IBPP1/443-1204/12/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2012 r. (data wpływu 20 listopada 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* konieczności opodatkowania zbycia przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 na podstawie przepisów ustawy o VAT - jest prawidłowe,

* przyjęcia odrębnych podstaw opodatkowania dla zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 - jest prawidłowe,

* opodatkowania 23% stawką podatku VAT zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 - jest prawidłowe,

* zwolnienia od podatku VAT zbycia prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 na podstawie wskazanych przez Wnioskodawcę przepisów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności opodatkowania zbycia przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 na podstawie przepisów ustawy o VAT, przyjęcia odrębnych podstaw opodatkowania dla zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10, opodatkowania 23% stawką podatku VAT zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz zwolnienia od podatku VAT zbycia prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 stycznia 2013 r. znak: IBPP1/443- 1204/12/KJ oraz pismem z dnia 26 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm., dalej: ustawa). Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem użyteczności publicznej wykonującym zadania własne gminy. Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, wraz budynkami znajdującymi się na gruncie, oznaczonym geodezyjnie nr 251/10 oraz 252/10.

Zgodnie z odpisem zupełnym księgi wieczystej, prowadzonym przez Sąd Rejonowy, właścicielem gruntu objętego prawem użytkowania wieczystego, oznaczonego numerami geodezyjnymi 251/10 oraz 252/10 jest Skarb Państwa. Użytkownikiem wieczystym do roku 2089 jest Wnioskodawca. Nieruchomość położona jest przy ulicy T. Obejmuje ona powierzchnię łączną 2144 m², w tym działka nr 251/10 (358 m²) oraz nr 252/10 (1786 m²). Działka oznaczona geodezyjnie nr 251/10 jest działką niezabudowaną. Natomiast działka oznaczona geodezyjnie nr 252/10 jest zabudowana:

ad 1) Budynek magazynu na butle gazu jest parterowy, niepodpiwniczony o konstrukcji murowanej o pow. użytkowej 8 m². Wiek budynku około 40 lat. Budynek ten jest zniszczony w złym stanie technicznym, częściowo rozebrany. Stopień zużycia technicznego to ok. 95%. Budynek ten nie został poddany wycenie przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego.

ad 2) Budynek baraku murowanego przeznaczony na budynek biurowo-usługowy, parterowy, niepodpiwniczony. Budynek konstrukcji mieszanej, murowo-żelebetowej o pow. zabudowy 131 m², użytkowej 88,41 m². Wiek budynku ok. 40 lat. Budynek został poddany wycenie przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego. Budynek ten posiada przyłącze wody, kanalizacji do szamba i przyłącze elektryczne.

Przedmiotem przyszłej umowy sprzedaży będzie prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki oznaczonej geodezyjnie nr 251/10 oraz prawo użytkowania wieczystego zabudowanej ww. składnikami gruntu działki oznaczonej geodezyjnie nr 252/10. Na tą okoliczność będzie przeprowadzone postępowanie przetargowe i prawdopodobnie zawarta jedna umowa w formie aktu notarialnego.

W uzupełnieniu z dnia 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Ad I. Wnioskodawca we wniosku ORD-IN, zgodnie z opisem stanu faktycznego zawartego w części 68 wprost wskazał, iż przedmiotem przyszłej umowy sprzedaży będzie prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki oznaczonej geodezyjnie nr 251/10 oraz prawo użytkowania wieczystego zabudowanej ww. składnikami gruntu działki oznaczonej geodezyjnie nr 252/10. Na tą okoliczność będzie przeprowadzone postępowanie przetargowe i prawdopodobnie zawarta jedna umowa w formie aktu notarialnego. Wobec tego zapytania dotyczyły zdarzenia przyszłego, tak jak zaznaczono w pkt 50 wniosku. Ponadto Wnioskodawca wnosił o interpretacje w zakresie dwóch zdarzeń. W poz. 62 wniosku mylnie wskazano kwotę 120 zł (powinno być 80,00 zł, tak jak dokonała tego spółka).

