IBPP1/443-1199/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 października 2011 r. (data wpływu 11 października 2011 r.) oraz pismem z dnia 20 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkami-jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkami.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 października 2011 r. (data wpływu 11 października 2011 r.) oraz pismem z dnia 20 października 2011 r., będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 5 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 23 czerwca 2010 r. Wnioskodawca nabył na potrzeby działalności gospodarczej (na podstawie aktu notarialnego) nieruchomość byłego ośrodka wypoczynkowego, na którą składają się grunt oraz kilkadziesiąt domków kampingowych wraz z infrastrukturą - drogi wewnętrzne i parkingi. Wiek tych budynków i budowli przekracza 10 lat. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, ani budowli. Działka sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów jako "lasy". W miejscowym planie zagospodarowania nieruchomość położona jest na obszarach przeznaczonych do następujących funkcji:

* usługi turystyczne-lasy

* parkingi

* drogi pieszo-jezdne

W akcie notarialnym i na fakturze dokumentującej sprzedaż opisanej nieruchomości, potraktowano transakcję, jako zwolnioną z podatku od towarów i usług, powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy.

Pod koniec sierpnia br. Wnioskodawca zamierza sprzedać wspomniane domki kampingowe wraz z gruntem na którym są posadowione. Wnioskodawca nadmienia, że domki kampingowe są budynkami trwale związanymi z gruntem w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane.

W celu realizacji transakcji Wnioskodawca podzieli wspomnianą działkę na działki mniejsze w taki sposób, aby poszczególne domki kampingowe zlokalizowane były na odrębnych działkach. Tak utworzone odrębne nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży. Opisane wyżej domki kampingowe pozbawione są rzeczy ruchomych. Żadna z opisanych nieruchomości nie była przedmiotem wynajmu lub umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca zamierza również sprzedawać udziały we własności gruntu zabudowanego drogami (ze względu na konieczność zapewnienia dojazdu do nieruchomości).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest podatnikiem VAT czynnym od grudnia 1993 r., powodem rejestracji jako podatnika czynnego było przekroczenie ustawowego limitu obrotów. Działalność Wnioskodawca prowadzi od 1990 r. po dzień dzisiejszy. Obecnie przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wynajem lokali.

Sprzedawca nieruchomości wystawił fakturę VAT. Nieruchomość wraz z infrastrukturą Wnioskodawca nabył w celu świadczenia usług turystycznych. Nieruchomość Wnioskodawca nabył ze środków własnych.

Podziału działki dokonał Wójt Gminy decyzją nr... w dniu 11 lutego 2011 r.

Sprzedawca wystawił fakturę, na której przedmiotowa nieruchomość została objęta zwolnieniem z podatku VAT wobec czego Wnioskodawca nie mógł dokonać obniżenia podatku należnego.

Przedmiotem sprzedaży będzie ok. 20 działek zabudowanych używanymi domkami letniskowymi oraz udziały w drodze stanowiącej dojazd do działki. Inne elementy infrastruktury takie jak parkingi, transformatory, itp. nie będą sprzedawane. Dla domków letniskowych należy przyjąć nr 111 klasyfikacji PKOB. Budynki są trwale związane z gruntem. Ostatni z domków podlegających sprzedaży został wybudowany w 1980 r. Grunty sklasyfikowane są jako "Ls" - "Lasy" oraz "Bi" - "Budownictwo indywidualne" (w części pod budynkami), natomiast w planie zagospodarowania przestrzennego gminy wspomniana nieruchomość jest oznaczona symbolami A-13UT i A-14UT.

Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie określić kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, gdyż z otrzymanej dokumentacji wynika, że poszczególne obiekty były sukcesywnie przyjmowane do użytkowania pomiędzy 1963 r., a 1980 r.

Dotychczas Wnioskodawca nie uzyskał przychodów z wykorzystania nieruchomości, gdyż zaniedbania poprzedniego właściciela uniemożliwiają jego bieżącą eksploatację. Nieruchomości nie używano od 2002 r.

Środki uzyskane ze sprzedaży obiektów przeznaczone będą na budowę Domu Spokojnej Starości.

Od momentu nabycia Wnioskodawca nie ponosił wydatków na uatrakcyjnienie nieruchomości. Nieruchomości przeznaczone do sprzedaży nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane.

Wnioskodawca nie ma innych nieruchomości gruntowych, które zamierzałaby sprzedać. Przed złożeniem wniosku Wnioskodawca sprzedał w czerwcu 2011 r. dwa domki letniskowe z gruntem, klasyfikując ich sprzedaż jako zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a. W związku ze sprzedażą usług dzierżawy (opodatkowaną) Wnioskodawca składa kwartalne deklaracje VAT-7K.

Wnioskodawca ponadto podał, że od momentu zakupu nie ponosił żadnych nakładów na budynki i budowle będące przedmiotem sprzedaży. Przedmiotowe budynki i budowle są trwale z gruntem związane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż budynków używanych (domków kampingowych) wraz z gruntem na którym są posadowione, nabytych jako zwolnione z podatku od towarów i usług, winna być objęta zwolnieniem z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zamierzona sprzedaż budynków będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ppkt a ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu pod budynkiem będzie również korzystała ze zwolnienia w oparciu o art. 29 ust. 5 tej samej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ww. ustawy podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, iż zamierza dokonać pod koniec sierpnia br., zbycia ok. 20 działek zabudowanych używanymi domkami letniskowymi wraz z gruntem na którym są posadowione.

Wnioskodawca nabył nieruchomość byłego ośrodka wypoczynkowego w dniu 23 czerwca 2010 r. na potrzeby działalności gospodarczej (na podstawie aktu notarialnego), na którą składają się grunt oraz kilkadziesiąt domków kampingowych wraz z infrastrukturą - drogi wewnętrzne i parkingi. Wiek tych budynków i budowli przekracza 10 lat. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków, ani budowli. Działka sklasyfikowana jest w ewidencji gruntów jako "lasy". W miejscowym planie zagospodarowania nieruchomość położona jest na obszarach przeznaczonych do następujących funkcji:

* usługi turystyczne - lasy

* parkingi

* drogi pieszo-jezdne

W akcie notarialnym i na fakturze dokumentującej sprzedaż opisanej nieruchomości, potraktowano transakcję, jako zwolnioną z podatku od towarów i usług, powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy.

Wnioskodawca nadmienia, że domki kampingowe są budynkami trwale związanymi z gruntem w rozumieniu art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane.

W celu realizacji transakcji Wnioskodawca podzieli wspomnianą działkę na działki mniejsze w taki sposób, aby poszczególne domki kampingowe zlokalizowane były na odrębnych działkach. Tak utworzone odrębne nieruchomości będą przedmiotem sprzedaży. Opisane wyżej domki kampingowe pozbawione są rzeczy ruchomych. Żadna z opisanych nieruchomości nie była przedmiotem wynajmu lub umów o podobnym charakterze.

Sprzedawca nieruchomości wystawił fakturę VAT. Nieruchomość wraz z infrastrukturą Wnioskodawca nabył w celu świadczenia usług turystycznych. Nieruchomość Wnioskodawca nabył ze środków własnych.

Sprzedawca wystawił fakturę, na której przedmiotowa nieruchomość została objęta zwolnieniem z podatku VAT, wobec czego Wnioskodawca nie mógł dokonać obniżenia podatku należnego.

Elementy infrastruktury takie jak parkingi, transformatory, itp. nie będą sprzedawane. Dla domków letniskowych należy przyjąć nr 111 klasyfikacji PKOB. Budynki są trwale związane z gruntem. Ostatni z domków podlegających sprzedaży został wybudowany w 1980 r. Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie określić kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, gdyż z otrzymanej dokumentacji wynika, że poszczególne obiekty były sukcesywnie przyjmowane do użytkowania pomiędzy 1963 r., a 1980 r.

Dotychczas Wnioskodawca nie uzyskał przychodów z wykorzystania nieruchomości, gdyż zaniedbania poprzedniego właściciela uniemożliwiają jego bieżącą eksploatację. Nieruchomości nie używano od 2002 r.

