IBPP1/443-121/14/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 maja 2014 r. (data wpływu 9 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 kwietnia 2014 r. IBPP1/443-121/14/DK.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 27 grudnia 2013 r. w formie aktu notarialnego kupił:

I.Działkę nr 6745/1 o powierzchni 0,7237 ha, objętej księgą wieczystą 0., zabudowaną następującymi budynkami:

II.Działki: nr 6745/3 i 6745/4 o łącznej powierzchni 0,1685 ha objęte księgą wieczystą 0., które nie są zabudowane.

Żadna z działek nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie ze stosownymi wypisami z rejestru gruntów, wszystkie działki zostały sklasyfikowane jako Bi tj. inne tereny zabudowane. Decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie zostały przedstawione wnioskodawcy.

Sprzedającymi byli małżonkowie, gdyż nieruchomość wchodziła w skład wspólności małżeńskiej majątkowej z tym, te jeden z małżonków prowadzi działalność gospodarczą, a sprzedaż nastąpiła w wykonaniu tej działalności. Nadto, osoba ta jest czynnym podatnikiem VAT. Jej małżonek nie prowadzi działalności gospodarczej i wobec tego nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Sprzedający nieruchomość oświadczyli, że sprzedaż jest dokonywana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia i podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Nadto, Sprzedający wraz z Wnioskodawcą zrezygnowali z tego zwolnienia i wybrali opcję opodatkowania niniejszej sprzedaży podatkiem VAT, składając odnośne oświadczenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwego dla wnioskodawcy - kupującego.

W związku z powyższym cena:

Nabywca otrzymał od sprzedającego fakturę VAT dokumentującą powyżej opisaną transakcje w dniu 27 grudnia 2013 r., tj. w dniu podpisania aktu notarialnego. Wnioskodawca ujął przedmiotową fakturę w rejestrze zakupu w grudniu 2013 r. Zapłata z nieruchomość została zrealizowana w dniu 30 grudnia 2013 r.

Zgodnie z postanowieniem stron wydanie niniejszej nieruchomości nastąpi nie później niż 31 stycznia 2014 r.

Zakupiona nieruchomość wraz ze składnikami majątkowymi będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej Nabywcy.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca podaje, że:

1. Sprzedawca prowadzi działalność gospodarczą od 31 października 1987 r. Przeważająca działalność gospodarcza to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi wg PKD 68.20.2

2. Wszystkie nieruchomości tj. działki i budynki Sprzedawca nabył na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w dniu 10 lipca 2009 r. w formie aktu notarialnego.

3. Dostawa nieruchomości w B. na rzecz Sprzedającego była czynnością podlegającą opodatkowaniu (w części dostawa ze stawką podstawową 22% w części dostawa zwolniona).

4. Dostawa nieruchomości na rzecz Sprzedającego była udokumentowana fakturą VAT, wystawioną na Sprzedającego i jego małżonkę (jako osoby fizyczne).

5. W związku z faktem, iż nabycie nastąpiło do majątku prywatnego małżonków (Sprzedającego), nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kilka miesięcy po zakupie. ww. nabyte nieruchomości zostały protokołem wewnętrznym przeniesione do działalności gospodarczej Sprzedającego.

6. Sprzedawca nabył wszystkie nieruchomości tj. działki i budynki w celu oddania ich w najem. Sprzedawca - ten z małżonków, który prowadzi działalność gospodarczą zawarł w dniu 2 listopada 2009 r. umowę najmu ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która do dnia 27 grudnia 2013 r. była najemcą wszystkich nieruchomości objętych wnioskiem o interpretację.

Nieruchomości były wykorzystywane przez sp. z o.o. w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

7. Na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z 25 kwietnia 2014 r.: "Czy przedmiotowe działki i usytuowane na nich obiekty budowlane, były wykorzystywane przez Sprzedającego do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jeśli tak to jakiej i w jakim okresie... (proszę podać odrębnie dla działki i budynków)", Wnioskodawca odpowiedział, że wszystkie nieruchomości objęte wnioskiem o interpretację były wykorzystywane w okresie od 2 listopada 2009 r. do dnia 27 grudnia 2013 r. do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie, która to działalność była opodatkowana podatkiem VAT.

