IBPP1/443-1306/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2014 r. (data wpływu 30 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 23 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania czynności przekazania nagród uczestnikom konkursów i loterii organizowanych w ramach świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów usług reklamowych i marketingowych - jest prawidłowe,

* dokumentowania przedmiotowego przekazania nagród uczestnikom konkursów i loterii - jest nieprawidłowe,

* dokumentowania dokonywanego przez klientów zwrotu kosztów nabycia nagród przekazywanych uczestnikom konkursów i loterii - jest prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na bycie towarów przeznaczonych na nagrody dla uczestników konkursów i loterii - jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania czynności przekazania nagród uczestnikom konkursów i loterii organizowanych w ramach świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów usług reklamowych i marketingowych,

* dokumentowania przedmiotowego przekazania nagród uczestnikom konkursów i loterii,

* dokumentowania dokonywanego przez klientów zwrotu kosztów nabycia nagród przekazywanych uczestnikom konkursów i loterii,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na bycie towarów przeznaczonych na nagrody dla uczestników konkursów i loterii.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 11 marca 2015 r. znak: IBPP1/443-1306/14/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest agencją reklamową i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz przedsiębiorców usług reklamowych i marketingowych. Działania podejmowane przez niego w ramach świadczonych usług skoncentrowane są m.in. na prowadzeniu różnego rodzaju kampanii reklamowych, promocyjnych oraz marketingowych na rzecz klientów w środkach masowego przekazu, w tym w internecie, w szczególności organizowaniu na ich zlecenie i rzecz konkursów, loterii i akcji promocyjnych na terytorium Polski. Dzięki tego rodzaju wydarzeniom popularyzowane i promowane są marki klientów, dla których Wnioskodawca świadczy swoje usługi.

W ramach zleconych Wnioskodawcy przez klientów konkursów i loterii świadczy on szereg usług związanych z jego organizacją, przeprowadzeniem, a następnie wydaniem nagród. W szczególności Wnioskodawca opracowuje ich mechanizm oraz warunki prawne, zapewnia obsługę techniczną i logistyczną, ogłasza wyniki, wreszcie dokonuje zakupu i wydawania nagród, w tym pobiera i odprowadza do właściwych urzędów skarbowych od nagrodzonych zwycięzców zryczałtowany podatek od przyznanych im nagród. Organizatorem konkursów oraz loterii jest bowiem Wnioskodawca, natomiast klienci są jedynie fundatorami nagród, co oznacza w szczególności że koszty nabycia nagród konkursowych pokrywane są przez samych klientów. Nagrody nabywane są jednak przez samego Wnioskodawcę, który następnie wydaje je zwycięzcom po uprzednim pobraniu od nich zryczałtowanego podatku od przyznanych im nagród.

Na tle ww. stanu faktycznego związanego z organizacją i obsługą konkursów oraz loterii organizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz jego klientów, a konkretnie usługą zakupu przez niego i wydawania nagród zwycięzcom, powstała wątpliwość Wnioskodawcy odnośnie prawidłowego sposobu rozliczania podatku VAT i dokumentowania zakupu towarów przeznaczonych na nagrody, mająca swoje odzwierciedlenie w postawionych we wniosku pytaniach.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że:

Ad. 1.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 12 września 2013 r. z tytułu prowadzonej przez siebie działalności reklamowej i marketingowej.

Ad. 2.

Przekazanie nagród objęte wnioskiem dokonywane jest w zależności od konkretnego konkursu, loterii lub akcji promocyjnej odpowiednio: tylko na rzecz (osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, tylko na rzecz podmiotów gospodarczych (konkursy B2B) bądź zarówno pierwszej i drugiej kategorii podmiotów. Najczęściej jednak nagrody przekazywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Ad. 3.

Jako nagrody przekazywane są: samochody osobowe, koszulki, bluzy, zestawy ubrań, sprzęt AGD.

Ad. 4.

Wnioskodawca nie posiada kasy rejestrującej i nie ewidencjonuje na niej obrotu na rzecz osób fizycznych.

Ad. 5.

