IBPP1/443-134/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 21 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu 27 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10 - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. organu 27 kwietnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwania tut. organu nr IBPP1/443-134/11/MS z dnia 11 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w C. II Wydział Cywilny z dnia 18 maja 1998 r., sygn. akt II Ns XXX/98 w sprawie o stwierdzenie nabycia własności przez posiadacza samoistnego, Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości gruntowej, który wchodzi w skład jego majątku osobistego. Na skutek konieczności wydzielenia części powyższej nieruchomości na potrzeby zabudowy mieszkaniowej oraz drogowej, zgodnie z prawomocnymi decyzjami Prezydenta Miasta C. oraz Wójta Gminy M., Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości podjął rokowania z Gminą C., które zakończyły się zawarciem umowy zamiany oraz nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości w dniu 30 września 2010 r., przed notariuszem M. B. w jej Kancelarii Notarialnej w C., Rep. A Nr XXX/2010.

W celu zawarcia powyższej umowy Prezydent Miasta C. decyzją z dnia 14 września 2009 r. dokonał podziału nieruchomości, której współwłaścicielem był Wnioskodawca oraz nieruchomości stanowiącej własność Gminy C., w ten sposób, że powstały działki o nr 5/3, 5/4, 5/5, 5/6, 5/7, 5/8, 5/9, 5/10 i 5/11 oraz 4/3, 4/4, 4/5, 4/6, 4/7, 4/8, 4/9, 4/10, 4/11, 4/12. Następnie tą samą decyzją dokonał połączenia tych dziatek aby stanowiły 8 odrębnych od siebie nieruchomości.

Na podstawie powyższego aktu notarialnego współwłaściciele nieruchomości oraz Gmina C. dokonały zamiany działek, tak aby spełnione zostały cele publiczne założone w decyzji Prezydenta Miasta C., oraz częściowego zniesienia współwłasności. Na skutek tych czynności Wnioskodawca stał się współwłaścicielem dwóch odrębnych nieruchomości składających się z następujących działek:

oraz jedynym właścicielem nieruchomości składającej się z działek o nr 4/8 i 5/7.

Wnioskodawca wskazuje przy tym, iż przed zawarciem umowy z Gminą C. (umowa z dnia 30 września 2010 r.) Wnioskodawca był współwłaścicielem nieruchomości nabytej na podstawie opisanego powyżej orzeczenia sądu (od 1998 r.), w skład której wchodziły nowowydzielone działki o nr 4/12, 4/11 oraz 4/8, natomiast działki o nr 5/11, 5/10 i 5/7 Wnioskodawca uzyskał na skutek zawarcia umowy zamiany z Gminą C. w dniu 30 września 2010 r.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieruchomości składających się z wyżej opisanych działek zamierza sprzedać te działki, tak aby dokonać podziału uzyskanych ze sprzedaży środków pieniężnych i ostatecznie dokonać podziału (rozliczenia) z pozostałymi współwłaścicielami. Sprzedaż nie jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą - nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Obecnie jedynym źródłem jego przychodów są dochody z emerytury. Wnioskodawca nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działki, których dotyczy przedmiotowy wniosek Wnioskodawca nabył w drodze spadku po rodzicach: zmarłym w 1949 r. E. J. oraz zmarłej w 1986 r. J. J. Wniosek o przeprowadzenie postępowania został złożony do Sądu Rejonowego w C. w 1998 r. w celu uporządkowania spraw związanych z własnością przedmiotowej nieruchomości. Postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dnia 18 maja 1998 r. sygn. akt II Ns 551/98 stwierdzona została własność nieruchomości przez posiadacza samoistnego. Celem Wnioskodawcy było wyłącznie uporządkowanie stanu prawnego przedmiotowych działek. Nieruchomość którą Wnioskodawca nabył w sposób opisany powyżej od momentu wejścia w jej posiadanie z trojgiem rodzeństwa (współwłasność) do chwili planowanej sprzedaży udziałów w wydzielonych z niej działkach nr 4/12 i nr 4/11 oraz do chwili sprzedaży prawa własności wydzielonej z niej działki nr 4/8 nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ani też nie była wykorzystywana do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonywał również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej. Nie jest ani też nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Wymienione działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i nigdy z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków.

