IBPP1/443-1237/13/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 21 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 marca 2014 r. znak: IBPP1/443-1237/13/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, zamierza wydzierżawić małżeństwu Marii i Mieczysławowi P., na czas nieoznaczony, za zgodą Wojewody wyrażoną na podstawie przepisu art. 23 ust. 1 pkt 7a i art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), zabudowaną nieruchomość Skarbu Państwa, oznaczoną w rejestrze ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 2537/1 o powierzchni 0,0820 ha, karta mapy 47. Zgodnie z zapisem w rejestrze ewidencji gruntów i budynków działka nr 2537/1, karta mapy 47, stanowi tereny mieszkaniowe o powierzchni 0,0231 ha - symbol "B" oraz grunty rolne o powierzchni 0,0589 ha - symbol RVI. Nieruchomość ta znajduje się w zasobie nieruchomości Skarbu Państwa i stanowi własność Skarbu Państwa na podstawie księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych. Nieruchomość nie jest obciążona żadnymi ciężarami ani hipoteką.

Działka nr 2537/1 powstała z podziału działki nr 2537, zatwierdzonego decyzją Burmistrza Miasta i Gminy z dnia 17 grudnia 2012 r. Skarb Państwa nabył działkę nr 2537 wraz z budynkiem znajdującym się na niej w wyniku spadkobrania, po zmarłej, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 20 czerwca 1996 r.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla terenów w miejscowościach K. i T., zatwierdzonym uchwałą Rady Miejskiej z dnia 4 sierpnia 2005 r., opublikowaną w Dz. Urz. Województwa z dnia 30 września 2005 r. Nr 121, poz. 3027, działka nr 2537/1 położona jest na terenie oznaczonym symbolem K4.2 MN (RM,U), dla którego ustalono:

Ustalenia funkcjonalne w nawiasach dopuszczają realizację wskazanych w nawiasach funkcji jako podstawowe, równoległe lub zamiast funkcji ustalonej jako podstawowa.

Według operatu szacunkowego z 30 września 2013 r., sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego wartość rynkowa ww. nieruchomości wynosi 88.000 złotych, w tym składnik gruntowy 31.000 złotych, składnik budowlany 57.000 złotych. Natomiast stawkę czynszu dzierżawnego rzeczoznawca ustalił na kwotę 200 zł/m-c.

Na nieruchomości znajdują się: budynek mieszkalny murowany, wolnostojący, parterowy, niepodpiwniczony oraz szopa drewniana i drzewka owocowe. Budynek mieszkalny o powierzchni zabudowy 9,0 m x 8,0 m = 72,0 m² i powierzchni użytkowej 52,36 m^3, składający się z trzech pokoi, kuchni i sieni, wybudowany został w latach 1953-1954. Modernizacji budynku i przystosowanie go do potrzeb mieszkaniowych dokonała w roku 2003/2004 Gmina. Małżonkowie P. obecnie bezumownie zamieszkują przedmiotową nieruchomość.

W piśmie z dnia 19 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że Państwo Maria i Mieczysław P. nie prowadzą działalności gospodarczej.

Będąca przedmiotem dzierżawy nieruchomość będzie przez Państwa P. wykorzystywana jedynie na cele mieszkaniowe.

Budynek mieszkalny został zakwalifikowany wg PKOB 1110. Tak samo zakwalifikowana została szopa drewniana (budynek gospodarczy), która przynależy do budynku mieszkalnego.

Będąca przedmiotem dzierżawy szopa drewniana będzie wykorzystywana w całości do codziennego użytku przez mieszkańców budynku jako pomieszczenie przynależne do budynku mieszkalnego (np. do składowania opału).

Będąca przedmiotem dzierżawy działka nr 2537/1 będzie wykorzystywana w całości przez mieszkańców budynku do codziennego użytku jako m.in. dojście do zabudowań i ogródek przydomowy.

Działka nr 2537/1 nie będzie wykorzystywana do działalności rolniczej.

