IBPP1/443-1245/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 31 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych z zakresu CPC - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług szkoleniowych z zakresu CPC.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi związane ze szkoleniami. W organizowanych szkoleniach biorą udział osoby fizyczne oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą starające się o przygotowanie do egzaminu na Certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego. Tzw. szkolenia z zakresu CPC.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT z art. 113 ust. 13 pkt 2 Ustawy o podatku od towarów i usług, zgłoszonym od dnia 11 marca 2013 r.

Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, świadczącą usługi w zakresie kształcenia i wychowania.

Świadczone usługi są usługami innymi, niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Są to usługi uregulowane w rozdziale 7 Ustawy o Transporcie Drogowym art. 37, art. 38 i art. 39 ww. Ustawy z dnia 6 września 2011 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.)

Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Świadczone przez Wnioskodawcę szkolenia będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach tj. zgodnie z Ustawą o Transporcie Drogowym uregulowane w rozdziale 7 ww. Ustawy. Nauczanie pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia i ma na celu uzyskanie wiedzy zawodowej i po skończeniu szkolenia uczestnik może ubiegać się o Certyfikat przewoźnika drogowego. Na szkolenia prowadzone przez Wnioskodawcę mogą być kierowani uczestnicy przez pracodawcę i również są indywidualne zgłoszenia osób prywatnych nie prowadzących działalności gospodarczej.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są finansowane ze środków publicznych i nie pochodzą z dotacji unijnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przeprowadzane przez Wnioskodawcę szkolenia korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizowane szkolenia z zakresu CPC powinny korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku VAT jako prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Szkolenia z zakresu CPC - szkolenia przygotowujące do egzaminu na Certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego są elementem kształcenia zawodowego i są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Owe przepisy to ustawa o transporcie drogowym z dnia 6 września 2011 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.).

Szkolenia z zakresu CPC, tj. szkolenie przygotowujące do egzaminu na Certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego uregulowane jest w rozdziale 7 ustawy o transporcie drogowym. Zgodnie z art. 37 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanie certyfikatu kompetencji zawodowych wymaga wykazania się wiedzą lub praktyką niezbędnymi do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 2. Do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego wymagane jest ponadto wykazanie się znajomością zagadnień z zakresu obowiązujących umów i przepisów transportowych, przepisów celnych oraz warunków i dokumentów wymaganych do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego (art. 37 ust. 3 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy, sprawdzianem znajomości zagadnień, o których mowa w art. 37 ust. 1 ust. 3, jest egzamin pisemny zdany przed komisją egzaminacyjną. W myśl ust. 2 Minister właściwy do spraw transportu wyznacza jednostki, przy których działają komisje egzaminacyjne. Natomiast zgodnie z ust. 3 art. jednostki, o których mowa w ust. 2, wydają certyfikaty kompetencji zawodowych i przekazują informacje o ich wydaniu do centralnego rejestru tych certyfikatów prowadzonego przez Ministra właściwego do spraw transportu. Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku aby usługi szkoleniowe przez niego wykonywane w zakresie przygotowania do egzaminu na Certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego korzystały ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż przedmiotową interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2013 r., gdyż we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 31 grudnia 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku jest zaistniały stan faktyczny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty zatem nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o VAT, a ponadto z opisu przedstawionego we wniosku nie wynika, żeby Wnioskodawca był podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT, tj. uczelnią, jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk czy jednostką badawczo - rozwojową, zatem również nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o VAT.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest - w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu: prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi związane ze szkoleniami. W organizowanych szkoleniach biorą udział osoby fizyczne oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą starające się o przygotowanie do egzaminu na Certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego. Tzw. szkolenia z zakresu CPC.

Są to usługi uregulowane w rozdziale 7 Ustawy o Transporcie Drogowym art. 37, art. 38 i art. 39 ww. Ustawy z dnia 6 września 2011 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.).

Świadczone przez Wnioskodawcę szkolenia będą usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach tj. zgodnie z Ustawą o Transporcie Drogowym uregulowane w rozdziale 7 ww. Ustawy. Nauczanie pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia i ma na celu uzyskanie wiedzy zawodowej i po skończeniu szkolenia uczestnik może ubiegać się o Certyfikat przewoźnika drogowego. Na szkolenia prowadzone przez Wnioskodawcę mogą być kierowani uczestnicy przez pracodawcę i również są indywidualne zgłoszenia osób prywatnych nie prowadzących działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie są finansowane ze środków publicznych i nie pochodzą z dotacji unijnych.

Wskazać należy, iż szkolenie z zakresu CPC, tj. szkolenie przygotowujące do egzaminu na certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego jest uregulowane w rozdziale 7 ustawy o transporcie drogowym z dnia 6 września 2001 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1414 z późn. zm.).

W myśl art. 4 pkt 20 ww. ustawy certyfikat kompetencji zawodowych to dokument potwierdzający posiadanie kwalifikacji i wiedzy niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego.

Zgodnie z art. 5 ustawy o transporcie drogowym podjęcie i wykonywanie transportu drogowego, z zastrzeżeniem art. 5b ust. 1 i 2, wymaga uzyskania zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, na zasadach określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającym wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylającym dyrektywę Rady 96/26/WE, zwanym dalej "rozporządzeniem (WE) nr 1071/2009". Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela się przedsiębiorcy, jeżeli:

Zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego udziela się na czas nieoznaczony.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 i 3 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 19 listopada 2012 r. do 14 sierpnia 2013 r.), uzyskanie certyfikatu kompetencji zawodowych wymaga wykazania się wiedzą lub praktyką niezbędnymi do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego, z zastrzeżeniem ust. 2. Do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego wymagane jest ponadto wykazanie się znajomością zagadnień w zakresie obowiązujących międzynarodowych umów i przepisów transportowych, przepisów celnych oraz warunków i dokumentów wymaganych do wykonywania międzynarodowego transportu drogowego.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 19 listopada 2012 r. do 14 sierpnia 2013 r.), sprawdzianem znajomości zagadnień, o których mowa w art. 37 ust. 1 i ust. 3, jest egzamin pisemny zdany przed komisją egzaminacyjną.

W myśl art. 38 ust. 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw transportu wyznacza jednostki, przy których działają komisje egzaminacyjne.

Natomiast zgodnie z art. 38 ust. 3 ww. ustawy, jednostki, o których mowa w ust. 2, wydają certyfikaty kompetencji zawodowych i przekazują informacje o ich wydaniu do centralnego rejestru tych certyfikatów prowadzonego przez ministra właściwego do spraw transportu.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 15 sierpnia 2013 r.), uzyskanie certyfikatu kompetencji zawodowych wymaga wykazania się wiedzą niezbędną do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego, określonym w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1071/2009, oraz złożenia, z wynikiem pozytywnym, egzaminu pisemnego przed komisją egzaminacyjną działającą przy jednostce określonej w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 z dnia 21 października 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE (Dz.Urz.UE.L 2009 Nr 300, str. 51), niniejsze rozporządzenie reguluje dostęp do zawodu przewoźnika drogowego i wykonywanie tego zawodu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. rozporządzenia przedsiębiorcy wykonujący zawód przewoźnika drogowego muszą spełniać następujące wymogi:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w celu spełnienia wymogu określonego w art. 3 ust. 1 lit. d dana osoba lub dane osoby muszą posiadać wiedzę na poziomie przewidzianym w załączniku I część I w wymienionych tam dziedzinach. Wiedza ta zostaje sprawdzona w trakcie obowiązkowego egzaminu pisemnego, który - jeśli tak zdecyduje państwo członkowskie - może zostać uzupełniony egzaminem ustnym. Egzaminy te organizowane są zgodnie z załącznikiem I część II. W tym celu państwa członkowskie mogą zdecydować o obowiązku udziału w szkoleniu przed egzaminem.

Załącznik I część I do ww. rozporządzenia zawiera wykaz dziedzin, o których mowa w art. 8.

Wiedza brana pod uwagę przy uznawaniu kompetencji zawodowych przez państwo członkowskie musi obejmować co najmniej dziedziny wymienione w niniejszym załączniku, dotyczące - odpowiednio - drogowego transportu rzeczy i drogowego przewozu osób. W odniesieniu do tych dziedzin wnioskujący przewoźnicy drogowi rzeczy i przewoźnicy drogowi osób muszą posiadać poziom wiedzy i umiejętności praktycznych koniecznych do kierowania przedsiębiorstwem transportowym.

Minimalny poziom wiedzy w dziedzinach wskazanych w niniejszym załączniku nie może być niższy niż poziom trzeci w strukturze poziomów szkolenia określonej w załączniku do decyzji Rady 85/368/EWG, a mianowicie poziom uzyskany w trakcie edukacji obowiązkowej uzupełnionej szkoleniem zawodowym i uzupełniającym szkoleniem technicznym lub szkoły średniej lub innego szkolenia technicznego.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż szkolenia z zakresu CPC - przygotowujące do egzaminu na certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Nauczanie pozostaje w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia i ma na celu uzyskanie wiedzy zawodowej bowiem jest ono niezbędne do ubiegania się o certyfikat kompetencji zawodowych, który potwierdza posiadanie kwalifikacji i wiedzy niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego (przewoźnika drogowego).

Jednocześnie zakres wiedzy jaką należy przekazać w trakcie przedmiotowych szkoleń został określony w ustawie o transporcie drogowym oraz rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1071/2009 ustanawiającym wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika drogowego i uchylające dyrektywę Rady 96/26/WE. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. szkolenia prowadzone są w oparciu o zasady przewidziane w odrębnych przepisach.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia z zakresu CPC - przygotowujące do egzaminu na certyfikat kompetencji zawodowych przewoźnika drogowego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.