IBPP1/443-1308/14/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę faktury w przypadku wniesienia aportu do spółki - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę faktury w przypadku wniesienia aportu do spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i zamierza prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą. Na rozpoczęcie działalności gospodarczej ma otrzymać tytułem darowizny od swojego ojca nieruchomości.

Ojciec Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości nabył w latach 2007-2009 od spółdzielni mieszkaniowej za łączną cenę ok. 1.150.000,00 złotych. W 2009 r. ojciec Wnioskodawcy dokonał ponadto ulepszenia, będących jego własnością lokali na kwotę ok. 750.000,00 złotych.

Wydatki na ulepszenie powiększyły wartość początkową środka trwałego i były amortyzowane.

Ponadto w latach 2011-2012 dokonana została termomodernizacja budynku na łączną kwotę ok. 180.000,00 złotych. Z tego wydatki rzędu 120.000,00 złotych należy zaliczyć jako poczynione na ulepszenie, a kwotę ok. 50.000,00 złotych na remont.

Część nieruchomości ojciec Wnioskodawcy wynajmował w ramach prowadzonej działalności gospodarczej a część była wykorzystywana bezpośrednio w jego działalności gospodarczej.

Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość nieruchomości w kwocie przekraczającej 3.500 zł, która w ich ocenie odpowiada wartości rynkowej. Dodatkowo, przyjęta umownie wartość nieruchomości zostanie potwierdzona przez rzeczoznawcę majątkowego. Otrzymane w formie darowizny nieruchomości Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkowa nieruchomości będzie ustalona w wysokości wartości określonej w umowie darowizny, nie wyższej niż wartość rynkowa.

Nieruchomości w dniu przyjęcia ich do używania przez Wnioskodawcę, będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok.

W działalności Wnioskodawcy nieruchomości będą przeznaczone przede wszystkim pod wynajem i na cele własnej działalności tj. biuro i ewentualnie inne pomieszczenia magazynowe i produkcyjne.

Wnioskodawca przewiduje, że może po jakimś czasie przedmiotową nieruchomość sprzedać, jeśli uzyska odpowiednią cenę. Ponadto, jeśli będzie to uzasadnione sytuacją na rynku tzn. między innymi możliwościami wynajmu oraz zaproponowaną ceną sprzedaż może nastąpić nawet przed upływem roku od rozpoczęcia używania nieruchomości w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca może również po jakimś czasie przystąpić do spółki osobowej niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych lub utworzyć taką spółkę osobową a przedmiotowe nieruchomości mogą być wkładem do tej spółki.

Wnioskodawca przy rozpoczęciu działalności gospodarczej nie zamierza korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT określonego w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej, u.p.t.u.).

Wnioskodawca nie ma pełnej wiedzy na temat stanu przedmiotowych nieruchomości i nie jest w stanie stwierdzić, czy zbycie nieruchomości będzie opodatkowane VAT. Dla potrzeb niniejszej interpretacji Wnioskodawca zakłada, że zbycie nieruchomości nie będzie podlegało zwolnieniu z VAT. W przypadku przeniesienia nieruchomości do majątku spółki niebędącej osobą prawną Wnioskodawca planuje wystawić fakturę, w której wykaże VAT według właściwej stawki, zgodnie z założeniem, że transakcja nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT. Spółka, która otrzyma aport będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadziła wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 7):

7. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury w przypadku wniesienia aportu do spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej wniesienie aportu do spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 106b u.p.t.u. podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z przepisami u.p.t.u. pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wnioskodawca przy wniesieniu aportu do spółki niebędącej osobą prawną nabędzie konglomerat uprawnień wynikający z udziału w spółce zwany ogółem praw i obowiązków w tym między innymi prawo do udziału w zysku. Transakcja wniesienia aportu do takiej spółki będzie w związku z tym musiała zostać potraktowana jako odpłatna dostawa, a tym samem na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wystawienia faktury dotyczącej przedmiotu aportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Towarami - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem w oparciu o powyższe przepisy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść w formie wkładu niepieniężnego (aportu) otrzymane od ojca w formie darowizny nieruchomości.

Należy zauważyć, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego - w zależności od tego co jest jego przedmiotem - spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki osobowej spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zatem wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną i zamierza prowadzić jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca przy rozpoczęciu działalności gospodarczej nie zamierza korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT określonego w art. 113 ustawy o VAT. Na rozpoczęcie działalności gospodarczej Wnioskodawca ma otrzymać tytułem darowizny od swojego ojca nieruchomości, które Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Nieruchomości w dniu przyjęcia ich do używania przez Wnioskodawcę, będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok. W działalności Wnioskodawcy nieruchomości będą przeznaczone przede wszystkim pod wynajem i na cele własnej działalności tj. biuro i ewentualnie inne pomieszczenia magazynowe i produkcyjne.

Wnioskodawca przewiduje, że może po jakimś czasie przystąpić do spółki osobowej niebędącej podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych lub utworzyć taką spółkę osobową, a przedmiotowe nieruchomości mogą być wkładem do tej spółki.

Wnioskodawca dla potrzeb niniejszej interpretacji zakłada, że zbycie nieruchomości nie będzie podlegało zwolnieniu z VAT. W przypadku przeniesienia nieruchomości do majątku spółki niebędącej osobą prawną Wnioskodawca planuje wystawić fakturę, w której wykaże VAT według właściwej stawki, zgodnie z założeniem, że transakcja nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT. Spółka, która otrzyma aport będzie czynnym podatnikiem VAT i będzie prowadziła wyłącznie działalność opodatkowaną VAT.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że w ocenie tut. organu w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które jednoznacznie przesądzają, że nabycie i zbycie nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej, bowiem Wnioskodawca, który zamierza rozpocząć jednoosobową działalność gospodarczą i nie będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT określonego w art. 113 ustawy o VAT, dokonał nabycia nieruchomości w celu wykorzystania jej dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej (wynajem) i na cele własnej działalności tj. biuro i ewentualnie inne pomieszczenia magazynowe i produkcyjne.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę w darowiźnie nieruchomości, wprowadzone do ewidencji środków trwałych zostaną wykorzystane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca zbywając nieruchomości, będzie dokonywać zbycia majątku nabytego i wykorzystywanego przez niego w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem dokonując aportu nieruchomości do spółki Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczących obowiązku wystawienia faktury w przypadku wniesienia nieruchomości aportem do spółki, należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

W świetle cytowanych wyżej przepisów stwierdzić zatem należy, że jeżeli Wnioskodawca jako podatnik podatku VAT dokona aportu nieruchomości do spółki osobowej, i jak wskazał Wnioskodawca transakcja ta nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT, to dostawę tę winien udokumentować poprzez wystawienie faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że będzie on zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej wniesienie aportu do spółki niebędącej osobą prawną, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była ocena, czy zbycie nieruchomości, jak założył Wnioskodawca we wniosku, nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, tut. organ przyjął za Wnioskodawcą, że zbycie nieruchomości nie będzie podlegało zwolnieniu z VAT.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.