IBPP1/443-1230/13/MS

Pisma urzędowe

Status: Nieoceniane

Pismo z dnia 10 kwietnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1230/13/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 24 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów lub usług związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych przy zastosowaniu proporcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. do tut. organu, wpłynął wniosek z 17 grudnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów lub usług związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych przy zastosowaniu proporcji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 24 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 marca 2014 r. znak: IBPP1/443-1230/13/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką radiofonii publicznej działającą na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1992 r. Nr 253, poz. 2531 z późn. zm.) zawiązaną w celu tworzenia i rozpowszechniania regionalnego programu radiowego. Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) i jest zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT) od 15 listopada 1993 r., a od 13 lutego 2006 r. jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Na potrzeby podatku VAT Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane VAT, jak i korzystające ze zwolnienia od tego podatku. Czynności opodatkowane VAT polegają w szczególności na świadczeniu usług reklamowych. Usługi reklamowe świadczone przez Wnioskodawcę co do zasady nie składają się na audycję (program) radiowy. Zazwyczaj reklamy są nadawane pomiędzy audycjami lub programami radiowymi albo w ich przerwie.

Mogą jednakże zdarzać się takie sytuacje, w których reklama będzie częścią programu lub audycji nadawanej przez Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 4 ustawy z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, reklamą jest przekaz handlowy, pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego, w związku z jego działalnością gospodarczą lub zawodową, zmierzający do promocji sprzedaży lub odpłatnego korzystania z towarów lub usług; reklamą jest także autopromocja.

Definicja reklamy jest więc szeroka i obejmuje również takie sytuacje, w których:

* cała audycja lub program są przygotowane w celu reklamowym; lub

* w trakcie audycji lub programu pojawiają się elementy reklamy (lokowanie produktów).

Czynności zwolnione z VAT wykonywane przez Wnioskodawcę to przede wszystkim świadczenie usług związanych z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczonych przez jednostki publicznej radiofonii (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT), przy czym samo nadawanie audycji przez Wnioskodawcę nie stanowi świadczenia usług zwolnionych z VAT.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca nabywa różnego rodzaju usługi oraz towary, które mogą być przyporządkowane:

* wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT;

* wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z VAT;

* do działalności ogólnej lub mieszanej (opodatkowanej i zwolnionej z VAT), a więc których nie sposób przyporządkować tylko do czynności opodatkowanych albo tylko do czynności zwolnionych z VAT.

Jeżeli Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować nabywane towary lub usługi do czynności wyłącznie opodatkowanych VAT, wówczas dokonuje pełnego odliczenia podatku naliczonego od danego zakupu. Jeżeli jest w stanie przyporządkować nabywane towary lub usługi do czynności wyłącznie zwolnionych z VAT, wówczas nie odlicza w ogóle podatku naliczonego do danego zakupu. Jeżeli natomiast Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować w żaden sposób nabywanych towarów lub usług do czynności opodatkowanych albo zwolnionych z VAT, w takiej sytuacji Wnioskodawca korzysta z proporcji odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT. Zakupy, których Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować to przykładowo zakup mediów (woda, energia elektryczna, energia cieplna, usługi telekomunikacyjne), czy zakupy związane z utrzymaniem siedziby Wnioskodawcy (zakupy usług i materiałów do utrzymania czystości w siedzibie, usługi ochrony, usługi remontowe).

Wnioskodawca nabywa również towary lub usługi, które służą bezpośrednio tworzeniu i nadawaniu audycji (programów) radiowych, w szczególności można wyróżnić:

* zakup sprzętu nadawczego lub odbiorczego (zakupy związane z emisją i przesyłaniem sygnału, łącza);

* zakup usługi emisji sygnału;

* koszt dzierżawy przekaźników;

* zakup i naprawa sprzętu oraz oprogramowania niezbędnego do przygotowania i nadania audycji, w tym sprzętu radiowego (np. mikrofony) oraz innego sprzętu (np. telefony, laptopy) dla dziennikarzy przygotowujących oraz prowadzących audycje;

* wszelkie inne wydatki związane z przygotowaniem oraz prowadzeniem audycji, np. usługi transportowe dla dziennikarzy, bilety...;

* zakup usług od stowarzyszeń zrzeszających artystów, dzięki którym Wnioskodawca może na swojej antenie emitować utwory tych artystów (stowarzyszenia wystawiają Wnioskodawcy faktury z wykazaną w nich kwotą podatku VAT przy zastosowaniu stawki 23%);

* usługi zewnętrznych firm związane bezpośrednio z programami (audycjami);

* zakup audycji.