Wnioskodawca (nie klient) wydaje nagrody zwycięzcom, a zatem dokonuje przeniesienia prawa do rozporządzania towarami (nagrodami) jak właściciel.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo odliczenia podatku VAT od towarów nabywanych przez niego na nagrody w konkursach i loteriach organizowanych na zlecenie i rzecz klientów, przekazywanych następnie uczestnikom konkursów, jeżeli koszty nabycia tych towarów są następnie zwracane mu przez klienta, który zgodnie z regulaminami tych konkursów jest fundatorem tych nagród.

2. Czy dokonywana przez Wnioskodawcę czynność przekazania zwycięzcom nagród podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeżeli tak - jaki dokument księgowy winien dokumentować dokonaną dostawę - faktura (jeżeli tak na kogo wystawiona), paragon, nota wewnętrzna czy też nota księgowa, o której mowa poniżej w pkt 3.

3. Czy dokonywany przez klientów zwrot kosztów nabycia towarów na cele konkursów i loterii winien być dokumentowany przez wnioskodawcę notami księgowymi wystawianymi klientom na kwotę brutto ceny nabycia tych towarów przez wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1. ma on prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez niego na cele konkursowe towarów z przeznaczeniem na nagrody;

Ad. 2. dokonywana przez Wnioskodawcę czynność przekazania zwycięzcom nagród podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury dokumentującej nabycie nagród, jak również nie ma on obowiązku posiadania rejestrujących kas fiskalnych; Wnioskodawca winien natomiast rozliczyć VAT od przekazywanych zwycięzcom nagród na podstawie wystawionej przez niego i uwzględnionej w deklaracji podatku VAT noty wewnętrznej lub noty księgowej, o której mowa w pkt 3 poniżej.

Ad. 3. dokonywany przez klientów zwrot kosztów nabycia towarów na cele konkursów i loterii winien być dokumentowany przez Wnioskodawcę wystawianymi klientom na kwotę brutto ceny tych towarów notami księgowymi.

Ad. 1.

Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych przez niego na cele konkursowe towarów z przeznaczeniem na nagrody, albowiem obowiązek taki wynika dla niego z umów z klientami i składa się na świadczone im usługi, za które Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie. Wnioskodawca nabywa zatem te towary celem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych, to jest wykonania usługi zorganizowania i należytego przeprowadzenia konkursu, w tym wydania nagród, co w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT daje mu prawo do przedmiotowego odliczenia.

Ad. 2.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponadto, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy należy stwierdzić, że przedmiotowa czynność wydania bezpośrednio finalnym odbiorcom konkursów/loterii przez Wnioskodawcę towarów w ramach usługi marketingowej wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu ww. przepisu art. 7 ustawy o VAT. Następuje tu bowiem przeniesienie na podmioty trzecie prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę.

Zauważyć przy tym należy, że wydanie towarów następuje co prawda nieodpłatnie, jednak nie oznacza to, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Klient dokonuje bowiem Wnioskodawcy zwrotu poniesionych przez niego kosztów nabycia ww. nagród. A zatem w przypadku ww. wydania towarów zapłaty nie dokonuje uczestnik konkursu czy loterii, ale klient Wnioskodawcy.

W przedstawionym stanie faktycznym nagrody wydawane są konsumentom biorącym udział w konkursach bądź loteriach, którzy w sposób oczywisty odnoszą z tego tytułu korzyść. Nie płacą oni jednak Wnioskodawcy ceny wydanej nagrody, albowiem ta pokrywana jest w całości przez klienta, który jest fundatorem nagród. Mamy zatem do czynienia z odpłatną dostawą towarów, z tym zastrzeżeniem, że płatność dokonywana jest przez podmiot trzeci, to jest klienta Wnioskodawcy. Dokonanie odpłatnej dostawy towaru obliguje natomiast Wnioskodawcę - w świetle wyżej wymienionych przepisów - do odprowadzenia podatku VAT oraz ewentualnie (o czym dalej) wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę. Faktura nie może być natomiast wystawiona na klienta, jako że nie jest on nabywcą towaru stanowiącego nagrodę, albowiem nabywcą tym jest konsument, to jest nagrodzony nią uczestnik konkursu, dla którego same nabycie jest z kolei nieodpłatne. Na tegoż konsumenta Wnioskodawca przenosi prawo rozporządzania nagrodą jak właściciel, co czyni z niego nabywcę towaru.

