IBPP1/443-159/08/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu osobowego i obowiązku późniejszego dokonania korekty - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu samochodu osobowego i obowiązku późniejszego dokonania korekty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W grudniu 2007 r. Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zakupiła środek trwały - samochód osobowy. Do końca 2007 r. działalność gospodarcza była opodatkowana 7% stawką podatku VAT, natomiast od 1 stycznia 2008 r. jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W jakiej wysokości można odliczyć podatek VAT od zakupionego samochodu.

Czy w takiej sytuacji można odliczyć 1/5 kwoty podatku w deklaracji za grudzień 2007 r....

Czy Wnioskodawca musi odliczyć należną część podatku w wysokości 60% kwoty podatku wykazanego na fakturze zakupu samochodu i następnie korygować deklaracje w podatku VAT w następnych latach.

Zdaniem Wnioskodawcy ponieważ samochód został zakupiony w grudniu 2007 r. ze świadomością, że od 1 stycznia 2008 r. będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT i tym samym nie będzie służył do czynności opodatkowanych tym podatkiem, nie będzie on mógł korzystać z żadnych odliczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. W ust. 3 powołanego przepisu postanowiono, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Przepisu tego - zgodnie z art. 86 ust. 4 ustawy - nie stosuje się do:

W myśl art. 86 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika, z tytułu nabycia towarów i usług, potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego, od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu (z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4).

W myśl natomiast ust. 10 pkt 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 11).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nabyty na potrzeby działalności gospodarczej samochód jest samochodem osobowym. Zatem kwotę podatku naliczonego stanowić będzie 60% kwoty podatku wykazanej w fakturze dokumentującej zakup przedmiotowego pojazdu. Prawo to podatnik może zrealizować w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury lub miesiąc następny.

Zaznaczyć należ, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada odliczenia niezwłocznego, która oznacza, że prawo do odliczenia podatku naliczonego winno być oceniane w momencie jego powstania.

Zatem jeżeli w momencie ponoszenia wydatków Wnioskodawca spełniał warunki wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uprawniające go do obniżenia podatku należnego prawo takie mógł zrealizować poprzez odliczenie całości przysługującego mu podatku naliczonego. Brak jest podstaw do odliczenia podatku w innej wysokości niż wynikająca z przepisów art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług i faktury VAT. Ewentualne późniejsze zmiany okoliczności, następujące po skorzystaniu z tego prawa, występujące bez woli podatnika, nie skutkują zmianą samego prawa do odliczenia.

Należy tutaj zwrócić uwagę na fakt, że możliwość odliczenia podatku naliczonego nie jest obowiązkiem podatnika a jego prawem, z którego może skorzystać lub nie. W przedmiotowej sytuacji, w przypadku gdy skorzysta z przysługującego mu prawa, znajdą zastosowanie przepisy art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica miedzy proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 91 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy o VAT, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy). Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż (art. 91 ust. 5 ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

* opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru związane jest z czynnościami opodatkowanymi;

* zwolnione lub nie podlegały opodatkowaniu

do obliczenia korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Powyższe przepisy dotyczące obowiązku dokonania korekty będą mieć jednak zastosowanie tylko w sytuacji gdy podatnik skorzysta z przysługującego mu prawa i dokona odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 7 ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zatem skoro w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 60% kwoty stanowiącej podatek VAT wykazany w fakturze zakupowej, to w sytuacji gdy dokonał odliczenia, po zakończeniu roku w którym podatnikowi przysługiwało to prawo jest on obowiązany dokonać stosownej korekty kwoty odliczonego podatku. Z uwagi na fakt, że odliczenie dotyczy środka trwałego Wnioskodawca w takiej sytuacji winien korygować podatek naliczony w ciągu 5 kolejnych lat a roczna korekta podatku dotyczyć winna jednej piątej kwoty odliczonego podatku.

Brak zatem podstaw do uznania za zasadne odliczenie jedynie 1/5 kwoty podatku naliczonego.

Bez względu jednak na fakt dokonania bądź nie odliczenia samo prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej występuje i w związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.