IBPP1/443-1253/11/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 8 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działki zabudowanej nr 1231/1 oraz działki niezabudowanej nr 1231/2 - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 8 listopada 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 października 2011 r. znak: IBPP1/443-1253/11/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Województwo w najbliższym czasie planuje dokonać sprzedaży - w trybie bezprzetargowym - na rzecz Gminy J. (pow. b.) nieruchomości położonej w J. Na nieruchomość tę składają się 2 działki gruntu, objęte wspólną księgą wieczystą. Obydwie te działki są ogrodzone - wspólne ogrodzenie z siatki handlowej na słupach stalowych.

Obecnie nieruchomość pozostaje w nieodpłatnym użytkowaniu SP ZOZ Centrum, Leczniczo-Rehabilitacyjnego.

Na pierwszej z działek nr 1231/1 (pow. 0,3604 ha, użytek RIIIa) - znajduje się odwiert wody solankowej, wykonany w latach 1977-1980. Po pierwotnym, próbnym uruchomieniu w roku 1981 odwiert nie był uruchamiany. Odwiert ten posiada głębokość 1525 metrów, a na powierzchni znajdują się tylko urządzenia (głowice z pojedynczymi zasuwami). Do odwiertu prowadzi przyłącze elektryczne (wykonane 2 lata temu przez użytkownika).

Druga działka - nr 1231/2 (pow. 0,2832 ha, użytek RIIIa) jest niezabudowana. Jedyne elementy na tej działce to fragment przyłącza elektrycznego, który przechodzi po działce oraz fragment wspólnego ogrodzenia.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy, cała nieruchomość położona jest na obszarze oznaczonym symbolem "A WZs".

Szczegółowe zapisy są następujące:

Zlokalizowany na działce nr 1231/1 odwiert wody solankowej wraz z urządzeniami stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Nie jest natomiast budowlą przyłącze elektryczne, gdyż w rozumieniu art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przyłącze jest urządzeniem budowlanym.

Ze względu na usytuowanie działek względem siebie (działka nr 1231/1 przylega bezpośrednio do działki nr 1231/2 na całej długości tej działki od strony północnej i zachodniej) ogrodzenie przebiega wokół działek traktowanych jako obiekt w całości natomiast nie jest ogrodzona każda z działek oddzielnie. Dlatego też na każdej z działek znajduje się jedynie fragment ogrodzenia. Dodatkowo na działce nr 1231/1 występuje ogrodzenie wokół odwiertu. Z kolei przyłącze elektryczne przebiega przez obie działki, stąd na każdej z działek znajduje się jego fragment.

W latach 1977-1980 na zlecenie Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego opracowano dokumentację oraz wykonano otwór J-IG1. Zabezpieczony i przygotowany do eksploatacji odwiert wraz z dokumentacją zasobów wód mineralnych został przekazany przez Instytut Geologiczny, Zespołowi Leczniczo-Rehabilitacyjnemu. Na przełomie lat 70-80 Zespół poniósł znaczne środki finansowe na wykonanie opracowań i odwiertów geologicznych oraz zabezpieczeń technicznych do przyszłościowej ich eksploatacji. W roku 1990 wstrzymano inwestycję w BZLR mającą na celu uruchomienie kopaliny w związku z trudną sytuacją w służbie zdrowia. W latach 2004-2006 Szpital się modernizował, a w kolejnych latach planował uruchomić kopalnię wód solankowych dla zaspokojenia własnych potrzeb jak i mieć możliwość sprzedaży nadwyżek.

Zespół Leczniczo-Rehabilitacyjny do końca roku 1998 był jednostką prowadzoną przez Skarb Państwa. Po reformie administracji publicznej z dniem 1 stycznia 1999 r. został przejęty od Skarbu Państwa przez Województwo. W ślad za przejęciem do prowadzenia ww. Zespołu, Województwo nabyło nieruchomości pozostające w użytkowaniu tego samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej mające służyć działalności tego podmiotu (BZLR wykorzystuje solankę do celów leczniczych, obecnie BZLR zakupuje solankę od podmiotów zewnętrznych). Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Symbole PKOB 2420.

Z dniem 1 stycznia 1999 r. mienie Skarbu Państwa będące we władaniu Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego, stało się z mocy prawa mieniem Województwa, co zostało potwierdzone deklaratoryjną decyzją Wojewody z dnia 18 września 2000 r. Decyzja została wydana na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872).

Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości w ww. trybie nastąpiło nieodpłatnie. Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości wraz z częściami składowymi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na ulepszenie.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na ulepszenie, dodatkowo budowle lub ich części nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych.