Usługi związane z tworzeniem audycji i programów radiowych są co do zasady związane ze świadczeniem zarówno usług opodatkowanych, jak i zwolnionych z VAT, przy czym Wnioskodawca najczęściej nie jest w stanie przyporządkować ich do czynności wyłącznie opodatkowanych albo czynności wyłącznie zwolnionych z VAT.

Przykładem rodzajów takich zakupów może być np. zakup usług transmisji sygnału radiowego, zakup innych usług telekomunikacyjnych, zakup sprzętu umożliwiającego nadawanie sygnału radiowego, zakup usług reklamowych, zakup szerokorozumianych praw autorskich, zakup mediów (energia, woda, itd.), zakup prasy, zakup usług ochrony i innych usług i towarów na potrzeby tzw. ogólnobiurowe, itp.

W odpowiedzi na pytanie tut. organu "Jakiego rodzaju czynności zwolnione od podatku VAT wykonuje Wnioskodawca i na rzecz kogo oraz na podstawie jakich przepisów ustawy o VAT są to czynności zwolnione..."

Wnioskodawca odpowiedział, że wykonuje następujące czynności zwolnione z VAT:

1. Odsprzedaż usług medycznych na rzecz pracowników (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT);

2. Sprzedaż audycji na rzecz Rozgłośni Regionalnych (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT);

3. Sprzedaż programu ogólnopolskiego na rzecz Polskiego Radia (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT);

4. Realizacja wejść na żywo, realizacja transmisji, nagranie audycji - na rzecz Rozgłośni Regionalnych i P. R. (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT).

W odpowiedzi na pytanie tut. organu "Czy zakupy wymienione we wniosku, o odliczenie których Wnioskodawca pyta, są związane z tymi czynnościami zwolnionymi, jeśli tak to w jaki konkretnie sposób..." Wnioskodawca odpowiedział, że nie jest w stanie przyporządkować zakupów związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych wyłącznie do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Nie jest również w stanie przyporządkować tych zakupów wyłącznie do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W związku z tym należy stwierdzić, że usługi te będą służyć Wnioskodawcy zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku VAT.

W odpowiedzi na pytanie tut. organu "Czy tworzenie i nadawanie audycji (programów) radiowych, z którymi bezpośrednio związane są towary i usługi, o odliczenie których pyta Wnioskodawca, to czynności zwolnione od podatku VAT (jeśli tak to na podstawie jakiego przepisu), opodatkowane czy też niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem (jeśli tak to na jakiej podstawie)..." Wnioskodawca odpowiedział, że tworzenie i nadawanie audycji radiowych nie jest czynnością zwolnioną z VAT, nie jest to też czynność opodatkowana VAT. Nie jest to w ogóle usługa, ponieważ nie ma żadnej odpłatności za te czynności, nie ma również skonkretyzowanego nabywcy tej usługi. Odbiorcy audycji - czyli słuchacze, nie płacą za wysłuchanie audycji. Odpłatnością nie jest abonament otrzymywany przez Wnioskodawcę, co zostało wielokrotnie potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 9 września 2004 r. sygn. K 2/03, który orzekł, że abonament ma charakter publicznej daniny, płaconej obowiązkowo przez użytkowników urządzeń radiowych lub telewizorów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony od zakupionych towarów lub usług związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, jeżeli Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować tych zakupów wyłącznie do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wszystkich zakupów (towarów i usług), które są nawet bezpośrednio związane z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowych. Wynika to z faktu, że zakupy związane bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowych są jednocześnie zawsze związane również z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT, głównie świadczeniem usług reklamowych. Należy tylko ustalić, w jakiej wysokości Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli istnieje możliwość przyporządkowania danego zakupu związanego z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowej wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT (czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego), wówczas Wnioskodawca może w pełni odliczyć podatek naliczony od takiego zakupu, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Dotyczy to również takich sytuacji, w których Wnioskodawca nabywa określoną ilość towarów i jest w stanie stwierdzić, że część tych towarów (np. 20 z 25 szt. które zostały wykazane na fakturze VAT) służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym VAT, a część (pozostałe 5 szt.) służy np. wyłącznie czynnościom zwolnionym z VAT. W takiej sytuacji, Wnioskodawca może odliczyć podatek naliczony od tych wskazanych 20 szt. Podobna procedura postępowania powinna mieć zastosowanie do nabywanych towarów, które są wyrażone w sztukach (policzalne - np. 10 komputerów), i usług, które również mają charakter policzalny (np. 3 licencje na programy komputerowe).

Jeżeli jednak Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować zakupu związanego z wytworzeniem albo nadaniem audycji lub programu radiowego do czynności wyłącznie opodatkowanych VAT (czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego), wówczas Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony od takich zakupów przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT. Dotyczy to w szczególności zakupu towarów i usług, które z natury nie są policzalne (np. energia elektryczna lub cieplna, dostawa wody, ochrona budynku, usługi telekomunikacyjne, usługi reklamowe, usługi prawnicze lub doradcze, licencje, itp.). W przypadku takich zakupów Wnioskodawca nie ma obowiązku jakiegoś szczególnego (sztucznego)"dzielenia towarów lub usług na potrzeby odliczania podatku naliczonego (np. kupiony komputer w 40% służy sprzedaży zwolnionej, ale Wnioskodawca nie musi a nawet nie może wydzielać tych 40% podatku naliczonego w celu odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tego komputera).

1. Charakter związku zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że dla prawa do odliczenia podatku naliczonego w rzeczywistości nie jest niezbędny związek zakupów z konkretną sprzedażą opodatkowaną. Teza taka wynika wprost z treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w którym ustawodawca stwierdza: "W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego." Z przepisu tego wynika więc, że o prawie do odliczenia podatku naliczonego decyduje wykorzystywanie towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc przepis ten nie zawiera ograniczenia, że towary lub usługi muszą być wykorzystywane do świadczenia konkretnych usług lub dostaw towarów (opodatkowanych VAT). Wystarczy więc jakikolwiek związek z czynnościami opodatkowanymi (choćby pośredni), żeby podatnik nabył prawo do odliczenia podatku naliczonego od danego zakupu. Prawo do odliczenia jest ograniczone od strony wykorzystania towarów lub usług do czynności zwolnionych z VAT, co wynika tylko pośrednio z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz z jej art. 90 ust. 1 i ust. 2. Oznacza to więc, że towary lub usługi - jeżeli są wykorzystywane wyłącznie na potrzeby czynności zwolnionych od VAT - to nie dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego (za wyjątkiem przypadków określonych np. w treści art. 86 ust. 8 i ust. 9 ustawy o VAT). Natomiast w przypadku zakupów, które służą zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i sprzedaży zwolnionej, albo zakupów, których nie można przyporządkować wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej albo zwolnionej, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia z tym zastrzeżeniem, że to prawo realizowane jest w oparciu o specjalną proporcję, która musi być wyliczana na podstawie art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Oznacza to, że dla prawa do odliczenia nie ma znaczenia fakt, iż nadawanie audycji (programów) radiowych samo w sobie nie stanowi sprzedaży opodatkowanej VAT. Wydatki nie muszą służyć bowiem bezpośrednio konkretnej sprzedaży opodatkowanej, muszą być związane w jakimkolwiek stopniu z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie w stanowisku wypracowanym przez Europejski Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności w wyroku w sprawie C 465/03 Kretztechnik AG. W tej sprawie ETS badał przypadek, w którym wystąpił podatek naliczony przy zakupach, które bezpośrednio służyły czynności niepodlegającej opodatkowaniu VAT (emisja akcji), jednak pieniądze uzyskane przez podatnika z tytułu emisji akcji zostały wykorzystane na zakup majątku służącego już opodatkowanej działalności gospodarczej tego podatnika. ETS stwierdził, że taki pośredni związek jest wystarczający dla prawa do odliczenia VAT naliczonego.

2. Brak wyłącznego związku z czynnościami nie dającymi prawa do odliczenia. Dotychczas Wnioskodawca uznawał, że wydatki związane bezpośrednio z audycjami (programami) radiowymi nie dają Wnioskodawcy prawa do odliczenia, ponieważ są związane wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności zwolnionych od VAT (tekst jedn.: świadczeniem usług związanych z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji - art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT).

Jednak w wyniku ponownej analizy problemu Wnioskodawca doszedł do wniosku, że takie zakupy związane bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowych (programu radiowego) nie powinny być traktowane jako związane wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną od VAT. Głównym powodem takiego stanowiska jest fakt, że audycje radiowe realizowane na antenie radiowej nie stanowią i nie mogą stanowić sprzedaży zwolnionej od VAT.

Dla potrzeb podatku VAT, aby wystąpiła sprzedaż zwolniona od VAT, musi wystąpić kilka elementów:

* musi być podatnik-wykonawca (jest nim Wnioskodawca),

* musi wystąpić nabywca usługi (ten warunek nie jest spełniony, gdyż słuchacz nie jest nabywcą usługi),

* musi wystąpić świadczenie - usługa (może nią być audycja radiowa),

* usługa musi mieć miejsce świadczenia na terytorium Polski (usługi powinny być opodatkowane w miejscu siedziby sprzedawcy, czyli Wnioskodawcy),

* usługa musi być odpłatna - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (i ten warunek nie jest spełniony, gdyż Wnioskodawca nie uzyskuje z tytułu emisji audycji radiowych jakiegokolwiek wynagrodzenia w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT);

* przepisy muszą przewidywać dla danej czynności (usługi) zwolnienie od VAT (np. wskazany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT).

Wobec powyższego, skoro do takich zakupów nie można zastosować wprost reguły wynikającej z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, wówczas Wnioskodawca jest zobligowany zastosować art. 90 ust. 2 tej samej ustawy. Należy podkreślić, że w szczególności zakupy służące bezpośredniej realizacji audycji radiowej (emitowanej na antenie radiowej Wnioskodawcy) służą pośrednio również działalności opodatkowanej, o której mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

3. Związek z czynnościami dającymi prawo do odliczenia.

Konsekwentnie, w tym miejscu należy wykazać związek zakupów Wnioskodawcy dotyczących tworzenia lub nadawania audycji (programów) radiowych, które następnie są emitowane na antenie radiowej rozgłośni, z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. Związek ten wydaje się być dość bliski, mimo iż jest pośredni. Podstawową działalnością opodatkowaną podatkiem VAT Wnioskodawcy jest świadczenie usług reklamowych. W ocenie Wnioskodawcy tworzenie i nadawanie audycji (programów) radiowych przez Wnioskodawcę samo w sobie nie generuje wprost (bezpośrednio) sprzedaży zwolnionej od VAT podobnie jak bezpośrednio nie generuje sprzedaży opodatkowanej (zasada). Można wyobrazić sobie przypadek, w którym Wnioskodawca przygotowuje i nadaje na antenie określoną audycję radiową na zamówienie konkretnego podmiotu i wystawia z tego tytułu fakturę VAT z wykazaną kwotą podatku VAT (specyficzna usługa reklamowa). W takim przypadku będzie istniał związek bezpośredni i wyłączny zakupów związanych z realizacją tej konkretnej audycji ze sprzedażą opodatkowaną VAT Wnioskodawcy i będzie miał on prawo odliczyć VAT od tych zakupów w pełni. Jednak takie przypadki występują stosunkowo rzadko. Zakupy związane z konkretną audycją radiową mają związek ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy w ten sposób, że wiążą się ze świadczeniem usług reklamowych przez Wnioskodawcę. Im lepsza bowiem jakość audycji radiowych, im bardziej atrakcyjny dla słuchaczy jest program danej stacji, tym więcej taka rozgłośnia będzie mogła "wytworzyć" sprzedaży opodatkowanej VAT, gdyż tym chętniej reklamodawcy będą nabywać usługi reklamowe od takiego podmiotu. Dla reklamodawców liczy się bowiem to, czy radio lub określona audycja nadawana przez to radio ma dużą słuchalność - im wyższa słuchalność, czyli im więcej ludzi słucha audycji nadawanych przez daną rozgłośnię radiową, tym więcej ludzi będzie również potencjalnie słuchać reklam nadawanych na antenie tej rozgłośni (w audycji, w przerwach audycji lub pomiędzy audycjami).

