IBPP1/443-1172/10/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu 7 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego oraz komórki gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego oraz komórki gospodarczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 lutego 2011 r. znak: IBPP1/443-1172/10/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje mieszkania w budynku wielorodzinnym wraz z prawem do korzystania z balkonu, miejsca postojowego wewnętrznego zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym, miejsca postojowego zewnętrznego jak również komórki gospodarczej zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym. Komórki gospodarcze, balkony i miejsca parkingowe w garażu podziemnym i zewnętrzne stanowią więc tzw. części wspólne nieruchomości.

W akcie notarialnym Wnioskodawca opisuje to następująco:

Zapis ten oznacza, iż prawa te zostają zapisane w III dziale księgi wieczystej jako ograniczenia. Zakup lokalu mieszkalnego z takimi prawami stanowi jedną całość, co oznacza iż nie można następnie sprzedawać ich jako części np. komuś mieszkanie a innej osobie miejsce czy komórkę gospodarczą. Takiej możliwości nie ma i nie będzie. Stanowi to już całkowitą i nierozerwalną całość służącą danemu właścicielowi mieszkania.

W chwili obecnej mieszkania oraz piwnice (Wnioskodawca nadmienia, iż ściany w tych piwnicach są trwałe (murowane), w aktach notarialnych Wnioskodawca nazywa je pomieszczeniami przynależnymi zgodnie z Ustawą o własności lokali) Wnioskodawca sprzedaje z 7% stawką podatku VAT, natomiast komórki gospodarcze, miejsca postojowe wewnętrzne jak i zewnętrzne ze stawka 22% podatku VAT.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W ramach umowy notarialnej ustanowienia odrębnej własności i jego sprzedaży Spółka sprzedaje klientowi lokal mieszkalny wraz z przynależnościami, bezterminowym i na zasadach wyłączności prawem do korzystania z części nieruchomości wspólnej w zakresie miejsca postojowego i komórki gospodarczej oraz udziałem w nieruchomości wspólnej za cenę łączną sprzedaży w kwocie......brutto. Zatem całkowita cena sprzedaży lokalu mieszkalnego obejmuje łącznie oprócz ceny za sam lokal, udział w nieruchomości wspólnej również prawo do korzystania z komórki gospodarczej i miejsca postojowego lub samego miejsca postojowego.

Miejsca postojowe zewnętrzne tj. zlokalizowane na terenie nieruchomości nie posiadają wydzielenia w postaci trwałych ścian. Są to jedynie części terenu zewnętrznego utwardzonego kostką brukową wydzielone kolorystycznie (poprzez zastosowanie innego koloru kostki brukowej - oznaczenie poziome) i za pomocą znaków drogowych oznaczających parking. Garaż podziemny stanowi 2 pomieszczenia o powierzchni około 1.500 m² każde. W ramach garażu podziemnego za pomocą linii poziomych malowanych farbą wyznaczono poszczególne miejsca parkingowe. Żadne z miejsc nie posiada trwałych przegród w postaci ścian murowanych oddzielających z każdej strony dane miejsce od miejsca sąsiedniego. Natomiast komórki gospodarcze to części powierzchni garażu wydzielone ogrodzeniem wykonanym z konstrukcji metalowej o wypełnieniu ścian za pomocą siatki. Elementy te nie stanowią trwałych ścian murowanych. Reasumując miejsca parkingowe zewnętrzne, wewnętrzne i komórki gospodarcze nie stanowią odrębnych, samodzielnych pomieszczeń wydzielonych od pozostałych za pomocą trwałych ścian i stanowiących odrębne pomieszczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli przedmiotem sprzedaży obok własności mieszkania jest również prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego czy komórki gospodarczej o konkretnej powierzchni i prawo to jest integralnie związane z prawem własności lokalu to czy podlega jednej stawce VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego tzn. 7%, czy stawce 7% VAT dla lokalu mieszkalnego, a na miejsce postojowe i komórki gospodarcze stawce 22% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż mieszkania wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych i wewnętrznych oraz komórek gospodarczych o określonej powierzchni znajdujących się w danym budynku powinna podlegać jednej stawce podatku VAT właściwej dla lokalu mieszkalnego tzn. 7%, ponieważ przedmiotem sprzedaży obok własności mieszkania nie jest komórka gospodarcza, garaż czy samo miejsce postojowe ale prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego czy komórki gospodarczej o konkretnej powierzchni i prawo to jest integralnie związane z prawem własności lokalu. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 tej ustawy, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto, zgodnie z § 37, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Według norm zawartych w przytoczonych przepisach 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie formułują definicji lokalu użytkowego ani lokalu mieszkalnego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 ww. przepisu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Definiując pojęcie "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymienił przykładowo: "piwnicę, strych, komórkę, garaż".

Z regulacji zawartych w ww. ustawie wynika, że garaż w budynku mieszkalnym składający się z miejsc postojowych nie należy do pomieszczeń pomocniczych, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, a przede wszystkim nie jest lokalem mieszkalnym ani też nie jest za taki uznawany. Jak wynika z powyższego ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze. Pojedyncze miejsce postojowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część hali garażowej nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego. Pomieszczeniem tym jest wielostanowiskowa hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce postojowe jest więc ułamkową częścią pomieszczenia przynależnego. W związku z powyższym zasadnym jest stwierdzenie, iż garaż w budynku mieszkalnym składający się z miejsc postojowych jest lokalem użytkowym.

Zwrócić należy również uwagę, iż definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem mieszkania, zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia, należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku.

Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 3 pkt 11).

Na podstawie powyższych uregulowań ww. rozporządzenia, można stwierdzić, że garaż w budynku mieszkalnym, w którym znajdują się konkretne, oznakowane miejsca postojowe nie jest mieszkaniem, jak również nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy.

Natomiast komórki gospodarcze, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Treść przepisów art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT oraz § 37 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. wyraźnie wskazuje, iż intencją ustawodawcy nie było objęcie obniżoną stawką lokali użytkowych sprzedawanych razem z lokalem mieszkalnym. Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy i § 37 rozporządzenia Ministra Finansów wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

A zatem garaże, czy też jego ułamkowe części - wydzielone miejsca postojowe, nie stanowią lokalu mieszkalnego (części mieszkaniowej budynku mieszkalnego) ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Miejsca postojowe mogą przynależeć do lokalu ale nie zmienia to ich funkcji użytkowych. Oznacza to, że miejsca postojowe nie mieszczą się w zakresie preferencji wynikającej z przepisów ustawy o VAT, bądź ww. rozporządzenia Ministra Finansów, a zatem dotyczące ich czynności są opodatkowane zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług stawką w wysokości 22%.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca sprzedaje mieszkania w budynku wielorodzinnym wraz z prawem do korzystania z balkonu, miejsca postojowego wewnętrznego zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym, miejsca postojowego zewnętrznego jak również komórki gospodarczej zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym. Komórki gospodarcze, balkony i miejsca parkingowe w garażu podziemnym i zewnętrzne stanowią więc tzw. części wspólne nieruchomości. W akcie notarialnym Strony zgodnie ustalają, że sposób korzystania z nieruchomości wspólnej będzie polegał na tym, że każdemu właścicielowi lokalu mieszkalnego przysługiwać będzie bezterminowo i na zasadach wyłączności prawo korzystania z balkonu, miejsca postojowego nr... zlokalizowanego w wielostanowiskowym garażu podziemnym, komórki gospodarczej nr... zlokalizowanej w wielostanowiskowym garażu podziemnym. Korzystanie z rzeczy wspólnej oznacza dla uprawnionego prawo do jej wyłącznego posiadania, używania i pobierania pożytków.

Nabywca wyraża zgodę, aby pozostałym właścicielom lokali mieszkalnych znajdującym się w budynku, w zakresie opisanym w umowach ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży zawieranych przez Wnioskodawcę przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania z przylegających do lokali tarasów, balkonów, ogrodów zimowych oraz miejsc postojowych i komórek gospodarczych, jakie związane są z udziałami w nieruchomości wspólnej przynależnymi do tych lokali mieszkalnych, a także we współwłasności działek gruntu na którym posadowiony jest budynek.

W chwili obecnej mieszkania oraz piwnice (Wnioskodawca nadmienia, iż ściany w tych piwnicach są trwałe (murowane), w aktach notarialnych Wnioskodawca nazywa je pomieszczeniami przynależnymi zgodnie z Ustawą o własności lokali).

W ramach umowy notarialnej ustanowienia odrębnej własności i jego sprzedaży Spółka sprzedaje klientowi lokal mieszkalny wraz z przynależnościami, bezterminowym i na zasadach wyłączności prawem do korzystania z części nieruchomości wspólnej w zakresie miejsca postojowego i komórki gospodarczej oraz udziałem w nieruchomości wspólnej za cenę łączną sprzedaży w kwocie......brutto. Zatem całkowita cena sprzedaży lokalu mieszkalnego obejmuje łącznie oprócz ceny za sam lokal, udział w nieruchomości wspólnej również prawo do korzystania z komórki gospodarczej i miejsca postojowego lub samego miejsca postojowego.

Miejsca postojowe zewnętrzne tj. zlokalizowane na terenie nieruchomości nie posiadają wydzielenia w postaci trwałych ścian. Są to jedynie części terenu zewnętrznego utwardzonego kostką brukową wydzielone kolorystycznie (poprzez zastosowanie innego koloru kostki brukowej - oznaczenie poziome) i za pomocą znaków drogowych oznaczających parking. Garaż podziemny stanowi 2 pomieszczenia o powierzchni około 1.500 m² każde. W ramach garażu podziemnego za pomocą linii poziomych malowanych farbą wyznaczono poszczególne miejsca parkingowe. Żadne z miejsc nie posiada trwałych przegród w postaci ścian murowanych oddzielających z każdej strony dane miejsce od miejsca sąsiedniego. Natomiast komórki gospodarcze to części powierzchni garażu wydzielone ogrodzeniem wykonanym z konstrukcji metalowej o wypełnieniu ścian za pomocą siatki. Elementy te nie stanowią trwałych ścian murowanych. Reasumując miejsca parkingowe zewnętrzne, wewnętrzne i komórki gospodarcze nie stanowią odrębnych, samodzielnych pomieszczeń wydzielonych od pozostałych za pomocą trwałych ścian i stanowiących odrębne pomieszczenie.

Mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz przytoczone wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, że miejsca postojowe znajdujące się w budynku nie stanową lokali mieszkalnych ani pomieszczeń służących bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych i na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowią lokale użytkowe. Mogą one przynależeć do lokalu, ale nie zmienia to ich funkcji użytkowych. Sprzedaż miejsca postojowego jako udziału w części wspólnej budynku tj. w garażu podziemnym, stanowi sprzedaż części lokalu użytkowego.

Wobec powyższego czynności dotyczące sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych i wewnętrznych znajdujących się w podziemnej kondygnacji budynku garaży, podlegają wyłączeniu z opodatkowania stawką 7% i w efekcie podlegają opodatkowaniu, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, stawką w wysokości 22%.

Należy zauważyć, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku od towarów i usług, jednakże możliwe jest oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka konieczność. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje zatem okoliczność, że w umowie nie wyszczególnia się ceny za miejsca postojowe, jedynie cenę ogólną jaką klient płaci za całość, tj. lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z przynależnej komórki gospodarczej (piwnicy) korzystać będzie z preferencyjnej, 7% stawki podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż prawa do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych zewnętrznych i wewnętrznych znajdujących się w podziemnej kondygnacji budynku garaży, podlegać będzie opodatkowaniu 22% stawką podatku. Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania zapisu art. 41 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Równocześnie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Zatem dokumenty te nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.