Budowle, ich części oraz grunty były przedmiotem ograniczonego prawa rzeczowego w postaci prawa użytkowania (nieodpłatnego) ustanowionego na rzecz samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego - Szpitala. Prawo użytkowania działki nr 1231. zostało ustanowione aktem notarialnym z dnia 31 grudnia 1998 r. przez działającego w imieniu ówczesnego właściciela (Skarbu Państwa) Dyrektora Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego. Następnie działka ta została podzielona geodezyjnie na działki nr 1231/1, nr 1231/2 i nr 1231/3 (jedynie 2 z tych działek zostały nabyte przez Województwo).

W dniu 8 listopada 2007 r. Dyrektor BZLRSzOD w J. dokonała zrzeczenia się prawa użytkowania nieruchomości. Dnia 23 marca 2009 r. została zawarta pomiędzy Województwem a BZLR w J. umowa ustanowienia prawa użytkowania (nieodpłatnego). Przez okres od zrzeczenia się przez Dyrektor Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego Szpitala prawa użytkowania do czasu jego ponownego ustanowienia, nieruchomość nie została przejęta od samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego i pozostawała we władaniu tej jednostki bez tytułu prawnego. Następnie dnia 16 czerwca br. Dyrektor BZLRSzOD w J. ponownie dokonała zrzeczenia się prawa użytkowania nieruchomości. W tym miejscu należy nadmienić, iż do chwili obecnej, prawo to nie zostało wykreślone z księgi wieczystej, co warunkuje jego wygaśnięcie. Tym samym nieruchomość nadal pozostaje we władaniu jednostki.

Na pytanie jak konkretnie przebiega ogrodzenie ww. działek Wnioskodawca stwierdził, iż "Obydwie te działki są ogrodzone - wspólne ogrodzenie z siatki handlowej na słupach stalowych" natomiast dalej fragment ogrodzenia wymienił jedynie jako element działki nr 1231/2.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1. - Działka nr 1231/2 jest niezabudowana. W świetle art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym, należy przez to rozumieć:

Ogrodzenie i przyłącze energetyczne, które znajdują się na nieruchomości nie są jednak budowlami, lecz urządzeniami budowlanymi (art. 3 pkt 9 ustawy). Nie znajduje zatem zastosowania art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. W rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług działka ta jest niezabudowana. W takim przypadku to przeznaczenie działki decyduje o tym, czy jej dostawa będzie podlegać opodatkowaniu, czy będzie korzystała ze zwolnienia. Zdaniem Wnioskodawcy występuje tutaj przesłanka ujęta w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż dostawie podlegać będzie grunt nie budowlany i nie przeznaczony pod zabudowę. Pomimo pewnej "rozbieżności" w zapisach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w sposób wyraźny zaakcentowana jest konieczność zachowania dotychczasowego użytkowania rolniczego i zakaz lokalizacji wszelkiego zainwestowania trwałego. Zapis taki faktycznie uniemożliwia wznoszenie obiektów na nieruchomości, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, iż działka ta nie jest przeznaczona pod zabudowę.

Ad 2 -Budowla na działce nr 1231/1 - odwiert solanki została uruchomiona tylko raz, na próbę, w roku 1981. Od tamtego czasu nie była użytkowana, zatem dostawa tej budowli, zdaniem Wnioskodawcy, będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji Województwo, nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku, w którym nie są spełnione przesłanki zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, należy rozważyć możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Działkę gruntu nr 1231/1, na której znajduje się odwiert solanki, Województwo nabyło nieodpłatnie. W stosunku do ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało więc prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dokonujący dostawy nie poniósł przy tym żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości. W konsekwencji, dostawa działki nr 1231/1 i zlokalizowanego na niej odwiertu solanki będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania dostawy działki zabudowanej nr 1231/1 oraz działki niezabudowanej nr 1231/2 - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki.

Ponadto zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie z art. 48 ustawy - Kodeks cywilny z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

Wyjątek w tej kwestii zawarty jest w art. 49 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, iż wymienione w nim urządzenia nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Przesłanka ta jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w art. 49 Kodeksu cywilnego urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa. W rezultacie więc urządzenia te przestają być częścią składową nieruchomości, na której zostały zbudowane i nie stanowią własności właściciela tej nieruchomości. Dotychczasowy właściciel traci ich własność na rzecz właściciela instalacji, do której zostały one przyłączone, czyli na rzecz przedsiębiorcy sieciowego.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że przebiegające przez działki urządzenie nie stanowi własności Wnioskodawcy, nie można go traktować jako części składowej nieruchomości, która ma być przedmiotem dostawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży nieruchomości, na którą składają się 2 działki gruntu.

