IBPP1/443-146/08/PK/KAN-823/08 - Warunki zastosowania stawki podatku 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

"(...) Czy mamy prawo do zastosowania stawki podatku 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, jeżeli otrzymujemy od firmy transportowej jedynie oświadczenie spedycyjne o dostarczeniu towaru unijnemu kontrahentowi bez jego potwierdzenia i czy w związku z tym możemy potraktować to oświadczenie jako dokument zastępczy (pomocniczy) listu przewozowego?

(...) Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), zwaną dalej ustawą o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem, że:

Z uwagi na fakt, iż towar nie będzie osobiście dostarczany przez Spółkę lecz przez przewoźnika zastosowanie będą miały przepis art. 42 ust. 3 ustawy który stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a w szczególności:

Wymienione w ust. 11 art. 42 dokumenty mają charakter subsydiarny i nie mogą same w sobie stanowić dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Dokumentami takimi są bowiem tylko dokumenty wymienione w ust. 3 ww. artykułu, które łącznie potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

(...) Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "dokumentu przewozowego". Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy dokument ten powinien być dowodem (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. nr 49, poz. 238 ze zm.) jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. (...)

Analizując znaczenie listu przewozowego w odniesieniu do art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należy wziąć pod uwagę jeszcze fakt, że w przypadku przewozu lub wysyłki towarów w wykonaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonujący dostawy nie tylko nie musi być stroną umowy przewozu, ale nawet nie musi być nadawcą towarów w rozumieniu Konwencji - przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają zastrzeżeń w tym zakresie. Co więcej nawet jeżeli dokonujący dostawy jest nadawcą towarów, a w zakresie dokumentacji umowy przewozu dopełniono wszelkich wymogów Konwencji, nie musi on posiadać na swoim egzemplarzu listu przewozowego jakiejkolwiek adnotacji o dostarczeniu towaru do miejsca przeznaczenia.

Mając na uwadze powyższe nieuprawnione jest utożsamianie pojęcia dokumentu przewozowego z art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją i fakturą, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy) nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Biorąc pod uwagę powyższe tutejszy organ stoi na stanowisku, iż dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), podpisany przez niego osobiście, z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem dokumentem tym może być zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument (oczywiście opatrzony podpisem wystawcy), potwierdzający powyższe.

Należy jednak wskazać, że jakiekolwiek inne dokumenty (dowody) niż wskazane powyżej nie podlegają automatycznemu wykluczeniu jako dowód w sprawie, jeżeli z innych dokumentów, jakie Wnioskodawca ma w posiadaniu będzie wynikało, że dane zdarzenie istotnie miało miejsce. Ustawodawca przewidział zaistnienie sytuacji, w której dostawca towarów do krajów Wspólnoty może mieć problem z udowodnieniem, iż czynność taka bezsprzecznie nastąpiła. Dlatego też wprowadzono regulację, zawartą w cyt. już art. 42 ust. 11 ww. ustawy. W przepisie tym postanowiono o możliwości posłużenia się innymi dokumentami, stanowiącymi potwierdzenie dostawy wewnątrzwspólnotowej, w tym m.in. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, czy dokument potwierdzający zapłatę za towar. Zatem każdemu innemu dokumentowi niż wskazanemu powyżej można przyznać moc dowodową subsydiarną, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

W świetle powyższego nieposiadanie przez Wnioskodawcę listu przewozowego (CMR) nie pozbawia go prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Istotne jest bowiem, ażeby podatnik posiadał dokument wystawiony i podpisany przez przewoźnika, który stanowi dowód zawarcia przez niego umowy przewozu towaru będącego przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej, (podkreśl. red.) w tym przypadku będzie to oświadczenie od spedytora o zarejestrowaniu towaru w systemie informatycznym firmy oraz o dostarczeniu towaru unijnemu kontrahentowi. Natomiast oświadczenie kontrahenta potwierdzające otrzymanie towaru będzie pełniło rolę pomocniczą potwierdzającą dostarczenie towaru przez spedytora. Przy czym, aby móc zastosować stawkę 0% dla tej dostawy konieczne jest posiadanie przez Spółkę dodatkowo, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, kopii faktury dokumentującej tą dostawę oraz specyfikacji towarów.

Tym samym należy stwierdzić, iż posiadane przez Wnioskodawcę oświadczenie spedycyjne o dostarczeniu towaru otrzymanego od spedytora oraz oświadczenie kontrahenta potwierdzające otrzymanie towaru są dokumentami uprawniającymi do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów w sytuacji, gdy nie posiada on listu przewozowego. (podkreśl. red.) (...) jednakże należy pamiętać, że aby skorzystać ze stawki 0% przy ww. dostawie konieczne jest posiadanie również kopii faktury dokumentującej tą dostawę i specyfikacji towarów oraz spełnienie warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy. (...)"