IBPP1/443-147/08/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani "X" przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu 25 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 17 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy sześciu działek budowlanych wraz z udziałami w drodze - jest prawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy sześciu działek budowlanych wraz z udziałami w drodze.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 kwietnia 2008 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-147/08/AL z dnia 10 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Na podstawie czterech postanowień Sądu Rejonowego w (...) z 1989 r., 1995 r., 1996 r. i 1998 r. Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość gruntową - gospodarstwo rolne położone w (...), gmina (...), powiat (...), województwo (...). Nabyta w drodze dziedziczenia nieruchomość składała się pierwotnie z pięciu działek budowlano-rolnych, ale w trakcie dokonywania działu spadku i znoszenia współwłasności, działki te zostały podzielone geodezyjnie i w wyniku tego Wnioskodawczyni nabyła jedenaście działek o łącznej powierzchni 2,0457 ha. Większa część nabytych działek o powierzchni 1,2475 ha była przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową, a reszta tj. 07982 ha, pod uprawy polowe.

Po nabyciu nieruchomości, częściowo na mocy zapisu testamentowego a częściowo na mocy dziedziczenia ustawowego w 1998 r., będąc wdową od 1992 r. - Wnioskodawczyni nie była w stanie samodzielnie prowadzić gospodarstwa rolnego. Dlatego też od razu w 1998 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży sześciu wydzielonych działek budowlanych o łącznej powierzchni 0,6326 ha, jedną działkę - 0,0496 ha przejęła Gmina jako drogę, a jedną działkę rolną o powierzchni 0,1015 ha podarowała.W 1998 r. Wnioskodawczyni dokonała również podziału geodezyjnego działki budowlano-rolnej o powierzchni 0,7698 ha na trzy działki budowlane, drogę dojazdową i działkę rolną. Podzieliła również działkę rolną o powierzchni 0,2476 na dwie działki i drogę dojazdową z czego jedną wraz z drogą o łącznej powierzchni 0,1626 ha sprzedał w 1999 r. W 1999 r. Wnioskodawczyni dokonała podziału ostatniej działki rolnej o powierzchni 0,3769 ha na trzy działki i drogę dojazdową.

Powyższych podziałów geodezyjnych Wnioskodawczyni dokonała z zamiarem podarowania działek pięciorgu dzieciom, jako części spadku po zmarłym ojcu. Z uwagi jednak na brak zainteresowania dzieci posiadaniem ww. nieruchomości, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o ich sprzedaży.

Po uzyskaniu informacji, iż w 2000 r. Gmina przystąpiła do opracowania planu zagospodarowania przestrzennego dla Sołectwa i przyjmowaniu wniosków do planu, Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przekształcenie posiadanych wówczas czterech działek rolnych w działki budowlane. W 2001 r. uchwalono nowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Sołectwa, w wyniku czego wszystkie posiadane działki rolne zostały przekwalifikowane na działki budowlane. Wówczas Wnioskodawczyni posiadała osiem działek budowlanych oraz dwie działki stanowiące drogi dojazdowe - o łącznej powierzchni 1,0994 ha.

Kolejnej sprzedaży dwóch działek budowlanych w tym jednej zabudowanej budynkiem gospodarczym, o łącznej powierzchni 0,3597 ha, Wnioskodawczyni dokonała w 2002 r. Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawczyni podarowała dzieciom a częściowo przeznaczyła na własne potrzeby. Na koniec 2002 r. Wnioskodawczyni posiadała sześć działek budowlanych o łącznej powierzchni 0,7397 ha.

W grudniu 2007 r. Wnioskodawczyni sprzedała działkę budowlaną o powierzchni 0,1012 ha, a w styczniu 2008 r. dwie działki budowlane o łącznej powierzchni 0,2038 ha wraz z udziałami w drodze dojazdowej. Obecnie jedna z pozostałych trzech działek jest w trakcie sprzedaży - kupujący starają się o kredyt. Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać dwie pozostałe działki, ale w całości, gdyż ostatnia z nich nie ma dojazdu do drogi publicznej.Na dzień złożenia uzupełnienia wniosku tj. na dzień 17 kwietnia 2008 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży czterech działek budowlanych wraz z udziałami w drodze, dwie pozostałe działki budowlane wraz z udziałami w drodze zamierza sprzedać.

Ponadto z cyt. uzupełnienia do wniosku z dnia 17 kwietnia 2008 r. wynika, iż droga dojazdowa, w której udziały Wnioskodawczyni sprzedała nabywcom czterech działek i zamierza sprzedać pozostałym dwóm nabywcom - składa się z dwóch działek wytyczonych przez geodetę. Wydzielenie tej drogi tzw. wewnętrznej było obowiązkowe zgodnie z wymogami prawa budowlanego i ustaleniami zawartymi w planie zagospodarowania przestrzennego i stanowiło jeden z podstawowych warunków zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości. Każda bowiem działka, żeby uzyskać na niej pozwolenie na budowę domu mieszkalnego musi mieć zapewniony dostęp do drogi publicznej np. poprzez wykupienie udziału w drodze wewnętrznej, której szerokość musi wynosić co najmniej 6 metrów. W tym celu zostały wydzielone dwie działki na drogę wewnętrzną. Obecnie droga ta jest tylko wytyczona geodezyjnie, nigdy nie była urządzana ani utwardzana. Stanowi podobnie jak działki pas zieleni porośnięty trawą. Droga ta będzie prawdopodobnie urządzana przez obecnych nowych współwłaścicieli, nabywców działek budowlanych.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży sześciu działek Wnioskodawczyni ma zamiar przeznaczyć na zakup małego mieszkania dla siebie a resztę podarować dzieciom jako ich część spadku po zmarłym ojcu.

Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, iż opisane powyżej nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane do celów rolniczych - upraw polowych, grunt stanowił pastwisko (łąkę) systematycznie wykaszane w celu utrzymania nieruchomości w czystości.

Jednocześnie Wnioskodawczyni poinformowała, iż nie prowadziła i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie była również i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Nigdy też nie płaciła podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości. Ostatniej sprzedaży dwóch działek (w tym jednej zabudowanej) - oprócz sprzedanych czterech, które są przedmiotem niniejszej interpretacji - dokonała w 2002 r. Obecnie posiada jeszcze dwie działki, na które będzie szukać nabywców.

W związku z opisanym stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna dokonująca sprzedaży sześciu działek budowlanych pochodzących z majątku osobistego, w świetle przedstawionego stanu faktycznego powinna zapłacić podatek VAT od sprzedaży ostatnich trzech działek budowlanych i trzech działek, które dopiero będą sprzedawane.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie powinna ona płacić podatku VAT od trzech sprzedanych już działek budowlanych wraz z udziałami w drodze dojazdowej, a także od trzech kolejnych przeznaczonych do sprzedaży ponieważ otrzymała je w drodze dziedziczenia po zmarłych teściach z zapisu testamentowego i po zmarłym mężu na mocy ustawy.

Ponadto w momencie nabywania nieruchomości - postępowań spadkowych, które trwało prawie 9 lat, Wnioskodawczyni nie miał zamiaru ich sprzedawania. Grunt stanowił gospodarstwo rolne w całości zapisane w testamencie. Dopiero po śmierci męża i dokonaniu działu spadku oraz zniesieniu współwłasności, w wyniku czego gospodarstwo rolne zostało podzielone na mniejsze działki, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży części działek, z uwagi na niemożność samodzielnego prowadzenia gospodarstwa.

Ponadto nieruchomość ta stanowiła majątek osobisty Wnioskodawczyni a grunt nigdy nie był wykorzystywany do celów rolniczych ani w innym celu dla osiągnięcia dochodu. Jedyną czynnością było koszenie trawy, w celu utrzymania nieruchomości w czystości.Ze środków uzyskanych ze sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie nabywała żadnej innej nieruchomości.

Dokonując w 1998 i 1999 r. podziału geodezyjnego pozostałej części gruntu budowlano-rolnego Wnioskodawczyni miała zamiar podarować go pięciorgu dzieciom jako spadek po zmarłym ojcu.

Zamiar sprzedaży sześciu działek Wnioskodawczyni powzięła w ostatnim czasie ze względu na wiek i stan zdrowia. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży ww. działek Wnioskodawczyni pragnie przeznaczyć na zakup dla siebie małego mieszkania (obecnie mieszka w domu drugiego męża) a resztę podarować dzieciom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Za dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jednakże odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług można opodatkować wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot mający status podatnika. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika. Podatnikami na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji, co znajduje potwierdzenie również w przepisie art. 2 ust. 1a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego dokonana przez podatnika działającego w takim charakterze. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. m.in. czynność zostałaby wykonana jednorazowo lecz w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polegałaby na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej wraz z udziałem w drodze (tylko geodezyjnie wytyczonej), a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu, a okoliczności nie wskazują, że czynność ta czyniona jest z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania jej stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z treści wniosku wynika, iż działki budowlane wraz z udziałami w drodze dojazdowej już sprzedane, jak i mające być przedmiotem sprzedaży, stanowią część z nieruchomości nabytej przez Wnioskodawczynię - w latach 1989, 1995, 1996, 1998 - w drodze dziedziczenia jako gospodarstwo rolne, w skład którego wchodziły grunty budowlano-rolne.

W momencie nabywania nieruchomości Wnioskodawczyni nie miała zamiaru sprzedawania tych gruntów. Dopiero po dokonaniu działu spadku oraz zniesieniu współwłasności, w wyniku czego gospodarstwo rolne zostało podzielone na mniejsze działki, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży części działek, z uwagi na niemożność samodzielnego prowadzenia gospodarstwa. W związku z tym w 1998 r. dokonała sprzedaży sześciu działek budowlanych.

Wprawdzie Wnioskodawczyni dokonywała w latach 1998-1999 podziału geodezyjnego ww. działek budowlano-rolnych, jednakże czyniła to z zamiarem podarowania tych działek pięciorgu dzieciom, jako części spadku po zmarłym ojcu. Z uwagi jednak na brak zainteresowania posiadaniem przez nie ww. nieruchomości, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży działek.

Wnioskodawczyni składając w 2000 r. wniosek o przekształcenie posiadanych wówczas czterech działek rolnych na działki budowlane skorzystała z możliwości jaką oferowała Gmina w związku z opracowywaniem przez nią planu zagospodarowania przestrzennego dla Sołectwa. W 2001 r. w wyniku uchwalenia planu zagospodarowania przestrzennego dla Sołectwa posiadane przez Wnioskodawczynię działki rolne zostały przekwalifikowane na działki budowlane. Z posiadanych wówczas ośmiu działek budowlanych oraz dwóch działek stanowiących drogi dojazdowe Wnioskodawczyni w 2002 r. dokonała sprzedaży dwóch działek budowlanych przy czym środki uzyskane z tej sprzedaży częściowo podarowała dzieciom a częściowo przeznaczyła na własne potrzeby. Wnioskodawczyni dokonała również sprzedaży każdorazowo dwóch działek budowlanych wraz z udziałami w drodze w roku 2007 i 2008.Również w tym przypadku środki finansowe uzyskane ze sprzedaży czterech działek budowlanych wraz z udziałami w drodze oraz te uzyskane z późniejszej sprzedaży dwóch działek budowlanych wraz z udziałami w drodze Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na zakup mieszkania dla siebie a resztę podarować dzieciom.

Ponadto grunt przez ostatnich kilkanaście lat (od 1992 r.) nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię do celów rolniczych. Grunt nie był przedmiotem dzierżawy lub najmu, nie był też wykorzystywany w żaden inny sposób w celu osiągnięcia dochodu. Wnioskodawczyni nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nigdy nie płaciła też podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Jak wynika z powyższego wprawdzie Wnioskodawczyni (nie będąca nigdy podatnikiem VAT) od 1998 r. do 2008 r. dokonywała kilkakrotnie dostawy działek budowlanych, jednakże sprzedaż tych działek uznać należy za działania incydentalne tj. za takie, w stosunku do których Wnioskodawczyni nie nadała im stałego, zorganizowanego charakteru. Sprzedaż działek była spowodowana niemożnością samodzielnego prowadzenia gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodziły pierwotnie przedmiotowe działki, a sprzedaż działek w późniejszym okresie podyktowana była brakiem zainteresowania posiadaniem przedmiotowych gruntów przez dzieci Wnioskodawczyni. Ponadto grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły dla celów zarobkowych - od 1992 r. nie prowadzono na nim działalności rolniczej, nie wynajmowano, nie dzierżawiono a ponadto środki uzyskiwane ze sprzedaży działek nie były przez Wnioskodawczynię inwestowane tzn. nie były przeznaczone na zakup innej nieruchomości. Również środki uzyskane ze sprzedaży sześciu działek budowlanych wraz z udziałami w drodze Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na zakup mieszkania dla siebie oraz przekazać w darowiźnie dzieciom. Oprócz działek wraz udziałami w drodze - sprzedanymi jak i przeznaczonymi do sprzedaży Wnioskodawczyni nie posiada już innych gruntów przeznaczonych do sprzedaży.

Powyższe fakty przemawiają za tym, iż czynnościom dostawy sześciu działek budowlanych wraz z udziałami w drodze (tj. czterem sprzedanym i dwóm przeznaczonym do sprzedaży) nie można przypisać znamion działalności gospodarczej, o której mowa w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), nie można uznać Wnioskodawczyni za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do sprzedaży sześciu działek budowlanych wraz z udziałami w drodze, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując sprzedaży ww. działek budowlanych działała w charakterze handlowca. Dokonała i ma zamiar dokonać bowiem sprzedaży majątku osobistego, nabytego pierwotnie jako gospodarstwo rolne w drodze dziedziczenia. Wnioskodawczyni sprzedając ww. działki wraz z udziałami w drodze korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych sześciu działek wraz z udziałami w drodze nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.