Działki nr 5/11 i nr 5/10 w których udziały Wnioskodawca nabył w drodze zamiany z Gminą C. od momentu wejścia w ich posiadanie (współwłasność i własność) do chwili planowanej sprzedaży udziałów w działkach nr 5/11 i nr 5/10 i własności działki 5/7 nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ani też nie były wykorzystywane do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonywał również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej. Nie jest ani też nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Wymienione działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i nigdy z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków.

Przedmiotem sprzedaży udziałów i prawa własności działek o nr 4/11, 4/12, 5/10, 5/11, 4/8, 5/7 będą wszystkie wskazane we wniosku działki.

Wszystkie wskazane działki na dzień planowanych czynności będą działkami niezabudowanymi.

Na dzień dzisiejszy nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jest podjęta uchwała Rady Miasta C. nakazująca opracowanie takiego planu. Klasyfikacja gruntów działek ujętych we wniosku przedstawia się następująco: działki o nr 4/12, 5/11 - klasa R V, działki o nr 4/11, 5/10 - klasa R V, działki o nr 4/8 i 5/7 klasa R IVb i R V. W dniu 15 grudnia 2008 r. na wniosek Wydziału Mienia i Nadzoru Właścicielskiego Urzędu Miasta C. wydana została przez Wójta Gminy M. decyzja nr 21/2008 o warunkach zabudowy dla ww. działek. Dopuszczalnym rodzajem zabudowy przedmiotowych działek jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna.

Z wnioskiem o wydzielenie części nieruchomości na potrzeby zabudowy drogowej oraz mieszkaniowej wystąpił Prezydent Miasta C. W dniu 19 listopada 2007 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy właścicielami działek a Gminą C. reprezentowaną przez zastępcę Prezydenta Miasta C. Treść zawartego porozumienia potwierdzona została następnie aktem notarialnym, Repertorium A Nr XXX/2007 z dnia 23 listopada 2007 r. oraz aktem notarialnym z dnia 30 września 2010 r. Rep. A Nr XXX/2010. Powodem zniesienia współwłasności była chęć dysponowania samodzielnie własnością. Przyczyną dokonania zamiany działek z Gminą C. było dążenie Gminy do poszerzenia pasa drogowego ul. M. i S., które to poszerzenie miało nastąpić kosztem gruntu Wnioskodawcy i pozostałych udziałowców wielkości 1044 m ^2. W zamian Gmina C. oddała taką samą powierzchnię gruntu ze swojej działki nr 5/1. Inicjatorem całego postępowania była Gmina C. Przyczyną sprzedaży udziałów w działkach 4/12 i 5/11 oraz 4/11 i 5/10 oraz przewidywanej sprzedaży w ciągu najbliższych 2-3 lat działek 4/8 i 5/7 jest brak środków na zaspokojenie potrzeb życiowych rodziny Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek mających być przedmiotem planowanej sprzedaży.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży udziałów w działkach 4/12 i 5/11 oraz działkach 4/11 i 5/10 zostaną przeznaczone na zasilenie budżetu domowego rodziny Wnioskodawcy. Obecnie razem z żoną Wnioskodawca utrzymuje się ze skromnych emerytur mając na utrzymaniu córkę (22 lata) studentkę IV roku studiów stacjonarnych. Córka uprawia tenis ziemny oraz racketlon - w której to dyscyplinie jest członkiem kadry narodowej Polski. Pozostałe fundusze Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na remont mieszkania, zakup sprzętu RTV, AGD oraz zaspakajanie codziennych potrzeb życiowych. Natomiast dochody ze sprzedaży działek 4/8 i 5/7 Wnioskodawca przeznaczy na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych córki.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 1/4 części działki nr 4/3 o pow. 10955 m ^2. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca nie planuje sprzedaży udziału w działce nr 4/3.

