IBPP1/443-1175/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. organu 20 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zapłata za pobór opłaty skarbowej w wykonaniu uchwały Rady Miasta podlega podatkowi VAT czy też jest zwolniona z ww. podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zapłata za pobór opłaty skarbowej w wykonaniu uchwały Rady Miasta podlega podatkowi VAT czy też jest zwolniona z ww. podatku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 stycznia 2010 r. znak: IBPP1/443-1175/09/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego - miastem na prawach powiatu. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635 z późn. zm.) jednym z dochodów miasta jest opłata skarbowa. W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy rada gminy może zarządzić pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso. Na tej podstawie Rada Miasta w dniu 23 stycznia 2007 r. podjęła Uchwałę w przedmiotowej sprawie, wyznaczając na inkasenta opłaty skarbowej m.in. Izbę Celną - Urząd Celny. W dniu 19 marca 2007 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Izbą Celną w K. - Inkasentem została zawarta umowa będąca uszczegółowieniem zasad współpracy w zakresie poboru i rozliczeń opłaty skarbowej oraz wynagrodzenia za inkaso.

W § 4 pkt 1 zawartej umowy określono, że "Inkasent otrzyma wynagrodzenie za inkaso opłaty skarbowej na podstawie wystawionej noty księgowej obciążającej Wnioskodawcę, w wysokości o której mowa w § 2 umowy". Działając na podstawie § 6 umowy z dnia 19 marca 2007 r., w myśl którego "zmiany umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności", w dniu 30 października 2009 r. Izba Celna w K. przekazała Wnioskodawcy do podpisu aneks do ww. umowy. Aneks zmienił treść § 4 pkt 1 umowy na pobór opłaty skarbowej stanowiąc, że "Inkasent otrzyma od Wnioskodawcy wynagrodzenie za inkaso na podstawie wystawionej przez siebie faktury VAT, w wysokości o której mowa w § 2", opodatkowując należne mu wynagrodzenie stawką 22% podatku VAT.

Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2009 r. w sprawie (Dz. U. Nr 222, poz. 1753) Wnioskodawca klasyfikuje pobór opłaty skarbowej przez Inkasenta - Izbą Celną w do PKWiU 75.11.12-00.10 "Usługi ściągania podatków przez urzędy publiczne".

W myśl art. 2 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, przepisy tej ustawy stosuje się do opłaty skarbowej. W związku z faktem, że opłata skarbowa podlega unormowaniom wynikającym z ustawy - Ordynacja podatkowa jest ona należnością traktowaną tak jak podatek.

Ponadto Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z poz. 6 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług, usługi w zakresie administracji publicznej (PKWiU 75) są zwolnione od podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłata za pobór opłaty skarbowej w wykonaniu uchwały Rady Miasta podlega podatkowi VAT (według jakiej stawki podatku), czy też jest zwolniona z ww. podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność poboru opłaty skarbowej jest objęta zwolnieniem z podatku VAT, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zgodnie z którym zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca nałożył obowiązek poboru opłaty skarbowej na Inkasenta - Izbę Celną aktem prawa miejscowego tj. Uchwałą Rady Miasta z dnia 23 stycznia 2007 r. w sprawie poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa oraz wyznaczenia inkasentów i wynagrodzenia za inkaso, w oparciu o art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635 z późn. zm.). Skutkiem podjęcia przez Radę Miasta stosownej Uchwały, było powstanie pomiędzy Wnioskodawcą a Inkasentem - Izbą Celną stosunku administracyjno-prawnego, który dla swej skuteczności nie wymaga wyrażenia woli przez adresata normy prawa miejscowego. Umowa cywilnoprawna zawarta w dniu 19 marca 2007 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Izbą Celną uszczegółowiła jedynie nawiązany uprzednio stosunek administracyjno-prawny. Skoro wyznaczenie Inkasenta opłaty skarbowej oraz określenie przysługującego mu wynagrodzenia nastąpiło w sposób władczy w drodze Uchwały podjętej przez Radę Miasta, a nie na drodze umowy cywilnoprawnej, czynność poboru opłaty skarbowej jest zwolniona z podatku VAT w myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 225, poz. 1635 z późn. zm.) jednym z dochodów miasta jest opłata skarbowa.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy rada gminy może zarządzić pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso.

W myśl postanowień art. 2 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

Podmiot, któremu powierzono pobór opłaty targowej, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 ww. ustawy, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalić wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest, w świetle art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej fakultatywne.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego - miastem na prawach powiatu. Na podstawie art. 8 ust. 2 i art. 12 ust. 1 ustawy o opłacie skarbowej Rada Miasta podjęła Uchwałę wyznaczając na inkasenta opłaty skarbowej m.in. Izbę Celną - Urząd Celny. Pomiędzy Wnioskodawcą a Izbą Celną - Inkasentem została zawarta umowa będąca uszczegółowieniem zasad współpracy w zakresie poboru i rozliczeń opłaty skarbowej oraz wynagrodzenia za inkaso. W § 4 pkt 1 zawartej umowy określono, że "Inkasent otrzyma wynagrodzenie za inkaso opłaty skarbowej na podstawie wystawionej noty księgowej obciążającej Wnioskodawcę, w wysokości o której mowa w § 2 umowy". W dniu 30 października 2009 r. Wnioskodawcy został przekazany do podpisu aneks do ww. umowy, który zmienił § 4 pkt 1 umowy i stanowi, że "Inkasent otrzyma od Wnioskodawcy wynagrodzenie za inkaso na podstawie wystawionej przez siebie faktury VAT, w wysokości o której mowa w § 2", opodatkowując należne mu wynagrodzenie stawką 22% podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy o VAT. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl postanowień § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r., zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy nadmienić, iż wyżej cytowane uregulowanie zostało utrzymane w tym samym brzmieniu w § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, iż tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT lub zwolnienia od podatku realizowanych czynności w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującego do dnia 31 grudnia 2009 r. (§ 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, na podstawie uchwały Rady Miasta wyznacza na inkasenta opłaty skarbowej m.in. Izbę Celną - Urząd Celny. Tym samym zleca inkasentowi - podmiotowi działającemu w imieniu Wnioskodawcy wykonywanie czynności polegających na poborze opłaty skarbowej, za co inkasent otrzymuje wygrodzenie w ustalonej w umowie wysokości.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez inkasenta (m.in. Izbę Celną - Urząd Celny.) spełniają definicję świadczenia usług, w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Za usługę, w rozumieniu tego przepisu, uznać bowiem należy działanie wykonywane przez dany podmiot, a wynikające m.in. z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu, w sytuacji, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy czynnością wykonaną przez dany podmiot, a wynagrodzeniem otrzymanym z tego tytułu.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy w celu rozstrzygnięcia, czy dana usługa podlega opodatkowaniu wg stawki podstawowej, obniżonej czy może mieć zastosowanie zwolnienie od podatku należy dokonać kwalifikacji tej usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 pkt 1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.). Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

Za prawidłową klasyfikację wyrobu lub usługi jest odpowiedzialny producent lub dokonujący dostawy towaru bądź świadczący usługę. To właśnie ten podmiot obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług. W przypadku zaistnienia wątpliwości w tym zakresie, należy zwrócić się o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Co do zasady stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy o VAT.

Pod poz. 6 załącznika nr 4 do ustawy o VAT zostały wymienione jako zwolnione od podatku, usługi o symbolu PKWiU ex 75 usługi w zakresie administracji publicznej, obrony narodowej, obowiązkowych ubezpieczeń społecznych - wyłącznie usługi w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych.

Umieszczenie dopisku "ex" przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania - konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż klasyfikuje pobór opłaty skarbowej przez Inkasenta do PKWiU 75.11.12-00.10 "Usługi ściągania podatków przez urzędy publiczne".

Zgodnie z PKWiU określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obowiązującym dla celów podatku VAT do 31 grudnia 2010 r. pod symbolem 75.11.12-00.10 mieszczą się "Usługi ściągania podatków przez urzędy publiczne".

W związku z przedstawionym stanem faktycznym oraz w świetle zacytowanych przepisów prawa stwierdzić należy, iż usługi ściągania podatków przez urzędy państwowe, sklasyfikowane przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 75.11.12-00.10, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Świadczenie powyższych usług nie może korzystać ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z poz. 6 załącznika Nr 4 do ustawy, bowiem zwolnienie powyższe, określone w tym przepisie, dotyczy wyłącznie usług w zakresie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych sklasyfikowanych wg PKWiU 75.

Natomiast usługi sklasyfikowane wg PKWiU 75.11.12-00.10 są opodatkowane według stawki podstawowej 22%, bowiem zarówno w ustawie o VAT jak i załącznikach do ustawy nie zostały wymienione jako korzystające z opodatkowania stawkami preferencyjnymi lub zwolnione z opodatkowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o dokonaną przez Wnioskodawcę klasyfikację świadczonych na jego rzecz usług do właściwego grupowania PKWiU.

Należy bowiem zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Jak wynika bowiem z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych dla kontrahenta Wnioskodawcy (inkasenta).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.