Ponadto spółka z o.o. wynajmująca nieruchomość prowadziła działalność polegającą na sprzedaży i serwisowaniu samochodów, która to działalność również była opodatkowana podatkiem VAT.

8. W chwili sprzedaży nie obowiązywała decyzja o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu.

9. Budynek handlowo-usługowy i budynek pomocniczy zlokalizowane na działce o nr 6745/1 są budynkami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Oba budynki są trwale związane z gruntem. Ich oznaczenie wg PKOB to 1230.

Umowa zawarta w formie aktu notarialnego z 10 lipca 2009 r. pomiędzy Sprzedającym a poprzednim właścicielem nieruchomości dotyczyła m.in. budynków, o których mowa we wniosku o interpretację.

10. Na pytania tut Organu:

- "Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że "sprzedaż jest dokonywana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia (...)". Jaka konkretnie czynność stanowiła to pierwsze zasiedlenie, na czym ono polegało, kto, komu, kiedy i na podstawie jakiej umowy wydał poszczególne budynki lub ich części (proszę podać odrębnie dla każdego z budynków).

Należy w tym miejscu także wyjaśnić, że pierwszym zasiedleniem w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT jest oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

tj. np. sprzedaż przez podmiot działający dla danej transakcji w charakterze podatnika VAT, najem, dzierżawa.",

- "Jaki okres upłynął pomiędzy pierwszym zasiedleniem każdego budynku a ich dostawą...",

Wnioskodawca odpowiedział: Biorąc pod uwagę, iż Sprzedawca nabył nieruchomości w dniu 10 lipca 2009 r., a następnie sprzedał je wnioskodawcy w dniu 27 grudnia 2013 r., to upływ czasu sprawia, że sprzedaż objęta wnioskiem następuje po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia.

Nadto Sprzedający oddał w odpłatny wynajem przedmiotową nieruchomość spółce z o.o. Umowa najmu została zawarta 2 listopada 2009 r., a zatem sama umowa najmu trwająca dłużej niż 2 lata stanowi o upływie co najmniej 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

11. Sprzedawca nie ponosił wydatków na ulepszenie obiektów budowlanych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które byłyby równe lub wyższe niż 30% ich wartości początkowej, zgodnie z zapisami aktu notarialnego (oświadczenie sprzedawcy o dacie pierwszego zasiedlenia).

12. Oba obiekty budowlane położone na działce 6745/1 były przedmiotem najmu w okresie od dnia 2 listopada 2009 r. do dnia 27 grudnia 2013 r. Sprzedawca, jako wynajmujący, czerpał z tego tytułu pożytki w formie czynszu.

13. Na pytanie tut. organu: "W jaki konkretnie sposób działki nr 6745/3 i 6745/4 oraz działka nr 6745/1 i usytuowane na niej obiekty budowlane, należące do Sprzedającego były przez niego wykorzystywane od chwili nabycia do momentu sprzedaży (proszę podać odrębnie dla każdej działki i budynków/budowli)...", Wnioskodawca odpowiedział, że wszystkie działki wraz z obiektami budowlanymi Sprzedawca oddał je w najem w okresie od dnia 2 listopada 2009 r. do dnia 27 grudnia 2013 r. spółce z o.o. Spółka ta wykorzystywała wszystkie nieruchomości w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, polegającej na sprzedaży i serwisowaniu samochodów.

14. Przedmiotowa nieruchomość (w tym działki 6745/1, 6745/3, 6745/4) będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej.

15. Na pytanie tut. organu "Czy ten z małżonków sprzedających nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, który prowadzi działalność gospodarczą sprzedał w ramach tej działalności całość nieruchomości, całość wykorzystywał wcześniej w ramach tej działalności i całość udokumentował fakturą, a drugi z małżonków (nieprowadzący działalności) figurował jedynie w akcie notarialnym jako współwłaściciel lecz faktycznie nie wykorzystywał tych nieruchomości w żaden sposób, czy też małżonek prowadzący działalność sprzedał jako podatnik VAT jedynie udział w tych nieruchomościach i udokumentował fakturą jedynie dostawę "swojej części" nieruchomości, a drugi z małżonków sprzedał "swój udział" wykorzystywane wcześniej wyłącznie do celów prywatnych i nie udokumentował tej sprzedaży ani fakturą ani rachunkiem...", Wnioskodawca odpowiedział, że sprzedaż całości nieruchomości została zrealizowana przez małżonka prowadzącego działalność gospodarczą, całość sprzedaży została udokumentowana fakturą. Drugi współmałżonek figurował tylko w akcie notarialnym jako współwłaściciel, lecz faktycznie nie wykorzystywał tych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisanym stanie faktycznym sprzedaż budynków i gruntów zabudowanych oraz niezabudowanych została prawidłowo zakwalifikowana, jako opodatkowana i zwolniona od podatku VAT.

2. Jeżeli odpowiedź na pyt. 1 w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości właściwą stawką VAT jest prawidłowa, to czy nabywca nieruchomości ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w miesiącu nabycia nieruchomości (tekst jedn.: w deklaracji VAT-7 za grudzień 2013 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Cena gruntów zabudowanych i budynków prawidłowo została powiększona o 23% stawkę podatku VAT, a sprzedaż gruntów niezabudowanych została zwolniona z podatku VAT.

2. Nabywca nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w miesiącu nabycia tej nieruchomości, tj. w grudniu 2013 r.

Ad. 1.

Budynki i grunty zabudowane.

Co do zasady, dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu z VAT za wyjątkiem sytuacji, gdy dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, ewentualnie, jeśli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres krótszy, niż 2 lata (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT).

Pierwsze zasiedlenie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT (art. 2 pkt 14). Zgodnie z tym przepisem: "Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej".

Badanie tych okoliczności oraz tego, czy i jakiej wysokości były ponoszone przez sprzedawcę wydatki na ulepszenie budynków nie ma znaczenia.

Transakcja będzie bowiem opodatkowana albo na skutek wyboru opcji opodatkowania, albo z mocy prawa, jeśli okazałoby się, że nie doszło w przeszłości do pierwszego zasiedlenia i sprzedaż na rzecz wnioskodawcy skutkować będzie pierwszym zasiedleniem.

W celu rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i wyboru opcji opodatkowania obie strony transakcji spełniły przesłanki wynikające z tego przepisu.

Grunty niezabudowane.

Sprzedaż gruntów niezabudowanych korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Żadna z działek niezabudowanych nie znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Sprzedający nie przedstawił również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ad. 2. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w zakresie w jakim nabyte towary są wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Nabywca zakupioną nieruchomość planuje wykorzystywać do prowadzonej działalności opodatkowanej (sprzedaż pojazdów i części zamiennych oraz świadczenie usług naprawy pojazdów).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres w którym podatnik otrzymał fakturę (zg. z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT). Nabywca otrzymał fakturę zakupu w dniu 27 grudnia 2013 r.

Wydanie nieruchomości zastrzeżono w akcie notarialnym do daty 31 stycznia 2014 r., natomiast w ocenie wnioskodawcy wszelkie prawa wynikające z zakupu nieruchomości przeszły na nabywcę w dniu podpisania aktu notarialnego (zdaniem wnioskodawcy ograniczenie wynikające z art. 86 ust. 12 nie ma zastosowania). Nabywca może bowiem przedmiotową nieruchomość odsprzedać, darować lub ustanowić na niej zabezpieczenie w postaci np. hipoteki. Późniejsze wydanie nieruchomości nie ogranicza prawa nabywcy do rozporządzania towarem jak właściciel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT - czynności określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa).

Jak już wyżej stwierdzono ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest nieruchomość stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 27 grudnia 2013 r. w formie aktu notarialnego kupił:

I.Działkę nr 6745/1 o powierzchni 0,7237 ha, objętej księgą wieczystą 0., zabudowaną następującymi budynkami:

Żadna z działek nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie ze stosownymi wypisami z rejestru gruntów, wszystkie działki zostały sklasyfikowane jako Bi tj. inne tereny zabudowane. W chwili sprzedaży nie obowiązywała decyzja o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu.

Sprzedającymi byli małżonkowie, gdyż nieruchomość wchodziła w skład wspólności małżeńskiej majątkowej z tym, że jeden z małżonków, czynny podatnik VAT prowadzi od 31 października 1987 r. działalność gospodarczą, a sprzedaż nastąpiła w wykonaniu tej działalności. Przeważająca działalność gospodarcza to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi wg PKD 68.20.2

Sprzedaż całości nieruchomości została zrealizowana przez małżonka prowadzącego działalność gospodarczą, całość sprzedaży została udokumentowana fakturą.

Ponadto małżonek ten nabył wszystkie działki i budynki w celu oddania ich w najem i taką też umowę realizował w okresie od 2 listopada 2009 r. do 27 grudnia 2013 r.

Drugi współmałżonek figurował tylko w akcie notarialnym jako współwłaściciel, lecz faktycznie nie wykorzystywał tych nieruchomości.

Drugi z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Sprzedaż została dokonywana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, a sprzedający nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie.

Sprzedający wraz z Wnioskodawcą zrezygnowali z tego zwolnienia i wybrali opcję opodatkowania niniejszej sprzedaży podatkiem VAT, składając oświadczenie Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwego dla wnioskodawcy - kupującego.

W związku z powyższym cena:

Nabywca otrzymał od sprzedającego fakturę VAT dokumentującą powyżej opisaną transakcje w dniu 27 grudnia 2013 r., tj. w dniu podpisania aktu notarialnego. Wnioskodawca ujął przedmiotową fakturę w rejestrze zakupu w grudniu 2013 r. Zapłata z nieruchomość została zrealizowana w dniu 30 grudnia 2013 r.

Zgodnie z postanowieniem stron wydanie niniejszej nieruchomości nastąpi nie później niż 31 stycznia 2014 r.

Zakupiona nieruchomość wraz ze składnikami majątkowymi będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej Nabywcy.

Wnioskodawca wskazał następujące okoliczności towarzyszące nabyciu przez Sprzedającego przedmiotowej nieruchomości:

Wszystkie nieruchomości tj. działki i budynki Sprzedawca nabył na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w dniu 10 lipca 2009 r. w formie aktu notarialnego.

Dostawa nieruchomości na rzecz Sprzedającego była czynnością podlegającą opodatkowaniu (w części dostawa ze stawką podstawową 22% w części dostawa zwolniona) i została udokumentowana fakturą VAT, wystawioną na Sprzedającego i jego małżonkę (jako osoby fizyczne).

Wnioskodawca podaje, że w związku z faktem, iż nabycie nastąpiło do majątku prywatnego małżonków (Sprzedającego), nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego. Kilka miesięcy po zakupie ww. nabyte nieruchomości zostały protokołem wewnętrznym przeniesione do działalności gospodarczej Sprzedającego.

Sprzedawca nabył wszystkie nieruchomości tj. działki i budynki w celu oddania ich w najem. Sprzedawca - ten z małżonków, który prowadzi działalność gospodarczą zawarł w dniu 2 listopada 2009 r. umowę najmu ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która do dnia 27 grudnia 2013 r. była najemcą wszystkich nieruchomości objętych wnioskiem o interpretację. Sprzedawca, jako wynajmujący, czerpał z tego tytułu pożytki w formie czynszu.

Wszystkie nieruchomości objęte wnioskiem o interpretację były wykorzystywane w okresie od 2 listopada 2009 r. do dnia 27 grudnia 2013 r. do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na wynajmie, która to działalność była opodatkowana podatkiem VAT.

Budynek handlowo-usługowy i budynek pomocniczy zlokalizowane na działce o nr 6745/1 są budynkami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Oba budynki są trwale związane z gruntem. Ich oznaczenie wg PKOB to 1230.

Sprzedawca nie ponosił wydatków na ulepszenie obiektów budowlanych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które byłyby równe lub wyższe niż 30% ich wartości początkowej, zgodnie z zapisami aktu notarialnego (oświadczenie sprzedawcy o dacie pierwszego zasiedlenia).

Zatem pomimo zakupu nieruchomości przez Sprzedających na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej to ten z małżonków który prowadzi działalność gospodarczą, dla czynności sprzedaży nieruchomości dokonanej 27 grudnia 2013 r. na rzecz Wnioskodawcy występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowe stwierdzenie wynika z faktu, że wskazana we wniosku nieruchomość stanowi składnik majątkowy przedsiębiorstwa tego małżonka. Przedmiotowa nieruchomość zaledwie po upływie 4 miesięcy od nabycia, została wniesiona do działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków i w ramach tej działalności wynajęta spółce z o.o.

