IBPP1/443-1304/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Okręgowego Związku Hodowców Koni, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działalności w zakresie oceny wartości użytkowej koni - jest prawidłowe.

W dniu 8 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania działalności w zakresie oceny wartości użytkowej koni.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Okręgowy Związek Hodowców Koni jest organizacją członkowską Polskiego Związku Hodowców Koni, działającą na podstawie ustawy z dnia 8 października 1982 r. o społeczno zawodowych organizacjach rolników (Dz. U. Nr 32. poz. 217 z późn. zm.).

Polski Związek Hodowców Koni (dalej: PZHK) jest dobrowolną i samorządną społeczno - zawodową organizacją reprezentującą i broniącą praw i interesów hodowców koni, działającą jako związek rolniczych zrzeszeń branżowych - również na podstawie ww. ustawy o społeczno zawodowych organizacjach rolników.

Stosownie do postanowień art. 6 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 133. poz. 921), PZHK został upoważniony przez ministra właściwego ds. rolnictwa do prowadzenia oceny wartości użytkowej koni.

Zadania związane z prowadzeniem oceny wartości użytkowej, PZHK wykonuje na terenie całego kraju przy pomocy swoich organizacji członkowskich, tzn. okręgowych/wojewódzkich związków w tym Wnioskodawcy. Na prowadzenie zadań w zakresie oceny wartości użytkowej koni PZHK zawarł z Wnioskodawcą na 2008 r. umowę cywilnoprawną na prowadzenie zadań w zakresie oceny wartości użytkowej koni.

Za wykonywanie czynności związanych z prowadzeniem oceny wartości użytkowej Wnioskodawca pobiera od posiadaczy koni wynagrodzenie na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.

Do zadań związanych z prowadzeniem oceny wartości użytkowej i administrowaniem księgami koni hodowlanych PZHK otrzymuje dotacje na częściowe pokrycie kosztów tych zadań, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2007 r. w sprawie stawek dotacji przedmiotowych dla różnych podmiotów wykonujących zadania na rzecz rolnictwa (Dz. U. Nr 67. poz. 446). Z dotacji tej PZHK wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w zakresie oceny użytkowej.

Zadania powierzone przez ministra właściwego ds. rolnictwa (upoważnienie do prowadzenia oceny wartości użytkowej) delegowane są następnie przez PZHK na Wnioskodawcę. Wnioskodawca jako członek zwyczajny PZHK działa także na podstawie ustawy z dnia 8 października 1982 r. o społeczno-zawodowych organizacjach rolników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy działalność w zakresie oceny wartości użytkowej koni wykonywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega działalność w zakresie oceny wartości użytkowej koni. Teza ta znajduje zastosowanie także do należności za realizację powyższych zadań otrzymywanych przez Wnioskodawcę od PZHK. W związku z zawarciem umowy cywilnoprawnej dotyczącej działalności w zakresie oceny wartości użytkowej koni Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie, które podlega VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność ta obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie, stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Ustawa nie precyzuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciem "organ władzy publicznej". W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 20 listopada 2007 r. Minister Finansów wskazał "...pod pojęciem organu władzy publicznej należy również rozumieć każdy podmiot, któremu szczególne przepisy prawa przyznają uprawnienia władcze wobec innych podmiotów, przy czym podmiot taki można uznać za organ władzy publicznej jedynie w określonym, ograniczonym zakresie" IBPP2/443-60/07/RSz).

Przepis powyższy jest oparty na regulacji art. 4 ust. 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 13 Dyrektywy Rady Nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - obecnie Dyrektywa 112), który stanowi, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz następujące zadania związane z prowadzeniem tej oceny:

PZHK zawarł na 2008 r. z Wnioskodawcą umowę na podstawie której zlecił Wnioskodawcy wykonywanie zadań związanych z oceną wartości użytkowej koni określonych ras (na terenie działania Wnioskodawcy). Stosownie do postanowień tej umowy, za wykonywanie zadań w zakresie oceny użytkowej Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wypłacane w miesięcznych ratach po rozliczeniu zadań wykonanych w danym miesiącu. Wskazane należności są wypłacane na podstawie wystawianej przez Wnioskodawcę faktury.