Na działce nr 1231/1 (pow. 0,3604 ha, użytek RIIIa) znajduje się odwiert wody solankowej, wykonany w latach 1977-1980. Po pierwotnym, próbnym uruchomieniu w roku 1981 odwiert nie był uruchamiany. Odwiert ten posiada głębokość 1525 metrów, a na powierzchni znajdują się tylko urządzenia (głowice z pojedynczymi zasuwami). Do odwiertu prowadzi przyłącze elektryczne (wykonane 2 lata temu przez użytkownika).

Działka nr 1231/2 (pow. 0,2832 ha, użytek RIIIa) jest niezabudowana. Znajduje się na niej fragment przyłącza elektrycznego, który przechodzi po działce oraz fragment wspólnego ogrodzenia.

Zlokalizowany na działce nr 1231/1 odwiert wody solankowej wraz z urządzeniami stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Nie jest natomiast budowlą przyłącze elektryczne.

Ze względu na usytuowanie działek względem siebie (działka nr 1231/1 przylega bezpośrednio do działki nr 1231/2 na całej długości tej działki od strony północnej i zachodniej) ogrodzenie przebiega wokół działek traktowanych jako obiekt w całości natomiast nie jest ogrodzona każda z działek oddzielnie. Dlatego też na każdej z działek znajduje się jedynie fragment ogrodzenia. Dodatkowo na działce nr 1231/1 występuje ogrodzenie wokół odwiertu. Z kolei przyłącze elektryczne przebiega przez obie działki, stąd na każdej z działek znajduje się jego fragment.

W latach 1977-1980 na zlecenie Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego opracowano dokumentację oraz wykonano otwór J-IG1. Zabezpieczony i przygotowany do eksploatacji odwiert wraz z dokumentacją zasobów wód mineralnych został przekazany przez Instytut Geologiczny, Zespołowi Leczniczo-Rehabilitacyjnemu. Na przełomie lat 70-80 Zespół poniósł znaczne środki finansowe na wykonanie opracowań i odwiertów geologicznych oraz zabezpieczeń technicznych do przyszłościowej ich eksploatacji. W roku 1990 wstrzymano inwestycję.

Z dniem 1 stycznia 1999 r. mienie Skarbu Państwa będące we władaniu Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego, stało się z mocy prawa mieniem Województwa, co zostało potwierdzone deklaratoryjną decyzją Wojewody z dnia 18 września 2000 r. Decyzja została wydana na podstawie art. 60 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872).

Nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości w ww. trybie nastąpiło nieodpłatnie. Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości wraz z częściami składowymi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na ulepszenie, dodatkowo budowla lub jej części nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych.

Budowla, jej części oraz grunty były przedmiotem ograniczonego prawa rzeczowego w postaci prawa użytkowania (nieodpłatnego) ustanowionego na rzecz samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego - Szpitala. W dniu 8 listopada 2007 r. Dyrektor dokonał zrzeczenia się prawa użytkowania nieruchomości. Dnia 23 marca 2009 r. została zawarta pomiędzy Województwem a BZLR w J. umowa ustanowienia prawa użytkowania (nieodpłatnego). Przez okres od zrzeczenia się przez Dyrektor Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego Szpitala. prawa użytkowania do czasu jego ponownego ustanowienia, nieruchomość nie została przejęta od samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej Zespołu Leczniczo-Rehabilitacyjnego i pozostawała we władaniu tej jednostki bez tytułu prawnego. Następnie dnia 16 czerwca 2011 r. Dyrektor BZLRSzOD w J. ponownie dokonała zrzeczenia się prawa użytkowania nieruchomości. Do chwili obecnej, prawo to nie zostało wykreślone z księgi wieczystej, co warunkuje jego wygaśnięcie. Tym samym nieruchomość nadal pozostaje we władaniu jednostki.

Z wniosku wynika zatem, że posadowiony na działce nr 1231/1 odwiert wody solankowej jest budowlą trwale z gruntem związaną w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB (symbol PKOB 2420).

Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku, że na działce nr 1231/1 znajduje się ogrodzenie wokół odwiertu, fragment przyłącza elektrycznego, oraz fragment ogrodzenia z siatki handlowej na słupach stalowych. Odnośnie przyłącza elektrycznego Wnioskodawca stwierdził, iż nie jest budowlą, a ponadto zostało wykonane przez użytkownika. Wnioskodawca nie wskazał natomiast we wniosku, czy ogrodzenie wokół odwiertu oraz fragment ogrodzenia z siatki handlowej na słupach stalowych są budowlami trwale z gruntem związanymi w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB oraz nie podał dla nich symboli PKOB (pomimo wezwania tut. organu do uzupełnienia wniosku w tym zakresie).

W związku z powyższym tut. organ przyjął w niniejszej interpretacji, że ww. ogrodzenie wokół odwiertu, fragment przyłącza elektrycznego, oraz fragment ogrodzenia z siatki handlowej na słupach stalowych posadowione na działce nr 1231/1 nie są budowlami trwale z gruntem związanymi w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB.

Z przywołanego powyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części, co do zasady, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili dostawy nie minęły dwa lata.

Mając na względzie wyżej przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż mająca mieć miejsce dostawa ww. budowli, o której mowa we wniosku, z uwagi na fakt, że nabycie jej przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, po jej nabyciu ww. budowla była użytkowana przez inne podmioty lecz nie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu a ponadto od chwili nabycia Wnioskodawca nie ponosił wydatków na jej ulepszenie, w stosunku do których miałby prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, będzie wykonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji powyższego, w odniesieniu do czynności sprzedaży przedmiotowej budowli nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W tych okolicznościach rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy w ww. sytuacji będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku od towarów i usług wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości wraz z częściami składowymi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na ich ulepszenie.

W świetle zatem przywołanego wcześniej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zamierzona przez Wnioskodawcę dostawa, opisanej we wniosku budowli tj. odwiertu wody solankowej posadowionej na działce nr 1231/1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowana jest dostawa budynków, budowli lub ich części na nim posadowionych.

W związku z powyższym również dostawa ww. działki zabudowanej nr 1231/1, na której posadowiona jest ww. budowla tj. odwiertu wody solankowej, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa działki nr 1231/1 i zlokalizowanego na niej odwiertu solanki będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie dostawy działki nr 1231/2 i posadowionych na niej obiektów tj. fragmentu przyłącza elektrycznego oraz fragmentu ogrodzenia z siatki handlowej na słupach stalowych należy zauważyć, że jak wskazał Wnioskodawca, przyłącze elektryczne nie jest budowlą, a ponadto zostało wykonane przez użytkownika. Wnioskodawca nie wskazał natomiast we wniosku, czy fragment ogrodzenia jest budowlą trwale z gruntem związaną w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB oraz nie podał dla tego ogrodzenia symbolu PKOB (pomimo wezwania tut. organu do uzupełnienia wniosku w tym zakresie).

Ponadto we własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że ogrodzenie i przyłącze elektryczne, które znajdują się na nieruchomości nie są budowlami lecz urządzeniami budowlanymi.

W związku z powyższym tut. organ przyjął w niniejszej interpretacji, że posadowiony na działce nr 1231/2 fragment przyłącza elektrycznego oraz fragment ogrodzenia z siatki handlowej na słupach stalowych nie są budowlami trwale z gruntem związanymi w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy J. cała nieruchomość położona jest na obszarze oznaczonym symbolem "A WZs".

Szczegółowe zapisy są następujące:

Skoro zatem w przedstawionym opisie sprawy, z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że dla ww. gruntu ustala się dotychczasowe użytkowanie rolnicze z zakazem lokalizacji wszelkiego zainwestowania trwałego, to zapis ten przesądza, że grunt ten nie jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę budynkami lub budowlami trwale z gruntem związanymi. Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że dostawa niezabudowanej nieruchomości i nieprzeznaczonej pod zabudowę korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa działki nr 1231/2 jako gruntu niezabudowanego spełnia przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT dla zwolnienia tej dostawy od podatku VAT, należało uznać za prawidłowe, przy założeniu, że posadowiony na ww. działce fragment przyłącza elektrycznego oraz fragment ogrodzenia nie są budowlami trwale z gruntem związanymi w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB.

Należy jednocześnie podkreślić, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o zapis planu zagospodarowania przestrzennego ustalający dla tej działki przeznaczenie do użytku rolniczego z zakazem wszelkiego zainwestowania trwałego, natomiast przewidziana w planie eksploatacja złoża, nie będzie wymagała wzniesienia obiektów budowlanych o charakterze trwałym, tj. budynków i budowali w rozumieniu prawa budowlanego i PKOB.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.