IBPP1/443-1254/12/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż przez Spółkę towarów, tj. rzeczy innych niż nieruchomości, które wchodziły w skład aportu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wniesionego do Spółki w dniu 1 stycznia 2011 r., a które to rzeczy po otrzymaniu aportu były używane przez Spółkę przez okres przekraczający 6 miesięcy - podlegać będzie zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż przez Spółkę towarów, tj. rzeczy innych niż nieruchomości, które wchodziły w skład aportu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wniesionego do Spółki w dniu 1 stycznia 2011 r., a które to rzeczy po otrzymaniu aportu były używane przez Spółkę przez okres przekraczający 6 miesięcy - podlegać będzie zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej jako Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako VAT).

W dniu 1 stycznia 2011 r. Spółka objęła aport stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), wniesiony przez udziałowca Spółki - S.A. (dalej jako S.A.). Wniesienie aportu ZCP do Spółki nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - stanowiło czynność niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W skład aportu wchodziły m.in. rzeczy stanowiące towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT, inne niż nieruchomości. W ten sposób z dniem 1 stycznia 2011 r. Spółka stała się właścicielem różnych towarów (rzeczy ruchomych). Towary te, po ich otrzymaniu, Spółka używała (wykorzystywała) lub też nadal używa (wykorzystuje) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przy tym okres używania tych towarów przez Spółkę po ich otrzymaniu w drodze aportu w każdym przypadku przekracza 6 miesięcy (pół roku).

Obecnie Spółka planuje sprzedaż części z ww. towarów, a więc rzeczy innych niż nieruchomości, które wchodziły w skład aportu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) wniesionego do Spółki w dniu 1 stycznia 2011 r. przez S.A., a które to rzeczy, po otrzymaniu ich aportu, były używane przez Spółkę przez okres przekraczający pół roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionych okolicznościach sprzedaż przez Spółkę towarów, o których mowa powyżej, tj. rzeczy innych niż nieruchomości, które wchodziły w skład aportu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP), wniesionego do Spółki w dniu 1 stycznia 2011 r. przez S.A., a które to rzeczy po otrzymaniu aportu były używane przez Spółkę przez okres przekraczający 6 miesięcy - podlegać będzie zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy tym przez towary używane zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy VAT, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż dostawa towarów może korzystać z ww. zwolnienia z podatku pod warunkami, iż:

W analizowanej sprawie pierwszy z ww. warunków nie wymaga analizy - w opisie zdarzenia przyszłego zawarto jednoznacznie, iż niniejszy wniosek dotyczy towarów, które nie są nieruchomościami, w więc są ruchomościami w rozumieniu prawa cywilnego.

Także drugi z powołanych warunków będzie w sprawie spełniony. Sprzedaż towarów w każdym przypadku dotyczyć będzie rzeczy, które po otrzymaniu aportu przez Spółkę były przez nią używane przez okres przekraczający pół roku. Towary, które planuje sprzedać Spółka stanowić będą zatem towary, które były używane przez podatnika dokonującego ich dostawy, tj. Spółkę, przez co najmniej pół roku od dnia nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, tj. od dnia objęcia aportu (ZCP) przez Spółkę.

Dla zastosowania dla planowanej transakcji zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 ustawy VAT konieczne jest także (trzeci z ww. warunków), aby w stosunku do sprzedawanych towarów dokującemu ich dostawy, tj. w niniejszej sprawie Spółce, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ocenie Spółki także i ten warunek będzie spełniony, gdyż Spółka nabyła własność towarów w wykonaniu czynności, która nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (pozostawała poza zakresem opodatkowania). Nabycie własności towarów nastąpiło bowiem w wyniku wniesienia do Spółki aportu, przedmiotem którego była ZCP a zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji skoro transakcja, w wyniku której Spółka nabyła towary, nie podlegała opodatkowaniu VAT, to tym samym Spółce od nabycia tych towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z tego zasadniczego powodu, że transakcja, w wyniku której Spółka nabyła własność towarów, nie "generowała" podatku należnego, który mógłby stanowić podatek naliczony w Spółce).