Atrakcyjność programu radiowego Wnioskodawcy przekłada się zatem bezpośrednio na atrakcyjność jej czasu antenowego dla reklamodawców, co z kolei oznacza, że tym więcej czasu reklamowego chcą oni kupić od Wnioskodawcy (wzrasta sprzedaż ilości jednostek czasu antenowego), albo są oni skłonni zapłacić wyższą cenę za jednostkę czasu reklamowego, albo wystąpią oba poprzednie przypadki łącznie (wzrasta zarówno ilość sprzedawanego czasu, jak i jego cena). A zatem, im większa atrakcyjność programu radiowego Wnioskodawcy, tym więcej sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy (wyższy obrót opodatkowany VAT z tytułu świadczenia usług reklamowych), co wskazuje, że wszelkie zakupy ponoszone przez Wnioskodawcę na tworzenie lub nadawanie audycji wpływają w sposób ewidentny, chociaż pośredni, na wartość sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy. Przez zakupy związane bezpośrednio z tworzeniem audycji radiowych, Wnioskodawca rozumie w szczególności wydatki na usługi nabywane od organizacji zrzeszających artystów, takich jak Z., S., Z., S. lub Z. Organizacje te wystawiają od 1 kwietnia 2011 r. na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT za należne im opłaty wraz z wykazanym podatkiem VAT. Wydatki na zakup tych usług są więc związane bezpośrednio z tworzeniem muzycznych audycji radiowych Wnioskodawcy, które wpływają z kolei bezpośrednio na atrakcyjność programu radiowego Wnioskodawcy i tym samym na większą słuchalność reklam nadawanych przez Wnioskodawcę, a to przekłada się wprost na sprzedaż opodatkowaną Wnioskodawcy.

Jeszcze łatwiejszy do wykazania jest związek wydatków Wnioskodawcy na zakupy towarów lub usług mających na celu emitowanie programu radiowego Wnioskodawcy - bez ponoszenia tych wydatków Wnioskodawca nie mógłby emitować swoich audycji, ale nie mógłby również emitować reklam, a zatem nie byłoby możliwe świadczenie przez Wnioskodawcę usług opodatkowanych VAT.

4. Proporcja odliczenia.

Wnioskodawca świadczy nie tylko czynności opodatkowane VAT, ale wykonuje również usługi zwolnione z VAT, w szczególności są to usługi radia publicznego.

W zakresie większości zakupów związanych bezpośrednio z tworzeniem lub nadawaniem audycji radiowych, Wnioskodawca nie jest w stanie precyzyjnie określić, czy nabywane usługi lub towary wiążą się wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy, a więc głównie z usługami reklamowymi, czy też dotyczą tylko usług zwolnionych z VAT. Najczęściej tworzenie i nadawanie audycji radiowych ma związek zarówno z czynnościami opodatkowanymi VAT, jak i zwolnionymi z VAT. W większości przypadków Wnioskodawca nie jest również w stanie dokonać ilościowego podziału danego zakupu na część związaną z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z VAT. Wskazać przy tym należy, iż podział taki jest możliwy tylko w przypadku zakupu pewnej ilości towarów, gdzie można podzielić zakupy według sztuk towarów lub usług, nabytych w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z VAT. Inne sztuczne przyporządkowywanie byłoby niezgodne z przepisami ustawy o VAT, która przewiduje dla tego typu sytuacji tylko jedno rozwiązanie, czyli zastosowanie proporcji określonej w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie także w przepisach Dyrektywy VAT. Zgodnie z art. 173 ust. 1 Dyrektywy VAT, "W odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do dokonywania transakcji dających prawo do odliczenia, o których mowa w art. 168, 169 i 170, jak i transakcji nie dających prawa do odliczenia, odliczenie będzie dotyczyło tylko takiej części VAT, która proporcjonalnie przypada na kwotę tych pierwszych transakcji." W myśl art. 174 ust. 1 Dyrektywy VAT z kolei: "Proporcja podlegająca odliczeniu jest kwotą ułamkową złożoną z następujących kwot:

w liczniku, całkowitej wysokości obrotu w danym roku, z wyłączeniem VAT, uzyskanego z transakcji, które dają prawo do odliczenia zgodnie z art. 168 i 169;

w mianowniku, całkowitej wysokości obrotu w danym roku, z wyłączeniem VAT, uzyskanego z transakcji uwzględnionych w liczniku oraz transakcji, które nie dają prawa do odliczenia. (...)."

Przepisy dyrektywy VAT nie zawierają innych postanowień dotyczących rozliczania podatku naliczonego od zakupów służących zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej od VAT.

1. Interpretacje i orzecznictwo potwierdzające stanowisko Wnioskodawcy.

Powyższe poglądy Wnioskodawcy znajdują potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych. Wskazać można choćby na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 286/11), w którym Sąd stwierdził: "(...) nabywane towary i usługi służące co do zasady realizacji misji publicznej równocześnie związane mogły być także z działalnością opodatkowaną (jak np. usługi reklamowe, emisja wskazań sponsorskich, usługi licencyjne itd.)" Podkreślić przy tym należy, że powyższy wyrok został wydany również na rzecz podmiotu mającego status publicznej rozgłośni radiowej.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w innych interpretacjach Ministra Finansów. Tytułem przykładu można przywołać interpretację indywidualną Ministra Finansów z 8 kwietnia 2013 r. (nr ILPP1/443-2/12/13-S/KG). Interpretacja ta ma szczególne znaczenie na gruncie przedmiotowego wniosku, biorąc pod uwagę, że została wydana w niemal identycznym stanie faktycznym, dla podmiotu, który prowadzi bardzo zbliżoną do Wnioskodawcy działalność gospodarczą. W sprawie tej wnioskodawca będący spółką radiofonii publicznej zwrócił się z analogicznym pytaniem co Wnioskodawca w swoim wniosku. Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego od wszystkich zakupów, które są związane nawet bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowych. Minister Finansów podzielił zatem uzasadnienie wnioskodawcy, który wskazał, że związek bezpośredni zakupów z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowych jest jednocześnie zawsze związkiem pośrednim z wykonywanymi czynności opodatkowanych VAT, głównie świadczonymi usługami reklamowymi. Minister Finansów podkreślił wręcz w wydanej przez siebie interpretacji, że związek pomiędzy audycją a reklamą (czyli sprzedażą opodatkowaną VAT) jest ścisły i nierozerwalny.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca powinien uwzględniać podatek naliczony od zakupów dotyczących tworzenia lub nadawania audycji i programów radiowych według proporcji odliczenia podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, jeżeli nie jest w stanie przyporządkować takich zakupów wyłącznie do czynności opodatkowanych VAT lub zwolnionych z VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą, np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. (art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ww. ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy o VAT, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ww. ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Według art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z cytowanych powyżej regulacji art. 90 ustawy o VAT wynika, iż proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. Natomiast obrotem, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Ponadto należy podkreślić, iż przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu. Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W związku z powyższym rozliczenie następuje dwuetapowo to jest w chwili nabycia towaru lub usługi podatek rozliczany jest wstępnie w oparciu o współczynnik obliczony na podstawie obrotów osiągniętych w ubiegłym roku podatkowym, natomiast po zakończeniu roku, w którym dokonywane były zakupy, dokonywana jest korekta rozliczana, w oparciu o faktyczną proporcję sprzedaży, jaką uzyskano w roku, w którym te zakupy były dokonywane.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy o VAT).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich przyporządkowania do określonych rodzajów czynności: opodatkowanych, zwolnionych od podatku, czy też niepodlegających opodatkowaniu. Najistotniejszym bowiem warunkiem umożliwiającym skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Jedynie w przypadku, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot związanych z czynnościami opodatkowanymi, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Obowiązek określony w art. 90 ust. 1 ustawy o VAT polega na faktycznym wyodrębnieniu wskazanych kwot w oparciu o rzeczywiste i racjonalne kryteria. Wyodrębnienie to winno nastąpić zgodnie ze stanem rzeczywistym, aby określić jaką część danego towaru czy usługi podatnik rzeczywiście wykorzystuje do wskazanych czynności. Zatem istotne jest, czy podatnik ma realną możliwość przyporządkowania określonych towarów i usług danym czynnościom. Ocena ta musi być dokonana w oparciu o obiektywną analizę ogółu okoliczności towarzyszących przedmiotowym czynnościom.

