IBPP1/443-122/13/LSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-122/13/LSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 8 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu przeznaczonego do przewozu żywych zwierząt - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodu przeznaczonego do przewozu żywych zwierząt.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2013 r. (data wpływu 8 maja 2013 r.)., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 17 kwietnia 2013 r. znak: IBPP1/443-122/13/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W czerwcu 2012 r. Wnioskodawca zakupił na cele prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, samochód Peugeot o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5t. Przedtem, na zamówienie Wnioskodawcy, firma sprzedająca ww. samochód dokonała przeróbki pojazdu. Dokonano zmian konstrukcyjnych, zmieniając rodzaj i przeznaczenie pojazdu z "ciężarowo - uniwersalny" na "specjalny - przewóz żywych zwierząt". Z pojazdu zdemontowano kontener i zamontowano specjalistyczną zabudowę do przewozu koni.

Podstawowa Stacja Kontroli Pojazdów wystawiła zaświadczenie o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu, które stwierdza, że samochód ciężarowy spełnia wymagania techniczne art. 66 ustawy (P). Samochód został przez Wnioskodawcę zarejestrowany.

W dowodzie rej. są informacje:

Rodzaj pojazdu - samochód specjalny,

Przeznaczenie - inny,

Dopuszczalna ładowność 0,

Oraz w adnotacjach: - przewóz koni, - VAT-1.

W Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów poinformowano Wnioskodawcę, że dla samochodu zakwalifikowanego jako specjalny, nie jest możliwe wydanie zaświadczenia stwierdzającego spełnienie warunków technicznych zgodnie z ustawą od podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług od września 2011 r., z tytułu prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży detalicznej książek oraz m.in. chowu i hodowli zwierząt, oraz przewozu towarów środkami transportu drogowego przystosowanymi do przewozu zwierząt.

Samochód do przewozu żywych zwierząt wykorzystywany jest wyłącznie do działalności opodatkowanej.

Samochód do przewozu żywych zwierząt jest pojazdem mającym jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest trwałą przegrodą od części przeznaczonej dla zwierząt (art. 3u. 2 p. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.)

W dowodzie rejestracyjnym odnotowano: rodzaj pojazdu - samochód specjalny,

* przewóz koni,

* VAT - 1,

przeznaczenie - inny,

W załączniku do ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. (poz. 1652) zatytułowanym "WYKAZ PRZEZNACZEŃ POJAZDÓW SPECJALNYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3 UST. 2 PKT 5": o treści:

Poz. Przeznaczenia pojazdów specjalnych

1. Agregat elektryczny/spawalniczy

2. Bankowóz

3. Do prac wiertniczych

4. Koparka, koparkospycharka

5. Ładowarka

6. Do oczyszczania dróg

7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych

8. Pomoc drogowa

9. Do zimowego utrzymania dróg

10. Żuraw samochodowy

11. Pogrzebowy

nie jest wymieniony pojazd do przewozu zwierząt.

W Okręgowej Stacji Kontroli pojazdów Wnioskodawca uzyskał informację, że dla samochodu zakwalifikowanego jako pojazd specjalny nie jest możliwe wydanie zaświadczenia stwierdzającego spełnienie warunków technicznych zgodnie u ustawą o podatku od towarów i usług, zaświadczenia takiego Wnioskodawca nie posiada, tj. zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stacje kontroli pojazdów z którego wynika spełnienie wymagań określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1- 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652). Dowód rejestracyjny samochodu zawiera informację: - VAT - 1.

Podstawowa Stacja Kontroli Pojazdów wystawiła "Zaświadczenie o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu: samochód ciężarowy spełnia wymagania techniczne art. 66 ustawy (P)".

Jest to przytoczona dosłownie treść zaświadczenia, które Wnioskodawca posiada, dotyczy kodeksu drogowego - warunków technicznych dopuszczalności pojazdów do ruchu, zasady ewidencjonowania pojazdów.

Celem złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego było właśnie ustalenie, czy opisany samochód spełnia warunki wymagane do odliczania podatku VAT od zakupu paliwa, wyjaśnienie czy jest samochodem określonym w art. 4 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz czy posiadana przeze mnie dokumentacja opisana we wniosku, jest wystarczająca do zakwalifikowania pojazdu do kategorii samochodów z prawem do odliczenia VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z faktur dokumentujących zakup paliwa do ww. samochodu jest możliwe odliczanie podatku VAT (obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego).

