IBPP1/443-1160/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu postanowieniem z dnia 2 marca 2010 r. znak: IBPP1/443Z-1/10/LSz zażalenia z dnia 2 lutego 2010 r. (data złożenia 2 lutego 2010 r.) na postanowienie tut. organu z dnia 29 stycznia 2010 r. znak: IBPP1/443-1160/09/LSz stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009 r. (data wpływu 16 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwania tut. organu nr IBPP1/443-1160/09/LSz z dnia 13 stycznia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (opis zdarzenia przyszłego przyjęto z uzupełnienia wniosku z dnia 20 stycznia 2010 r.):

Wnioskodawca w 1973 r. otrzymał od matki żony Wnioskodawcy połowę niezabudowanej nieruchomości rolnej o pow. 0,5078 ha (na podstawie art. 1, 5 i 12 ustawy z dnia 26 października 1971 r. - Dz. U. Nr 27 poz. 250). Z uwagi na niską klasę gruntów nieruchomość powyższa położona w miejscowości G. objęta została w 1995 r. ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na tereny budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego.

Przekazywany grunt wykorzystywany był do potrzeb własnej rodziny (uprawa zbóż i warzyw). Grunt ten nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy jak również nie dokonywano sprzedaży produktów rolnych.

W roku 1999 dokonano podziału ww. nieruchomości na 6 działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną lub bliźniaczą. W związku z zamiarem zbycia wszystkich działek i potrzebą kontynuacji upraw warzyw na potrzeby rodziny Wnioskodawcy, Wnioskodawca nabył w tym samym roku współudział 50%-go udziału w nieruchomości rolnej niezabudowanej o pow. 2,4577 ha położonej w bezpośrednim sąsiedztwie posiadanej nieruchomości.

Z uwagi na poprawę sytuacji materialnej Wnioskodawcy podzielone wcześniej działki nie zostały sprzedane i nie były również użytkowane rolniczo od 2001 r.

Obecnie z uwagi na zły stan zdrowia i pilne potrzeby finansowe Wnioskodawca zamierza dokonać ich zbycia w miarę napływu ofert.

Wnioskodawca oświadczył, że nie dokonywał żadnego uatrakcyjniania ww. działek. Opisane nieruchomości stanowią majątek osobisty przekazany 27 lat temu przez matkę żony Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (działalność gospodarczą w zakresie nadzoru budowlanego Wnioskodawca prowadził od 1998 r., obecnie zawieszona od marca 2009 r.).

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że od dnia 1 grudnia 1998 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie nadzoru budowlanego. Działalność tą zawiesił 30 marca 2009 r. z uwagi na zły stan zdrowia. Wnioskodawca aktualnie nie jest podatnikiem podatku VAT.

Ujęta we wniosku nieruchomość (niezabudowana) została mu przekazana na podstawie art. 1, 5 i 12 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz. 250). Przekazanie własności nastąpiło nieodpłatnie.

Na ww. gruncie uprawiane były warzywa, owoce i zboże na potrzeby rodziny Wnioskodawcy. Na gruncie tym Wnioskodawca nigdy nie prowadził żadnej działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nigdy nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych i nie był oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym.

W chwili przekazania były to tereny rolne, których użytkowanie rolne polegało na uprawie warzyw, zboża i owoców dla potrzeb rodziny Wnioskodawcy.

Przyczyną podziału był zamiar sprzedaży działek z powodu słabej opłacalność uprawy rolnej z uwagi na zbyt niska klasę gruntów (kat. V i VI) oraz uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości G. w Gminie. Ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy nie wymagało składania jakichkolwiek wniosków, opierało się ono bowiem na analizach ekonomicznej opłacalności dokonywanych zmian dla budżetu gminy. Wnioskodawca również nie występował z żadnym wnioskiem w tej sprawie.

Wnioskodawca wszystkie działki zamierza sprzedać w miarę napływu ofert.