Wydzierżawiający nie będą dokonywali sprzedaży produktów rolnych, bowiem nie będą prowadzili działalności gospodarczej. Pozyskane pożytki z przydomowego ogródka będą wykorzystywane jedynie do własnych celów. Na wszystkie pytania Powiat odpowiedział wyczerpująco i zgodnie ze stanem wiedzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dzierżawa działki nr 2537/1 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, jeśli tak to wg jakiej stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy, Powiat jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust, 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) od dnia 1 stycznia 2010 r. składa deklaracje VAT-7.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zdaniem Powiatu dzierżawa zabudowanej nieruchomości Skarbu Państwa będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595, z późn. zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są rada powiatu i zarząd powiatu. Zarząd powiatu jest organem wykonawczym powiatu (art. 26 ust. 1 ww. ustawy). W myśl art. 33 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, zarząd wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy. Stosownie do art. 34 ust. 1 ww. ustawy, starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.

Zatem Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza wydzierżawić małżeństwu Marii i Mieczysławowi P. zabudowaną nieruchomość oznaczoną w rejestrze ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 2537/1 o powierzchni 0,0820 ha, karta mapy 47.

Na nieruchomości znajdują się: budynek mieszkalny murowany, wolnostojący, parterowy, niepodpiwniczony oraz szopa drewniana i drzewka owocowe. Budynek mieszkalny o powierzchni zabudowy 9,0 m x 8,0 m = 72,0 m² i powierzchni użytkowej 52,36 m^3, składający się z trzech pokoi, kuchni i sieni, wybudowany został w latach 1953-1954. Modernizacji budynku i przystosowanie go do potrzeb mieszkaniowych dokonała w roku 2003/2004 Gmina. Małżonkowie obecnie bezumownie zamieszkują przedmiotową nieruchomość.

Będąca przedmiotem dzierżawy nieruchomość będzie przez Państwa P. wykorzystywana jedynie na cele mieszkaniowe.

Budynek mieszkalny został zakwalifikowany wg PKOB 1110. Tak samo zakwalifikowana została szopa drewniana (budynek gospodarczy), która przynależy do budynku mieszkalnego.

Będąca przedmiotem dzierżawy szopa drewniana będzie wykorzystywana w całości do codziennego użytku przez mieszkańców budynku jako pomieszczenie przynależne do budynku mieszkalnego (np. do składowania opału).

Będąca przedmiotem dzierżawy działka nr 2537/1 będzie wykorzystywana w całości przez mieszkańców budynku do codziennego użytku jako m.in. dojście do zabudowań i ogródek przydomowy.

Działka nr 2537/1 nie będzie wykorzystywana do działalności rolniczej. Wydzierżawiający nie będą dokonywali sprzedaży produktów rolnych. Pozyskane pożytki z przydomowego ogródka będą wykorzystywane jedynie do własnych celów.

Tak więc planowana dzierżawa zabudowanej nieruchomości oznaczonej w rejestrze ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 2537/1, jako czynność cywilnoprawna dokonana przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W związku z powyższym, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu/dzierżawy nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Zatem tylko w przypadku, gdy podmiot świadczy usługę wynajmu/dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe przysługuje mu zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Z powyższego wynika, iż dodatkowe pomieszczenia, np pomieszczenia wózkowni, piwnic, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Należy zauważyć, że umowy dzierżawy są cywilnoprawnymi umowami nakładającymi na strony - zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę - określone przepisami obowiązki. Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W myśl art. 46 § 1 ustawy - Kodeks Cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Ponadto zgodnie z art. 47 § 1 ustawy - Kodeks cywilny część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie z art. 48 ustawy - Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z wniosku wynika, że Gmina zamierza wydzierżawić zabudowaną nieruchomość, która będzie przez dzierżawców wykorzystywana wyłącznie na cele mieszkaniowe. Posadowiony na działce nr 2537/1budynek mieszkalny został zakwalifikowany w klasie PKOB 1110. Znajdująca się na ww. działce szopa drewniana (również zakwalifikowana wg PKOB 1110) będzie wykorzystywana w całości do codziennego użytku przez mieszkańców budynku jako pomieszczenie przynależne do budynku mieszkalnego (np. do składowania opału). Natomiast będąca przedmiotem dzierżawy pozostała część działki będzie wykorzystywana w całości przez mieszkańców budynku do codziennego użytku jako m.in. dojście do zabudowań i ogródek przydomowy (drzewka owocowe). Pozyskane pożytki z przydomowego ogródka dzierżawcy będą wykorzystywali jedynie do własnych celów.

