IBPP1/443-1436/11/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa 64 nieruchomości zabudowanych - jest prawidłowe,

* w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości nr 2518/47 - jest nieprawidłowe,

* w zakresie opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości nr 917/32, nr 918/32, nr 655/53, nr 2577/50 i nr 2580/50 oraz 28 działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prezydent Miasta T., decyzją Wojewody zobowiązany zostanie do wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości objętych decyzją Wojewody z dnia 30 września 2009 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej pn."...". Na mocy decyzji z dnia 30 września 2009 r. nieruchomości stanowiące własność Gminy T. z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa. Podstawą do ustalenia odszkodowań stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) jest wartość nieruchomości ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego, którą określa się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Wyceny przedmiotowych nieruchomości zgodnie z tymi wymogami dokonał rzeczoznawca majątkowy w operatach szacunkowych sporządzonych w dniu 25 listopada 2010 r. W operatach tych uwzględnione zostały uwarunkowania prawne, merytoryczne i formalne oraz stan nieruchomości na dzień 30 września 2009 r. Operaty określają wartość rynkową prawa własności działek oraz wartości budowli - elementów składowych gruntów w postaci dróg asfaltowych, chodników i innych budowli. Nieruchomości gminne przejęte z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa w głównej mierze stanowią grunty zabudowane, na których znajdują się budowle takie jak: chodniki, utwardzone drogi asfaltowe i utwardzone skarpy stanowiące pasy zieleni przy pasach drogowych. Pozostałe nieruchomości nie zawierają elementów składowych oraz żadnych budowli i urządzeń - porośnięte są trawą. Decyzją nr 4/2009 Wojewody z dnia 30 września 2009 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej pn. "...." objętych zostało 70 działek zabudowanych i 28 działek niezabudowanych. Zestawienie działek wraz z podaniem daty zakończenia budowy oraz symbolami PKOB wszystkich wymienionych we wniosku budowli załączone zostało w formie tabelarycznej. Wymienione we wniosku obiekty (chodniki, utwardzone drogi asfaltowe i utwardzone skarpy stanowiące pasy zieleni przy pasach drogowych) wchodzą w skład pasa drogowego drogi krajowej nr 1 i 86 oraz następujących ulic: C., Z., O., Al. N., F., S., P., Al. P., F., S., J. i T. i były w momencie wywłaszczenia budowlami w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 Nr 156 poz. 1118 z późn. zm.).

Ww. obiekty (chodniki, utwardzone drogi asfaltowe i utwardzone skarpy stanowiące pasy zieleni przy pasach drogowych) nie znajdują się na jednej działce. Zajętość działek przedstawiona została w zestawieniu tabelarycznym. Przedmiotowe obiekty (chodniki, utwardzone drogi asfaltowe i utwardzone skarpy stanowiące pasy zieleni przy pasach drogowych) są trwale związane z gruntem.

Na działkach nr 2567/67 i nr 818/271 usytuowane są rowy melioracyjne. Rowy melioracyjne nie zostały wymienione jako obiekty budowlane w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675) wchodzącą w życie z dniem 17 lipca 2010 r. Obiekty te, jako urządzenia wodne, zostały zdefiniowane w art. 9 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.).

Niemniej, po zapoznaniu się z wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie sygn. akt II SA/Lu 76/08 z dnia 6 maja 2008 r. i I SA/Lu 502/09 z dnia 2 lipca 2010 r., Wnioskodawca informuje, że z uwagi na to, iż lista budowli wymieniona w prawie budowlanym ma charakter przykładowy, należy przeprowadzić ocenę, czy dany obiekt posiada cechy wspólne z wymienionymi w przepisie przykładami, czy do powstawania obiektu zastosowano technikę, która mieści się w pojęciu robót budowlanych, czy obiekt został wykonany z materiałów, które uznać można za wyroby budowlane, jak również należy bezwzględnie ustalić, jaki jest cel powstania obiektu.

Ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych rozszerzając listę przykładowych budowli, wskazaną w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane o obiekt liniowy, równocześnie wprowadziła w art. 3 pkt 3a definicję tego pojęcia. Jako obiekt liniowy określono obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość. W wymienionych obiektach został wymieniony kanał. Kanał jest także zdefiniowany jako urządzenie wodne w ustawie - Prawo wodne.