Przed planowaną sprzedażą udziałów w ww. działkach wskazanych we wniosku Wnioskodawca nie dokonywał żadnej sprzedaży gruntów i nie wykonywał żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie składał deklaracji VAT-7 ani też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10 oraz własności działek 4/8 i 5/7, nabytych w sposób opisany powyżej będzie powodowała, iż Wnioskodawca będzie traktowany jako podatnik podatku VAT i spowoduje konieczność wystawienia po jego stronie faktury VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy: dokonanie sprzedaży działki nabytej w drodze orzeczenia sądu o nabyciu działki jako posiadacz samoistny nie nada mu statusu podatnika podatku VAT, gdyż nieruchomości te nie służą, ani też nigdy nie służyły mu do celów działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy). W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględnić wnioski płynące z analizy przepisu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju "przez podatnika, który jako taki występuje". Art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą. Stanowisko Wnioskodawcy dodatkowo potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, w wyroku z 29 października 2007 r. (sygn. Akt: I FPS 3/07) podjętym w składzie siedmiu sędziów, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT tylko wtedy gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika (producenta, handlowca, usługodawcy itp.). Sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być zdaniem NSA uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Sama częstotliwość lub jej brak nie może, zdaniem NSA, decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem VAT czy nie. Tym bardziej, że Dyrektywa unijna w sprawie VAT nie uzależnia opodatkowania VAT od kryterium częstotliwości. A przecież co do zasady polskie przepisy dot. VAT powinny być zgodne z unijną Dyrektywą".

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w treści uzasadnienia z 6 września 2006 r. (sygn. Akt. I SA/WR 1254/05) nie zgodził się na automatyczne przyjmowanie przez organy podatkowe założenia, że sam fakt wykonywania wielokrotnej sprzedaży działek nadaje sprzedawcy status podatnika VAT. W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, że czynność sprzedaży działki nie spowoduje, iż w związku z tą czynnością będzie on traktowany jako podatnik VAT.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 22 kwietnia 2011 r. podkreślił, iż jego zdaniem sprzedaż wymienionych we wniosku działek nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług i w związku z tym nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT i zapłaty podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 ustawy o VAT (w tym sprzedaż udziałów w prawie własności działek niezabudowanych) podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347, s.1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) cyt. Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy). Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10, dla których w dniu 15 grudnia 2008 r. na wniosek Wydziału Mienia i Nadzoru Właścicielskiego Urzędu Miasta C. wydana została przez Wójta Gminy M. decyzja nr 21/2008 o warunkach zabudowy (dopuszczalnym rodzajem zabudowy przedmiotowych działek jest zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna) jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w tym handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru i nie było podejmowane dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy (w zakresie sprzedaży działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10, dla których na wniosek Wydziału Mienia i Nadzoru Właścicielskiego Urzędu Miasta C. wydana została decyzja o warunkach zabudowy) nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, aby Wnioskodawca nabywając w drodze spadku po rodzicach oraz w drodze zamiany z Gminą C. przedmiotowe działki nr 4/8 i 5/7 oraz udziały w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10, które następnie wykorzystywał do swoich celów prywatnych działał w charakterze handlowca.

We Wniosku stwierdzono, że działki, których dotyczy przedmiot sprawy Wnioskodawca nabył w drodze spadku po rodzicach: zmarłym w 1949 r. E. J. oraz zmarłej w 1986 r. J. J. Wniosek o przeprowadzenie postępowania został złożony do Sądu Rejonowego w C. w 1998 r. w celu uporządkowania spraw związanych z własnością przedmiotowej nieruchomości. Postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dnia 18 maja 1998 r. sygn. akt II Ns 551/98 stwierdzona została własność nieruchomości przez posiadacza samoistnego. Celem Wnioskodawcy było wyłącznie uporządkowanie stanu prawnego przedmiotowych działek.

Jednocześnie Prezydent Miasta C. decyzją z dnia 14 września 2009 r. dokonał podziału nieruchomości, której współwłaścicielem był Wnioskodawca oraz nieruchomości stanowiącej własność Gminy C., w ten sposób, ze powstały działki o nr 5/3, 5/4, 5/5, 5/6, 5/7, 5/8, 5/9, 5/10 i 5/11 oraz 4/3, 4/4, 4/5, 4/6, 4/7,4/8,4/9,4/10, 4/11, 4/12. Następnie tą samą decyzją dokonał połączenia tych działek aby stanowiły 8 odrębnych od siebie nieruchomości.

Na podstawie powyższego aktu notarialnego współwłaściciele nieruchomości oraz Gmina C. dokonały zamiany działek, tak aby spełnione zostały cele publiczne założone w decyzji Prezydenta Miasta C., oraz częściowego zniesienia współwłasności.