Od momentu nabycia Wnioskodawca nie ponosił wydatków na uatrakcyjnienie nieruchomości. Nieruchomości przeznaczone do sprzedaży nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Należy wskazać, że zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Z powyższego wynika, że budynkami są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Sprzedaż ww. budynków wraz z gruntami, na których są posadowione - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ww. ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

* oddanie do użytkowania,

* w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,

* pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po wybudowaniu lub ulepszeniu, wynoszącym co najmniej 30% wartości początkowej.

Niewątpliwie przez czynności opodatkowane należy rozumieć nie tylko dostawę, ale również najem, dzierżawę, leasing lub podobne czynności (umowy), które w rozumieniu przepisów ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług. Z kolei pod pojęciem oddania do użytkowania należy rozumieć przekazanie budynków, budowli lub ich części ich nabywcy lub użytkownikowi do korzystanie w sposób zgodny z zakresem przekazanych do nich praw. Nabywca, na rzecz którego przeniesiono prawo do rozporządzania nieruchomością jak właściciel może w sposób dowolny dysponować tą nieruchomością, tj. może ją sprzedać, używać na własne potrzeby lub przekazać do użytkowania np. na podstawie umów najmu lub dzierżawy.

Podkreślić przy tym należy, że jeżeli podatnik wybuduje obiekt, a następnie obiekt ten po wybudowaniu zostanie oddany do użytkowania na własne potrzeby tego podatnika (i wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych) nie oznacza to, że obiekt taki został zasiedlony. W takim przypadku oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Innymi słowy, przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objecie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika, które następuje jednak w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

W myśl art. 43 ust. 7a powyższej ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, a jeżeli tak to w którym momencie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył w dniu 23 czerwca 2010 r. nieruchomość zabudowaną budynkami trwale z gruntem związanymi, na podstawie aktu notarialnego. Sprzedawca nieruchomości wystawił fakturę VAT, na której przedmiotowa nieruchomość została objęta zwolnieniem z podatku VAT, powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT wobec czego Wnioskodawca nie mógł dokonać obniżenia podatku należnego. Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie określić kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, gdyż z otrzymanej dokumentacji wynika, że poszczególne obiekty były sukcesywnie przyjmowane do użytkowania pomiędzy 1963 r. a 1980 r. Wiek tych budynków przekracza 10 lat.

Ponadto od momentu nabycia ww. budynków Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na budynki będące przedmiotem sprzedaży.

Z powyższego wynika, że w dniu 23 czerwca 2010 r. sprzedaż nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy nastąpiła:

* albo w ramach pierwszego zasiedlenia,

* albo w okresie do 2 lat od pierwszego zasiedlenia,na co wskazuje zastosowanie przez sprzedawcę zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Tym samym sprzedaż planowana przez Wnioskodawcę nie będzie sprzedażą w ramach pierwszego zasiedlenia.

Z uwagi jednak na brak informacji co działo się z nieruchomością przed jej zakupem przez Wnioskodawcę w 2010 r., nie jest możliwa ocena czy planowana sprzedaż nastąpi np. w okresie do 2 lat od pierwszego zasiedlenia czy też po upływie tego okresu.

Przyjmując jednakże, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło w dniu 23 czerwca 2010 r. oraz, że Wnioskodawca nie dokonywał w międzyczasie żadnego ulepszenia nieruchomości, to jej planowana dostawa będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego jak również Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości.

Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowana jest dostawa budynków, budowli lub ich części na nim posadowionych.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części jest opodatkowana, to również dostawa gruntu, z którym te obiekty są trwale związane, jest opodatkowana, jeśli natomiast dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona z opodatkowania, zwolnieniem objęta jest również dostawa gruntu, z którym te obiekty są trwale związane.

Zatem w przedmiotowej sprawie, planowana dostawa nieruchomości, tj. budynków wraz z gruntem, na którym są posadowione, będzie objęta zwolnieniem z opodatkowania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.