Wnioskodawca dokonuje z kolei oceny użytkowej każdorazowo na podstawie umowy cywilnoprawnej zawieranej z hodowcą. W ocenie Wnioskodawcy, umowa ta ma charakter cywilnoprawny, tj. w szczególności możliwość jej zawarcia oraz ukształtowania jej treści (chociażby wysokości wynagrodzenia) wypełnia dyspozycję zasady swobody umów, wynikającej z art. 353 (1) kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W opinii Wnioskodawcy powyższe argumenty przemawiają więc za uznaniem, iż umowa, o której mowa w art. 7 ust. 6 ustawy z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r. i wynagrodzenie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nawet bowiem, jeżeli uznać, iż Wnioskodawca działa w omawianym zakresie jako odpowiednik organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, to w tym przypadku pobiera wynagrodzenie za czynności wykonywane na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, co powoduje, iż w omawianym zakresie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Działanie takie, zdaniem Wnioskodawcy, ma charakter działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Za taką argumentacją przemawia również fakt, że Wnioskodawca za wykonywanie tych czynności pobiera "wynagrodzenie" za świadczenie tych usług - co wynika z ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. (co prawda w umowach cywilnoprawnych zawierany jest zapis, iż za wykonywanie usługi w zakresie oceny użytkowej hodowca uiszcza "opłatę" nie zmienia to jednak charakteru dokonywanej płatności, określonego wprost w ustawie jako "wynagrodzenie".)

W ocenie Wnioskodawcy brak jest podstaw do uznania, że w zakresie oceny użytkowej koni działa on jako organ władzy publicznej. W związku z tym działalność taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług.

Powyższe znajduje potwierdzenie także w interpretacjach wydawanych przez polskie organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji dotyczącej opodatkowania inkasenta opłaty targowej Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, iż prowizja pobierana przez niego z tytułu inkasa tej opłaty podlega opodatkowaniu VAT, mimo, że sama opłata nie podlega VAT jako należność publicznoprawna (informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Izba Skarbowa w K, sygn. PP1/005/2857/04, 24 stycznia 2005 r. Podobnie w informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego sygn. IS.II/I-0050/157/04 z dnia 26 stycznia 2005 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie): W przypadku gdy należność (opłata) ma charakter należności publicznoprawnej stanowiącej dochód publiczny, pobieranej na podstawie i w wysokości określonej przepisami prawa przez upoważniony organ władzy publicznej realizujący zadania publiczne, to w zakresie poboru tej należności (opłaty) organ władzy publicznej i urząd obsługujący ten organ nie jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z tym, iż opłata targowa stanowi źródło dochodów własnych gminy (art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego Dz. U. Nr. 203, poz. 1966), nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Natomiast prowizja jaką otrzymuje podmiot, który na podstawie zawartej umowy z gminą pobiera ww. opłatę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy".

Sytuacja ta podobna jest do omawianej, gdyż inkasent opłaty targowej powoływany jest uchwalą organu gminy (rady gminy), a wiec aktem prawa powszechnie obowiązującego na terenie gminy. Zgodnie z powszechnie obowiązującą praktyką oraz stanowiskami orzecznictwa nie można odmówić więc pełnienia roli inkasenta, gdyż obowiązek ten wynika z przepisu prawa powszechnie obowiązującego na terenie gminy (uchwała). Dopiero w wykonaniu tej uchwały zawierana jest umowa cywilna precyzująca zasady wynagradzania inkasenta poboru opłaty, etc. Mimo jednak, że obowiązek a zarazem uprawnienie do poboru opłaty wynika z przepisu prawa publicznego, to sam pobór, jak i uzyskiwanie wynagrodzenia za ten pobór odbywa się na podstawie umowy cywilnoprawnej, stąd w cyt. interpretacji uznano, iż wynagrodzenie to podlega VAT, gdyż inkasent - jeżeli nawet działa w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa - to jednak dokonuje czynności przede wszystkim na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej.

Mając na względzie obowiązujący stan prawny oraz uwarunkowania faktyczne w ocenie Wnioskodawcy, działania w zakresie prowadzenia oceny użytkowej koni mieszczą się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym ustawy z dnia 11 marca 2004 r. gdyż są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych, a z tytułu ich wykonywania pobierane jest wynagrodzenie określane tą umową.

Uwagi powyższe należy odnieść także do zasad opodatkowania świadczeń wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz PZHK. Zadania powierzone przez ministra właściwego ds. rolnictwa (upoważnienie do prowadzenia oceny wartości użytkowej) delegowane są bowiem następnie przez PZHK na swoich członków w postaci związków okręgowych (wojewódzkich). Wnioskodawca, jako członek zwyczajny PZHK, działa także na podstawie ustawy o społeczno zawodowych organizacjach rolników. Upoważnienie do prowadzenia oceny wartości użytkowej koni na podstawie art. 6 ustawy o organizacji hodowli zwierząt, adresowane jest przez ministra właściwego ds. rolnictwa na PZHK.

Powyższe zadania, na podstawie umowy zawieranej z PZHK są wykonywane jednak przez Wnioskodawcę, jako członka PZHK.

Jeżeli idzie o uprawnienie Wnioskodawcy do działań w zakresie oceny wartości użytkowej koni, znajduje ono uzasadnienie prawne i legitymację nie w samym akcie organu państwa (ministra właściwego ds. rolnictwa), lecz w fakcie członkostwa w PZHK oraz w zawartej umowie (umowa dot. oceny wartości użytkowej). Uprawnienie to wywieść można dopiero z faktu zawarcia tej umowy. W zakresie oceny wartości użytkowej koni umowa ta ma więc charakter umowy podobnej (analogicznej) do tej, o której mowa w art. 7 ust. 6 ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, zawieranej przez uprawnionego do oceny wartości użytkowej z hodowcą. Ta umowa, podobnie jak umowa z hodowcą dot. oceny wartości użytkowej koni określa w szczególności wynagrodzenie - w wysokości w niej ustalonej. Umowa zawarta z PZHK stanowi ponadto dla Wnioskodawcy legitymację do występowania w zakresie oceny wartości użytkowej koni "na zewnątrz", w stosunkach z hodowcami. Jednocześnie, umowa ta ma charakter cywilnoprawny, tj. w szczególności możliwość jej zawarcia oraz ukształtowania jej treści (chociażby wysokości wynagrodzenia) wypełnia dyspozycję zasady swobody umów wynikającej z art. 353 (1) kodeksu cywilnego. Zgodnie z tą regulacją, jak już podniesiono, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Powyższe argumenty przemawiają więc konsekwentnie za uznaniem, iż umowa, o której mowa, ma charakter analogiczny do umowy z art. 7 ustawy o organizacji hodowli zwierząt, a wynagrodzenie wynikające z tej umowy ma charakter zbliżony do wynagrodzenia z cyt. przepisu, stąd powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nawet bowiem, jeżeli uznać, iż Związki działają w omawianym zakresie jako odpowiednik organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, to w tym przypadku pobierają wynagrodzenie za czynności wykonywane na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, co powoduje, iż w omawianym zakresie działają w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednakże w myśl przepisu art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. nr 347, poz. 1), który stwierdza, iż krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z treści przywołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług - wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe i ma zastosowanie przy łącznym spełnieniu przez ten organ dwóch warunków:

* jego podmiotem jest wyłącznie organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ oraz

* odnosi się jedynie do czynności nałożonych przepisami prawa, dla których powołano te organy, z wyłączeniem czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów usług nie definiuje wprawdzie pojęcia "organu władzy publicznej", jednak zdaniem tut. organu, pod pojęciem tym należy rozumieć organy władzy ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej, powołane w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ustawach lub na ich podstawie, których wykonywane w określonych formach czynności uważane są za działania państwa.

Ponadto pod pojęciem organu władzy publicznej należy również rozumieć każdy podmiot, któremu szczególne przepisy prawa przyznają uprawnienia władcze wobec innych podmiotów, przy czym podmiot taki można uznać za organ władzy publicznej jedynie w określonym, ograniczonym zakresie.

Z przywołanych przepisów wynika, iż organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sięgając do wyżej powołanych regulacji zawartych w art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE, możemy ponadto stwierdzić, że sformułowanie "jako organ władzy publicznej" wyraźnie nawiązuje do sposobu wykonywania działalności. Zatem jeżeli przepis ten warunkuje wyłączenie tych podmiotów z opodatkowania od okoliczności, jaką jest wykonywanie działalności w charakterze władzy publicznej, zakresem wyłączenia objęta jest działalność, której wykonywanie poddane jest przepisom prawa publicznego, niezależnie przez jaki podmiot. W przeciwnym wypadku przepis art. 13 ust. 2 Dyrektywy, pozwalający uznać poszczególnym państwom za organy władzy publicznej, podmioty prawa publicznego wykonujące określone czynności zwolnione, byłby zbędny.

Natomiast nie jest objęta wyłączeniem z opodatkowania działalność tych podmiotów na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, nie byłoby bowiem konieczne podpisywanie umowy cywilnoprawnej, gdyby świadczenie tych usług wynikało z przepisów prawa publicznego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia z dnia 29 czerwca 2007 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 133, poz. 921) zadania z zakresu hodowli i rozrodu zwierząt wykonuje Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, które podlega ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa. Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt jest państwową jednostką budżetową. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt wykonuje zadania, o których mowa w art. 4 ust. 1, przez kontrolę m.in. w zakresie prowadzenia oceny wartości użytkowej i hodowlanej oraz hodowli zwierząt i rozrodu.

Zadania związane z prowadzeniem oceny wartości użytkowej wykonuje Polski Związek Hodowców Koni na terenie całego kraju przy pomocy swoich organizacji członkowskich, tzn. okręgowych/wojewódzkich związków w tym Wnioskodawcy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca - Okręgowy Związek Hodowców Koni, jest organizacją członkowską Polskiego Związku Hodowców Koni i wykonuje ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej koni.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich ocenę wartości użytkowej lub hodowlanej zwierząt oraz zadania związane z prowadzeniem tej oceny może wykonywać wyłącznie związek hodowców lub inny podmiot, które zostały upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż PZHK został upoważniony przez ministra właściwego do spraw rolnictwa do prowadzenia oceny wartości użytkowej koni.

Na prowadzenie zadań w zakresie oceny wartości użytkowej koni PZHK zawarł z Wnioskodawcą na 2008 r. umowę cywilnoprawną, na podstawie której zlecił Wnioskodawcy wykonywanie zadań związanych z oceną wartości użytkowej koni określonych ras (na terenie działania Wnioskodawcy). Stosownie do postanowień tej umowy, za wykonywanie zadań w zakresie oceny użytkowej Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie wypłacane w miesięcznych ratach po rozliczeniu zadań wykonanych w danym miesiącu. Wskazane należności są wypłacane na podstawie wystawianej przez Wnioskodawcę faktury.

Wnioskodawca dokonuje z kolei oceny wartości użytkowej każdorazowo na podstawie umowy cywilnoprawnej zawieranej z hodowcą. Za wykonywanie czynności związanych z prowadzeniem oceny wartości użytkowej Wnioskodawca pobiera od posiadaczy koni wynagrodzenie na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.

Stosownie bowiem do postanowień art. 7 ust. 5 ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, związek hodowców lub inny podmiot, które zostały upoważnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa do prowadzenia oceny wartości użytkowej, mogą pobierać za prowadzenie tej oceny wynagrodzenie w wysokości ustalonej w umowie o jej prowadzenie.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca realizuje zadania związane z oceną wartości użytkowej i hodowlanej koni oraz prowadzeniem tej oceny na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z PZHK, a następnie dokonuje oceny wartości użytkowej każdorazowo na podstawie umowy cywilnoprawnej zawieranej z hodowcą.

Należy w tym miejscu nadmienić, iż ocena wartości użytkowej koni obejmuje ocenę pokroju, prowadzenie prób dzielności oraz ocenę wartości rozpłodowej. W zależności od rasy, wieku i płci konia poddawanego ocenie powinien on przechodzić jedną lub kilka prób dzielności, np. próby stacjonarne wierzchowe i zaprzęgowe, polowe wierzchowe i zaprzęgowe, próby w sporcie jeździeckim (prowadzone w dyscyplinach skoki przez przeszkody, ujeżdżenie, wszechstronny konkurs konia wierzchowego itp.), próby na torach wyścigowych.

Z powyższego wynika, iż ocena wartości użytkowej koni obejmuje swym zakresem szereg bardzo różnorodnych, zindywidualizowanych czynności, wymagających zaangażowania sprzętu i środków.

Z tytułu wykonywania tych czynności Wnioskodawca pobiera opłaty (wynagrodzenie). Wysokość tych opłat ustalana jest w zawieranych z hodowcami umowach o prowadzenie oceny.

Jak wynika z powołanego wcześniej art. 7 ust. 5 ustawy o organizacji i rozrodzie zwierząt gospodarskich, podmioty, które zostały upoważnione do prowadzenia oceny wartości użytkowej mogą pobierać za prowadzenie tej oceny wynagrodzenie. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "mogą pobierać za prowadzenie tej oceny wynagrodzenie" oraz nie określenie w żaden sposób wysokości opłat za wykonywanie tych czynności wskazuje, iż wynagrodzenie to nie ma charakteru należności publicznoprawnej. Opłaty będące dochodami publicznymi są bowiem świadczeniem przymusowym i bezzwrotnym pobieranym w związku z wyraźnie wskazanymi usługami i czynnościami organów państwowych.

Skoro ustawa, ani żadne przepisy szczególne nie określają sposobu ustalania i wysokości opłat, oznacza to, iż ustawodawca pozostawił upoważnionemu przez siebie podmiotowi dowolność w kwestii poboru wynagrodzenia, tym samym w przedmiotowej sprawie miejsce ma typowa dla stosunków cywilnoprawnych swoboda kształtowania wzajemnych praw i obowiązków pomiędzy stronami umowy.

W przedstawionej sytuacji nie ma zatem zastosowania, wyłączenie z opodatkowania o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, bowiem usługi w zakresie oceny wartości użytkowej koni są świadczone na podstawie zawiązanych przez Wnioskodawcę umów cywilnoprawnych.

Zatem z tytułu świadczonych usług na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych zarówno z PZHK jak i właścicielami koni, Wnioskodawca osiągać będzie obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, działalność w zakresie oceny wartości użytkowej koni wykonywana przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.