Reasumując, analiza ww. przepisów skłania do zakwalifikowania rowów do obiektów budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego z uwagi na posiadanie wspólnych cech tj. długość, cel i funkcję rowów i kanału. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, należy je zakwalifikować do grupy obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej nie sklasyfikowanych pod symbolem PKOB 2420. Wnioskodawca informuje również, że tut. Urząd nie posiada żadnej dokumentacji technicznej z okresu budowy i przekazania tych obiektów do użytkowania. Nie jest też znana Wnioskodawcy jednostka która je wybudowała. Tutejszy Organ utrzymuje te urządzenia po przekształceniach ustrojowych państwa od 1990 r. W tym czasie na terenie ww. działek, na rowach były prowadzone prace związane z bieżącą konserwacją (koszenie trawy, odmulanie, hakowanie).

Zważywszy na fakt, iż rowy melioracyjne są integralnym elementem wyposażenia technicznego drogi, są elementem niezbędnym i ściśle związanym z drogą jako infrastruktura towarzysząca, dlatego można uznać iż rowy te są trwale z gruntem związane. Nigdy też nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Na powyższe rowy nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczające 30% wartości początkowej tych obiektów, a od ponoszonych wydatków nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.). Budowle znajdujące się w pasie drogowym nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy, nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Klasyfikacja gruntów wynikająca z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomości lub ich rodzaj wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta przedstawiona została w zestawieniu tabelarycznym. Odszkodowanie, o którym mowa we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, będzie jedynym wynagrodzeniem należnym Gminie Miasta T. tytułu wywłaszczenia.

Działki i budowle objęte przedmiotowym wnioskiem nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem działek nr 1033/20, nr 1039/20, nr 917/32, nr 918/32, nr 2577/50, nr 2580/50 i nr 2596/87.

Działki nr 1033/20, nr 1039/20, nr 918/32 i nr 917/32 w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowiły własność Gminy Miasta T., ale oddane były w użytkowanie wieczyste. Odszkodowanie należne Gminie Miasta T. będzie równe różnicy prawa własności tych działek i prawa ich użytkowania wieczystego. Budynki i urządzenia, będące częścią składową nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, stanowią własność użytkownika wieczystego. Działka nr 938/20, z której wydzielona została działka nr 1033/20, oddana została w użytkowanie wieczyste w dniu 17 września 1998 r., a działki nr 727/20 i nr 1016, z których wydzielona została działka nr 1039/20 w dniu 3 listopada 1993 r. Działki nr 917/32 i nr 918/32 oddane zostały w użytkowanie wieczyste w dniu 10 marca 1993 r. Użytkowanie wieczyste ustanowione na przedmiotowych działkach wygasło z dniem 12 sierpnia 2010 r.

Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste właściciel (Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego) pobiera opłaty - opłatę pierwszą w wysokości od 15 - 25% ceny nieruchomości płatną jednorazowo, najpóźniej do dnia zawarcia umowy notarialnej i opłaty roczne, ustalane procentowo od ceny i celu na jaki nieruchomość gruntowa została oddana, w wysokości od 0,3 proc. do 3 proc. Termin płatności opłat rocznych upływa z końcem marca każdego roku. Z dniem obowiązywania ustawy z dnia 1 maja 2004 r., o podatku od towarów i usług, podatkiem VAT zostały obciążone grunty, których sprzedaż do tej pory była z niego zwolniona. Opodatkowane zostało również oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, za wyjątkiem nieruchomości przeznaczonych na cele rolnicze, dla których czynność ta jest zwolniona z podatku VAT.

Za wyżej opisane nieruchomości oddane w użytkowanie wieczyste Gmina Miasta T. do dnia 12 sierpnia 2011 r. naliczała opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, do których naliczany został podatek VAT. Działki nr 2577/50, nr 2580/50 i nr 2596/87 w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowiły własność Wnioskodawcy, ale nieodpłatnie oddane były w użytkowanie Rodzinnych Ogrodów Działkowych. Działki nr 2577/50 i nr 2580/50 są zabudowane, jednakże zgodnie art. 15 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 z późn. zm.), urządzenia, budynki i budowle rodzinnego ogrodu działkowego przeznaczone do wspólnego korzystania przez użytkujących działki i służące do zapewnienia funkcjonowania ogrodu stanowią własność Polskiego Związku Działkowców, a nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych użytkownika działki stanowią jego własność. Zatem odszkodowanie należne Wnioskodawcy będzie równe różnicy prawa własność tych działek i prawa ich użytkowania bez uwzględnienia budynków, budowli i urządzeń znajdujących się na ww. działkach. Działka nr 1509/87, z której wydzielona została działka nr 2596/87, oddana została w użytkowanie Polskiemu Związkowi Działkowców w dniu 27 października 1983 r. Działki nr 2109/50, nr 2110/50, nr 1004/52 i nr 999/67, z których wydzielone zostały działki nr 2577/50 i nr 2580/50 oddane zostały w użytkowanie Polskiemu Związkowi Działkowców w dniu 27 października 1979 r.

