IBPP1/443-1320/08/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu 18 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2008 r. (data wpływu 4 września 2008 r.) oraz pismem z dnia 9 września 2008 r. (data wpływu 10 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z poniesionych wydatków na zakup usług gastronomicznych oraz żywności - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z poniesionych wydatków na zakup usług gastronomicznych oraz żywności. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 sierpnia 2008 r. (data wpływu 4 września 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP1/443-888/08/MS z dnia 22 sierpnia 2008 r. oraz pismem z dnia 9 września 2008 r. (data wpływu 10 września 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej w okresie od 1 stycznia 2007 r. poniósł wydatki na reprezentację takie jak np. koszty związane z przyjmowaniem kontrahentów usługi gastronomiczne oraz zakup żywności.

Jednocześnie Wnioskodawca stosując się do dyspozycji zawartej w przepisie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w przypadku nabywania opisanych usług gastronomicznych oraz żywności.

Wskazane we wniosku koszty związane z przyjmowaniem kontrahentów nie obejmują żadnych innych wydatków poza wydatkami na zakup usług gastronomicznych oraz żywności służącej do poczęstunku kontrahentów. W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wyjaśnił, że poniesione wydatki na reprezentację (koszty związane z przyjmowaniem kontrahentów, zakup usług gastronomicznych oraz żywności) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług zaliczanych do wydatków reprezentacyjnych (usług gastronomicznych oraz żywności).

Zdaniem Wnioskodawcy przysługiwało mu prawo do odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego przy nabyciu usług na reprezentację (gastronomicznych oraz żywności). Podstawą takiego stanowiska jest stwierdzenie oczywistej sprzeczności przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z prawem europejskim, t. j. m.in. z Dyrektywą 2006/112/WE. Odnośnie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy Wnioskodawca stwierdza ponadto, że wyłączenie objęte tym przepisem wbrew przepisom unijnym nie odnosi się do określonej przedmiotowo kategorii towarów i usług i w związku z tym jest ono niezgodne z prawem unijnym (podobnie wyrok ETS z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie C - 184/04).Konkludując wskazuje, iż zasada supremacji prawa unijnego daje podatnikowi podstawę do traktowania przepisów objętych niniejszym wnioskiem jako niepodlegających wykonaniu.

Na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca wskazał wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2008 r. sygn. akt 173/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1, ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Natomiast stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem:

* przypadków, gdy usługi te zostały nabyte przez podatników świadczących usługi turystyki, jeżeli w skład usługi turystyki, opodatkowanej na zasadach innych niż określone w art. 119, wchodzą usługi noclegowe lub gastronomiczne albo jedne i drugie;

* nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego stanu prawnego wynika, iż podatnik nie może dokonać obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego w przypadku nabycia towarów, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Jednocześnie obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, co do zasady podatnik nie może dokonać w odniesieniu do nabycia usług gastronomicznych w przypadkach innych niż wymienione w wyjątkach wskazanych w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) i b ustawy o podatku VAT.

Z opisu stanu faktycznego przestawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki związane z przyjmowaniem kontrahentów, które obejmują zakup usług gastronomicznych oraz żywności służącej do poczęstunku. Ponadto wskazuje, że poniesione wydatki reprezentacyjne (zakup usług gastronomicznych oraz żywności) nie stanowią kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca nabywa usługi gastronomiczne z przeznaczeniem na poczęstunek dla kontrahentów. Nie zachodzą więc tutaj wyjątki, o których mowa w cyt. art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) i b ustawy o VAT. Ponadto wydatki na nabycie żywności (przeznaczonej również na poczęstunek dla kontrahentów) nie stanowią dla Wnioskodawcy, jak sam wskazuje, kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie przedmiotowych usług gastronomicznych.

Stanowisko tut. organu podatkowego odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki na reprezentację (usługi gastronomiczne oraz zakup żywności) potwierdza Wnioskodawca stwierdzając we wniosku, że stosując się do dyspozycji zawartych w przepisie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony związany z tymi zakupami.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki na zakup usług gastronomicznych oraz żywności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż tut. organ podatkowy nie jest władny do stwierdzenia, iż przepisy prawa krajowego do stosowania których jest obowiązany na mocy art. 120 ustawy - Ordynacja podatkowa, niezgodne są z przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1997 r. Nr 77/388/EWG.

Ponadto stwierdzić również należy, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2008 r. sygn. akt 173/08 zapadł w konkretnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Powołany wyrok nie wpływa na ocenę prawidłowości interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w niniejszej sprawie. Organ podatkowy jest zobowiązany do indywidualnego traktowania każdej sprawy, a orzeczenie sądu podejmowane jest w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja przedstawiona we wniosku jest tożsama.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.