Zatem nieruchomość obejmująca działkę nr 6745/1 zabudowaną budynkiem handlowo-usługowym oraz budynkiem pomocniczym oraz niezabudowane działki nr 6745/3 i 6745/4, była przeznaczona i wykorzystywana do działalności gospodarczej jednego z małżonków w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym małżonek który prowadzi działalność gospodarczą działa dla sprzedaży ww. nieruchomości jak podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast drugi z małżonków, który nie prowadzi działalności gospodarczej i nie wykorzystywał tej nieruchomości w żaden sposób nie może zostać uznany za podatnika podatku VAT dla transakcji sprzedaży ww. nieruchomości, gdyż w istocie transakcji dostawy tej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy w dniu 27 grudnia 2013 r. dokonał pierwszy z małżonków.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

* oddanie do użytkowania,

* w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,

* pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności podlegające opodatkowaniu należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług. Z kolei pod pojęciem oddania do użytkowania należy rozumieć przekazanie budynków, budowli lub ich części ich nabywcy lub użytkownikowi do korzystania w sposób zgodny z zakresem przekazanych do nich praw. Nabywca, na rzecz którego przeniesiono prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel może w sposób dowolny dysponować tą nieruchomością, tj. może ją sprzedać, używać na własne potrzeby lub przekazać do użytkowania np. na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Innymi słowy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, które następuje jednak w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa budynku handlowo-usługowego oraz budynku pomocniczego zlokalizowanych na działce nr 6745/1 dokonana 27 grudnia 2013 r., na rzecz Wnioskodawcy może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, co do zasady należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) lub jego dostawę.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Sprzedający w dniu 10 lipca 2009 r. nabył nieruchomość składającą się z działki nr 6745/1 zabudowanej budynkiem handlowo-usługowym oraz budynkiem pomocniczym oraz niezabudowane działki nr 6745/3 i 6745/7. Dostawa ta była czynnością podlegającą opodatkowaniu i została udokumentowana fakturą VAT.

Przedmiotowa nieruchomość została następnie wniesiona do działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków i w ramach tej działalności wynajęta spółce z o.o.

Obiekty budowlane zlokalizowane na działce nr 6745/1 były przedmiotem najmu w okresie od 2 listopada 2009 r. do 27 grudnia 2013 r.

W dniu 27 grudnia 2013 r. małżonek prowadzący działalność gospodarczą dokonał sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy (drugi małżonek figurował w akcie notarialnym jako współwłaściciel), która została udokumentowana fakturą VAT.

Ponadto sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Sprzedający oświadczył też, że sprzedaż została dokonana po upływie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia i z tym stwierdzeniem należy się zgodzić gdyż w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do obu budynków zlokalizowanych na działce nr 6745/1 nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Już czynność sprzedaży budynków w 2009 r. na rzecz Sprzedającego była czynnością podlegającą opodatkowaniu, a zatem spełniała definicję pierwszego zasiedlenia.

Zatem dostawa budynku handlowo-usługowego oraz budynku pomocniczego zlokalizowanych na działce nr 6745/1 dokonana przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy 27 grudnia 2013 r., korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji powyższego dostawa działki nr 6745/1 (na której zlokalizowane są 2 budynki) dokonana 27 grudnia 2013 r. na rzecz Wnioskodawcy, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

Należy również zauważyć, że skoro w stosunku do planowanej sprzedaży nieruchomości znajdzie zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to Sprzedający miał możliwość rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w trybie art. 43 ust. 10 ustawy.