Zaznaczyć należy, iż sposób wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną od podatku musi mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej. Zatem jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku. Ponadto, czynności pozostające poza zakresem działania ustawy, nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką radiofonii publicznej działającą na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1992 r. Nr 253, poz. 2531 z późn. zm.) zawiązaną w celu tworzenia i rozpowszechniania regionalnego programu radiowego. Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) i jest zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT) od 15 listopada 1993 r., a od 13 lutego 2006 r. jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Definicja reklamy jest więc szeroka i obejmuje również takie sytuacje, w których:

* cała audycja lub program są przygotowane w celu reklamowym; lub

* w trakcie audycji lub programu pojawiają się elementy reklamy (lokowanie produktów).

Wnioskodawca wykonuje następujące czynności zwolnione z VAT:

1. Odsprzedaż usług medycznych na rzecz pracowników (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19a ustawy o VAT);

2. Sprzedaż audycji na rzecz Rozgłośni Regionalnych (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT);

3. Sprzedaż programu ogólnopolskiego na rzecz P. R. (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT);

4. Realizacja wejść na żywo, realizacja transmisji, nagranie audycji - na rzecz Rozgłośni Regionalnych i P. R. (zwolnienie z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT).

Przy czym jak wskazuje Wnioskodawca samo nadawanie audycji radiowych nie jest czynnością zwolnioną z VAT, nie jest to też czynność opodatkowana VAT. Nie jest to w ogóle usługa, ponieważ nie ma żadnej odpłatności za te czynności, nie ma również skonkretyzowanego nabywcy tej usługi.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca nabywa różnego rodzaju usługi oraz towary, które mogą być przyporządkowane:

* wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT;

* wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z VAT;

Wnioskodawca nabywa również towary lub usługi, które służą bezpośrednio tworzeniu i nadawaniu audycji (programów) radiowych, w szczególności wyróżnia:

* zakup sprzętu nadawczego lub odbiorczego (zakupy związane z emisją i przesyłaniem sygnału, łącza);

* zakup usługi emisji sygnału;

* koszt dzierżawy przekaźników;

* wszelkie inne wydatki związane z przygotowaniem oraz prowadzeniem audycji, np. usługi transportowe dla dziennikarzy, bilety...;

* usługi zewnętrznych firm związane bezpośrednio z programami (audycjami);

* zakup audycji.

W swojej ocenie Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować zakupów związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych wyłącznie do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Nie jest również w stanie przyporządkować tych zakupów wyłącznie do czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy może odliczyć podatek naliczony od zakupionych towarów lub usług związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, jeżeli Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować tych zakupów wyłącznie do czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Odnosząc się do prawa Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy, które służą bezpośrednio tworzeniu i nadawaniu audycji (programów) radiowych, obejmujące:

* zakup sprzętu nadawczego lub odbiorczego (zakupy związane z emisją i przesyłaniem sygnału, łącza);

* zakup usługi emisji sygnału;

* koszt dzierżawy przekaźników;

* wszelkie inne wydatki związane z przygotowaniem oraz prowadzeniem audycji, np. usługi transportowe dla dziennikarzy, bilety...;

* usługi zewnętrznych firm związane bezpośrednio z programami (audycjami);

* zakup audycji,

stwierdzić należy, że Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować przedmiotowe zakupy do czynności w związku z którymi prawo do odliczenia podatku naliczonego mu nie przysługuje.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotowe zakupy są bezpośrednio związane z przygotowaniem i nadawaniem audycji radiowych, które to jak stwierdza Wnioskodawca korzystają ze zwolnienia

na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży audycji na rzecz Rozgłośni Regionalnych, sprzedaży programu ogólnopolskiego na rzecz P. R., realizacji wejść na żywo, realizacji transmisji, nagrań audycji - na rzecz Rozgłośni Regionalnych i P. R. lub niepodlegają opodatkowaniu w przypadku nadawania audycji w ramach własnego programu radiowego.

Ponadto w ocenie tut. organu skoro przedmiotowe:

* zakupy sprzętu nadawczego lub odbiorczego (zakupy związane z emisją i przesyłaniem sygnału, łącza);

* zakupy usługi emisji sygnału;

* koszty dzierżawy przekaźników;

* zakupy i naprawy sprzętu oraz oprogramowania niezbędnego do przygotowania i nadania audycji, w tym sprzętu radiowego (np. mikrofony) oraz innego sprzętu (np. telefony, laptopy) dla dziennikarzy przygotowujących oraz prowadzących audycje;

* wszelkie inne wydatki związane z przygotowaniem oraz prowadzeniem audycji, np. usługi transportowe dla dziennikarzy, bilety...;

są dokonywane na potrzeby przygotowania i nadawania audycji, programów radiowych lub na potrzeby dziennikarzy (twórców audycji - programów radiowych), a pozostałe wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku zakupy dotyczą zakupu usług od stowarzyszeń zrzeszających artystów, dzięki którym Wnioskodawca może na swojej antenie emitować utwory tych artystów (stowarzyszenia wystawiają Wnioskodawcy faktury z wykazaną w nich kwotą podatku VAT przy zastosowaniu stawki 23%), usług zewnętrznych firm związanych bezpośrednio z programami (audycjami) lub są zakupami samych audycji to brak podstaw do uznania, że zakupy te służą Wnioskodawcy również do wykonywania czynności opodatkowanych w zakresie emisji reklam. Charakter tych zakupów wskazuje bowiem jednoznacznie, iż służą one tylko i wyłącznie do tworzenia i nadawania audycji radiowych (programów), tj. do świadczenia usług zwolnionych z podatku od towarów i usług lub niepodlegających opodatkowaniu.

Przy czym fakt, że Wnioskodawca świadcząc usługi radiofonii (nadawanie programów radiowych) świadczy również usługi opodatkowane podatkiem VAT w zakresie reklamy nie powoduje w ocenie tut. organu, z uwagi na ich odrębność, zmiany charakteru usług w zakresie emisji audycji radiowych.

Na powyższe wskazuje sam Wnioskodawca stwierdzając, iż usługi reklamowe, co do zasady nie składają się na audycję (program) radiowy. Zazwyczaj reklamy nadawane są pomiędzy audycjami (programami), albo w ich przerwie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dokonywane przez Wnioskodawcę ww. zakupy służą Wnioskodawcy do świadczenia tylko i wyłącznie usług zwolnionych z podatku od towarów i usług lub do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowych zakupów nie znajdą zastosowania postanowienia art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT.

W ocenie tut. organu pośredni wpływ zakupów na czynności opodatkowane w wymiarze jaki przedstawił Wnioskodawca we wniosku, nie zmienia faktu, że zakupy te, o które pyta Wnioskodawca, w pierwszej kolejności są związane w sposób bezpośredni i jednoznaczny z działalnością zwolnioną z VAT lub niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem

Sprawa ta dotyczyła wprawdzie prawa do odliczenia podatku i wydatków związanych z emisją akcji, jednakże TSUE sformułował w tym wyroku dwie tezy:

* emisja akcji nie jest objęta odpłatnym świadczeniem usług i tym samym nie jest objęta VAT (nie jest to transakcja zwolniona z VAT),

* wydatki z emisją akcji (której celem było zdobycie finansowania działalności gospodarczej) powinny zostać potraktowane jako koszty ogólne prowadzonej działalności, przez co możliwe jest odliczenie VAT naliczonego w sposób właściwy dla charakteru działalności (tekst jedn.: w całości lub na podstawie struktury sprzedaży).

W świetle powyższego należy uznać, że podatnikom przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z podwyższeniem kapitału w takim zakresie, w jakim ich działalność podlega opodatkowaniu.

Powyższa sytuacja nie ma jednak odniesienia do sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku, bowiem zakupy, o które Wnioskodawca pyta, są w pierwszej kolejności dokonywane w celu wykonania usługi zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu, a ewentualna późniejsza czynność opodatkowana, która może się pojawić obok wykonywania czynności zwolnionych, nie może przesądzać, że zakup został w jakimkolwiek zakresie dokonany w celu wykonania tej opodatkowanej czynności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że ma prawo odliczyć podatek naliczony od zakupionych towarów lub usług związanych bezpośrednio z tworzeniem i nadawaniem audycji (programów) radiowych przy zastosowaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i nast. ustawy o VAT, w związku z tym, że zakupy te bezpośrednio związane z tworzeniem i nadawaniem audycji radiowych są jednocześnie zawsze związane również z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT, głównie świadczeniem usług reklamowych, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Odnośnie powołanego we wniosku orzeczenia WSA należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, powołany wyrok nie stanowi zatem podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejsza interpretacja nie dotyczy zatem prawidłowości przyporządkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności do zwolnionych od podatku, opodatkowanych czy niepodlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl