IBPP1/443-155/12/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2012 r. (data wpływu 7 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2012 r. (data wpływu 8 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanej przez Wnioskodawcę dopłaty do utraconych wpływów z tytułu stosowanych uprawnień do przejazdów ulgowych i bezpłatnych (otrzymywanej do dnia 1 stycznia 2011 r.) a następnie rekompensaty otrzymywanej w formie zapłaty za 1 wozokilometr, oraz sposobu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanej przez Wnioskodawcę dopłaty do utraconych wpływów z tytułu stosowanych uprawnień do przejazdów ulgowych i bezpłatnych (otrzymywanej do dnia 1 stycznia 2011 r.) a następnie rekompensaty otrzymywanej w formie zapłaty za 1 wozokilometr, oraz sposobu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2012 r. (data wpływu 8 maja 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 kwietnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest komunalną spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina. Podstawowym zadaniem Wnioskodawcy jest świadczenie usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Nałożenie obowiązku świadczenia usług publicznych przez Spółkę nastąpiło w trybie władczym w uchwale Rady Miasta z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie powierzenia funkcji podmiotu wewnętrznego Spółce. Usługi lokalnego transportu zbiorowego świadczone są na terenie miasta i na terenie innych gmin, jeśli wynika to z właściwych porozumień międzygminnych, których stroną jest miasto.

W 2007 r. Gmina zawarła porozumienie międzygminne z gminami sąsiadującymi, tj. z Gminą N. i S., a w 2010 r. z Gminą K.

Ponadto, Wnioskodawca jest podmiotem wewnętrznym Gminy, zgodnie z definicją zawartą w Rozporządzeniu (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 nr 1107/70.

Prawa i obowiązki związane z powierzeniem Spółce ww. zadań wynikają z postanowień umowy o świadczenie usług komunikacyjnych z dnia 22 lutego 1996 r., zmienionej m.in. aneksem nr 7 z dnia 19 marca 2010 r. Do dnia 1 stycznia 2011 r. Spółka otrzymywała od Gminy dopłatę do utraconych wpływów z tytułu stosowania uprawnień do przejazdów ulgowych i bezpłatnych, rozliczaną na podstawie miesięcznych faktur VAT.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. obowiązującą formą wzajemnych rozliczeń jest rekompensata, o której mowa w Rozporządzeniu (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego Rady Europy z dnia 23 października 2007 r.

Z tytułu wykonywanych usług komunikacyjnych Spółka otrzymuje od Gminy rekompensatę w wysokości stanowiącej iloczyn wykonanych wozokilometrów i ustalonej stawki za jeden wozokilometr. Wynagrodzenie Spółki za jeden wozokilometr stanowi kwotę ustaloną zgodnie z załącznikiem nr 2 określającym szczegółowe zasady obliczania, kontrolowania i rozliczania rekompensaty. Do rekompensaty doliczany jest podatek VAT w obowiązującej wysokości. Należność jest pomniejszana o wielkość przychodów taryfowych i dodatkowych wygenerowanych przy wykorzystaniu składników majątkowych służących wykonywaniu działalności podstawowej. Zapłata za wykonane usługi za dany miesiąc rozliczeniowy dokonywana jest na rachunek bankowy Spółki na podstawie miesięcznych faktur VAT. Należny VAT wynikający z faktur Wnioskodawca terminowo wpłacał do urzędu skarbowego.

Stosownie do postanowień umowy, wynagrodzenie - rekompensata nie może przekroczyć kwoty koniecznej do pokrycia wyniku finansowego netto uzyskanego jako rezultat kosztów i przychodów, które powstały podczas realizacji zobowiązań oraz rozsądnego zysku. Rozsądny zysk kalkulowany jest jako średnioroczny zwrot kapitału w całym okresie świadczenia usług na poziomie do 6 proc. w ujęciu realnym.

Spółka w terminie do 30 września danego roku rozliczeniowego przedstawia Gminie informację o wysokości prognozowanego na rok następny wynagrodzenia, w tym planowane koszty, przychody oraz stawkę wozokilometra związaną ze świadczeniem usług przewozowych na rok następny. Ostateczna wysokość stawki wozokilometra na dany rok rozliczeniowy jest ustalana na podstawie przeprowadzonego audytu za rok poprzedni. Jeżeli wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę od Gminy w zakończonym roku rozliczeniowym, przewyższa dopuszczalną wysokość wynagrodzenia więcej niż 10 proc, to Spółka zwraca Organizatorowi całą nadwyżkę wynagrodzenia do 30 kwietnia po zakończonym roku, a mniej niż 10 proc, to Spółka dokonuje pomniejszenia wynagrodzenia o nadwyżkę za kolejne okresy. Jeżeli natomiast wynagrodzenie otrzymane przez Spółkę w zakończonym roku rozliczeniowym, jest mniejsze niż wysokość ostatecznie ustalonego wynagrodzenia, to Spółka ma prawo do wynagrodzenia uzupełniającego.

Otrzymywana rekompensata (ani wcześniejsza dopłata) nie ma wpływu na ceny biletów z uwagi na fakt, że ceny biletów są cenami urzędowymi, ustalanymi przez Radę Miasta.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 8 maja 2012 r. wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT począwszy od 9 sierpnia 1995 r., główny zakres działalności to transport drogowy pasażerski, rozkładowy, miejski i podmiejski - PKWiU 49.31.21.0.

Otrzymywana przez Wnioskodawcę dopłata do utraconych wpływów (do dnia 1 stycznia 2011 r.) a następnie rekompensata (od dnia 1 stycznia 2011 r.) nie stanowi dopłaty do ceny konkretnych usług świadczonych przez Wnioskodawcę (ani dostarczanych towarów), a jest przeznaczona na pokrycie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów prowadzonej działalności związanej z wykonywaniem usług przewozowych, które mają charakter zadań z zakresu użyteczności publicznej.

Wnioskodawca posiada status podmiotu wewnętrznego gminy - miasta w rozumieniu Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007. Nałożenie na Wnioskodawcę obowiązku świadczenia usług przewozowych (jako zadania z zakresu użyteczności publicznej) nastąpiło w trybie władczym - na podstawie uchwały Rady Miasta, a zawarta z Miastem umowa (nazywana "umową o świadczenie usług komunikacyjnych") jest w istocie umową wykonawczą regulującą zasady wykonywania tych usług oraz wzajemne relacje pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem. Umowa ta nie ma charakteru odpłatnego, a Miasto nie nabywa na jej podstawie żadnych usług ani towarów.

W związku z powyższym, istnieją podstawy do stwierdzenia, iż Wnioskodawca nie sprzedaje ani nie świadczy usług na rzecz Miasta, a odbiorcami świadczonych przez niego usług są mieszkańcy.

Otrzymywana od Miasta dopłata do utraconych wpływów/rekompensata w swojej istocie nie stanowi zapłaty za jakiekolwiek świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta.

Dopłata/rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług przewozowych, a jej istotą jest pokrycie kosztów działalności statutowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy otrzymywana przez Wnioskodawcę dopłata do utraconych wpływów z tytułu stosowanych uprawnień do przejazdów ulgowych i bezpłatnych (otrzymywana do dnia 1 stycznia 2011 r.), a następnie rekompensata stanowiąca zwrot kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy, otrzymana w formie zapłaty za 1 wozokilometr na podstawie obowiązującej umowy o świadczenie usług komunikacyjnych oraz rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 nr 1107/70 stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Czy wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami z tego tytułu powinny być dokumentowane fakturą VAT, czy też dowodem księgowym przewidzianym w przepisach o rachunkowości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Tak, więc włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce wówczas, gdy jest to dotacja celowa, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi.

Spółka otrzymywała dopłaty, a następnie rekompensatę na pokrycie kosztów wynikających z wykonywania zadań własnych Gminy, w myśl ww. Rozporządzenia 1370/2007. Rekompensata (dopłata) ta ma więc charakter podmiotowy.

Rekompensaty (dopłaty) nie można przyporządkować konkretnej usłudze, w związku z tym nie wpływa na ceny urzędowe biletów, ustalane przez Radę Miasta. Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie otrzymana przez Wnioskodawcę rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie przewozów pasażerskich, to nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ jak stwierdzono powyżej, otrzymana przez Wnioskodawcę przedmiotowa rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami z tego tytułu nie powinny być dokumentowane fakturą VAT lecz dowodem księgowym przewidzianym w przepisach o rachunkowości.

Podatnikowi są znane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lipca 2011 r. IBPP2/443-531/11/RSz, z dnia 6 stycznia 2010 r. IBPP2/443-831/09/RSz, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2010 r. IPPP1-443-713/10-4/IGo, w świetle których dopłaty do wozokilometra przekazywane przez gminy podmiotom świadczącym usługi przewozowe transportem zbiorowym osób nie stanowią obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 1 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując - podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komunalną spółką prawa handlowego, której założycielem i 100% udziałowcem jest Gmina. Podstawowym zadaniem Wnioskodawcy jest świadczenie usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego.

Nałożenie obowiązku świadczenia usług publicznych przez Spółkę nastąpiło w trybie władczym w uchwale Rady Miasta z dnia 10 marca 2010 r. w sprawie powierzenia funkcji podmiotu wewnętrznego Spółce.

Ponadto, Wnioskodawca jest podmiotem wewnętrznym Gminy, zgodnie z definicją zawartą w Rozporządzeniu (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 nr 1107/70.