Na działce nr 655/53 znajduje się ciepłociąg, który nie stanowi własności gminnej, lecz przedsiębiorstwa, które zajmuje się przesyłem energii cieplnej.

Zestawienie działek wraz z podaniem daty zakończenia budowy oraz symbolami PKOB wszystkich wymienionych we wniosku budowli, załączone zostało w formie tabelarycznej do niniejszego pisma.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż w stosunku do działek objętych przedmiotowym wnioskiem, nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gminie w stosunku do wskazanych we wniosku budowli, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budowli wskazanych we wniosku, z wyjątkiem działek będących w pasie drogowym ul. S. i ul. P.

Budowle położone w pasie ul. S. ulepszane były w 2000 r. zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Prezydent Miasta T., jako organ administracji publicznej zobowiązany jest do zaspokajania zbiorowych potrzeb, którymi są między innymi sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Działki przejęte od Gminy Miasta T. na rzecz Skarbu Państwa, położone przy ul. S. i ul. P., zajęte były pod drogę publiczną.

Budowle położone w pasie drogi ul. P. ulepszane były w 2007 r. Wartość nakładów poczynionych w ramach ich ulepszenia w stosunku do działki nr 1678/15 (ul. P.) nie przekracza 30% wartości nieruchomości, natomiast dla działki nr 2536/16 (ul. P) wartość nakładów poczynionych w ramach ich ulepszenia przekracza 30% wartości nieruchomości.

Gminie od poniesionych wydatków na ulepszenie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 15 ust. 6 i art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług oraz § 13 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) oraz art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym. Prezydent Miasta decyzjami Wojewody z dnia 3 sierpnia 2011 r., które uprawomocniły się w dniu 22 sierpnia 2011 r. i 23 sierpnia 2011 r., zobowiązany został do wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości objętych decyzją Wojewody z dnia 30 września 2009 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Na obecnym etapie Wojewoda systematycznie wydaje decyzje ustalające wysokość odszkodowania za działki Gminne. Na dzień dzisiejszy wydane zostały 32 decyzje, z czego 13 stało się ostatecznymi w dniach 22 sierpnia 2011 r. i 23 sierpnia 2011 r., a 19 decyzji wydanych w dniu 22 sierpnia 2011 r. i 23 sierpnia 2011 r. stanie się ostatecznymi odpowiednio w dniu 8 września 2011 r. i 12 września 2011 r.

Termin wypłaty odszkodowań, określonych w decyzjach z dnia 22 sierpnia 2011 r. i 23 sierpnia 2011 r., mija odpowiednio w dniach 23 września 2011 r. i 27 września 2011 r.

Wnioskodawca zaznaczył, iż dla 20 działek decyzje ustalające wysokość odszkodowań nie zostały jeszcze wydane. Niemniej jednak tryb postępowania będzie taki sam, jak wydanych już decyzji.

Wnioskodawca zaznaczył, iż dla 20 działek decyzje ustalające wysokość odszkodowań nie zostały jeszcze wydane. Niemniej jednak tryb postępowania będzie taki sam, jak wydanych już decyzji.

