IBPP1/443-1342/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy przekazanie nieruchomości gruntowej niezabudowanej na cele osobiste Wnioskodawcy będzie zwolnione od podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy przekazanie nieruchomości gruntowej niezabudowanej na cele osobiste Wnioskodawcy będzie zwolnione od podatku VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu 17 listopada 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik od wielu lat prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wznoszeniu (budowaniu) i remoncie budynków mieszkalnych. Jest czynnym podatnikiem w podatku VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje zakupu działek (gruntów) pod budowę domów a następnie dokonuje sprzedaży tych nieruchomości (gruntów wraz z budynkami).

W dniu 8 października 2010 r. podatnik zakupił w prowadzonej działalności gospodarczej, jako towar handlowy, grunt, na którym zamierzał wybudować budynek mieszkalny do dalszej odsprzedaży.

W związku z zakupem gruntu Podatnikowi nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego a tym samym obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Zakupiony grunt nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego - stanowi zgodnie z wypisem z rejestru gruntów "zurbanizowane tereny niezabudowane" i by planowana jakakolwiek budowa budynku mieszkalnego mogła mieć miejsce konieczne jest uzyskanie warunków zabudowy, co z kolei w chwili obecnej jest niemożliwe do uzyskania, gdyż do działki brakuje dojazdu. Dodatkowo Podatnik nie może zdobyć ewentualnych klientów na dom wybudowany na opisanym gruncie. W efekcie Podatnikowi nie opłaca się za wszelką cenę czynić starania o uzyskanie warunków zabudowy, gdyż wiąże się to z ponoszeniem dodatkowych kosztów tj. (ewentualne dokupienie drogi dojazdowej) by decyzja pozytywna o warunkach zabudowy została wydana - o ile tylko zapewnienie drogi będzie stanowiło o pozwoleniu na budowę.

W chwili obecnej Podatnik chce wycofać z towarów handlowych w działalności gospodarczej wyżej opisany grunt, dokonując stosownej korekty kosztów i przekazać tenże grunt na własne potrzeby. Podatnik wychodzi z założenia że w przyszłości grunt ten zostanie objęty planem zagospodarowania przestrzennego i wtedy wybuduje tam dom na własne potrzeby mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że działalność budowlano-developerską prowadzi od 19 czerwca 1998 r.

Zakup gruntu finansowano ze środków własnych. Nabycie nastąpiło w oparciu o akt notarialny. Nie było wystawionej faktury VAT, gdyż kupno nastąpiło od osoby prywatnej nie będącej czynnym podatnikiem VAT. Kupno od osoby prywatnej nie będącej podatnikiem czynnym VAT, nie dało możliwości odliczenia podatku VAT, gdyż podatek ten nie był naliczany od sprzedaży.

Przedmiotowa nieruchomość była towarem handlowym przeznaczonym do dalszej sprzedaży, pod warunkiem, że ewentualny nabywca zleciłby Wnioskodawcy budowę domu na tej nieruchomości. W efekcie sprzedaż byłaby wiązana tj. opodatkowana w preferencyjny sposób czyli z obniżoną stawką podatku VAT - w chwili obecnej 8%.

Reasumując a zarazem odpowiadając na pytanie - Wnioskodawca nie korzystał z nieruchomości i nie czynił na nią nakładów, gdyż nie znalazł się do tej pory nabywca na działkę wraz z budową domu.

Obecna kwalifikacja działki wg Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego to: Ekologiczny System Obszarów Chronionych o znaczeniu lokalnym (CEOCH), uchwała z dnia 25 sierpnia 1997 r.

Obecnie nie ma planu zagospodarowania przestrzennego a wg obecnych przepisów budowlanych nie ma możliwości uzyskania pozwolenia na budowę - w efekcie grunt jest zbędny i stanowi dodatkowy balast w postaci kosztów, które nie generują przychodu. Celowym jest więc wycofanie przedmiotowej nieruchomości z działalności gospodarczej czy to na własne potrzeby Wnioskodawcy, czy też Wnioskodawca podarowałby tą działkę matce dla celów rekreacyjnych (ogródek działkowy).

Wnioskodawca nie będzie uatrakcyjniał działki. Działka nie była i nie będzie przedmiotem najmu i dzierżawy. Grunt stanowi jedną geodezyjnie wyodrębnioną działkę o nr 159/19.

W momencie wycofania działki z działalności gospodarczej będzie niezabudowana.

Gdyby ewentualnie działka została sprzedana po wycofaniu z działalności gospodarczej, to środki uzyskane, zostałyby przeznaczone na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prywatnie nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży i nie sprzedawał gruntów poza działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie na potrzeby osobiste Podatnika nabytego przez niego w 2010 r. jako towar handlowy w prowadzonej działalności gospodarczej gruntu, w sytuacji gdy temu Podatnikowi nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony należy uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługiwało Mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od nabycia gruntu, który ma być przekazany na cele osobiste Podatnika. Tym samym należy stwierdzić, iż czynność przekazania przez Podatnika gruntu na cele osobiste nie można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika więc, iż aby doszło do opodatkowania nieodpłatnej dostawy towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* dokonującym dostawy jest podatnik podatku od towarów i usług,

* przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

* przedmiotem dostawy jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu w całości lub w części.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast nieodpłatne przekazanie towaru, od którego nie przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie stanowi dostawy towarów w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na wznoszeniu (budowaniu) i remoncie budynków mieszkalnych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje zakupu działek (gruntów) pod budowę domów a następnie dokonuje sprzedaży tych nieruchomości (gruntów wraz z budynkami).

W dniu 8 października 2010 r. podatnik zakupił w prowadzonej działalności gospodarczej, jako towar handlowy, grunt, na którym zamierzał wybudować budynek mieszkalny do dalszej odsprzedaży. Nabycie nastąpiło w oparciu o akt notarialny. Nie było wystawionej faktury VAT, gdyż kupno nastąpiło od osoby prywatnej nie będącej czynnym podatnikiem VAT. Kupno od osoby prywatnej nie będącej podatnikiem czynnym VAT, nie dało możliwości odliczenia podatku VAT, gdyż podatek ten nie był naliczany od sprzedaży.

W chwili obecnej Podatnik zamierza wycofać z towarów handlowych w działalności gospodarczej wyżej opisany grunt, dokonując stosownej korekty kosztów i przekazać tenże grunt na własne potrzeby. W momencie wycofania działki z działalności gospodarczej będzie niezabudowana.

Wnioskodawca nie korzystał z nieruchomości i nie czynił na nią nakładów, gdyż nie znalazł się do tej pory nabywca na działkę wraz z budową domu.

Zatem, odnosząc się do czynności nieodpłatnego przekazania działki należy zauważyć, iż Wnioskodawca nabył w 2010 r. 1 działkę budowlaną z przeznaczeniem do prowadzenia działalności gospodarczej. Zamiarem Wnioskodawcy jest nieodpłatne przekazanie na swoje potrzeby osobiste towaru (działki niezabudowanej) należącej do firmy Wnioskodawcy. Jednak z uwagi, że nieruchomość została zakupiona od osoby prywatnej, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż taki podatek w ogólne nie był naliczany. W konsekwencji stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie niezabudowanej działki na potrzeby osobiste Wnioskodawcy, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.