Reasumując, w ocenie Spółki także trzeci z przywołanych na wstępie warunków zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 ustawy VAT, będzie spełniony w odniesieniu do planowanej przez Spółkę transakcji, a w konsekwencji sprzedaż ta będzie objęta zwolnieniem z VAT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o nr IBPP1/443-318/10/AZb z dnia 14 lipca 2010 r., we wniosku o wydanie której przedstawiono następujące okoliczności: "Ruchomości opisane we wniosku zostały wniesione aportem do spółki jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, podatnikowi nie przysługiwało więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż czynność wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze której nabył wspomniane ruchomości nie podlega ustawie o VAT (art. 6 pkt 1 ustawy o VAT). Czynność ta nie została udokumentowana fakturą VAT, czynności te zostały potwierdzone w drodze aktu notarialnego. Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania ww. ruchomościami w dniu 1 września 2008 r. Ruchomości te były wykorzystywane od dnia 1 września 2008 r. do dnia 24 listopada 2009 r. do prowadzenia działalności statutowej spółki..."

Organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, iż sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu z podatku przewidzianego dla dostawy towarów używanych, określonemu w art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził bowiem: "Z treści wniosku wynika, iż ruchomości, mające być przedmiotem dostawy, nabyte zostały (...) w drodze wniesienia ich aportem do Spółki. Podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż - zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy - czynność ta nie została udokumentowana fakturą VAT, czynności te zostały potwierdzone w drodze aktu notarialnego. (...) Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że jeżeli przedmiotowe ruchomości były faktycznie używane przez Wnioskodawcę we wskazanym wyżej okresie do prowadzenia działalności statutowej spółki (...) to można je uznać za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT i zastosować do ich sprzedaży zwolnienie od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT."

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka podkreśla, iż w jej ocenie dla możliwości zastosowania w odniesieniu do planowanej transakcji sprzedaży towarów zwolnienia z podatku przewidzianego dla dostawy towarów używanych, bez znaczenia pozostaje ta okoliczność, czy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do tych towarów przysługiwało S.A., a więc podmiotowi który towary te aportem wniósł do Spółki. Spółka nie jest bowiem uznana za następcę prawnego S.A.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazać należy, iż organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, powołując się na przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa zawarte w rozdziale "Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych" podkreślają, że ustawodawca określił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa i nie obejmuje on przypadku, gdy jedna osoba prawna wnosi aportem ZCP do innej osoby prawnej. W konsekwencji podmiot który otrzymał aport nie może być traktowany jako następca podatkowy wnoszącego aport. Powyższe potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej o sygn. ITPP1/443-640/12/AT z dnia 23 sierpnia 2012 r.: "Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, stwierdzić należy, że spółka, która otrzyma od Spółdzielni aport w postaci - jak wskazano - przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, nie będzie pełnym następcą prawnym przedsiębiorstwa Spółdzielni (brak sukcesji generalnej) - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług." Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej o sygn. IPTPP2/443-15/12-4/IR z dnia 11 kwietnia 2012 r.: " (...) w przypadku wniesienia aportem przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa osoby fizycznej do Spółki kapitałowej, nie będzie miała miejsca sukcesja praw i obowiązków podatkowych, bowiem jak wskazano powyżej tego rodzaju przekształcenia nie obejmuje art. 93 Ordynacji podatkowej ani następne przepisy tej ustawy. Uwzględniając powyższe stanowisko organów podatkowych, skoro Spółka nie może być uznana za sukcesora podatkowego S.A., to tym samym okoliczność, czy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do towarów otrzymanych przez Spółkę aportem przysługiwało S.A., pozostaje bez wpływu na możliwość zastosowania przez Spółkę omawianego zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 tej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy o VAT).

Wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego, należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, jest jedynie taki jego właściciel, który korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez "używanie", o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) w dniu 1 stycznia 2011 r. objął aport stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wniesiony przez udziałowca. Wniesienie aportu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT.

W skład aportu wchodziły m.in. rzeczy stanowiące towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT, inne niż nieruchomości. W ten sposób z dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca stał się właścicielem różnych towarów (rzeczy ruchomych). Towary te, po ich otrzymaniu, Wnioskodawca używał (wykorzystywał) lub też nadal używa (wykorzystuje) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przy tym okres używania tych towarów przez Wnioskodawcę po ich otrzymaniu w drodze aportu w każdym przypadku przekracza 6 miesięcy (pół roku).

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż części z ww. towarów, a więc rzeczy innych niż nieruchomości, które wchodziły w skład aportu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa wniesionego do Spółki w dniu 1 stycznia 2011 r., a które to rzeczy, po otrzymaniu ich aportem, były używane przez Wnioskodawcę (czynnego podatnika podatku VAT) przez okres przekraczający pół roku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania dla tej dostawy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w związku z art. 43 ust. 2 tej ustawy, przewidzianego dla dostawy towarów używanych.

Zauważyć należy, iż ustawodawca w przepisie art. 6 ustawy o VAT wyłączył z zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określone czynności. Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o VAT pojęcia "transakcji zbycia". Zwrot ten należy zatem interpretować w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. w ten sposób, iż "zbycie" przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem przekazania jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Jednocześnie ustawodawca poprzez regulacje zawarte w przepisie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT wprowadził obowiązek skorygowania podatku naliczonego od nabytych towarów lub środków trwałych wykorzystywanych przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, które są następnie przedmiotem zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiebiorstwa.

Zgodnie z tym przepisem, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższego wynika, że korekta ta jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, będącego w tym zakresie następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Regulacje zawarte w art. 6 pkt 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o VAT mają na celu zachowanie zasady neutralności VAT, tj. w każdym przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego, w szczególności co do prawa do kontynuacji odliczenia podatku naliczonego z faktur uzyskanych przez poprzednika. Oznacza to, że w przypadku zbycia zorganizowanej części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny.

Powyżej wyrażona zasada sukcesji w podatku od towarów i usług zakłada zatem, że nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa przysługują takie same uprawnienia w zakresie tego podatku, jakie przysługiwały zbywcy ww. zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Istota tak rozumianej sukcesji sprowadza się do tego, że nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest traktowany jak jego zbywca - tak jakby do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie doszło.

W szczególności art. 91 ustawy o VAT stanowiący w ust. 9 ustawy o kontynuacji korekty podatku naliczonego przez nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wprowadza zasadę sukcesji nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zakresie podatku VAT po podmiocie, który wcześniej zbył zorganizowaną części przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawcy jako następcy prawnemu podmiotu dokonującego aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa przysługiwać będzie prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w związku ze sprzedażą części składników (rzeczy innych niż nieruchomości) nabytych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a które po ich otrzymaniu wykorzystywał na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez okres przekraczający pół roku, jeśli wnoszący aport (S.A.) nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia ww. rzeczy innych niż nieruchomości.

Jeżeli natomiast wnoszącemu aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa (S.A.) przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do towarów, które Wnioskodawca zamierza sprzedać, to planowana przez Wnioskodawcę dostawa tych towarów nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, iż skoro Spółka nie może być uznana za sukcesora podatkowego S.A., to tym samym okoliczność, czy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do towarów otrzymanych przez Spółkę aportem przysługiwało S.A., pozostaje bez wpływu na możliwość zastosowania przez Spółkę omawianego zwolnienia z podatku, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowych kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje, które kształtują sytuację prawną podatników, dla których zostały wydane w ich indywidualnych sprawach, nie mają tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Jednocześnie należy mieć na uwadze przepis art. 14e § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.