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, iż oddanie do użytkowania na podstawie umowy dzierżawy budynku mieszkalnego dodatkowego pomieszczenia w postaci drewnianej szopy, przynależącej do tego budynku, stanowi jego pomieszczenie gospodarcze, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i przeznaczone jest do przechowywania np. opału przez mieszkańców budynku a zatem korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, iż na gruncie ustawy VAT, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług, ustawodawca powiązał z wystąpieniem określonych zdarzeń tj. np. z dostawą towaru lub ze świadczeniem usługi. Dla opodatkowania podatkiem VAT istotne jest zatem tylko to, czy w danym przypadku mamy do czynienia z jedną z czynności enumeratywnie wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy VAT. Bez znaczenia dla opodatkowania pozostaje natomiast treść stosunku cywilnoprawnego łączącego strony. Niezależnie bowiem od tego, jak strony określiły przedmiot umowy, o stosowaniu określonej stawki podatku będzie decydować faktyczna czynność, z którą ustawa wiąże obowiązek podatkowy, a nie ustalenia co do tego, jaki zakres tych czynności został w umowie przez strony oznaczony.

W kontekście powyższego, w przypadku czynności o charakterze złożonym, o wysokości zastosowanej stawki podatku decydować będzie to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też z szeregiem jednostkowych czynności. Ocena tej okoliczności winna odbywać się przy tym w oderwaniu od treści umowy łączącej strony, a jedynie w oparciu o to, czy dokonywane przez podatnika czynności (świadczenia) wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Sama wola stron umowy, tzn. określenie w jej treści, że celem transakcji jest nabycie świadczenia kompleksowego, a nie poszczególnych wyodrębnionych świadczeń, nie decyduje o zakresie opodatkowania podatkiem VAT.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę), to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważa się, że stanowisko to potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. wyrok w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96), wyrok w sprawie pomiędzy Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Statssecretaris van Financien (C-41/04).

W przypadku, gdy w skład świadczonej czynności wchodzą czynności pomocnicze, czyli takie, które nie stanowią dla klienta celu samego w sobie, a są jedynie uzupełnieniem czynności głównej, opodatkowanie całego świadczenia winno nastąpić wg stawki obowiązującej dla czynności głównej.

W omawianej sprawie mamy do czynienia z dzierżawą budynku mieszkalnego na cele mieszkaniowe wraz z szopą będącą pomieszczeniem przynależnym do ww. budynku oraz dojściem do zabudowań i ogródkiem przydomowym wykorzystywanym jedynie do własnych celów mieszkańców.

Zatem, jeżeli w ramach jednej umowy nastąpi dzierżawa wyłącznie na cele mieszkaniowe budynku mieszkalnego wraz z przynależną mu drewnianą szopą oraz dojściem do zabudowań i ogródkiem przydomowym (składnikami nieruchomości integralnie związanymi z dzierżawionym budynkiem mieszkalnym, które faktycznie będą służyły dzierżawcom do zaspokajania ich potrzeb mieszkaniowych) to dzierżawa tej nieruchomości o charakterze mieszkalnym tj. budynku mieszkalnego z wyżej wymienionymi częściami składowymi nieruchomości, będzie stanowiła jednolite świadczenie.

Wymienione we wniosku poszczególne części składowe nieruchomości nie mogą być wówczas odrębnym od budynku mieszkalnego przedmiotem obrotu. Tylko w takim przypadku dzierżawa ta ma charakter jednej transakcji dzierżawy budynku mieszkalnego wraz ze składnikami nieruchomości integralnie związanymi z dzierżawionym budynkiem mieszkalnym i w całości stanowi przedmiot jednej czynności cywilnoprawnej, tj. umowy dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe zwolnionej od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Odnosząc powyższe do przedstawionych we wniosku okoliczności, stwierdzić należy, że usługa dzierżawy przedmiotowej nieruchomości o charakterze mieszkalnym wyłącznie na cele mieszkaniowe będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dzierżawa zabudowanej nieruchomości Skarbu Państwa będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.