Prawa i obowiązki związane z powierzeniem Spółce ww. zadań wynikają z postanowień umowy o świadczenie usług komunikacyjnych z dnia 22 lutego 1996 r., zmienionej m.in. aneksem nr 7 z dnia 19 marca 2010 r. Do dnia 1 stycznia 2011 r. Spółka otrzymywała od Gminy dopłatę do utraconych wpływów z tytułu stosowania uprawnień do przejazdów ulgowych i bezpłatnych, rozliczaną na podstawie miesięcznych faktur VAT.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. obowiązującą formą wzajemnych rozliczeń jest rekompensata, o której mowa w Rozporządzeniu (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego Rady Europy z dnia 23 października 2007 r.

Otrzymywana rekompensata (ani wcześniejsza dopłata) nie ma wpływu na ceny biletów z uwagi na fakt, że ceny biletów są cenami urzędowymi, ustalanymi przez Radę Miasta.

Wnioskodawca wskazał, iż otrzymywana przez niego dopłata do utraconych wpływów (do dnia 1 stycznia 2011 r.) a następnie rekompensata (od dnia 1 stycznia 2011 r.) nie stanowi dopłaty do ceny konkretnych usług świadczonych przez Wnioskodawcę (ani dostarczanych towarów), a jest przeznaczona na pokrycie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów prowadzonej działalności związanej z wykonywaniem usług przewozowych, które mają charakter zadań z zakresu użyteczności publicznej.

Wnioskodawca posiada status podmiotu wewnętrznego gminy - miasta w rozumieniu Rozporządzenia (WE) nr 1370/2007. Nałożenie na Wnioskodawcę obowiązku świadczenia usług przewozowych (jako zadania z zakresu użyteczności publicznej) nastąpiło w trybie władczym - na podstawie uchwały Rady Miasta, a zawarta z Miastem umowa (nazywana "umową o świadczenie usług komunikacyjnych") jest w istocie umową wykonawczą regulującą zasady wykonywania tych usług oraz wzajemne relacje pomiędzy Wnioskodawcą, a Miastem. Umowa ta nie ma charakteru odpłatnego, a Miasto nie nabywa na jej podstawie żadnych usług ani towarów. W związku z powyższym, istnieją podstawy do stwierdzenia, iż Wnioskodawca nie sprzedaje ani nie świadczy usług na rzecz Miasta, a odbiorcami świadczonych przez niego usług są mieszkańcy. Otrzymywana od Miasta dopłata do utraconych wpływów/rekompensata w swojej istocie nie stanowi zapłaty za jakiekolwiek świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta.

Dopłata/rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę usług przewozowych, a jej istotą jest pokrycie kosztów działalności statutowej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż o ile faktycznie otrzymana przez Wnioskodawcę dopłata do utraconych wpływów (do dnia 1 stycznia 2011 r.) a następnie rekompensata (od dnia 1 stycznia 2011 r.) nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie przewozów pasażerskich, to nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania czynności otrzymania ww. dopłaty (do dnia 1 stycznia 2011 r.) a następnie rekompensaty (od dnia 1 stycznia 2011 r.) należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponieważ jak stwierdzono powyżej, otrzymana przez Wnioskodawcę przedmiotowa dopłata (rekompensata) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym brak jest podstaw do wystawienia przez Wnioskodawcę faktur VAT bowiem - jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o VAT - faktury są dowodem dokumentującym sprzedaż.

Odnosząc się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy, iż wzajemne rozliczenia pomiędzy Stronami powinny być dokumentowane dowodem księgowym przewidzianym w przepisach o rachunkowości, należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania zatem Wnioskodawca może taki dokument wystawić, niemniej należy zauważyć, iż dowód księgowy nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taki nie jest objęty regulacją tych przepisów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ zauważa, iż stwierdzenia Wnioskodawcy, że cyt. " (...) Do dnia 1 stycznia 2011 r. Spółka otrzymywała od Gminy dopłatę do utraconych wpływów z tytułu stosowania uprawnień do przejazdów ulgowych i bezpłatnych, rozliczaną na podstawie miesięcznych faktur VAT (...)".

" (...) Do rekompensaty doliczany jest podatek VAT w obowiązującej wysokości. Należność jest pomniejszana o wielkość przychodów taryfowych i dodatkowych wygenerowanych przy wykorzystaniu składników majątkowych służących wykonywaniu działalności podstawowej. Zapłata za wykonane usługi za dany miesiąc rozliczeniowy dokonywana jest na rachunek bankowy Spółki na podstawie miesięcznych faktur VAT. Należny VAT wynikający z faktur Wnioskodawca terminowo wpłacał do urzędu skarbowego (...)" przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego bez dokonywania oceny ich prawidłowości, bowiem nie sformułowano pytania w tym zakresie ani własnego stanowiska.

Należy zauważyć, iż powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Należy też wyjaśnić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Należy nadmienić, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby wnoszone kwoty stanowiły zapłatę za jakiekolwiek usługi czy towary, ewentualnie stanowiły dopłatę do ceny świadczonych usług lub dostarczanych towarów) lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.