IBPP1/443-124/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 kwietnia 2013 r. znak: IBPP1/443-124/13/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W styczniu 2010 r. Wnioskodawca nabył ze środków prywatnych nieruchomość niezabudowaną wraz z żoną i ze znajomym małżeństwem. Nieruchomość obejmowała dwie sąsiadujące ze sobą działki budowlane o łącznej powierzchni około 1 ha. W wyniku aktu notarialnego podzielono działki zgodnie z udziałem w zakupie i tak znajomi Wnioskodawcy stali się posiadaczami dwóch działek o łącznej powierzchni ok. 25 arów - na jednej z działek rozpoczęli już budowę domu jednorodzinnego. Wnioskodawca swoją część tj. ok. 75 arów podzielił na 5 mniejszych działek z myślą wybudowania domu na jednej z nich, natomiast pozostałe 4 działki chcieli wraz z małżonką przekazać aktem darowizny swoim dwóm synom po osiągnięciu pełnoletności.

Obecna sytuacja zmusza Wnioskodawcę i jego żonę do sprzedaży jednej z działek. Wnioskodawca rozważa ewentualne zbycie pozostałych działek, jeżeli zmusi go do tego sytuacja materialna.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w formie samozatrudnienia:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od 2004 r. Zakup, sprzedaż oraz darowizna nieruchomości nie wchodzi w zakres przedmiotu działalności prowadzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z żoną a nabyty grunt został zakupiony z majątku wspólnego, prywatnego. Od chwili zakupu grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy oraz Wnioskodawca nie czerpał z tytułu jego posiadania żadnych korzyści, nie prowadził na nim żadnej działalności zarobkowej ani rolniczej. W momencie zakupu aż do teraz grunt znajduje się na terenach o symbolu TMN 2 gminnego planu zagospodarowania przestrzennego. Podczas rozdziału działek pomiędzy Wnioskodawcę a znajomych została wydzielona droga dojazdowa do działek, lecz droga dojazdowa nie została zbudowana, jak również nie zostały działki uzbrojone w media aby zwiększyć ich atrakcyjność.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa działek budowlanych realizowana przez osoby fizyczne, stanowiąca ich majątek osobisty, gdy grunt nie został nabyty w celu jego zbycia nie jest objęta zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Z art. 15 ust. 2 tej ustawy wynika, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT - jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca (...). Tym samym jeśli dana czynność wykonywana jest poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcę to w świetle powyższych przepisów z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT, to bez względu na to czy czynność tę wykonywał jednorazowo czy też wielokrotnie. Podkreślić przy tym należy, że w przypadku działalności w zakresie handlu, zamiar dalszej odsprzedaży ujmowany musi być już w momencie nabycia towaru. Pod pojęciem "handel" rozumie się bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Z powyższego wynika, że pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, czyli wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy jeżeli czynność ta została wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań marketingowych w celu odsprzedaży działek, nie dokonał wcześniej żadnych zorganizowanych zakupów działek w celu ich odsprzedaży (w lutym 2006 r. wraz z żoną nabył sąsiadującą działkę z posesją, na której obecnie mieszkają nr 129/6 oraz w 2009 r. nabył działkę o nr 129/4 - które to działki są w jego posiadaniu i nie ma zamiaru ich odsprzedawać). Tak więc nie można tu mówić o zakupie z celem odsprzedaży. Wnioskodawca nie posiada stosownych uprawnień do handlu nieruchomościami i nie jest to przedmiotem jego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa iż sprzedaż działek lub działki nie jest objęta podatkiem od towarów i usług VAT - jest to stanowisko zgodne z decyzją w sprawie interpretacji prawa podatkowego:

* ILPP1/443-637/08/12-S/TK oraz

* ITPP2/443-653/08/12/S/MD.

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione w piśmie z dnia 24 kwietnia 2013 r.) zgodne jest z decyzją w sprawie interpretacji prawa podatkowego ILPP1/443-637/08/12-S/TK oraz ITPP2/443-653/08/12-S/MD, czyli że powstanie obowiązku podatkowego jest uzależnione od wykonywania działalności gospodarczej i jej specyfiki. Niezależnie od tego czy czynność tę wykonywała jednorazowo czy też wielokrotnie. Zamiar dalszej odsprzedaży ujawniony musi być już w momencie zakupu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą nie związaną z obrotem nieruchomościami, a zakupu działek dokonał z własnych środków prywatnych w celu przekazania ich dzieciom aktem darowizny - tak więc sprzedaż działek wraz z udziałem w drodze dojazdowej, nie jest objęta podatkiem od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Natomiast, w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.).

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, dodanym do ustawy od dnia 1 kwietnia 2013 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Kwestia sprzedaży gruntów była również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości UE. Z treści orzeczeń w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Analizując przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego w kontekście powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości, nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie nabył terenu przeznaczonego pod zabudowę celem dalszej jego odsprzedaży.

Z wniosku wynika, że w styczniu 2010 r. Wnioskodawca nabył ze środków prywatnych nieruchomość niezabudowaną wraz z żoną i ze znajomym małżeństwem. Nieruchomość obejmowała dwie sąsiadujące ze sobą działki budowlane o łącznej powierzchni około 1 ha. W wyniku aktu notarialnego podzielono działki zgodnie z udziałem w zakupie i tak znajomi Wnioskodawcy stali się posiadaczami dwóch działek o łącznej powierzchni ok. 25 arów - na jednej z działek rozpoczęli już budowę domu jednorodzinnego. Wnioskodawca swoją część tj. ok. 75 arów podzielił na 5 mniejszych działek z myślą wybudowania domu na jednej z nich, natomiast pozostałe 4 działki chcieli wraz z małżonką przekazać aktem darowizny swoim dwóm synom po osiągnięciu pełnoletności. Podział geodezyjny zatwierdzony został dnia 27 maja 2011 r. i polegał on na tym, że dwie działki zostały podzielone na 9 mniejszych działek, z czego jedna pełni funkcję drogi dojazdowej do wszystkich działek. Przy czym działka nr 2825/1 o pow. 0,0152 ha została wykupiona przez gminę aby zachować dostateczną szerokość drogi gminnej i z tą myślą została wyodrębniona jako osobna działka. Zniesienie współwłasności ze znajomym małżeństwem nastąpiło dnia 4 lipca 2011 r. aktem notarialnym - zgodnie z udziałem w zakupie znajome małżeństwo zostało właścicielem 2 działek, a Wnioskodawca wraz z małżonką 5 działek. Droga dojazdowa jest wspólną częścią wszystkich właścicieli.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od 2004 r. Zakup, sprzedaż oraz darowizna nieruchomości nie wchodzi w zakres przedmiotu działalności prowadzonych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z żoną a nabyty grunt został zakupiony z majątku wspólnego, prywatnego. Od chwili zakupu grunt nie był przedmiotem najmu, dzierżawy oraz Wnioskodawca nie czerpał z tytułu jego posiadania żadnych korzyści, nie prowadził na nim żadnej działalności zarobkowej ani rolniczej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy zarówno podczas zakupu jak i podziału gruntu był on przeznaczony pod zabudowę symbol TMN 2, który oznacza tereny przeznaczone do mieszkalnictwa w zabudowie jednorodzinnej i zagrodowej, wraz z usługami i infrastrukturą techniczną oraz parkingami, niezbędnymi do ich funkcjonowania. Wnioskodawca spodziewa się, że taki stan nie zmieni się w momencie jego sprzedaży. W stosunku do przedmiotowych działek przeznaczonych do sprzedaży Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować działań takich jak: zmiana przeznaczenia terenu, wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej itp. Dla żadnej z działek na ten moment i na moment ewentualnej sprzedaży Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia działek przeznaczonych do potencjalnej sprzedaży poprzez np: uzbrojenie terenu itp. Nie podjął żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki lub działek, i takich działań nie przewiduje podejmować.

3 lata po zakupie działek Wnioskodawca skłania się do sprzedaży jednej z działek, otrzymane w ten sposób pieniądze pozwolą na zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny Wnioskodawcy.

Wraz ze sprzedażą działki (lub działek) Wnioskodawca planował również sprzedaż udziału w działce która może stanowić drogę dojazdową, aby umożliwić potencjalnemu nabywcy swobodny dostęp do zakupionej nieruchomości. Potencjalnej sprzedaży jednej z działek chce dokonać w gronie znajomych, natomiast w przypadku ewentualnej dalszej sprzedaży nie wyklucza skorzystania z ogłoszeń w internecie lub z wykorzystaniem agencji nieruchomości.

Działkę lub działki planuje sprzedać niezabudowane. Wcześniej nie dokonał sprzedaży innych nieruchomości, a co za tym idzie nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT i nie składał deklaracji VAT 7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży działki lub działek wraz z udziałem w drodze dojazdowej objętych współwłasnością małżeńską, Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki lub działek wraz z udziałem w drodze dojazdowej korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem osobistym, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.