Wnioskodawca wskazał, iż banery reklamowe posadowione na działce nr 2518/47 nie są własnością Gminy Miasta T.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. odszkodowania w przypadku nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy: zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się rzeczy oraz ich części, a przez dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. W przytoczonym zdarzeniu miało miejsce przeniesienie z mocy prawa własności nieruchomości niezabudowanych jak i zabudowanych budowlami. Za przejęte z mocy prawa nieruchomości należy się odszkodowanie, które w części zostało ustalone poprzez wydanie decyzji Wojewody. W stosunku do budowli wskazanych we wniosku, Gminie od nabytych nieruchomości oraz od poniesionych wydatków na ulepszenie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 15 ust. 6 i art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym. Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Należy jednak zaznaczyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządy terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budowli wskazanych we wniosku, z wyjątkiem działek będących w pasie drogowym ul. S. i ul. P. Działki i budowle objęte przedmiotowym wnioskiem nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem działek nr 1033/20, nr 1039/20, nr 917/32, nr 918/32, nr 2577/50, 2580/50 i nr 2596/87, które były własnością Gminy, ale oddane zostały w użytkowanie wieczyste bądź użytkowanie. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT przedmiotowa dostawa nieruchomości zabudowanych, z wyłączeniem działek nr 917/32, nr 918/32, nr 655/53, nr 2577/50 i 2580/50, na których nakłady nie były ponoszone przez Gminę i nakłady te nie stanowiły jej własności, podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10a stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W przypadku nieruchomości niezabudowanych, dostawa towaru powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości. W przedmiotowej sprawie decyzja zezwalająca na realizacje inwestycji drogowej stała się ostateczna 12 sierpnia 2010 r., a odszkodowanie zostanie ustalone w najbliższym czasie poprzez wydanie przez Wojewodę stosownych decyzji. Obowiązek podatkowy w omawianym przypadku powstanie z chwilą otrzymania zapłaty, zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, który mówi, że w przypadku przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu własności towarów w zamian za odszkodowanie obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 30 września 2009 r. zezwalającej na realizację inwestycji drogowej pn. "..." nieruchomości gminne stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa. Na mocy art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267, poz. 2251 z późn. zm.) w granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, finansowane są z budżetów tych miast.

Zdaniem Gminy przeniesienie z mocy prawa nieruchomości zabudowanych budowlami, podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. Natomiast działki zabudowane nr 917/32, 918/32, nr 655/53, nr 2577/50 i nr 2580/50 oraz nieruchomości niezabudowane podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa 64 nieruchomości zabudowanych - uznaje się za prawidłowe,

* w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości nr 2518/47 - uznaje się za nieprawidłowe,

* w zakresie opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości nr 917/32, 918/32, nr 655/53, nr 2577/50 i nr 2580/50 oraz 28 działek niezabudowanych - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W świetle cytowanych powyżej przepisów, w sytuacji przedstawionej we wniosku ma miejsce dostawa towarów (gruntów) w zamian za odszkodowanie, a zatem czynność do której wprost odnosi się art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - w tym przypadku, odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od zasady tej ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki. Na podstawie bowiem art. 15 ust. 6 cyt. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cele budowy lub poszerzenia dróg w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm. i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych - tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organy dokonujące wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który realizuje dostawę jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli w tym przypadku - Wnioskodawca. Zbywając nieruchomość dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, występując w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz, prezydent) ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Zarówno bowiem organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, iż czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Wskazać również należy, iż na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 12 ust. 4 cyt. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

Z wniosku wynika, że Prezydent Miasta decyzją Wojewody zobowiązany zostanie do wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości objętych decyzją Wojewody z dnia 30 września 2009 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej pn. "...".

Na mocy decyzji z dnia 30 września 2009 r. nieruchomości stanowiące własność Gminy z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Tak więc w przedmiotowej sytuacji przeniesienie z mocy prawa własności działek w zamian za odszkodowanie przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Ponadto zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie z art. 48 ustawy - Kodeks cywilny z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Wyjątek w tej kwestii zawarty jest w art. 49 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, iż wymienione w nim urządzenia nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Przesłanka ta jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w art. 49 Kodeksu cywilnego urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa. W rezultacie więc urządzenia te przestają być częścią składową nieruchomości, na której zostały zbudowane i nie stanowią własności właściciela tej nieruchomości. Dotychczasowy właściciel traci ich własność na rzecz właściciela instalacji, do której zostały one przyłączone, czyli na rzecz przedsiębiorcy sieciowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomości gminne przejęte z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa w głównej mierze stanowią działki zabudowane (łącznie 70 działek zabudowanych).

Są to działki na których znajdują się budowle takie jak: chodniki, schody, utwardzone drogi asfaltowe i utwardzone skarpy stanowiące pasy zieleni przy pasach drogowych (Wnioskodawca wskazał dla tych budowli PKOB 2112), działki zabudowane nr 1345/32 i 442/53 w części zajęte pod przejście podziemne (PKOB 2142).

Wymienione we wniosku ww. obiekty były w momencie wywłaszczenia budowlami w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane i są trwale związane z gruntem.

Na działkach nr 2567/67 i nr 818/271 usytuowane są rowy melioracyjne. Obiekty te, jako urządzenia wodne, zostały zdefiniowane w art. 9 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.).

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż analiza przepisów skłania do zakwalifikowania rowów do obiektów budowlanych w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego z uwagi na posiadanie wspólnych cech tj. długość, cel i funkcję rowów i kanału. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, należy je zakwalifikować do grupy obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej nie sklasyfikowanych pod symbolem PKOB 2420. Na terenie ww. działek, na rowach były prowadzone prace związane z bieżącą konserwacją (koszenie trawy, odmulanie, hakowanie). Zważywszy na fakt, iż rowy melioracyjne są integralnym elementem wyposażenia technicznego drogi, są elementem niezbędnym i ściśle związanym z drogą jako infrastruktura towarzysząca, dlatego można uznać iż rowy te są trwale z gruntem związane. Nigdy też nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Na powyższe rowy nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczające 30% wartości początkowej tych obiektów, a od ponoszonych wydatków nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto Wnioskodawca wymienił we wniosku wśród działek zabudowanych działki nr 917/32 i 918/32 zabudowane garażami (PKOB 1242), działkę nr 2577/50 stanowiącą teren ogródków działkowych (PKOB 2412) i nr 2580/50 stanowiącą teren ogródków działkowych, na który składa się pas drogowy utwardzony wyłożony asfaltem oraz ogródki działkowe (PKOB 2112 i 2412) oraz działkę nr 655/53, na której znajduje się ciepłociąg, nie stanowiący własności gminy lecz przedsiębiorstwa zajmującego się przesyłem energii cieplnej.

Działki i budowle objęte przedmiotowym wnioskiem nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy, z wyłączeniem działek nr 1033/20, nr 1039/20, nr 2596/87 (działki niezabudowane) i nr 917/32, nr 918/32 (działki zabudowane garażami) oraz nr 2577/50 i nr 2580/50 (działki stanowiące tereny ogródków działkowych).

Działki nr 1033/20, nr 1039/20, nr 918/32 i nr 917/32 w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowiły własność Gminy Miasta, ale oddane były w użytkowanie wieczyste. Odszkodowanie należne Gminie Miasta będzie równe różnicy prawa własności tych działek i prawa ich użytkowania wieczystego. Budynki i urządzenia, będące częścią składową nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste, stanowią własność użytkownika wieczystego.

Działka nr 938/20, z której wydzielona została działka nr 1033/20, oddana została w użytkowanie wieczyste w dniu 17 września 1998 r., a działki nr 727/20 i nr 1016, z których wydzielona została działka nr 1039/20 w dniu 3 listopada 1993 r. Działki nr 917/32 i nr 918/32 oddane zostały w użytkowanie wieczyste w dniu 10 marca 1993 r. Użytkowanie wieczyste ustanowione na przedmiotowych działkach wygasło z dniem 12 sierpnia 2010 r.

Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste właściciel (Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego) pobiera opłaty.

Działki nr 2577/50, nr 2580/50 i nr 2596/87 w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowiły własność Wnioskodawcy, ale nieodpłatnie oddane były w użytkowanie Rodzinnych Ogrodów Działkowych. Działki nr 2577/50 i nr 2580/50 są zabudowane, jednakże zgodnie art. 15 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych urządzenia, budynki i budowle rodzinnego ogrodu działkowego przeznaczone do wspólnego korzystania przez użytkujących działki i służące do zapewnienia funkcjonowania ogrodu stanowią własność Polskiego Związku Działkowców, a nasadzenia urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych użytkownika działki stanowią jego własność. Zatem odszkodowanie należne Wnioskodawcy będzie równe różnicy prawa własność tych działek i prawa ich użytkowania bez uwzględnienia budynków, budowli i urządzeń znajdujących się na ww. działkach. Działka nr 1509/87, z której wydzielona została działka nr 2596/87, oddana została w użytkowanie Polskiemu Związkowi Działkowców w dniu 27 października 1983 r. Działki nr 2109/50, nr 2110/50, nr 1004/52 i nr 999/67, z których wydzielone zostały działki nr 2577/50 i nr 2580/50 oddane zostały w użytkowanie Polskiemu Związkowi Działkowców w dniu 27 października 1979 r.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż w stosunku do działek objętych przedmiotowym wnioskiem, nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gminie w stosunku do wskazanych we wniosku budowli, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budowli wskazanych we wniosku, z wyjątkiem działek będących w pasie drogowym ul. S. i ul. P.