Ad II.

pkt 1 Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (data wydania 24 maja 1993 r.)

pkt 2 Dotyczy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 251/10.

pkt 2a Dla działki o nr geodezyjnym 251/10 brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, a rodzaj nieruchomości zgodnie z wypisem z rejestru gruntów Urzędu Miasta to tereny przemysłowe.

pkt 2b Wnioskodawca nie posiada wiedzy i dokumentów potwierdzających fakt wydania dla działki nr 251/10 decyzji o warunkach zabudowy.

pkt 3 Dotyczy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego zabudowanej ww. składnikami gruntu działki oznaczonej geodezyjnie nr 252/10.

pkt 3ai3c) Na podstawie pisma z dnia 21 listopada 1996 r., znajdującego w dokumentach spółki, nieruchomość gruntowa o nr działki geodezyjnej 252/10, na której znajduje się budynek administracyjno-warsztatowy "barak" został przyjęty nieodpłatnie od Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w M. w 1976 r. Przedsiębiorstwo wybudowało go z własnych środków pochodzących z części zysku wypracowanego przez załogę.

Pozostałe budynki i budowle, tj. magazyn na butle gazów technicznych, ogrodzenie i osadnik szambo zostały wybudowane w 1976 r. w całości i z własnych środków przedsiębiorcy. Środki finansowe pochodziły z części zysku wypracowanego przez przedsiębiorstwo i wydatkowane zostały w 1976 r.

pkt 3b W momencie nabycia przedmiotowej działki i budynków, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty należnego o kwotę podatku naliczonego.

pkt 3d Symbole PKOB właściwe dla budynków znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości:

* budynek na butle gazowe (magazyn) oraz osadnik - grupa 125, klasa 1252 (symbol PKOB),

* barak murowany, grupa 122, klasa 1220 (symbol PKOB),

* ogrodzenie - PKOB nie klasyfikuje odrębnie ogrodzeń.

pkt 3e Każdy z budynków znajdujących się na działce gruntu 252/10 został zasiedlony w 1976 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a przyszłą "sprzedażą" budynku minęło ok. 40 lat.

pkt 3f Pracownicy Oddziału Eksploatacji Sieci Wodociągowo-Kanalizacyjnej rozpoczęli tam prowadzenie działalności związanej z dostawą wody i odprowadzeniem ścieków.

pkt 3gi3h) Wnioskodawca w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie poniósł wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków wyższych niż 30% wartości początkowej.

pkt 3i Budynki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem dzierżawy i najmu.

pkt 3j Działka 252/10 należąca do Wnioskodawcy od początku była wykorzystywana na cele statutowe Spółki.

pkt 3k Prezydent Miasta w dniu 26 lipca 2011 r. wydał pozwolenie na rozbiórkę części budynku położonego przy ul. T. Decyzja została wydana na Wnioskodawcę.

pkt 3l Spółka A na podstawie zawartej umowy z Wnioskodawcą dokonała wyburzenia części budynku przy ul. T. Odbiór robót końcowych - rozbiórki przedmiotowego budynku nastąpił w dniu 31 listopada 2011 r.

pkt 3m,n) Wnioskodawca nie jest zobowiązany do całkowitego rozebrania magazynu i baraku przed sprzedażą. Przedmiotem sprzedaży będzie działka zabudowana magazynem i barakiem.

