IBPP1/443-145/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 12 lutego 2014 r., uzupełnionym pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż przez Wnioskodawcę nabytego do współwłasności ustawowej małżeńskiej prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku na nim posadowionego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie dokumentowania fakturą tej czynności - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy sprzedaż przez Wnioskodawcę nabytego do współwłasności ustawowej małżeńskiej prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z prawem własności budynku na nim posadowionego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz w zakresie dokumentowania fakturą tej czynności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 maja 2014 r. znak: IBPP1/443-145/14/MS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1 czerwca 1994 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przeważającym rodzajem działalności jest konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli sklasyfikowana pod numerem PKD 45.20.Z. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim i nie posiada rozdzielności majątkowej. Dla celów podatku dochodowego Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Od początku działalności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

W 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonką postanowił nabyć na cele osobiste w drodze licytacji komorniczej prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej położonej w.... Prawomocnym postanowieniem z 26 września 2008 r. Sąd udzielił przybicia prawa wieczystego użytkowania ww. nieruchomości.

Postanowieniem z 2 stycznia 2009 r. Sąd Rejonowy Wydział I Cywilny przysądził na rzecz Wnioskodawcy i jego żony A. D.-B. do współwłasności ustawowej małżeńskiej na własność prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w... przy ulicy..., zapisanej w księdze wieczystej KW Sądu Rejonowego, stanowiącą działkę o numerze ewidencyjnym 1278/53 o łącznej powierzchni 1377 m² wraz z prawem własności budynków za cenę 140.000,00 zł.

Nabyte prawo użytkowania wieczystego oraz prawo własności budynków stanowią prywatną własność Wnioskodawcy i jego żony i nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ani też nie stanowiły majątku firmy Wnioskodawcy. Zakupu Wnioskodawca i jego żona dokonali do majątku osobistego. Dla ww. nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza, dokonać sprzedaży opisanych wyżej nieruchomości.

W piśmie z 9 maja 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że głównym rodzajem prowadzonej przez niego działalności jest działalność sklasyfikowana pod numerem PKD 45.20.Z (Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli).

Dodatkowo widnieją w wpisie Wnioskodawcy następujące rodzaje działalności wg PKD: 41.10.Z, 41.20.Z, 42.11.Z, 42.91.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.31.Z, 43.32.Z, 43.33.Z., 43.34.Z, 43.39.Z, 43.91.Z, 43.99.Z, 45.11.Z, 45.19.Z, 45.31.Z, 45.32.Z, 45.40.Z, 49.41.Z, 49.42.Z, 66.22.Z, 68.10.Z, 68.20.Z, 68.31.Z, 68.32.Z, 73.11.Z, 77.32.Z, 77.33.Z, 81.30.Z.

Na chwilę obecną Wnioskodawca wykonuje tylko i wyłącznie działalność sklasyfikowaną pod numerem PKD 45.20.Z. Pozostałe rodzaje działalności widnieją we wpisie, ale Wnioskodawca nie świadczy takich usług.

W 2009 r. Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania działki o numerze 1278/53, na której zlokalizowany jest zdewastowany budynek magazynowo-biurowy po byłym przedsiębiorstwie konfekcjonowania wędlin. Zakup sfinansowano ze środków własnych.

Zakup działki wraz z budynkiem odbył się w drodze licytacji komorniczej.

Transakcja ta nie została udokumentowana fakturą VAT. Prawomocnym postanowieniem z 26 września 2008 r. Sąd udzielił przybicia prawa wieczystego użytkowania ww. nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż transakcja nabycia nie została udokumentowana fakturą nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z dnia 2 maja 2014 r. "W jakim konkretnie celu Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość i jakie prywatne cele Wnioskodawcy miała spełniać, czy została do tych celów wykorzystana, jeśli nie to dlaczego...", Wnioskodawca odpowiedział, że wyżej wymienioną nieruchomość Wnioskodawca nabył w celu adaptacji budynku na siedzibę firmy dla swojego syna. Nieruchomość nie została wykorzystana do zamierzonego celu z powodu przedłużającego się postępowania związanego ze złożoną przez zlicytowanego właściciela apelacją. Sprawa toczyła się przez około 2 lata co opóźniło przekazanie nieruchomości oraz realizację założonego celu. W wyniku tego Wnioskodawca odstąpił od realizacji zamierzonego celu.

Nieruchomość ta nie została nabyta w celu późniejszej odsprzedaży. Z powodu przeciągającego się przekazania nieruchomości budowa siedziby nie doszła do skutku i obecnie nieruchomość stoi niewykorzystywana generując wysokie koszty w postaci opłat wieczystego użytkowania oraz utrzymania porządku na ww. terenie.

Nieruchomość nie była i nie jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana.

Wnioskodawca nie posiada klasyfikacji GUS tej nieruchomości.

Wnioskodawca myśli, iż jest to budynek niemieszkalny klasyfikowany w dziale 12 PKOB. Budynek jest trwale związany z gruntem.

Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat tego kiedy i przez kogo został budynek wybudowany oraz oddany do użytkowania. Wnioskodawca przypuszcza, iż mogły to być lata 1987-1988.

Na pytania tut. organu: "Czy, a jeśli tak to kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie każdego z obiektów, dokonane w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), tj. kiedy nastąpiło oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jaka konkretnie czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie... (proszę wskazać odrębnie dla każdego z obiektów)...",

Wnioskodawca stwierdził, że niestety nie jest w stanie tego ustalić oraz, że z otrzymanej dokumentacji nie wynika jaka czynność stanowiła pierwsze zasiedlenie.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków związanych z ulepszeniem i modernizacją ww. nieruchomości, a tym samym nie odliczał podatku naliczonego.

Obiekt nie był przez Wnioskodawcę dzierżawiony ani wynajmowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nabytego do współwłasności ustawowej małżeńskiej prawa wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynków będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nioposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Aby czynność uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary lub usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonania tej czynności. Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest zatem od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca uważa, iż zasadnym jest stwierdzenie, że osoba fizyczna zbywająca część majątku osobistego nie powinna być uznana za podatnika., gdyż zbywa majątek, który nie został nabyty w ramach działalności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca sądzi, iż w kontekście powyższego nie będzie podatnikiem w przypadku realizacji planowanej transakcji, ponieważ jako osoba prywatna dokonał jednorazowej okazjonalnej transakcji. Fakt, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej nie oznacza, że Wnioskodawca będzie podatnikiem z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania.

Reasumując, dokonując planowanej sprzedaży Wnioskodawca nie wykona w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, tym samym czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie dokumentowana fakturą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zaznaczenia wymaga, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiujący pojęcie "dostawa towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności".

Należy ponadto wskazać, iż czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie "dostawa towarów" oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel", ustawodawca uznał, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, wymieniając tę czynność w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). W świetle art. 233 ww. ustawy, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Nadto, jak stanowi art. 45 ww. Kodeksu cywilnego, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jednocześnie prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 Kodeksu cywilnego. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności, prawa użytkowania wieczystego). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości (w budynku) oraz udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej na której budynek jest posadowiony, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nabytego do współwłasności ustawowej małżeńskiej prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z prawem własności budynku na niej posadowionego, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1 czerwca 1994 r. prowadzi działalność gospodarczą. Przeważającym rodzajem działalności jest konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli sklasyfikowana pod numerem PKD 45.20.Z. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim i nie posiada rozdzielności majątkowej.

W 2008 r. Wnioskodawca wraz z małżonką postanowił nabyć na cele osobiste w drodze licytacji komorniczej prawo użytkowania wieczystego nieruchomości zabudowanej położonej w.... Prawomocnym postanowieniem z 26 września 2008 r. Sąd udzielił przybicia prawa wieczystego użytkowania ww. nieruchomości.

Postanowieniem z 2 stycznia 2009 r. Sąd Rejonowy Wydział I Cywilny przysądził na rzecz Wnioskodawcy i jego żony do współwłasności ustawowej małżeńskiej na własność prawo wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w... przy ulicy..., zapisanej w księdze wieczystej KW Sądu Rejonowego, stanowiącą działkę o numerze ewidencyjnym 1278/53 o łącznej powierzchni 1377 m² wraz z prawem własności budynków za cenę 140.000,00 zł.

Nabyte prawo użytkowania wieczystego oraz prawo własności budynków stanowią prywatną własność Wnioskodawcy i jego żony i nigdy nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ani też nie stanowiły majątku firmy Wnioskodawcy.

W piśmie z 9 maja 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że głównym rodzajem prowadzonej przez niego działalności jest działalność sklasyfikowana pod numerem PKD 45.20.Z (Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli).

Dodatkowo widnieją w wpisie Wnioskodawcy następujące rodzaje działalności wg PKD: 41.10.Z, 41.20.Z, 42.11.Z, 42.91.Z, 43.11.Z, 43.12.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.31.Z, 43.32.Z, 43.33.Z., 43.34.Z, 43.39.Z, 43.91.Z, 43.99.Z, 45.11.Z, 45.19.Z, 45.31.Z, 45.32.Z, 45.40.Z, 49.41.Z, 49.42.Z, 66.22.Z, 68.10.Z, 68.20.Z, 68.31.Z, 68.32.Z, 73.11.Z, 77.32.Z, 77.33.Z, 81.30.Z.

Na chwilę obecną Wnioskodawca wykonuje tylko i wyłącznie działalność sklasyfikowaną pod numerem PKD 45.20.Z. Pozostałe rodzaje działalności widnieją we wpisie, ale Wnioskodawca nie świadczy takich usług.

Na działce nr 1278/53 zlokalizowany jest zdewastowany budynek magazynowo-biurowy po byłym przedsiębiorstwie konfekcjonowania wędlin.

Wyżej wymienioną nieruchomość Wnioskodawca nabył w celu adaptacji budynku na siedzibę firmy dla swojego syna. Nieruchomość nie została wykorzystana do zamierzonego celu z powodu przedłużającego się postępowania związanego ze złożoną przez zlicytowanego właściciela apelacją. Sprawa toczyła się przez około 2 lata co opóźniło przekazanie nieruchomości oraz realizację założonego celu. W wyniku tego Wnioskodawca odstąpił od realizacji zamierzonego celu.

Z powodu przeciągającego się przekazania nieruchomości budowa siedziby nie doszła do skutku i obecnie nieruchomość stoi niewykorzystywana generując wysokie koszty w postaci opłat wieczystego użytkowania oraz utrzymania porządku na ww. terenie.

Nieruchomość nie była i nie jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana.

Obiekt nie był przez Wnioskodawcę dzierżawiony ani wynajmowany.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy sprzedaż w tym przypadku udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że zakup i sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego wypełniają przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą od 1 czerwca 1994 r. obecnie głównie w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli sklasyfikowaną pod numerem PKD 45.20.Z, przy czym w wypisie w zakresie działalności Wnioskodawcy widnieje m.in. PKD 68.10.Z - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, dokonał nabycia (postanowieniem z 2 stycznia 2009 r. Sądu Rejonowy Wydział I Cywilny) udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 1278/53 o łącznej powierzchni 1377 m² wraz z prawem własności budynków na niej posadowionych.

Wnioskodawca stwierdza, ze przedmiotowego nabycia dokonał do majątku prywatnego, niemniej w piśmie z 9 maja 2014 r. stwierdza, że "wymienioną nieruchomość Wnioskodawca nabył w celu adaptacji budynku na siedzibę firmy dla swojego syna. Nieruchomość nie została wykorzystana do zamierzonego celu z powodu przedłużającego się postępowania związanego ze złożoną przez zlicytowanego właściciela apelacją. Sprawa toczyła się przez około 2 lata co opóźniło przekazanie nieruchomości oraz realizację założonego celu. W wyniku tego Wnioskodawca odstąpił od realizacji zamierzonego celu." Przy czym odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w wypisie w zakresie działalności Wnioskodawcy widnieje m.in. PKD 41.10.Z - realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W tej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystał posiadanych nieruchomości do potrzeb osobistych.

Również charakter zakupionej nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowo-biurowym po byłym przedsiębiorstwie konfekcjonowania wędlin nie wskazuje na zakup nieruchomości w celach osobistych.

Ponadto Wnioskodawca stwierdza wprost, że nieruchomość nie była i nie jest przez niego wykorzystywana. Z powodu przeciągającego się przekazania nieruchomości budowa siedziby nie doszła do skutku i obecnie nieruchomość stoi niewykorzystywana generując wysokie koszty w postaci opłat wieczystego użytkowania oraz utrzymania porządku na ww. terenie.

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że działania Wnioskodawcy zmierzające do sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego, oceniane pojedynczo nie decydowałyby jeszcze o gospodarczym charakterze działań Wnioskodawcy, jednak brane pod uwagę łącznie dowodzą, że Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy przedmiotowych udziałów w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowego udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w prawie własności działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT (ewentualnie zwolnienia od podatku VAT).

Odnośnie kwestii fakturowania tej dostawy należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W związku z powyższym podatnik dokonujący dostawy na rzecz innego podatnika podatku co do zasady jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą tę dostawę. Wnioskodawca nie jest natomiast obowiązany wystawić faktury dokumentującej sprzedaż zwolnioną oraz sprzedaż dokonywaną a rzecz osoby niebędącej podatnikiem z tym, że na żądanie o którym mowa w art. 106b ust. 2 nastąpi konieczność wystawienia faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, należy stwierdzić, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ustalenia jaką stawką podatku będzie opodatkowana (ewentualnie czy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT) planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z udziałem w prawie własności budynku na niej posadowionego, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania jak również nie przedstawił własnego stanowiska adekwatnego do zadanego pytania.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 41-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.