Z uwagi na powyższe czynność wydania towarów jako nagród w ramach świadczonych usług marketingowych, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji przekazanie nagród w ramach organizowanych konkursów podlega opodatkowaniu.

Odnośnie sposobu dokumentowania przedmiotowej dostawy zważyć trzeba brzmienie następujących przepisów:

art. 106b ustawy o VAT statuujący obowiązek wystawienia faktury oraz art. 111 ust. 1 tejże ustawy ustanawiający obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

I tak zgodnie z brzmieniem art. 106b podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Wnioskodawca dokonuje dostawy (jaką jest wydanie nagród w konkursach i loteriach) na rzecz konsumentów, a zatem nie na rzecz podatników VAT ani osób prawnych. Dostawa ta nie mieści się również w kolejnych punktach wyżej zacytowanego przepisu, albowiem towary na nagrody są zakupywane i wysyłane na terytorium Polski. Z powyższych rozważań wynika, że Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktury VAT dokumentującej dostawę, czyli wydanie nagród w konkursach.

Z kolei art. 111 ustawy o VAT stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle wyżej przytoczonego przepisu zważyć trzeba, że o ile Wnioskodawca niewątpliwie jest podatnikiem, a odbiorcami nagród są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, to brak jest trzeciego elementu obligującego Wnioskodawcę do stosowania kas rejestrujących obrót, a mianowicie elementu sprzedaży dokonywanej na rzecz konsumentów. Jak bowiem wyżej zauważono czynność wydania nagród uczestnikom konkursów czy loterii następuje całkowicie nieodpłatnie, co oznacza, że nie dokonują oni zapłaty za otrzymywane tytułem nagród towary. Koszty tych nagród - jak już wcześniej wspomniano - pokrywane są bowiem przez klientów zlecających organizację i prowadzenie danego konkursu czy loterii. Wobec powyższego, z uwagi iż nie dochodzi do zapłaty przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej za wydawane im nagrody, Wnioskodawca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu z tymi osobami za pomocą kas fiskalnych. Trzeba bowiem podkreślić, że pokrycie kosztów nagród przez klientów Wnioskodawcy sprawia, że nie występuje obrót pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikami konkursów czy loterii.

W konsekwencji uznać należy, wziąwszy jednak pod uwagę iż wydanie nagród stanowi stosownie do wcześniejszych rozważań dostawę powodującą po stronie Wnioskodawcy jako podatnika obowiązek rozliczenia podatku VAT, iż Wnioskodawca winien rozliczyć ten podatek, uwzględniając go w swojej deklaracji VAT jako należny, według swojego wyboru - w oparciu o wystawioną notę wewnętrzną bądź notę księgową na kwotę brutto ceny nabycia nagród, o której mowa w pkt 3 poniżej.

Ad. 3.

Z uwagi na fakt, że klient dokonuje zwrotu Wnioskodawcy kosztów nabycia nagród, winien on otrzymać notę księgową dokumentującą przepływ zwracanych środków pieniężnych pomiędzy Wnioskodawcą oraz klientem. Podkreślenia przy tym wymaga, że klient - jako że nie jest nabywcą towarów stanowiących nagrody, albowiem nie nabywa prawa do rozporządzania nimi jak właściciel - nie może otrzymać wystawionej na niego faktury na te towary. Z tych względów dokumentem w oparciu o który powinien dokonywać on rzeczonego zwrotu winna być nota księgowa na kwotę brutto (Wnioskodawcę obciążają bowiem koszty brutto z uwagi na konieczność odprowadzenia podatku VAT należnego od wydawanych nagród) ceny nabycia towarów przeznaczonych na nagrody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

* opodatkowania czynności przekazania nagród uczestnikom konkursów i loterii organizowanych w ramach świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów usług reklamowych i marketingowych - za prawidłowe,

* dokumentowania przedmiotowego przekazania nagród uczestnikom konkursów i loterii - za nieprawidłowe,

* dokumentowania dokonywanego przez klientów zwrotu kosztów nabycia nagród przekazywanych uczestnikom konkursów i loterii - za prawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na bycie towarów przeznaczonych na nagrody dla uczestników konkursów i loterii - za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto, stosownie do ust. 2 powołanego artykułu 7 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zauważyć należy, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku C-89/81 z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest agencją reklamową i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz przedsiębiorców usług reklamowych i marketingowych. Działania podejmowane przez niego w ramach świadczonych usług skoncentrowane są m.in. na prowadzeniu różnego rodzaju kampanii reklamowych, promocyjnych oraz marketingowych na rzecz klientów w środkach masowego przekazu, w tym w internecie, w szczególności organizowaniu na ich zlecenie i rzecz konkursów, loterii i akcji promocyjnych na terytorium Polski. Dzięki tego rodzaju wydarzeniom popularyzowane i promowane są marki klientów, dla których Wnioskodawca świadczy swoje usługi.

W ramach zleconych Wnioskodawcy przez klientów konkursów i loterii świadczy on szereg usług związanych z jego organizacją, przeprowadzeniem, a następnie wydaniem nagród. W szczególności Wnioskodawca opracowuje ich mechanizm oraz warunki prawne, zapewnia obsługę techniczną i logistyczną, ogłasza wyniki, wreszcie dokonuje zakupu i wydawania nagród, w tym pobiera i odprowadza do właściwych urzędów skarbowych od nagrodzonych zwycięzców zryczałtowany podatek od przyznanych im nagród. Organizatorem konkursów oraz loterii jest bowiem Wnioskodawca, natomiast klienci są jedynie fundatorami nagród, co oznacza w szczególności że koszty nabycia nagród konkursowych pokrywane są przez samych klientów. Nagrody nabywane są jednak przez samego Wnioskodawcę, który następnie wydaje je zwycięzcom po uprzednim pobraniu od nich zryczałtowanego podatku od przyznanych im nagród.

Przekazanie nagród objęte wnioskiem dokonywane jest w zależności od konkretnego konkursu, loterii lub akcji promocyjnej odpowiednio: tylko na rzecz (osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, tylko na rzecz podmiotów gospodarczych (konkursy B2B) bądź zarówno pierwszej i drugiej kategorii podmiotów. Najczęściej jednak nagrody przekazywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Jako nagrody przekazywane są: samochody osobowe, koszulki, bluzy, zestawy ubrań, sprzęt AGD. Wnioskodawca (nie klient) wydaje nagrody zwycięzcom, a zatem dokonuje przeniesienia prawa do rozporządzania towarami (nagrodami) jak właściciel.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy nieodpłatne przekazanie nagród (samochodów osobowych, koszulek, bluz, zestawów ubrań, sprzętu AGD) będzie następowało w wykonaniu kompleksowej usługi reklamowej/marketingowej i będzie nierozerwalnie związane ze świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz zlecającego usługą reklamową/marketingową.

Odnosząc się zatem do kwestii "świadczeń złożonych", stwierdzić należy, że kwalifikowanie takie powinno dokonywać się przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności konkretnego przypadku. Nie zawsze bowiem czynności pozostające ze sobą w gospodarczym związku powinny być traktowane jako jedno świadczenie o charakterze złożonym.

Przedstawione wyżej wnioski można wyprowadzić z poglądów wyrażonych w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przyjmuje się w nim, że do celów VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne. Natomiast w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne (wyroki: z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz.s. I-897, pkt 51; z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C- 76/09 Everything Everywhere, Zb.Orz.s. I-12359, pkt 23. Jedna transakcja występuje w wypadku, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (wyroki: z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb.Orz.s. I-9433, pkt 22; a także z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, Zb.Orz.s. I-2697, pkt 23.

Aby stwierdzić, czy określone dwa elementy stanowią jedną transakcję dla celów podatku VAT należy ustalić, czy owe elementy mogą być świadczone łącznie, a więc czy istnieje związek między tymi elementami. Niemniej taki związek sam w sobie nie wystarcza, aby ustalić, czy istnieje jedno złożone świadczenie do celów podatku VAT (por. np. wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse oraz z 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie).

W ocenie tut. organu, uwzględniając przywołane wyżej stanowiska Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że analiza czynności opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji prowadzi do wniosku, że w wykonaniu usług reklamowych/marketingowych w rzeczywistości dochodzi do świadczenia przez Wnioskodawcę usług reklamowych/marketingowych, którym towarzyszy, jako odrębne świadczenie, przekazanie nagród osobom trzecim uczestnikom konkursów i loterii, beneficjentom świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz klientów usług reklamowych/marketingowych.

W niniejszej sprawie charakterystyczne jest bowiem to, że o ile zorganizowanie konkursów i loterii w ramach usług reklamowych/marketingowych odbywa się na zlecenie klientów Wnioskodawcy, to wydanie nagród, które Wnioskodawca nabył we własnym imieniu i których był właścicielem aż do chwili wydania, następuje w stosunku do osób trzecich, które występowały w roli konsumentów. W przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji stanie faktycznym występowały bezspornie różne świadczenia, które można określić z jednej strony jako usługę reklamowo/marketingową sensu stricto oraz przekazanie różnorodnych nagród mających także charakter "czysto" konsumpcyjny. Przedstawiony we wniosku stan faktyczny zawiera zatem różne elementy - świadczenie przez Wnioskodawcę usługi reklamowo/marketingowej, której beneficjentem jest kontrahent Wnioskodawcy, oraz przekazanie nagród, których beneficjentami są osoby trzecie.

W związku z powyższym usługa reklamowo/marketingowa oraz zakup i przekazanie osobom trzecim, uczestnikom konkursów i loterii w ramach prowadzonej akcji reklamowo/marketingowej, nagród, nie są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny w rozumieniu orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika ponadto, iż w ramach akcji reklamowo/marketingowych Wnioskodawca przekazuje nieodpłatnie uczestnikom konkursów i loterii, konkretne towary w postaci samochodów osobowych, koszulek, bluz, zestawów ubrań, sprzętu AGD.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia zatem wymaga kwestia czy nieodpłatne wydanie klientom towarów tj. nagród (w ramach usług reklamowo/marketingowych) przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z analizy wskazanych wyżej przepisów oraz przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że czynność wydania przez Wnioskodawcę towarów (nagród w konkursach i loteriach) w ramach usługi reklamowo/marketingowej wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu ww. przepisu art. 7 ustawy o VAT. Należy zauważyć, że następuje tu przeniesienie na podmioty trzecie - tj. uczestników konkursów i loterii organizowanych w ramach usług reklamowo/marketingowych - prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę.

Fakt, że wydanie ww. towarów następuje nieodpłatnie dla uczestników konkursów i loterii, nie oznacza, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika z wniosku, klienci Wnioskodawcy - zleceniodawcy świadczonych przez Wnioskodawcę usług reklamowo/marketingowych, są fundatorami nabywanych przez Wnioskodawcę we własnym imieniu nagród, co oznacza, że koszty nabycia nagród konkursowych pokrywane są przez samych klientów. A zatem w przypadku ww. wydania towarów (nagród) zapłaty nie dokonuje nabywca (uczestnik akcji reklamowo/marketingowej) lecz zleceniodawca, na rzecz którego usługa jest wykonywana.

W tych okolicznościach wskazana czynność wydania towarów uczestnikom konkursów i loterii w ramach świadczonej usługi reklamowo/marketingowej, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że problem, analogiczny do przedstawionego w niniejszej sprawie, był również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 7 października 2010 r. w sprawie C-55/09 Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs przeciwko Baxi Group Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, że aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczaniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel i stwierdził, że z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym "świadczenie usług" należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów. Dalej TSUE wskazał, że z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka X, której Spółka Baxi zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka X nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka X dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE wskazał ponadto, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem. Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W konsekwencji TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Przenosząc powyższe tezy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji otrzymywane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie od Zleceniodawcy pokrywające koszty zakupu nagród stanowi zapłatę za towary, które są następnie przekazywane innym podmiotom - konsumentom.

Jak już stwierdzono w niniejszej interpretacji, usługa reklamowo/marketingowa świadczona przez Wnioskodawcę, gdzie wydawanie towarów w ramach konkursów, loterii, akcji promocyjnych jest jednym z jej elementów, nie może być jednak uznana na gruncie przepisów o podatku od towarów usług za jedno świadczenie. Jak wskazano wyżej, w ramach takiego świadczenia wykonywane są dwie czynności: świadczenie usługi na rzecz Zleceniodawcy i dostawa towarów na rzecz uczestnika konkursu lub loterii. Płatności, w tym za dostawę towarów, dokonuje Zleceniodawca. W związku z powyższym obie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca powinien zatem wykazać przekazanie nagród jako odrębną dostawę od świadczonej usługi marketingowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dokonywana przez niego czynność przekazania zwycięzcom nagród podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii dokumentowania powyższej czynności należy wskazać, że w myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 106a ustawy o VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Jakie elementy powinna zawierać faktura VAT stanowi art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż jak już stwierdzono uprzednio rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca regulował w obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu - do określonej przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Natomiast § 4 przedmiotowego rozporządzenia stanowi wykaz dostaw i świadczenia usług do których nie stosuje się zwolnień, o których mowa w § 2 i 3.

Powyższe kwestie od 1 stycznia 2015 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544).

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r.: podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;

Natomiast § 4 przedmiotowego rozporządzenia stanowi wykaz dostaw i świadczenia usług do których nie stosuje się zwolnień, o których mowa w § 2 i 3.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że wydanie nagród rzeczowych w postaci samochodów osobowych, koszulek, bluz, zestawów ubrań, sprzętu AGD uczestnikom konkursów i loterii organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach usług reklamowo/marketingowych wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem następuje przeniesienie na ww. podmioty prawa do rozporządzania jak właściciel przekazanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek. Jednocześnie spełniona jest przesłanka dotycząca odpłatności tej czynności, bowiem - jak wskazano we wniosku - koszty nabycia nagród konkursowych pokrywane są przez samych klientów (zleceniodawców usług reklamowo/marketingowych). A zatem w rozpatrywanym przypadku zapłaty za towary nie dokonuje ich nabywca (uczestnik konkursu, loterii), lecz zleceniodawca.

W tych okolicznościach przekazanie towarów uczestnikom konkursów i loterii, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W celu udokumentowania tych czynności Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktur VAT na rzecz uczestników konkursów i loterii w ramach świadczonych usług reklamowo/marketingowych będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Natomiast w przypadku dostaw wskazanych nagród osobom fizycznym nieprowadzącym działalności i rolnikom ryczałtowym, Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, kierując się przepisami regulującymi kwestie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego zawartymi w cyt. rozporządzeniach Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. i z dnia 4 listopada 2014 r.

Fakt bowiem, że zapłaty dokonuje osoba inna niż nabywca nie zmienia tego, że nastąpiła odpłatna dostawa towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury dokumentującej przekazanie nagród, jak również nie ma on obowiązku posiadania rejestrujących kas fiskalnych i, że winien rozliczyć VAT od przekazywanych zwycięzcom nagród na podstawie wystawionej przez niego i uwzględnionej w deklaracji podatku VAT noty wewnętrznej lub noty księgowej, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do dokumentowania zwrotu kosztów nabycia towarów na cele konkursów i loterii stwierdzić należy, że na czynności wykonywane przez Wnioskodawcę składają się dwa odmienne z punktu widzenia interpretacji prawa podatkowego rodzaje świadczeń: usługa reklamowa/marketingowa oraz zakup i wydanie zagród uczestnikom konkursów i loterii. Zatem nie można uznać czynności wykonywanych na rzecz Zlecającego za usługę kompleksową obejmującą również wydanie nagród. Tym bardziej, że - jak już wskazano - usługa reklamowo/marketingowa jest świadczona na rzecz Zlecającego, natomiast dostawa towarów - a więc przekazanie nagród - jest dokonywana na rzecz uczestników konkursów i loterii.

W konsekwencji nie jest możliwe umieszczenie na jednej fakturze dla danego odbiorcy (Zlecającego) obu typów sprzedaży, tj. świadczenia usługi reklamowo/marketingowej oraz wartości nagród wydanych uczestnikom konkursów i loterii. Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury na rzecz Zlecającego dokumentującej tylko świadczenie usługi reklamowo/marketingowej.

Zatem w żadnym momencie towary nie są przedmiotem dostawy na rzecz Zlecającego, gdyż od momentu ich nabycia do momentu przekazania uczestnikom ich właścicielem jest Wnioskodawca. Dostawa towarów odbywa się wyłącznie pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikiem konkursów i loterii, natomiast Zlecający jest wyłącznie podmiotem dokonującym płatności za towary przekazywane przez Wnioskodawcę uczestnikom konkursów i loterii. Zatem przekazanie Wnioskodawcy środków pieniężnych na pokrycie wydatków związanych z nabyciem towarów przeznaczonych na nagrody dla uczestników konkursów i loterii nie powinno być udokumentowane przez Wnioskodawcę poprzez wystawienie faktury VAT.

Otrzymanie zatem środków pieniężnych może być udokumentowane innym niż faktura dokumentem np. notą.

Przy czym odnośnie kwestii wystawiania not księgowych dokumentujących przekazanie środków pieniężnych należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla takiego sposobu dokumentowania, niemniej jednak należy zauważyć, iż nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie dokumentowania dokonywanych przez klientów zwrotów kosztów nabycia towarów na cele konkursów i loterii, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem nagród rzeczowych w postaci samochodów osobowych, koszulek, bluz, zestawów ubrań, sprzętu AGD przekazywanych uczestnikom konkursów i loterii organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach usług reklamowych/marketingowych stwierdzić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy zauważyć, że w art. 88 tej ustawy wskazane zostały sytuacje, w przypadku wystąpienia których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

W tym miejscy wskazać należy odnosząc się do nabywanych samochodów, że w myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na mocy art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. nabycia pojazdów, paliw do ich napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W analizowanym przypadku na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółce przysługuje jednak prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur zakupu samochodów osobowych kupowanych na potrzeby konkursów i loterii, a jednocześnie przepisy art. 86a ustawy nie mają w ogóle zastosowania.

Wynika to z faktu, że przepisy art. 86a ustawy o VAT, w kontekście pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego od samochodów, wskazują, że jest ono możliwe przy spełnieniu odpowiednich warunków - samochody muszą być wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, co musi on dodatkowo udowodnić poprzez wprowadzenie odpowiednich zasad ich użytkowania i dodatkowo potwierdzić prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu, przy czym warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do odsprzedaży.

W analizowanej sprawie nie ma wątpliwości, że nabywane przez Wnioskodawcę towary w tym samochody przekazywane jako nagrody dla uczestników konkursów i loterii są nabywane w celu ich dalszej odsprzedaży, tj. wydania w formie nagród. Jednocześnie wydanie to stanowi czynności opodatkowane - jak wskazano, wydanie przez Wnioskodawcę towarów w ramach organizowanych konkursów i loterii należy uznać za odpłatną dostawę towarów, a w konsekwencji za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie mają zastosowania żadne ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na nagrody (w tym samochodów osobowych wprowadzone przez ustawodawcę w art. 86a ustawy o VAT). Wnioskodawca jest zatem uprawniony do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie tych towarów stanowiących nagrody w konkursach i loteriach, z uwagi na ich związek z czynnościami opodatkowanymi, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo do odliczenia podatku VAT od nabywanych na cele konkursowe towarów przeznaczonych na nagrody, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.