W uzupełnieniu z dnia 26 lutego 2013 r. Wnioskodawca poinformował, że w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków i budowli wyższych niż 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 140 k.c. w zw. z 237 k.c. wieczysty użytkownik w granicach przysługującego mu prawa podejmuje samodzielnie decyzję o zbyciu tego prawa na osobę trzecią, przy czym obojętnym jest czy zbycie następuje łącznie dla nieruchomości obejmującej wszystkie działki oznaczone geodezyjnie, czy w odróżnieniu do każdej z nich z osobna. Na tle obowiązujących przepisów prawa brak jest przeszkód prawnych w tym zakresie, a wszelkie ograniczenia pozostawałyby w kolizji z treścią art. 140 k.c. Ponadto z uwagi na to, że przedmiotem przyszłej umowy zbycia będzie prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego należy stwierdzić, iż w świetle art. 235 k.c. przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego będzie powodować również przeniesienie własności budynków na nabywcę. Ustalenia powyższe mają swoje odzwierciedlenie na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w rozumieniu przedmiotowej ustawy jest rzecz ruchoma, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Za dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy przy tym dodać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Literalne brzmienie art. 7 ust. 1 ustawy wskazuje, że pojęcie dostawy towarów ma szerszy zakres niż termin sprzedaży w ujęciu cywilistycznym <...> (wyrok WSA w Olsztynie, sygn. I SA/Ol 17/10, lex. 559489). Podobnie NSA w wyroku z dnia 28 maja 2010 r. <...> przez dostawę towarów w VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Gdy sytuacja nabywcy jest porównywalna z pozycją właściciela, to nie jest istotne, czy jego prawo zostało nabyte według norm prawa cywilnego.<...> (wyrok NSA, sygn. I FSK 963/09, Lex. 590192).

Począwszy od dnia 1 grudnia 2008 r. zarówno oddanie gruntów w użytkowaniu wieczystym, jak i zbycie tego prawa jest traktowane jako dostawa towarów (por. art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy o VAT). Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż planowane zbycie prawa wieczystego użytkowania działek oznaczonych geodezyjnie nr 252/10, 251/10 będzie stanowić odpłatną dostawą towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 7 tejże ustawy. Ponadto mając na względzie przepisy art. 41, art. 146a pkt 1 ustawy stawka podatku co do zasady będzie wynosić 23%, o ile na mocy ustawy, rozporządzeń wykonawczych objęta nie będzie zwolnieniem podatkowym. Katalog przedmiotowy zwolnień określony został w art. 43 ustawy. Z dniem 1 stycznia 2009 r. do tego katalogu zostało wprowadzone zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT dostawy budynku, budowli lub ich części. Tak więc również co do zasady, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, wszelka dostawa budynków, budowli lub ich części będzie objęta podatkowym zwolnieniem, pod warunkiem wypełnienia tam wymienionych przesłanek.

Mając na względzie, iż przedmiotem przyszłej umowy sprzedaży będzie zarówno prawo użytkowania wieczystego zabudowanego i niezabudowanego gruntu należy stwierdzić, iż z punktu widzenia podstaw opodatkowania podatkiem VAT należy odrębnie traktować każde z tych praw, i osobno ustalić podstawy opodatkowania dla prawa użytkowania wieczystego gruntu działki niezabudowanej nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanej działki gruntu nr 252/10.

W przypadku prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanej działki gruntu nr 252/10 należy mieć na uwadze przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, który mówi, iż dostawa budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli powoduje, iż z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dlatego też do dostawy gruntu należy stosować analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Pogląd powyższy należy zestawić z art. 29 ust. 5a ustawy o VAT, który mówi, iż przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli. Przepis ten jednak dotyczy czynności oddania gruntu w użytkowanie wieczyste, a nie jego zbycia - co oznacza, że w przedmiotowej sytuacji prawo to będące przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż prawa korzysta ze zwolnienia od podatku. Kwestia zwolnień winna zostać rozpatrywana na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, oraz § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: 1) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, 2) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Opierając się na powyższej definicji należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku, budowli lub ich części będzie podmiot który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu. Przy czym przez czynności opodatkowane należy rozumieć nie tylko dostawę ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne, które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług. Ponadto należy podkreślić, iż ustawodawca w przepisie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT wyraźnie rozróżnił jego zastosowanie do budynków, budowli lub ich części. Zatem intencją ustawodawcy było celowe rozróżnienie zastosowania zwolnienia do całych budynków, budowli lub ich części, dopuszczając możliwość objęcia zwolnieniem jedynie część budynku czy też budowli. Oddanie zatem do użytkowania części budynków, budowli w wykonaniu czynności opodatkowanych nie stanowi o tym, że cały budynek, czy też budowla zostały zasiedlone. Stosownie zaś do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że; 1) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, 2) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Natomiast w myśl art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W tym stanie faktycznym, mając na względzie przede wszystkim, iż budynki znajdujące się na działce gruntu nr 252/10 a objęte prawem użytkowania wieczystego pozostawały władaniu Wnioskodawcy (poprzedników prawnych) przez ok. 40 lat należy stwierdzić, iż zbycie tego prawa wraz z własnością budynków będzie korzystało na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, art. 43 ust. 7a, § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 29 ust. 5, 5a ustawy o VAT ze zwolnienia od podatku VAT. Zwolnienie to nie rozciąga się na zbycie prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki o nr 251/10, które w tych okolicznościach stanu faktycznego będzie opodatkowane podatkiem VAT według stawki 23%, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 29, art. 41 ust. 1, art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie okolicznością obojętną podatkowo jest objęcie jedną umową zbycia dwóch, lub więcej praw użytkowania wieczystego gruntu. W tej sytuacji, z punktu widzenia podatku VAT należy przyjąć odrębne podstawy opodatkowania zarówno dla prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanej działki nr 252/10, jak i prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 251/10. Jednocześnie rożne będą także konsekwencje podatkowe, albowiem w pierwszym przypadku prawo będzie korzystało ze zwolnienia podatkowego na gruncie przepisów ustawy o VAT, a w drugim będzie opodatkowane stawką podatkową podstawową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w za:

* prawidłowe w zakresie konieczności opodatkowania zbycia przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 na podstawie przepisów ustawy o VAT,

* prawidłowe w zakresie przyjęcia odrębnych podstaw opodatkowania dla zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10,

* prawidłowe w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku VAT zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10,

* nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT zbycia prawa użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 na podstawie wskazanych przez Wnioskodawcę przepisów.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie terminu "dostawa towarów", odwołujące się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale także zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, jak również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż planowana przez Wnioskodawcę jako czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT, dostawa składników majątku jego przedsiębiorstwa w postaci prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki nr 251/10 oraz prawa wieczystego użytkowania wieczystego zabudowanego gruntu działki nr 252/10 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że planowane zbycie prawa wieczystego użytkowania działek oznaczonych geodezyjnie nr 252/10, 251/10 będzie stanowić odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 7 tejże ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy również kwestii przyjęcia odrębnych podstaw opodatkowania dla każdej działki gruntu w przypadku zbycia dwóch praw użytkowania wieczystego gruntu na podstawie jednej umowy w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wskazać należy, iż prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W myśl art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użytkownik wieczysty dysponuje gruntem (będącym towarem) jak właściciel. Zgodnie z ww. artykułem, użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Ten przepis, a także przepisy art. 234, art. 235 oraz art. 237 Kodeksu cywilnego, kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Ponadto, na ekonomiczną tożsamość prawa własności oraz prawa wieczystego użytkowania wskazują także przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). W szczególności, w oparciu o art. 4 pkt 3b tej ustawy, zbywanie nieruchomości jest rozumiane jako dokonywanie czynności prawnych, na podstawie których następuje przeniesienie własności nieruchomości lub przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z normą zawartą w art. 27 ww. ustawy, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Zauważa się, że w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek objętych prawem użytkowania wieczystego, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Zatem określenie stawki, bądź zwolnienie nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż z punktu widzenia podstaw opodatkowania podatkiem VAT należy odrębnie traktować każde z tych praw i osobno ustalić podstawy opodatkowania dla prawa użytkowania wieczystego gruntu działki niezabudowanej nr 251/10 oraz prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanej działki nr 252/10, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym, tj. w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W przypadku natomiast braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla sklasyfikowania gruntów wiążące są zapisy w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287) podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a w przypadku ich braku wiążące są zapisy wynikające z ewidencji gruntów i budynków.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, zamierza dokonać zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu - działki niezabudowanej nr 251/10. Dla działki tej brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, a rodzaj nieruchomości zgodnie z wypisem z rejestru gruntów Urzędu Miasta to tereny przemysłowe. Wnioskodawca nie posiada wiedzy i dokumentów potwierdzających wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla tej działki.

