IBPP1/443-1204/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2010 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 lutego 2010 r. znak IBPP1/443-1204/09/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w listopadzie 2007 r. dokonał zakupu udziału wynoszącego 1/6 część nieruchomości. Nieruchomość ta w zakresie przedmiotowego udziału była wolna od ograniczonych praw rzeczowych oraz innych praw i roszczeń wobec osób trzecich. Stanowi ona budynek mieszkalno-usługowy, dwukondygnacyjny wraz z przynależnym gruntem. W budynku tym znajdują się przede wszystkim lokale mieszkalne.

Po niecałym roku od czasu dokonania ww. zakupu, tj. w lipcu 2008 r., czyli przed wejściem w życie nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 1 grudnia 2008 r., Wnioskodawca sprzedał część udziału we współwłasności nieruchomości, tj. 5/120 części nieruchomości. Nie dokonano fizycznego podziału nieruchomości.

Przedmiotowy budynek został oddany do użytkowania w latach 80. Jest więc użytkowany przez okres dłuższy niż 5 lat. W momencie nabycia udziałów we współwłasności nieruchomości, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości przed wprowadzeniem jej do ewidencji środków trwałych, jak również w trakcie jej użytkowania.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

Na marginesie Wnioskodawca tylko wskazał, iż w opisie zaistniałego stanu faktycznego, podano błędną datę oddania budynku do użytkowania, wskazując na lata 80-te ubiegłego wieku. Budynek został oddany do użytkowania znacznie wcześniej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad.1.

Artykuł 7 p.t.u. definiuje pojęcie dostawy towarów. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają zgodnie z art. 2 pkt 6 p.t.u. towary rozumiane jako: rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W definicji dostawy towaru brak jest pojęcia sprzedaży, w związku z czym następuje odwołanie do faktycznych skutków czynności prawnych w miejsce sztywnego wyliczenia umów nazwanych, powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Wykorzystany w definicji zwrot "przeniesienie prawa" odwołuje się do pojęć z zakresu prawa cywilnego. Wskazuje, że dla podatkowej oceny skutków działań podatnika ważne są uprawnienia dokonującego dostawy. Zwrot ten wyklucza opodatkowanie wydania towaru przez osobę nieuprawnioną. Z drugiej strony zwrot "jak właściciel" wskazuje, że nie samo przejście własności jest istotne dla opodatkowania transakcji, ale swoiste pojęcie własności ekonomicznej, rozumianej jako władztwo nad rzeczą, zbliżonej w istocie do własności.

Przepisy kodeksu cywilnego, regulujące kwestię współwłasności, nie definiują pojęcia udziału we współwłasności. Zgodnie z wypracowanym w orzecznictwie poglądem jest on prawem należącym do współwłaściciela, rachunkowym ułamkiem rzeczy, idealną częścią niepodzielnej całości. Może on być - jako udział - samodzielnym przedmiotem obrotu. Każdy ze współwłaścicieli może nim w swobodny sposób rozporządzać.

Mimo iż krajowe przepisy podatkowe wprost nie kwalifikują sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości jako dostawy towaru, to zdaniem Wnioskodawcy należy ją za taką uznać.

Minister Finansów powszechnie uznaje, iż sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości jest dostawą towaru. Wynikać to ma stąd, iż towarem dla celów VAT jest również część budynku, budowli.

Przykładowo daje temu wyraz w piśmie z dnia 30 lipca 2002 r. znak: PP3-0602-498/02/AP: "Z uwagi na to, że towarem jest również część budynku (budowli) sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towaru".

Dalej Minister Finansów stwierdza, iż: "...współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. W świetle definicji zawartej w art. 4 pkt 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towaru".

Pismo Ministra Finansów odnosi się do stanu faktycznego w okresie obowiązywania poprzedniej ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym z dnia 5 lipca 1993 r., w której istniał jeszcze termin "sprzedaż towaru". W ustawie, do której odnosi się stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, został on zastąpiony terminem "dostawa towaru". Wydaje się jednak, że dla przedmiotowej sprawy nie ma to istotnego znaczenia.

Dodatkowo Polska wstępując 1 maja 2004 r. do Unii Europejskiej zobowiązała się do implementowania przepisów unijnych mających na celu zapewnienie jednolitego traktowania podmiotów na terenie Unii Europejskiej.

VI Dyrektywa Rady w art. 15 ust. 2 umożliwia Państwom Członkowskim uznanie za dostawę towarów: określonych udziałów w nieruchomości, praw rzeczowych dających ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości, a także udziałów i innych równoważnych udziałom tytułów prawnych dających ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż udział we współwłasności nieruchomości należy traktować, jak towar. Skoro rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział, to tym samym w świetle definicji "towaru", sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości należy traktować w kategorii dostawy towaru. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa sprzedaż udziałów w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym winna być utożsamiana z dostawą towarów.