Nieruchomość którą Wnioskodawca nabył w sposób opisany powyżej od momentu wejścia w jej posiadanie z trojgiem rodzeństwa (współwłasność) do chwili planowanej sprzedaży udziałów w wydzielonych z niej działkach nr 4/12 i nr 4/11 oraz do chwili sprzedaży prawa własności wydzielonej z niej działki nr 4/8 nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ani też nie była wykorzystywana do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonywał również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej. Nie jest ani też nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym.

Działki nr 5/11 i nr 5/10 w których udziały Wnioskodawca nabył w drodze zamiany z Gminą C. od momentu wejścia w ich posiadanie (współwłasność i własność) do chwili planowanej sprzedaży udziałów w działkach nr 5/11 i nr 5/10 i własności działki 5/7 również nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług ani też nie były wykorzystywane do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie dokonywał również sprzedaży produktów rolnych z własnej działalności rolniczej. Nie jest ani też nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym.

Również okoliczności sprzedaży działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10 nie wskazują, iż miałaby być ona czyniona z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika bowiem, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać działki, tak aby dokonać podziału uzyskanych ze sprzedaży środków pieniężnych i ostatecznie dokonać podziału (rozliczenia) z pozostałymi współwłaścicielami (rodzeństwem) odziedziczonej po rodzicach nieruchomości.

Jak wskazano powyżej podstawowym kryterium decydującym o opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek oraz udziałów w działkach jest m.in. zamiar z jakim dokonano ich nabycia, bowiem zamiar ten zostaje określony już w momencie nabycia. W przedmiotowej sprawie okoliczności jednoznacznie wskazują, iż nabycie w drodze spadku nieruchomości z której wydzielone zostały działki nr 4/12, 4/11, 4/8 dokonano w celu zaspokojenia własnych potrzeb osobistych Wnioskodawcy. Również nabycia w drodze zamiany z Gminą C. działek nr 5/11, 5/10 i 5/7 dokonano w celu zaspokojenia własnych potrzeb osobistych Wnioskodawcy.

Okoliczności sprzedaży nie wskazują, iż sprzedaż ta ma być dokonana w celach zarobkowych - handlowych (jak wskazuje Wnioskodawca środki uzyskane ze sprzedaży udziałów w działkach 4/12 i 5/11 oraz działek 4/11 i 5/10 zostaną przeznaczone na zasilenie budżetu domowego rodziny Wnioskodawcy. Obecnie razem z żoną Wnioskodawca utrzymuje się ze skromnych emerytur mając na utrzymaniu córkę (22 lata) studentkę IV roku studiów stacjonarnych. Córka uprawia tenis ziemny oraz racketlon - w której to dyscyplinie jest członkiem kadry narodowej Polski. Pozostałe fundusze Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na remont mieszkania, zakup sprzętu RTV, AGD oraz zaspakajanie codziennych potrzeb życiowych. Natomiast dochody ze sprzedaży działek 4/8 i 5/7 Wnioskodawca przeznaczy na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych córki).

Wymienione działki nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i nigdy z tego tytułu Wnioskodawca nie czerpał żadnych pożytków.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 1/4 części działki nr 4/3 o pow. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca nie planuje sprzedaży udziału w działce nr 4/3.

Przed planowaną sprzedażą działek wskazanych we wniosku Wnioskodawca nie dokonywał żadnej sprzedaży gruntów i nie wykonywał żadnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie składał deklaracji VAT-7 ani też zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Nie można zatem stwierdzić, że Wnioskodawca nabył przedmiotowe nieruchomości (własność działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziały w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10) celem odsprzedaży oraz dla celów zarobkowych, czy też w celu wykorzystania ich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a okolicznościom dokonania okazjonalnej transakcji zbycia działek i udziałów w prawie własności działek nie można przypisać znamion działalności gospodarczej.

W świetle powyższego sprzedaży działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10 z majątku osobistego Wnioskodawcy nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu przedmiotowej sprzedaży. Tym samym sprzedaż działek nr 4/8 i 5/7 oraz udziałów w działkach nr 4/12, 5/11, 4/11, 5/10 nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca przedmiotową sprzedaż nie będzie obowiązany udokumentować w oparciu o art. 106 ust. 1 ustawy o VAT fakturą VAT. Zgodnie bowiem z tym przepisem w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., obowiązanymi wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 - są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Odnośnie powołanych we wniosku przez Wnioskodawcę orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, iż stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 powołanej wyżej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.