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczanie VAT od paliwa, Wnioskodawca posiada bowiem zaświadczenie o dodatkowym badaniu technicznym i adnotację "VAT-1" w dowodzie rejestracyjnym o spełnieniu wymagań (art. 3 ust. 3, art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (...).

Jak wynika z ww. przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku czy też niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast przepisem art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1.

użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.";

2.

w art. 9 w pkt 2 wyrazy "1 stycznia 2013 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 2014 r.".

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów i paliw, określone w art. 3 i 4 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Jeżeli w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 wprowadzona zmiany w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest zobowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego (art. 3 ust. 4).

W świetle art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia zawarte w art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy

2. Bankowóz

3. Do prac wiertniczych

4. Koparka, koparkospycharka

5. Ładowarka

6. Do oczyszczania dróg

7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych

8. Pomoc drogowa

9. Do zimowego utrzymania dróg

10. Żuraw samochodowy

11. Pogrzebowy.

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do ustawy nowelizującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży detalicznej książek oraz m.in. chowu i hodowli zwierząt, oraz przewozu towarów środkami transportu drogowego przystosowanymi do przewozu zwierząt.

W czerwcu 2012 r. Wnioskodawca zakupił na cele prowadzonej działalności gospodarczej, samochód Peugeot o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5t. Wcześniej na zamówienie Wnioskodawcy, firma sprzedająca ww. samochód dokonała przeróbki pojazdu. Dokonano zmian konstrukcyjnych, zmieniając rodzaj i przeznaczenie pojazdu z "ciężarowo - uniwersalny" na "specjalny - przewóz żywych zwierząt". Z pojazdu zdemontowano kontener i zamontowano specjalistyczną zabudowę do przewozu koni.

Podstawowa Stacja Kontroli Pojazdów wystawiła zaświadczenie o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym pojazdu, które stwierdza, że samochód ciężarowy spełnia wymagania techniczne art. 66 ustawy (P). Samochód został przez Wnioskodawcę zarejestrowany. W dowodzie rej. są informacje:

Rodzaj pojazdu - samochód specjalny,

Przeznaczenie - inny,

Dopuszczalna ładowność 0,

Oraz w adnotacjach: - przewóz koni, - VAT-1.

Samochód do przewozu żywych zwierząt jest pojazdem mającym jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest trwałą przegrodą od części przeznaczonej dla zwierząt (art. 3u. 2 p. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.)

W Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów Wnioskodawca uzyskał informację, że dla samochodu zakwalifikowanego jako pojazd specjalny nie jest możliwe wydanie zaświadczenia stwierdzającego spełnienie warunków technicznych zgodnie u ustawą o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada takiego zaświadczenia.

Samochód do przewozu żywych zwierząt wykorzystywany jest wyłącznie do działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca ma wątpliwości w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu specjalnego (do przewozu żywych zwierząt).

Odnosząc się do powyższej kwestii należy zauważyć, iż z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że podatnikom użytkującym samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie ma jednak zastosowania do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej.

Z powyższego wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do ustawy nowelizującej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że opisany we wniosku samochód do przewozu żywych zwierząt, na moment zakupu nie był żadnym z wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej.

Ponadto Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów o przeprowadzeniu badania technicznego przez stację diagnostyczną, z którego by wynikało, że ww. pojazd spełnienia wymagania określone w ww. art. 3 ust. 2 pkt 1- 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy samochód, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, nie mieści się w grupie pojazdów specjalnych wymienionych w ww. załączniku do znowelizowanej ustawy, tym samym nie może zostać uznany za pojazd specjalny, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej. Ponadto Wnioskodawca nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu przez ten samochód wymagań, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym.

Tym samym w świetle powołanych wyżej przepisów, Wnioskodawcy zgodnie z art. 4 ustawy nowelizującej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do napędu powyższego samochodu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż możliwe jest odliczanie VAT od paliwa, bowiem Wnioskodawca posiada zaświadczenie o dodatkowym badaniu technicznym i adnotację "VAT-1", uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania oceny postępowania okręgowych stacji kontroli pojazdów w zakresie przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego celem potwierdzenia spełnienia przez pojazd samochodowy wymagań technicznych wynikających z art. 3 ust. 2 pkt 1-4 znowelizowanej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl