IBPP1/443-1201/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 5 grudnia 2013 r. (data wpływu 10 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania Wnioskodawcy dla przedmiotowej dostawy jako podatnika podatku VAT, również w przypadku wyprowadzenia z ewidencji środków trwałych przedmiotowych działek niezabudowanych nr 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1 i 126/4 - jest nieprawidłowe,

* określenia stawki podatku VAT i udokumentowania wniesienia aportem do spółki jawnej działek niezabudowanych nr 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1 i 126/4 - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT i udokumentowania wniesienia aportem do spółki jawnej działek niezabudowanych nr 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1 i 126/4.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 lutego 2014 r. znak: IBPP1/443-1201/13/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wraz z żoną - na prawach wspólności małżeńskiej - właścicielem działek położonych w miejscowości..., w gminie.... Działki te są niezabudowane, stanowią grunty rolne - pastwiska, częściowo grunty leśne; zostały one nabyte w 1998 r.

Jednocześnie Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Z. w której działki te, o numerach: 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1, 126/4 o łącznej powierzchni 19,1645 ha widnieją w ewidencji środków trwałych w wartości 63.780,00 zł. Pomimo wpisu przedmiotowych działek do ewidencji, nigdy nie służyły one, ani aktualnie nie służą w sposób faktyczny do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy; obrót nieruchomościami mieści się poza przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca rozważa także możliwość wyprowadzenia podanych nieruchomości z ewidencji środków trwałych.

Małżonka Wnioskodawcy, będąca współwłaścicielem przedmiotowych działek nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest też zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca planuje opisane wyżej nieruchomości wnieść aportem do spółki jawnej, którą zamierza powołać wraz z innymi osobami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Utworzona spółka jawna również będzie czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

1. Głównym przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest, zgodnie z klasyfikacją PKD, produkcja pozostałego sprzętu elektrycznego. Jest to podstawowy przedmiot działalności wykonywanej przez... pod firmą Z. Działalność ta prowadzona jest od dnia 25 października 1993 r.

2. Wnioskodawca dokonał nabycia przedmiotowych działek celem ulokowania kapitału.

3. Na pytanie tut. organu "Z jakich środków Wnioskodawca sfinansował zakup ww. działek..." Wnioskodawca odpowiedział, że ze środków wspólnych wraz z żoną.

4. W chwili zakupu wszystkie działki objęte planem zagospodarowania przestrzennego.

Działki zakwalifikowane były w sposób następujący:

5. Wnioskodawca nie nabył przedmiotowych działek na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

6. Na moment wniesienia aportu żadna z przedmiotowych działek nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

7. Nie wydano dla przedmiotowych działek decyzji o warunkach zabudowy.

8. Działki zostały wpisane do ewidencji środków trwałych, ponieważ... rozważał wykorzystanie ich jako zabezpieczenie kredytu, który planował zaciągnąć w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ostatecznie działki te nie posłużyły jako zabezpieczenie kredytu, ani też nie były w żaden inny sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej, a pozostawienie ich w ewidencji środków trwałych było skutkiem niedopatrzenia, nie miało żadnego uzasadnienia w stanie faktycznym. Działki zostały wprowadzone do ewidencji w 2001 r.

9. Działki nie były w żaden sposób wykorzystywane; jedynie w odniesieniu do działek nr 126/4, 151/6, 152/6, 155/3 (są to łąki) były one koszone w celu uzyskania dopłat z Unii Europejskiej.

10. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

11. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy.

12. Na pytanie tut. organu "Czy w stosunku do działek, o których mowa we wniosku Wnioskodawca podejmował działania takie jak: wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, zmiana przeznaczenia terenu, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania (zabudowy) terenu lub decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, lub inne podobne działania, jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu..." Wnioskodawca odpowiedział, że w odniesieniu do przedmiotowych działek, Wnioskodawca nie dokonywał żadnych z wymienionych w treści pytania działań.

13. Na pytanie tut. organu "Czy Wnioskodawca dokonał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia ww. działek np. wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to kiedy i w jakim celu..." Wnioskodawca odpowiedział, że względem żadnej z przedmiotowych działek Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności celem ich uatrakcyjnienia, w szczególności dotyczy to wymienionych w przykładowo w pytaniu działań.

14. Wnioskodawca zamierza wyprowadzić przedmiotowe działki z ewidencji środków trwałych celem doprowadzenia ich statusu do stanu zgodnego z rzeczywistym; jak wskazano we wniosku o udzielnie interpretacji, nigdy nie służyły one faktycznie do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zostanie to dokonane przed wniesieniem działek do spółki, najpóźniej do połowy roku 2014 r.

15. Wnioskodawca nie zamierza ich w żaden sposób wykorzystywać.

16. Między wyprowadzeniem działek z ewidencji środków trwałych, a ich wniesieniem do spółki jawnej minąć ma nie więcej, niż 3 miesiące.

17. Małżonka Wnioskodawcy nie wykorzystywała działek pomiędzy ich nabyciem, a wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych. Żona Wnioskodawcy wyraziła zgodę na wprowadzenie przedmiotowych działek do ewidencji środków trwałych w formie ustnej.

18. Małżonka Wnioskodawcy nie będzie wykorzystywała przedmiotowych działek pomiędzy ich wyprowadzeniem z ewidencji środków trwałych, a dokonaniem czynności aportu.

19. W marcu bieżącego roku Wnioskodawca dokonał sprzedaży udziałów w działce odziedziczonej po śmierci brata. Czynność ta nie była wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

20. Wnioskodawca planuje w najbliższej przyszłości reorganizację swojego majątku, poza prowadzoną aktualnie działalnością gospodarczą w ramach której zamierza przenieść szereg praw własności nieruchomości, których jest właścicielem, do spółki osobowej.

W szczególności mają być to następujące transakcje:

Większość planowanych działań, podobnie jak zdarzenie przyszłe opisane w wniosku o interpretację, którego dotyczy niniejsze pismo, nie ma i nie będzie miała charakteru czynności wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a służyć ma jedynie reorganizacji struktury własnościowej majątku....

W szczególności... nie planuje dokonywać w najbliższej przyszłości sprzedaży nieruchomości na rzecz osób trzecich. W przyszłości planowane jest jedynie uregulowanie sytuacji własności (w drodze darowizny) udziałów w drugiej z działek uzyskanych w spadku po zmarłym bracie.

* Nie dokonano aportu przedmiotowych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W oparciu o przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe, Wnioskodawca pragnie uzyskać odpowiedź na pytanie, czy wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci opisanych powyżej nieruchomości do nowo utworzonej spółki jawnej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Alternatywnie, czy jeśli podana wyżej sytuacja zdaniem Organu podlegać będzie podatkowi od towarów i usług, czy zostanie ona zakwalifikowana w taki sam sposób, jeśli nieruchomości przestaną mieć status środków trwałych poprzez wyprowadzenie ich z ewidencji.

Jeżeli jednak w obydwu powyższych wariantach organ uzna, że opisana w stanie faktycznym transakcja wniesienia wkładu do spółki jawnej w ramach aportu będzie podlegała podatkowi od towarów i usług, czy będzie ona jednocześnie podlegać zwolnieniu przedmiotowemu przewidzianemu w art. 43 ust. 1 pkt 9.

Jeżeli transakcja będzie podlegała wyłącznie zwolnieniu przedmiotowemu, w jaki sposób powinna zostać udokumentowana.

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, wniesienie aportu w postaci nieruchomości w opisanym powyżej stanie faktycznym nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei po myśli art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, iż jedynie czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie, nieruchomości zostały nabyte do majątku osobistego, na cele prywatne i de facto nie były nigdy związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zostały one nieco na wyrost wprowadzone do ewidencji środków trwałych, lecz faktycznie nigdy nie zostały wykorzystanie do prowadzenia działalności gospodarczej, która zresztą w zakresie obrotu nieruchomościami znajduje się poza przedmiotem działalności Wnioskodawcy. Samo wprowadzenie przedmiotowych nieruchomości do ewidencji środków trwałych, przy jednoczesnym faktycznym braku ich wykorzystywania nie powinno automatycznie determinować transakcji wniesienia ich aportem do nowo powstałej spółki jako objętej podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie warto podkreślić, iż współwłaścicielem opisanych działek jest małżonka Wnioskodawcy, która sama nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Wniesienie aportem nieruchomości znajdujących się w sposób faktyczny w majątku osobistym nie będzie więc podlegać opodatkowaniu, jako że samo w sobie nie będzie stanowiło działalności gospodarczej; dopiero już po wniesieniu przedmiotowych nieruchomości do utworzonej w przyszłości spółki być może będą one służyły do prowadzenia działalności gospodarczej tej spółki.

Trudno także uznać samo wniesienie aportem nieruchomości znajdujących się w majątku prywatnym do nowo utworzonej spółki za wykonywanie działalności gospodarczej. Takie ewentualne ustalenie powinno opierać się na kryteriach obiektywnych, jak działania strony, co do zasady powtarzalne, i nakierowane na zamiar kontynuacji. Brak jest w zaistniałym stanie faktycznym przesłanek do takiego twierdzenia.

Należy także zauważyć, iż na gruncie podobnego stanu faktycznego, stanowisko przemawiające za powyższym rozumowaniem zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 18 kwietnia 2013 r., nr IBPP1/443-1322/12/ES, gdzie została zawarta konstatacja, iż "dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności." Ponadto, jak wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych, konieczne byłoby ustalenie, że w odniesieniu do przedstawionej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu (por. wyrok NSA z 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK1536/10). Także w interpretacji indywidualnej nr IPPP1/443-617/10-4/MP, przy podobnym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż aby "dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż nie jest to czynione z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT."

Reasumując, w zaistniałym stanie faktycznym nie należy uznawać wniesienia aportem nieruchomości za czynność objętą podatkiem od towarów i usług. Będzie to czynność jednorazowa, dotycząca prywatnego majątku Wnioskodawcy, a więc nie zostaje spełniony wymieniony w art. 15 ust. 1 VATU warunek działania w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Będziemy mieli do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Alternatywnie, jeśli jednak organ uznałby, iż w opisanych powyżej okolicznościach przedmiotowa transakcja będzie objęta podatkiem od towarów i usług, strona chciałaby uzyskać odpowiedź na pytanie, czy w przypadku wcześniejszego wyprowadzenia wyżej opisanych nieruchomości z ewidencji środków trwałych, transakcja także zostałaby objęta podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym ewentualne zastrzeżenia co do braku objęcia transakcji podatkiem od towarów i usług mogą powstać ze względu na obecność przedmiotowych działek w ewidencji środków trwałych. Z przedstawionych jednak już wyżej powodów transakcja, w opinii Wnioskodawcy, leży poza zakresem regulacji podatku od towarów i usług. Po wycofaniu nieruchomości z ewidencji, tym bardziej będą miały zastosowanie argumenty podniesione w uzasadnieniu pierwszego stanowiska. Działanie w prywatnym zakresie nie powinno już wtedy budzić żadnych wątpliwości, a Wnioskodawca uznaje za niecelowe ponowne przytaczanie tych samych argumentów.

W przypadku jednak uznania, że wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci opisanych powyżej nieruchomości do spółki jawnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca chciałby zadać z ostrożności procesowej, a w ramach tego samego stanu faktycznego, alternatywne pytanie, czy wniesienie aportem przedmiotowych nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu przedmiotowemu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU.

Po myśli art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przedmiotowe nieruchomości są terenami niezbudowanymi, nie będąc jednocześnie terenami budowlanymi. Dokonując więc subsumcji przedstawionego stanu faktycznego pod brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9, można stwierdzić, iż zachodzi przewidziana w nim przesłanka zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zajdzie sytuacja (o ile Organ nie uzna poprzednich stanowisk za słuszne), gdzie wniesienie aportem nieruchomości podlegać będzie przedmiotowemu zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Przy uznaniu ostatniego stanowiska za prawidłowe, pojawia się jeszcze jedna kwestia; mianowicie sposób udokumentowania zwolnionej z podatku VAT transakcji. Zdaniem Wnioskodawcy całość transakcji winien udokumentować (wystawić fakturę) Wnioskodawca, jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Na zakończenie warto ponownie podkreślić, iż ostatnia z przedstawionych opcji opisana została wyłącznie z ostrożności procesowej - Wnioskodawca w pierwszej kolejności jest zdania, iż w przedstawionym stanie faktycznym będziemy mieli do czynienia z sytuacją usytuowaną poza podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie uznania Wnioskodawcy dla przedmiotowej dostawy jako podatnika podatku VAT, również w przypadku wyprowadzenia z ewidencji środków trwałych przedmiotowych działek niezabudowanych nr 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1 i 126/4,

* prawidłowe - w zakresie określenia stawki podatku VAT i udokumentowania wniesienia aportem do spółki jawnej działek niezabudowanych nr 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1 i 126/4.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wraz z żoną - na prawach wspólności małżeńskiej - właścicielem działek niezabudowanych, stanowiących grunty rolne - pastwiska, częściowo grunty leśne. Zostały one nabyte w 1998 r.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka, traktowani są jako odrębne podmioty, w odniesieniu do których należy ocenić spełnienie definicji podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT oraz działalności gospodarczej, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest zatem dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich odrębnych działalności gospodarczych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Niewątpliwą wskazówką dla oceny czy dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT czy nie, jest orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zwłaszcza orzeczenia wydane w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy jednak mieć na uwadze, że orzeczenie TSUE stanowi przesłankę do analogicznego rozstrzygnięcia tylko i wyłącznie w przypadku gdy mamy do czynienia z tożsamym stanem faktycznym, co niewątpliwie w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca.

Orzeczenie TSUE zapadło na tle innych stanów faktycznych, bowiem w przypadku pierwszej sprawy dotyczyło sprzedaży przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, działek wydzielonych z gruntu przeznaczonego pierwotnie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej i użytkowanego przez tę osobę na potrzeby działalności rolniczej w latach 1996-1998. W 1997 r. plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, w wyniku czego omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę letniskową. Wskutek tej zmiany właściciel podzielił grunt na 64 działki, które od 2000 r. zaczął kolejno sprzedawać osobom fizycznym.

Druga sprawa dotyczyła natomiast małżonków będących od 1996 r. właścicielami gospodarstwa rolnego, które nabyli jako grunt rolny bez prawa do zabudowy. Do końca 2006 r. użytkowali ten grunt na potrzeby działalności rolniczej, to jest hodowli koni, a następnie uprawy roślin przeznaczonych na paszę dla zwierząt. Wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którą omawiany grunt został przeznaczony pod zabudowę mieszkaniowo-usługową, rozpoczęli sprzedaż, niektórych części gospodarstwa.

Na tle takich stanów faktycznych Trybunał orzekł, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

W sprawie natomiast będącej przedmiotem niniejszej interpretacji stan faktyczny jest zupełnie inny, bowiem wynika z niego, że Wnioskodawca dokonał nabycia przedmiotowych działek celem ulokowania kapitału. Działki te nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. W odniesieniu do tych działek Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia. Wnioskodawca wskazał, że nie nabył ich na potrzeby własnej działalności gospodarczej, jednak zostały one wpisane do ewidencji środków trwałych w 2001 r. ponieważ rozważał wykorzystanie ich jako zabezpieczenie kredytu, który planował zaciągnąć w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Ostatecznie działki te nie posłużyły jako zabezpieczenie kredytu, ani też nie były w żaden inny sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej, a pozostawienie ich w ewidencji środków trwałych było skutkiem niedopatrzenia i nie miało żadnego uzasadnienia w stanie faktycznym. Działki nie były w żaden sposób wykorzystywane, jedynie w odniesieniu do działek nr 126/4, 151/6, 152/6, 155/3 (są to łąki) były one koszone w celu uzyskania dopłat z Unii Europejskiej.

W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca wprawdzie nabył działki wraz z małżonką w celu lokaty kapitału jednakże następnie wprowadził je do ewidencji środków trwałych w swojej działalności gospodarczej, na co żona wyraziła zgodę. Działki te miały być wykorzystane jako zabezpieczenie kredytu, który planował zaciągnąć w związku prowadzoną działalnością gospodarczą. Ostatecznie działki w taki sposób nie zostały wykorzystane, jednakże to nie zmienia faktu, że przez 13 lat stanowiły składnik majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy (tekst jedn.: od 2001 r. do 2014 r.).

To, że działki nie były przez ten czas w żaden sposób wykorzystywane i że, jak podaje Wnioskodawca znajdowały się w ewidencji środków trwałych przez niedopatrzenie, nie może przesądzać o tym, że jest to majątek prywatny Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą ponosi odpowiedzialność za podejmowane działania i za to jakie są składniki majątku jego działalności gospodarczej. Zatem zarówno wprowadzenie działek do działalności gospodarczej jak i ich utrzymywane w tej działalności należy uznać za świadome działanie Wnioskodawcy.

Jeżeli zatem na 16 lat, przez które Wnioskodawca jest właścicielem tych działek, 13 lat stanowią one składniki majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie można ich dostawy uznać za dostawę majątku prywatnego niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie wpłynie również to gdyby przed dokonaniem aportu Wnioskodawca wyprowadził wskazane nieruchomości z ewidencji środków trwałych. Działanie to, nawet gdyby zostało podjęte nie ma na celu zaspokojenia jakichkolwiek prywatnych potrzeb Wnioskodawcy, bowiem działki te już są przeznaczone do dalszego ich wykorzystania w ramach działalności gospodarczej prowadzonej tym razem w formie spółki jawnej, a nie do celów prywatnych.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości czy jej części w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie w ocenie tut. organu nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej nieruchomości do celów osobistych, przykładem którego mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W przedmiotowej sprawie wręcz przeciwnie - działki stanowiły składniki majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że transakcja ta nie będzie miała charakteru jednostkowego, okazjonalnego, bowiem Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do spółki jawnej szereg innych nieruchomości stanowiących i niestanowiących składników majątkowych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek niezabudowanych o numerach 151/3, 151/6, 155/1, 152/6, 155/3, 152/1 i 126/4 w formie aportu do spółki jawnej stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca będzie działał dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jak wynika z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z wniosku wynika, że w chwili zakupu wszystkie działki były objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Działki zakwalifikowane były w sposób następujący:

Natomiast na moment wniesienia aportu żadna z przedmiotowych działek nie będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano także dla przedmiotowych działek decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym planowana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowych działek niezabudowanych w formie aportu do spółki jawnej będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odpowiadając na ostatnią wątpliwość Wnioskodawcy, że jeśli transakcja będzie podlegała wyłącznie zwolnieniu przedmiotowemu to w jaki sposób powinna zostać udokumentowana należy zauważyć, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.) obowiązującym do dnia do dnia 31 grudnia 2013 r.

W związku z późn. zm. wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) na mocy art. 1 pkt 49 ww. ustawy uchylono art. 106 ustawy o VAT. Wprowadzono natomiast blok przepisów dotyczących fakturowania w dodanych do ustawy o VAT art. 106a-106q oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. poz. 1485). Tym samym rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r., wydane m.in. na podstawie art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, z dniem 1 stycznia 2014 r. (w związku z uchyleniem art. 106) utraciło moc w zakresie dotyczącym szczegółowych zasad wystawiania faktur.

Na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., większość regulacji dotyczących fakturowania a objęta dotychczas rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011 r., została przeniesiona do ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r., na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Ponieważ z opisu sprawy wynika, że aport nie został jeszcze dokonany należy mieć na uwadze stan prawny obowiązujący od 2014 r.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej).

Dokonując zatem oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokumentowania planowanej transakcji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż to Wnioskodawca całość transakcji winien udokumentować poprzez wystawienie faktury. W przedmiotowej sprawie działki od 2001 r. stanowią w całości składniki majątku działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zatem należy uznać, że to Wnioskodawca jako podatnik wniesie je do spółki jawnej, a tym samym to na nim spoczywa obowiązek udokumentowania całości transakcji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe. Zauważyć należy jednak, że zgodnie z ww. art. 106b ust. 2 ustawy o VAT podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, chyba że nabywca zgłosi żądanie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ interpretacyjny nie jest zobowiązany do analizowania stanów faktycznych spraw wskazanych przez Wnioskodawcę i polemiki z zawartymi w nich rozstrzygnięciami, choć niewątpliwie powołanie orzecznictwa miało na celu wykazanie słuszności prezentowanego poglądu.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14 m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja skierowana jest zatem wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowoprawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.