Zgodnie z § 68 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454), grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na: (między innymi) tereny przemysłowe, oznaczone symbolem - Ba.

A zatem sprzedaż ww. działki gruntu w użytkowaniu wieczystym, stanowić będzie zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, dostawę towaru w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego, jednak przeznaczonego pod zabudowę, w związku z czym zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zbycia prawa użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu działki o nr 251/10 należało uznać za prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał także, iż zamierza dokonać sprzedaży prawa wieczystego gruntu działki o nr 252/10 wraz z budynkami. Na działce tej znajdują się budynek na butle gazowe (magazyn), osadnik, barak murowany oraz ogrodzenie.

Budynek magazynu na butle gazu jest parterowy, niepodpiwniczony o konstrukcji murowanej o pow. użytkowej 8 m². Wiek budynku około 40 lat. Budynek ten jest zniszczony w złym stanie technicznym, częściowo rozebrany. Stopień zużycia technicznego to ok. 95%. Budynek ten nie został poddany wycenie przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego.

Budynek baraku murowanego przeznaczony na budynek biurowo-usługowy, parterowy, niepodpiwniczony. Budynek konstrukcji mieszanej, murowo-żelebetowej o pow. zabudowy 131 m², użytkowej 88,41 m². Wiek budynku ok. 40 lat. Budynek został poddany wycenie przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego. Budynek ten posiada przyłącze wody, kanalizacji do szamba i przyłącze elektryczne.

Na podstawie pisma z dnia 21 listopada 1996 r., znajdującego w dokumentach spółki, nieruchomość gruntowa o nr działki geodezyjnej 252/10, na której znajduje się budynek administracyjno-warsztatowy "barak" został przyjęty nieodpłatnie od Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w M. w 1976 r. Przedsiębiorstwo wybudowało go z własnych środków pochodzących z części zysku wypracowanego przez załogę.

Pozostałe budynki i budowle, tj. magazyn na butle gazów technicznych, ogrodzenie i osadnik szambo zostały wybudowane w 1976 r. w całości i z własnych środków przedsiębiorcy. Środki finansowe pochodziły z części zysku wypracowanego przez przedsiębiorstwo i wydatkowane zostały w 1976 r.

W momencie nabycia przedmiotowej działki i budynków, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty należnego o kwotę podatku naliczonego.

Symbole PKOB właściwe dla budynków znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości:

* budynek na butle gazowe (magazyn) oraz osadnik - grupa 125, klasa 1252 (symbol PKOB),

* barak murowany, grupa 122, klasa 1220 (symbol PKOB),

* ogrodzenie - PKOB nie klasyfikuje odrębnie ogrodzeń.

Każdy z budynków znajdujących się na działce gruntu 252/10 został zasiedlony w 1976 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a przyszłą "sprzedażą" budynku minęło ok. 40 lat.

Wnioskodawca w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie poniósł wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków i budowli wyższych niż 30% wartości początkowej. Budynki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem dzierżawy i najmu. Przedmiotowa działka od początku była wykorzystywana na cele statutowe Spółki.

Prezydent Miasta w dniu 26 lipca 2011 r. wydał pozwolenie na rozbiórkę części budynku położonego przy ul. T. Decyzja została wydana na Wnioskodawcę. Spółka A. na podstawie zawartej umowy z Wnioskodawcą dokonała wyburzenia części budynku przy ul. T. Odbiór robót końcowych - rozbiórki przedmiotowego budynku nastąpił w dniu 31 listopada 2011 r. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do całkowitego rozebrania magazynu i baraku przed sprzedażą. Przedmiotem sprzedaży będzie działka zabudowana magazynem i barakiem.

Zauważyć należy, że oprócz stawki podstawowej, o której mowa w ww. art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a, warunku o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższego przepisu nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a i b i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Natomiast budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy - Prawo budowlane przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Analogicznie definiuje budynek Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) stanowiąc, iż przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Zaś budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 12 mieszczą się budynki niemieszkalne.

Dział 12 PKOB obejmuje m.in. grupy:

* Budynki biurowe - 122,

* Budynki przemysłowe i magazynowe - 125.

Obiekty budowlane nie będące budynkami Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych zalicza do obiektów inżynierii lądowej i wodnej stanowiąc, iż obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie sklasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Pojęcie obiektów inżynierii lądowej i wodnej odpowiada swym zakresem definicji budowli zawartej w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa budynków posadowionych na działce 252/10 może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli po ich wybudowaniu lub ulepszeniu (jeżeli wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej).

Tut. organ stwierdza, iż nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w omawianym przypadku pierwsze zasiedlenie nastąpiło w 1976 r., gdyż stanowisku takiemu przeczy treść powołanego wyżej art. 2 pkt 14 ustawy o VAT określającego pierwsze zasiedlenie jako oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz status podatnika podatku VAT został uregulowany w polskim prawodawstwie w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), która weszła w życie w dniu 5 lipca 1993 r.

Jak wskazał Wnioskodawca, budynek administracyjno-warsztatowy "barak" został przyjęty nieodpłatnie od Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w M. w 1976 r. Pozostałe budynki i budowle tj. magazyn na butle gazów technicznych, ogrodzenie i osadnik szambo zostały wybudowane w 1976 r. w całości i z własnych środków Wnioskodawcy. Wnioskodawca podał, że budynki mające być przedmiotem sprzedaży nie były przedmiotem dzierżawy i najmu oraz że działka ta była wykorzystywana na cele statutowe Wnioskodawcy.

Oznacza to, że pierwsze zasiedlenie budynków i budowli znajdujących na będącej w użytkowaniu wieczystym działce Nr 252/10 tj.: budynku administracyjno-warsztatowego "barak" (zaklasyfikowanego do PKOB 1220), budynku magazynowego na butle gazów technicznych oraz osadnika (zaklasyfikowanych do PKOB 1252) i ogrodzenia (które, jak podał Wnioskodawca nie jest w PKOB klasyfikowane odrębnie) nastąpi w dniu zbycia przez Wnioskodawcę tych budynków i budowli, a zatem dostawa ta będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. W związku zatem z dostawą tych budynków i budowli, nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku VAT wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Przy braku zatem możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowych budynków i budowli na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należy dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Należy wskazać, że w momencie przyjęcia nieodpłatnie w 1976 r. budynku administracyjno-warsztatowego "barak" oraz w momencie budowy w 1976 r. magazynu na butle gazów technicznych, osadnika i ogrodzenia Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego, bowiem w tym okresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie istniały.

Ponadto z wniosku wynika, iż Wnioskodawca w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych budynków i budowli wyższych niż 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym planowana dostawa budynków i budowli znajdujących na będącej w użytkowaniu wieczystym działce nr 252/10 tj.: budynku administracyjno-warsztatowego "barak", budynku magazynowego na butle gazów technicznych oraz osadnika i ogrodzenia będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż dostawa ta będzie spełniała warunki określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i b ustawy o VAT determinujące zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla tej dostawy.

W tej sytuacji, ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług korzystać będzie również zbycie prawa użytkowania wieczystego działki nr 252/10.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż zbycie prawa użytkowania wieczystego wraz z własnością budynków będzie korzystało na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, art. 43 ust. 7a, § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 7, art. 29 ust. 5, 5a ustawy o VAT ze zwolnienia od podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ zauważa, że zbycie prawa użytkowania wieczystego działki o nr 252/10 wraz z budynkami i budowlami na niej posadowionymi będzie korzystało ze zwolnienia, jednak na podstawie innych przepisów niż wskazał Wnioskodawca to znaczy w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.