Ad. 2.

Sprzedaż towaru, a tym samym sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości, co do zasady jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

I tak, po pierwsze, mając na uwadze zasadę superficies solo cedit (powierzchnia przypada gruntowi), w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości nastąpi przeniesienie własności budynku wraz z prawem do gruntu, na którym jest on posadowiony. Zastosowanie zatem będzie miał art. 29 ust. 5 ustawy p.t.u., który stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, co oznacza, że przy sprzedaży prawa do nieruchomości gruntowej stawka podatku od towarów i usług, czy też ewentualnie zwolnienie przedmiotowe z podatku, zdeterminowane są stawką (zwolnieniem) właściwymi dla dostawy budynku.

Po drugie, z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 p.t.u wynika, iż zwolniona jest od podatku od towarów i usług dostawa towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 2 p.t.u., należy rozumieć m.in. budynki i budowle lub ich części, jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Z powyższego wynika zatem, iż aby dostawa towarów używanych była zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 p.t.u. muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

* podatnikowi dokonującemu dostawy towarów używanych nie przysługiwało w stosunku do tych towarów prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* od końca roku, w którym zakończono budowę obiektu minęło co najmniej 5 lat.

W przedmiotowej sprawie obydwa warunki zostały spełnione. Z opisu stanu faktycznego wynika bowiem, iż Wnioskodawcy w stosunku do tych towarów prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługiwało. Ponadto budynek, którego współwłaścicielem był Wnioskodawca, został wybudowany w latach 80.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca sprzedał część swojego udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 p.t.u. będzie dotyczyło dostawy budynku w części dotyczącej lokali użytkowych.

Po trzecie, zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 p.t.u. zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Analiza art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10 p.t.u. prowadzi do wniosku, że formułują one odrębne warunki zwolnienia dostawy towarów.

Zdaniem Podatnika, dostawa budynku, w części przeznaczonej na cele mieszkalne korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 p.t.u., natomiast dostawa części budynku przeznaczona na cele inne niż mieszkalne, tj. dostawa lokali użytkowych - jak wskazano już wcześniej - korzysta ze zwolnienia z opodatkowania z podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Pismo Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2006 r., nr PPB-2/4407-57/06/1: "{Powiązanie} przez ustawodawcę ww. zwolnień - poprzez użycie w art. 43 ust. 1 pkt 2 sformułowania "z zastrzeżeniem pkt 10 - oznacza zatem, że w odniesieniu do niezasiedlonych (lub niezamieszkanych po raz pierwszy) obiektów budownictwa mieszkaniowego obowiązują szczególne regulacje. Dostawa takich obiektów nie może bowiem korzystać ani ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2, ani ze zwolnienia określonego w pkt 10. nawet wówczas gdy dostawa dotyczy towarów używanych".

Dalej czytamy, iż: "Dostawa ww. budynku w części przeznaczonej na cele mieszkaniowe będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10, natomiast dostawa części budynku przeznaczona na cele inne niż mieszkaniowe (dostawa lokali użytkowych), jako dostawa towaru używanego określonego w art. 43 ust. 2 pkt 1 - będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy".

Ostatnią kwestią, która wymaga zbadania pod kątem zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jest wykluczenie negatywnej przesłanki zwolnienia, o której mowa w art. 43 ust. 6.

Zgodnie z jego brzmieniem, zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

* miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;

* użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Z opisu stanu faktycznego wynika jednak, iż Podatnik nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości przed wprowadzeniem jej do ewidencji środków trwałych, jak również w trakcie jej użytkowania. Zatem przepis art. 43 ust. 6 nie będzie miał zastosowania.

Kwestia poruszona przez Wnioskodawcę, znalazła juz swój wyraz w orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. III SA/Wa 1780/08 stwierdził, iż: "Zatem dostawa (sprzedaż) budynku (budowli) - jeżeli od końca roku, w którym zakończono jego budowę minęło co najmniej 5 lat - podlega zwolnieniu od podatku, pod warunkiem, że:

* w stosunku do tego budynku nie przysługiwało dokonującemu dostawy (sprzedawcy) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (przy jego nabyciu),

* nie ma zastosowania wyłączenie określone w art. 43 ust. 6 ustawy o VAT".

Dalej czytamy, iż: "W myśl zaś art. 29 ust. 5 ustawy o VAT - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Podstawa opodatkowania budynku (budowli) w takim przypadku obejmuje również wartość gruntu, z którym obiekty te są trwale związane. Sprzedaż gruntu w tym przypadku nie ma charakteru samodzielnego, lecz związana jest z obiektem, który z tym gruntem jest trwale związany. W praktyce powyższa regulacja powoduje, że grunt - z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy - opodatkowany jest wedle tej samej stawki i zasad opodatkowania co budynki, budowle. Zatem, gdy budynki korzystają ze zwolnienia dla towarów używanych, także grunt - z którym budynki te są trwale związane - będzie objęty zwolnieniem podatkowym".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy przysługiwało mu zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 10 p.t.u. w odniesieniu do sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r., gdyż we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. Wnioskodawca zaznaczył, że sprzedaż nieruchomości miała miejsce w lipcu 2008 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Mając na względzie szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru (zawarta w cytowanym wyżej art. 2 pkt 6) obejmuje budynki i budowle lub ich części, a także grunty, należy przyjąć, że zbycie udziału w nieruchomości stanowi dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy. W wyniku sprzedaży udziału w nieruchomości dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad nabytym udziałem w nieruchomości na rzecz nabywcy, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 43 ust. 6, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej30% wartości początkowej, a podatnik:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

W rozumieniu art. 2 pkt 14 tej ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się wydanie pierwszemu nabywcy lub pierwszemu użytkownikowi obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

W art. 2 pkt 12 ww. ustawy, ustawodawca określił, że obiektami budownictwa mieszkaniowego są budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Zgodnie z klasyfikacją metodyczną zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), w skład grupowania 11 wchodzą: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się stawkę podatku tożsamą ze stawką właściwą dla dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w listopadzie 2007 r. dokonał zakupu udziału wynoszącego 1/6 część nieruchomości. Nieruchomość ta w zakresie przedmiotowego udziału była wolna od ograniczonych praw rzeczowych oraz innych praw i roszczeń wobec osób trzecich. Stanowi ona budynek mieszkalno-usługowy, dwukondygnacyjny wraz z przynależnym gruntem. W budynku tym znajdują się przede wszystkim lokale mieszkalne.

Po niecałym roku od czasu dokonania ww. zakupu, tj. w lipcu 2008 r., czyli przed wejściem w życie nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 1 grudnia 2008 r., Wnioskodawca sprzedał część udziału we współwłasności nieruchomości, tj. 5/120 części nieruchomości. Nie dokonano fizycznego podziału nieruchomości.

Przedmiotowy budynek został oddany do użytkowania w latach 80. Jest więc użytkowany przez okres dłuższy niż 5 lat. W momencie nabycia udziałów we współwłasności nieruchomości, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podatnik nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości przed wprowadzeniem jej do ewidencji środków trwałych, jak również w trakcie jej użytkowania.

Ponadto, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 lutego 2002 r., w przeważającym zakresie jest to działalność gastronomiczna (bary i restauracje). Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym od 1 lutego 2002 r. Udział w nieruchomości został wpisany do ewidencji środków trwałych w styczniu 2008 r. PKOB dla przedmiotowej nieruchomości - 1122 - budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Na podstawie posiadanych informacji, Wnioskodawca nie jest w stanie określić, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazany w stanie faktycznym budynek, to kamienica w centrum miasta, wpisana do Rejestru Zabytków Miasta. Można z pewnością stwierdzić, iż została ona zasiedlona wiele lat temu.

Na marginesie Wnioskodawca tylko wskazał, iż w opisie zaistniałego stanu faktycznego, podano błędną datę oddania budynku do użytkowania, wskazując na lata 80-te ubiegłego wieku. Budynek został oddany do użytkowania znacznie wcześniej.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że czynność sprzedaży udziału w nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę miała charakter dostawy towaru w znaczeniu wskazanym w art. 7 ustawy o VAT.

Jak wynika z podanego stanu faktycznego, budynek zaklasyfikowany był do PKOB 1122 jako obiekt budownictwa mieszkaniowego oraz nie był to budynek, którego części miały być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy. Biorąc zatem pod uwagę brzmienie cytowanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT należy uznać, że dostawa udziału w mieszkaniowej części obiektu mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie tego przepisu, pod warunkiem że jest to budynek mieszkalny stałego zamieszkania.

Ponadto, jeśli budynek, którego udział podlegał dostawie, spełniał definicję towaru używanego zawartą w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT oraz w stosunku do tego towaru nie przysługiwało dokonującemu jego dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych ani w trakcie użytkowania Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie, to część budynku przeznaczona na cele inne niż mieszkaniowe mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.