Budowle położone w pasie ul. S. ulepszane były w 2000 r. Budowle położone w pasie drogi ul. P ulepszane były w 2007 r. Wartość nakładów poczynionych w ramach ich ulepszenia w stosunku do działki nr 1678/15 (ul. P) nie przekracza 30% wartości nieruchomości.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że w stosunku do budowli wskazanych we wniosku, Gminie od nabytych nieruchomości oraz od poniesionych wydatków na ulepszenie nie przysługiwało prawo do obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 13 ust. 1 pkt 12 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż ww. nieruchomości o numerach 1212/116, 1606/57, 2777/64, 2779/64, 2780/64, 703/2, 1157/53, 1313/32, 1341/32, 1345/32, 1348/57, 1352/57, 1354/51, 1357/50, 1362/44, 442/53, 2079/76, 625/50, 688/50, 1678/15, 2127/45, 2513/45, 2515/5, 2521/6, 2530/47, 2546/6, 2082/76, 2085/76, 2111/98, 2405/34, 2545/76, 2547/76, 2549/76, 2551/76, 2553/76, 2555/76, 2573/99, 2660/76, 2661/76. 2842/97, 3056/98, 3081/97, 3087/97, 3090/76, 3093/76, 3095/76, 3367/109, 3527/99, 3528/34, 3531/97, 3633/90, 3547/76, 3548/76, 3563/109, 406/237, 777/237, 799/237, 821/271, 2355/64, 1037/1017, 2861/61, 2567/67, 818/271, stanowiące grunty zabudowane wywłaszczone na podstawie decyzji wojewody zostaną przekazane w zamian za odszkodowanie w wykonaniu czynności opisanych w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w ramach pierwszego zasiedlenia. Zatem nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W takim jednak przypadku należy wziąć pod uwagę treść przywołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż w odniesieniu do ww. budowli posadowionych na nieruchomościach zabudowanych nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz że nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, a jeśli były ponoszone (w przypadku działki nr 1678/15) to nie przekroczyły one 30% wartości nieruchomości i Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności należy uznać, iż dostawa w formie wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie budowli posadowionych na działkach zabudowanych o numerach: 1212/116, 1606/57, 2777/64, 2779/64, 2780/64, 703/2, 1157/53, 1313/32, 1341/32, 1345/32, 1348/57, 1352/57, 1354/51, 1357/50, 1362/44, 442/53, 2079/76, 625/50, 688/50, 1678/15, 2127/45, 2513/45, 2515/5, 2521/6, 2530/47, 2546/6, 2082/76, 2085/76, 2111/98, 2405/34, 2545/76, 2547/76, 2549/76, 2551/76, 2553/76, 2555/76, 2573/99, 2660/76, 2661/76, 2842/97, 3056/98, 3081/97, 3087/97, 3090/76, 3093/76, 3095/76, 3367/109, 3527/99, 3528/34, 3531/97, 3633/90, 3547/76, 3548/76, 3563/109, 406/237, 777/237, 799/237, 821/271, 2355/64, 1037/1017, 2861/61, 2567/67, 818/271 (łącznie 64 działki), korzysta ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast odnośnie działki nr 2536/16 zabudowanej pasem drogowym utwardzonym wyłożonym asfaltem, na który Wnioskodawca w 2007 r. poniósł w ramach ulepszenia nakłady przekraczające 30% wartości nieruchomości, należy zauważyć, że dostawa w formie wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie ww. budowli nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT bowiem ww. budowla nie została po ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej oddana do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Dostawa tej budowli jest zatem dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Dostawa budowli znajdującej się na działce nr 2536/16 korzysta natomiast ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż w stosunku do tej budowli przy jej nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca ponosił wprawdzie wydatki na ulepszenie tej budowli, jednak w stosunku do tych wydatków nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie budowli z wyjątkiem działek będących w pasie drogowym ul. S. i ul. P., natomiast z zestawienia tabelarycznego wynika, iż na działki nr 2082/76, nr 2085/76, nr 2111/98, nr 2405/34, nr 2842/97, nr 3056/98, nr 3081/97, nr 3087/97, nr 3367/109, nr 3528/34, nr 3531/97, nr 3533/90 były ponoszone wydatki w 2000 r. Odnośnie zatem wskazanych przez Wnioskodawcę w tabeli budowli znajdujących się na działkach nr 2082/76, nr 2085/76, nr 2111/98, nr 2405/34, nr 2842/97, nr 3056/98, nr 3081/97, nr 3087/97, nr 3367/109, nr 3528/34, nr 3531/97, nr 3533/90, co do których zostały dokonane ulepszenia w 2000 r., wskazać należy, iż dostawa tych działek nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż jest dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Dostawa tych działek (niezależnie od tego w jakiej wysokości poniesiono nakłady na ich ulepszenie) będzie natomiast korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż w stosunku do tych budowli przy ich nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz Wnioskodawca ponosił wprawdzie wydatki na ulepszenie tych budowli, jednak w stosunku do tych wydatków nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Również dostawa ww. 64 działek zabudowanych, na których posadowione są ww. budowle, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku, że przeniesienie z mocy prawa ww. nieruchomości zabudowanych budowlami, podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie działki nr 2518/47, zabudowanej banerami reklamowymi, które nie są własnością Wnioskodawcy należy zauważyć, że przedmiotem ww. dostawy będzie sam grunt bez posadowionych na nim banerów.

