IBPP1/443-1386/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko M. Towarzystwa Budownictwa Społecznego Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wydania nabywcy dokumentu z kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wydania nabywcy dokumentu z kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca działa jako Towarzystwo Budownictwa Społecznego i zajmuje się budową własnych zasobów mieszkaniowych z przeznaczeniem na wynajem. Obecnie Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję:

* lokali mieszkalnych,

* lokali innych niż mieszkalne,

* zawartych umów najmu,

* rozliczeń opłat dokonywanych przez najemców.

Ponadto czynsz i inne opłaty (między innymi media) są regulowane miesięcznie za pośrednictwem rachunku bankowego. Wnioskodawca obecnie posiada 623 lokale mieszkalne w budynkach zlokalizowanych w K., W. i S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli w przyszłości Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania kasy rejestrującej, to prosi o informację, co oznacza zwrot "nie wyda dokumentu z kasy rejestrującej" użyty w art. 62 § 4 ustawy - Kodeks Karny Skarbowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnieniem wymogu art. 62 § 4 ustawy - Kodeks Karny Skarbowy będzie prowadzenie ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej, a drukowane paragony, najemcy będą mogli odbierać w siedzibie Wnioskodawcy, jeśli będą sobie tego życzyli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ustawa o VAT nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku, nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów (art. 111 ust. 9 ustawy o VAT).

Obowiązujące w tym zakresie Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem, szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego (§ 4 ust. 6) i wydawania wydruku paragonu lub faktury VAT nabywcy (§ 5).

Kasy rejestrujące muszą spełniać warunki niezbędne do ich stosowania. Jednym z nich jest wskazany w § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia warunek sporządzania równocześnie wydruków oryginałów i kopii paragonów dla każdej sprzedaży, wydruków raportów fiskalnych dobowych i raportów fiskalnych okresowych oraz sporządzania faktur VAT i ich kopii.

W myśl § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Natomiast zgodnie § 1 pkt 13 powołanego rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Paragon fiskalny jest dokumentem z kasy rejestrującej, drukowanym przez kasę rejestrującą po zaewidencjonowaniu sprzedaży, stwierdzającym dokonanie sprzedaży. W art. 62 § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks Karny Skarbowy (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765 z późn. zm.) sankcjonowane jest niewydanie takiego dokumentu, co oznacza nieoddanie albo nieprzekazanie wydrukowanego w kasie paragonu do dyspozycji nabywcy danego świadczenia.

Zgodnie z treścią art. 62 § 1 ww. ustawy - Kodeks Karny Skarbowy, kto wbrew obowiązkowi nie wystawia faktury lub rachunku za wykonanie świadczenia, wystawia je w sposób wadliwy albo odmawia ich wydania podlega karze grzywny do 180 stawek dziennych. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew przepisom ustawy dokona sprzedaży z pominięciem kasy rejestrującej albo nie wyda dokumentu z kasy rejestrującej, stwierdzającego dokonanie sprzedaży (art. 62 § 4).

Niewydanie paragonu przez zobowiązanego oznacza więc naruszenie § 4 art. 62. Jego sprawcą jest osoba dokonująca sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej i niewydająca mimo to paragonu fiskalnego.

Z powyższego wynika, iż obowiązek wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy, istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się budową własnych zasobów mieszkaniowych z przeznaczeniem na wynajem. Obecnie Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję lokali mieszkalnych, lokali innych niż mieszkalne, zawartych umów najmu, rozliczeń opłat dokonywanych przez najemców. Ponadto czynsz i inne opłaty (między innymi media) są regulowane miesięcznie za pośrednictwem rachunku bankowego.

W opisanej sytuacji, gdy opłaty regulowane są za pośrednictwem rachunku bankowego, wydanie paragonu nabywcy rzeczywiście może być utrudnione, jakkolwiek nie niemożliwie, bowiem doręczenie paragonu nabywcy może odbywać się na przykład za pośrednictwem poczty.

Należy jednak zaznaczyć, iż jest to rozpatrywanie sytuacji czysto hipotetycznej, bowiem w obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720), zwalnia się do dnia 31 grudnia 2008 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 38 ww. załącznika zawierającego wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty lub banku na rachunek bankowy podatnika, pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcje jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła. Jak wynika z punktu 2 objaśnień do załącznika, powyższe zwolnienie nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 lipca 2008 r.

Podsumowując należy stwierdzić, iż nie można uznać za prawidłowe stwierdzenia, że drukowane paragony najemcy będą mogli odbierać w siedzibie firmy, jeżeli będą sobie tego życzyli, bowiem to na sprzedawcy ciąży obowiązek doręczenia paragonu nabywcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w kwestii obowiązku ewidencji przychodów z tytułu najmu lokali mieszkalnych przy zastosowaniu kasy rejestrującej zostanie udzielona odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.