IBPP1/443-1174/12/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 8 listopada 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2006 r. Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego grunt rolny o pow. ok. 1,8 ha, na własne cele mieszkaniowe - budowa domu. Grunt ten od momentu zakupu do chwili obecnej nie był wykorzystywany. Z nabytego gruntu Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Nie jest też rolnikiem ryczałtowym oraz podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, przekwalifikowano grunt rolny pod zabudowę. W związku z tym Wnioskodawca podzielił grunt na działki pod zabudowę. Liczba działek na sprzedaż to 8. Na reszcie Wnioskodawca zamierza wybudować własny domek, bądź rekreacyjny, bądź mieszkaniowy. W momencie sprzedaży działek ich przeznaczenie to działki pod zabudowę. Z ewidencji gruntów wynika, że jest to ziemia pod zabudowę.

Przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie działki pod zabudowę. Do żadnych z działek nie będą przyporządkowane żadne drogi. Z części działek zostaną one wydzielone i przekazane na własność gminy jako drogi dojazdowe.

Przekwalifikowanie gruntu rolnego pod zabudowę wynika z planu przestrzennego zagospodarowania gminy. Opracowanie planu przestrzennego zagospodarowania gminy nastąpiło z inicjatywy Gminy. Przekwalifikowanie z gruntu rolnego na budowlany nastąpiło, uchwałą Radą Gminy z dnia 4 grudnia 2003 r. opublikowaną w Dzienniku Uchwał Województwa (...) w dniu 20 stycznia 2004 r.

W stosunku do przedmiotowych działek Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych działań.

Wyodrębnienie gruntu pod drogi dojazdowe nastąpiło 14 listopada 2011 r. wraz z podziałem gruntu na działki, o który to podział Wnioskodawca wystąpił z własnej inicjatywy.

Dla żadnej z działek w momencie sprzedaży nie będzie wydana jakakolwiek decyzja o warunkach zabudowy.

Wnioskodawca nie dokonał też dla żadnej z działek uatrakcyjnienia polegającego na zaopatrzeniu ich np. w jakiekolwiek media.

Jedynymi dodatkowymi czynnościami jakie zamierza podjąć przy sprzedaży przedmiotowych działek będzie umieszczenie ogłoszeń w lokalnych mediach, tj. gazety, internet.

Sprzedawane działki nie były nigdy przedmiotem najmu czy też dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpał też żadnych pożytków z tych działek.

Działki będą sprzedawane jako działki niezabudowane. Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na budowę domku na jednej lub dwóch z podzielonych działek.

Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości oraz nigdy nie składał VAT-7 czy VAT-R. Domek, który zamierza wybudować będzie służył wyłącznie własnym potrzebom mieszkaniowym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży gruntu pod zabudowę (kilku działek) Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT i czy musi przy sprzedaży doliczać do ceny działki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży działek nie występuje on jako podatnik VAT.

Przedmiotowy grunt został nabyty do majątku prywatnego na własne potrzeby mieszkaniowo-wypoczynkowe. W momencie nabycia Wnioskodawca nie zamierzał go sprzedawać. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Obecne czynności są jedynie zwykłym wykonywaniem prawa własności i następują w granicach zarządzania majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie podejmował (oprócz podziału gruntu) żadnych działań, które spowodowałyby podwyższenie wartości działek, również działania w kwestii ogłoszeń nie przekroczyły zwykłych czynności przy tego typu działaniach.

Zdaniem Trybunału Sprawiedliwości UE, który rozpatrywał dwie polskie sprawy, podatnikiem będzie osoba, która podejmie aktywne działania zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawca nie rozpoczął aktywnych działań w celu obrotu nieruchomościami. Nie zwiększył atrakcyjności działek poprzez np. doprowadzenie wody, prądu, uzbrojenia terenu, czy też ponadstandardowych ogłoszeniach w mediach.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że obecnie zbycie nawet kilku działek jest zwykłym wykonywaniem czynności wynikających z prawa własności bez konieczności naliczania VAT-u.

Powyższy wywód zgodny jest z interpretacją Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 marca 2012 r. (ILP-P1/443-28/10/12-5/MK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż planowana sprzedaż 8 działek, których Wnioskodawca jest właścicielem, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż będzie dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2006 r. nabył do majątku prywatnego grunt rolny o pow. ok. 1,8 ha, na własne cele mieszkaniowe - budowa domu. Grunt ten od momentu zakupu do chwili obecnej nie był wykorzystywany. Z nabytego gruntu Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Nie jest też rolnikiem ryczałtowym oraz podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, grunt przeznaczony jest pod zabudowę. Przekwalifikowanie gruntu rolnego na budowlany nastąpiło, uchwałą Radą Gminy z dnia 4 grudnia 2003 r. Opracowanie planu przestrzennego zagospodarowania gminy nastąpiło z inicjatywy Gminy.

Wnioskodawca podzielił grunt na działki pod zabudowę, z których 8 przeznaczył na sprzedaż. Przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie działki pod zabudowę. Do żadnych z działek nie będą przyporządkowane żadne drogi. Z części działek zostaną one wydzielone i przekazane na własność gminy jako drogi dojazdowe. Wyodrębnienie gruntu pod drogi dojazdowe nastąpiło 14 listopada 2011 r. wraz z podziałem gruntu na działki, o który to podział Wnioskodawca wystąpił z własnej inicjatywy.

Dla żadnej z działek w momencie sprzedaży nie będzie wydana jakakolwiek decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie dokonał też dla żadnej z działek uatrakcyjnienia polegającego na zaopatrzeniu ich np. w jakiekolwiek media.

Jedynymi dodatkowymi czynnościami jakie zamierza podjąć przy sprzedaży przedmiotowych działek będzie umieszczenie ogłoszeń w lokalnych mediach, tj. gazety, internet.

Sprzedawane działki nie były nigdy przedmiotem najmu czy też dzierżawy. Wnioskodawca nie czerpał też żadnych pożytków z tych działek.

Działki będą sprzedawane jako działki niezabudowane. Na pozostałym gruncie Wnioskodawca zamierza wybudować własny domek rekreacyjny, bądź mieszkaniowy. Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na budowę domku na jednej lub dwóch z podzielonych działek. Domek, który Wnioskodawca zamierza wybudować, będzie służył wyłącznie własnym potrzebom mieszkaniowym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości oraz nigdy nie składał VAT-7 czy VAT-R.

W przedmiotowej sprawie w związku ze sprzedażą 8 niezabudowanych działek Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje bowiem na to, że nabywając w 2006 r. na własne cele mieszkaniowe - budowa domu grunt rolny o pow. ok. 1,8 ha, Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży 8 działek wyodrębnionych z tego gruntu, nie wskazują, iż miałaby być ona czyniona z zamiarem wykonywania w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Dostawę przedmiotowych działek niezabudowanych uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Wnioskodawca co prawda dokonał podziału zakupionego gruntu i zamierza sprzedać 8 wydzielonych działek lecz środki uzyskane z tych sprzedaży przeznaczy na budowę domku mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych lub rekreacyjnego również dla własnych potrzeb.

Ponadto Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek, a jedynymi dodatkowymi czynnościami jakie zamierza podjąć przy sprzedaży przedmiotowych działek będzie umieszczenie ogłoszeń w lokalnych mediach.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy oprzeć się na orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca zakupił grunt w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, co prawda dokonał podziału gruntu na mniejsze działki, z których 8 zamierza sprzedać, lecz nie wystąpił o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, dla żadnej z działek w momencie sprzedaży nie będzie wydana jakakolwiek decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca, który nie jest rolnikiem ryczałtowym oraz podatnikiem VAT czynnym, nie czerpał jakichkolwiek korzyści z tych działek, nie były one nigdy przedmiotem najmu czy też dzierżawy, z nabytego gruntu Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Ponadto Wnioskodawca w żaden sposób tych działek nie uatrakcyjniał, a jedynymi dodatkowymi czynnościami jakie zamierza podjąć przy sprzedaży przedmiotowych działek będzie umieszczenie ogłoszeń w lokalnych mediach, natomiast środki uzyskane z tych sprzedaży przeznaczy na budowę domku mieszkalnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych lub rekreacyjnego również dla własnych potrzeb. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca nie wykorzystuje przedmiotowych działek do działalności gospodarczej, a planowane przez niego czynności związane z ich dostawą nie będą przybierać formy zawodowej (profesjonalnej) i nie będą miały zorganizowanego charakteru, wówczas dostawę tych działek należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego Wnioskodawcy, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży działek. Tym samym planowana dostawa przedmiotowych działek, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że przy sprzedaży do ceny działek Wnioskodawca nie musi doliczać podatku VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołana przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacja, która kształtuje sytuację prawną podatnika, dla którego została wydana w jego indywidualnej sprawie, nie ma tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.