Odnośnie działek zabudowanych nr 917/32, nr 918/32, nr 2577/50 i nr 2580/50 należy zauważyć, że budowle posadowione na działkach nr 917/32, nr 918/32 (działki zabudowane garażami) oraz nr 2577/50 i nr 2580/50 (działki stanowiące tereny ogródków działkowych) będące częścią składową ww. nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste przez Gminę jako właściciela tych działek, stanowią one własność użytkownika wieczystego.

Zatem przedmiotem dokonanej przez Wnioskodawcę dostawy w formie wywłaszczenia w zamian za odszkodowanie ww. nieruchomości jest sam grunt bez posadowionych na nim budowli.

Podobnie w przypadku działki nr 655/53, na której znajduje się ciepłociąg, nie stanowiący własności gminy lecz przedsiębiorstwa zajmującego się przesyłem energii cieplnej przedmiotem ww. dostawy będzie sam grunt bez posadowionego na nim ciepłociągu.

Przedmiotem dostawy dokonanej w formie wywłaszczenia za odszkodowaniem jest również 28 nieruchomości niezabudowanych.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 11i ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z treści art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, wynika, że droga jest obiektem budowlanym - budowlą, zatem teren na którym znajduje się droga jest terenem zabudowanym, natomiast teren niezabudowany przeznaczony pod drogę jest terenem budowlanym.

Z wniosku wynika, że decyzją Wojewody z dnia 30 września 2009 r. zezwalającą na realizację inwestycji drogowej pn. "..."., zobowiązany został do wypłaty odszkodowania z tytułu przejęcia na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości objętych tą inwestycją. Na mocy decyzji z dnia 30 września 2009 r. nieruchomości stanowiące własność Gminy T. z mocy prawa stały się własnością Skarbu Państwa.

Zatem dostawa ww. opisanych we wniosku 28 działek niezabudowanych, oraz ww. działek nr 917/32, nr 918/32, nr 2577/50, nr 2580/50, nr 655/53 oraz nr 2518/47 przeznaczonych pod drogę, przejętych z mocy prawa w zamian za odszkodowanie, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki podstawowej w wysokości 23%, określonej w art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowa dostawa działek nr 917/32, 918/32, nr 655/53, nr 2577/50 i nr 2580/50 oraz działek niezabudowanych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy odnośnie działki nr 2518/47, zabudowanej banerami nie będącymi własnością Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe bowiem Wnioskodawca zaliczył je do nieruchomości zabudowanych zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT natomiast jej dostawa podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku jako dostawa samego gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto zaznacza się, że kwestia dotycząca udokumentowania fakturą VAT opodatkowania odszkodowania za przejęcie z mocy prawa nieruchomości zabudowanych i niezabudowanych zostanie rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.