Możliwość rezygnacji ze zwolnienia, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy i wyboru opodatkowania transakcji dostawy budynku, budowli lub ich części na zasadach ogólnych, została bowiem przyznana przez ustawodawcę wyłącznie dla tych transakcji, które korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym w przypadku wyboru opcji opodatkowania dostawa na rzecz Wnioskodawcy działki nr 6745/1 wraz z posadowionymi na niej budynkami podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek nr 6745/3 i 6745/4, należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższy przepis kładzie nacisk na przesłankę przeznaczenia danego terenu ("pod zabudowę") wskazując jednoznacznie na źródło danych pozwalających ustalić spełnienie tej przesłanki. Jest to:

* miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub

* decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Stosując zasady interpretacji tekstu prawnego, należy stwierdzić, że a contrario art. 2 pkt 33 ustawy nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy.

Jednocześnie należy podkreślić, że brak obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy dla terenu, na którym znajduje się dana nieruchomość (działka ewidencyjna gruntu) również nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Powyższy wniosek również wypływa z wykładni a contrario powyższego przepisu.

Skoro bowiem teren jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek weryfikowanych na podstawie danych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) automatycznie oznacza, że przesłanki nie mogą być spełnione. Tym samym, istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub, ewentualnie, decyzji o warunkach zabudowy, jest warunkiem koniecznym dla dalszej weryfikacji przeznaczenia danego terenu. Brak obu wskazanych źródeł informacji na temat przeznaczenia nieruchomości należy więc odczytywać jako przesłankę uniemożliwiającą spełnienie wymogów definicji terenu budowlanego.

Jednocześnie należy wskazać, że katalog aktów prawnych oraz decyzji, zawierających dane istotne dla uznania terenu za budowlany ma charakter zamknięty. Definicja art. 2 pkt 33 ustawy o VAT nie daje podstaw do poszukiwania informacji na temat przeznaczenia lub charakteru danej nieruchomości w innych źródłach, takich jak studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz ewidencja gruntów i budynków.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż w stosunku do ww. działek brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jest również decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Uwzględniając definicję z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT należy więc uznać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, opodatkowanie dostawy terenu niezabudowanego może nastąpić jedynie wówczas, gdy przeznaczenie pod zabudowę wynika z treści aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W innych przypadkach, w tym - gdy brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, należy stosować zwolnienie z opodatkowania VAT.

Wobec powyższego dostawa niezabudowanych działek nr 6745/3 i 6745/4 dokonana 27 grudnia 2013 r. na rzecz Wnioskodawcy podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że cena gruntów zabudowanych i budynków prawidłowo została powiększona o 23% stawkę podatku VAT, a sprzedaż gruntów niezabudowanych została zwolniona z podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi (art. 86 ust. 12 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.).

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca umożliwił jednak podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeden z nich wynika z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 20.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka będzie wykorzystywać przedmiotowe nieruchomości do prowadzenia działalności opodatkowanej.

Jednocześnie w niniejszej interpretacji stwierdzono, że sprzedaż nieruchomości - działki nr 6745/1 zabudowanej dwoma budynkami w związku z rezygnacją przez Sprzedającego ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Natomiast sprzedaż niezabudowanych działek nr 6745/3 i 6745/4 została zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Odnosząc zatem ww. przepisy do przedstawionej sytuacji stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej transakcję sprzedaży działki nr 6745/1 zabudowanej dwoma budynkami. Powyższe wynika z faktu, że w opisanej sprawie spełniony zostanie podstawowy warunek określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. istnienie związku pomiędzy nabytą nieruchomością a wykonywanymi przez spółkę czynnościami opodatkowanymi, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Jednocześnie prawo do odliczenia podatku naliczonego powstało u Wnioskodawcy w rozliczeniu za miesiąc, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę, tj. w rozliczeniu za grudzień 2013 r.

W ocenie tut. organu nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowanie powołany przez Wnioskodawcę art. 86 ust. 12 ustawy o VAT, gdyż mimo przesunięcia w czasie samego fizycznego przekazania nieruchomości Wnioskodawca nabył prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel już w grudniu 2013 r., a ponadto w miesiącu tym dokonał także zapłaty za nabytą nieruchomość.

Natomiast w stosunku do niezabudowanych działek nr 6745/3 i 6745/4, Wnioskodawca nie będzie mógł dokonać odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej zakup tych działek, ponieważ ich sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy była objęta zwolnieniem od podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nabywca nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w miesiącu nabycia tej nieruchomości, tj. w grudniu 2013 r., należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.