżeń i Dietek Armbrecht (Niemcy). Przepisy dyrektywy nie wykluczają sytuacji, w której podatnik zamierzający wyodrębnić część danej nieruchomości jako majątek osobisty wyłącza tę cześć z systemu podatku VAT. Podatnik musi jednak w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Niewątpliwie pomocny w tej kwestii jest wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 123/07). Wskazał on mianowicie, iż celem przepisów w tym zakresie jest obciążenie podatkiem VAT podmiotów profesjonalnych, takich np. jak producent czy handlowiec. Sąd podkreślił ponadto, iż zgodnie z orzeczeniem ETS sam fakt posiadania majątku osobistego przez pewien okres czasu nie czyni nikogo podmiotem profesjonalnym. Nawet kilka transakcji to nie działalność podlegająca opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 30 listopada 2008 r. bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę stan faktyczny zaistniały w dniu 22 października 2008 r. (data sprzedaży przedmiotowej nieruchomości).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Firma działa na rynku od wielu lat i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej a więc działając jako osoba prywatna nabył nieruchomości rolne położone w B. M.

Celem nabycia działek było przeznaczenie ich na potrzeby własne i rodziny. Stworzony został tam ośrodek wypoczynkowy dla rodziny, nieruchomości te nie były nigdy wynajmowane czy wykorzystywane w działalności gospodarczej. Nieruchomości zostały nabyte od osób fizycznych i nie nastąpiło odliczenie VAT. Wnioskodawca sprzedał wyżej wskazaną nieruchomość w dniu 22 października 2008 r.

Symbol PKOB sprzedanych budynków to 1212. Przedmiotem sprzedaży były grunty w tym grunty pod stawami oraz domki campingowe - niezwiązane trwale z gruntem. Ośrodek wypoczynkowy to właśnie domki campingowe położone na działce, na której znajduje się również staw. Budynki zostały wzniesione przez Wnioskodawcę, przy czym nie posiadał on prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupów, które służyły budowie domków i ich wyposażeniu. Wnioskodawca nie użytkował tych obiektów w celach wykonania czynności opodatkowanych. Budowa została sfinansowana ze środków własnych Wnioskodawcy. Oddane do użytkowania nastąpiło w maju 2006 r. Budynki są obiektami niemieszkalnymi nie doszło więc do ich zasiedlenia. Klasyfikacja nieruchomości to lasy, grunty pod stawami, usługi-sport.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie działek Wnioskodawcy jest następujące:

* Działka numer 19/1, 20/1, 21/4 częściowo w terenie oznaczonym jako US - tereny sportu i rekreacji, częściowo w terenie WS tereny wód otwartych, częściowo w terenie oznaczonym LS -tereny leśne i częściowo w terenie KD - droga publiczna dojazdowa;

* Działka numer 21/3 znajduje się częściowo w terenie LS - tereny leśne i częściowo w terenie KD - droga publiczna dojazdowa;

* Działka numer 22 znajduje się częściowo w terenie oznaczonym WS tereny wód otwartych, częściowo w terenie oznaczonym LS - tereny leśne;

* Działki numer 23 i 24 znajdują się w terenie oznaczonym US - tereny sportu i rekreacji;

* Działki numer 25, 26, 27 znajdują się częściowo w ternie oznaczonym US - tereny sportu i rekreacji i częściowo w terenie KX - ciąg pieszo jezdny.

Zakupiono i sprzedano 10 działek, które stanowią jedną ogrodzoną całość. Zakup nastąpił w okresie 2005 r. - 2006 r. Nieruchomości nie były dzielone. Podjęto tylko działania służące możliwości i bezpieczeństwu użytkowania przez siebie (doprowadzenie energii, budowa pomostów nad stawami, ogrodzenie). Wykorzystywano dla celów rekreacyjnych. Zakres działalności gospodarczej Wnioskodawcy to handel paliwami, artykułami spożywczymi, usługi gastronomiczne. Grunt nie był wykorzystywany dla działalności rolniczej, Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. W okresie posiadania przez Wnioskodawcę nieruchomości nie były one przedmiotem dzierżawy. Powodem sprzedaży była zbędność nieruchomości. Środki uzyskane Wnioskodawca spożytkował dla celów prywatnych. Poza ww. dostawą Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki na początku 2008 r. bez VAT. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością w szczególności dokona dostawy działek budowlanych to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę, która wykonuje działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu i wykona czynność dotychczas nie wykonywaną w ramach tej działalności, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była czynnością związaną z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Podkreślić bowiem należy, iż jedynie w sytuacji, w której czynność ta ma związek z zaspokajaniem potrzeb czysto osobistych osoby ją wykonującej, należy uznać, że nie jest to czynność wykona przez podatnika podatku od towarów i usług. Należy zaznaczyć, iż jeżeli czynności podatnika podatku od towarów i usług nie można przypisać innego charakteru niż czynności związanej z działalnością gospodarczą to należy uznać ją za czynność podlegającą opodatkowaniu, co jednak nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie z uwagi na opisane wyżej okoliczności, z których jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca przedmiotową transakcją dokonał sprzedaży majątku osobistego.

W związku z powyższym dostawę przedmiotowej nieruchomości składającej się z dziesięciu działek - ogrodzonej, stanowiącej jedną całość, na której naniesiono domki campingowe, uznać należy za transakcję okazjonalną, czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru, a spowodowana została zbędnością przedmiotowej nieruchomości dla Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika również, że grunt nie został nabyty z zamiarem dalszej odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach działalności gospodarczej, ale z zamiarem przeznaczenia na potrzeby własne Wnioskodawcy i rodziny (rekreacja), a więc nie w celach handlowych, lecz prywatnych. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży nieruchomości z majątku osobistego za częstotliwą dostawę gruntów a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zwłaszcza, że Wnioskodawca nie zamierza powtarzać tej czynności w przyszłości, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakupiony grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych lecz rekreacyjnych, a zarówno nabycia jak i sprzedaże dokonywane były z majątku osobistego (nabycie za środki własne) i do majątku osobistego - cele prywatne.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki WSA i NSA są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osądzonymi w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.