Na mocy decyzji Wójta Gminy ww. nieruchomość została podzielona na 6 działek przeznaczonych pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną lub bliźniaczą. Wszystkie działki są niezabudowane. Grunty przeznaczone do sprzedaży nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia ww. działek.

Pozyskane środki finansowe ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczy na potrzeby własne, w tym w szczególności na spłatę zadłużenia kredytowego syna Wnioskodawcy, który w wyniku trudnej sytuacji gospodarczej utracił płynność finansową.

Wnioskodawca posiada jeszcze (wspólnie z żoną) nieruchomość gruntową o pow. 1,2288 ha, którą być może będzie zmuszony w przyszłości sprzedać. Nieruchomość ta nabyta została w 1999 r., w związku z potrzebą zwiększenia upraw warzyw, zboża i owoców na potrzeby rodziny Wnioskodawcy. Grunty te również nie były przedmiotem najmu i dzierżawy. Jednak w roku 2001 z uwagi na coraz to większe zaangażowanie w działalności gospodarczej, słabą opłacalność uprawy oraz poprawę sytuacji ekonomicznej rodziny Wnioskodawca zaniechał całkowicie uprawiania ww. gruntów.

Nigdy wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntów i nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT i nie składał z tego tytułu deklaracji VAT 7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 stycznia 2010 r.):

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego w momencie dokonania zbycia ww. 6 działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 stycznia 2010 r.): dostawa gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowa działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Nie jest natomiast działalnością handlową a zatem gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działek dokonywana przez Wnioskodawcę nie stanowi działalności gospodarczej z uwagi na fakt, iż transakcja nie ma charakteru zarobkowego lecz związana jest z przysługującym Wnioskodawcy prawem do rozporządzania własnym majątkiem.

Wnioskodawca uważa, że zbycie przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 6 działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie był oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym. Nie jest też aktualnie podatnikiem podatku VAT. Od dnia 1 grudnia 1998 r., prowadził on działalność gospodarczą w zakresie nadzoru budowlanego. Działalność tą zawiesił 30 marca 2009 r. z uwagi na zły stan zdrowia.

Połowę niezabudowanej nieruchomości rolnej o pow. 0,5078 ha Wnioskodawca otrzymał od matki żony Wnioskodawcy w 1973 r.. Nieruchomość została Wnioskodawcy przekazana nieodpłatnie na podstawie art. 1, 5 i 12 ustawy z dnia 26 października 1971 r. O uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 27, poz. 250).

Z uwagi na niską klasę gruntów ww. nieruchomość rolna została objęta w 1995 r. ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na tereny budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego.

Podziału ww. nieruchomości na 6 działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną lub bliźniaczą dokonano w 1999 r. Podział został dokonany na mocy decyzji Wójta Gminy. Przyczyną podziału był zamiar sprzedaży działek z powodu słabej opłacalność uprawy rolnej z uwagi na zbyt niska klasę gruntów (kat. V i VI) oraz uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości G. Ustalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy nie wymagało składania jakichkolwiek wniosków, opierało się ono bowiem na analizach ekonomicznej opłacalności dokonywanych zmian dla budżetu gminy.

Grunt wykorzystywany był do potrzeb rodziny Wnioskodawcy (uprawa zbóż i warzyw). Na gruncie tym Wnioskodawca nigdy nie prowadził żadnej działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nigdy nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych. Grunt ten nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy jak również nie dokonywano sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia ww. działek. Wszystkie działki są niezabudowane. Działki nie były użytkowane rolniczo od 2001 r.

Pozyskane środki finansowe ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na potrzeby własne, w tym w szczególności na spłatę zadłużenia kredytowego syna Wnioskodawcy. Nigdy wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntów i nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT i nie składał z tego tytułu deklaracji VAT 7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wnioskodawca posiada jeszcze (wspólnie z żoną) 50% udział w nieruchomości gruntowej o pow. 2,4577 ha (50% - 1,2288 ha) nabytej w 1999 r.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że otrzymane grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Ponadto działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając 6 działek będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja została wydana na wniosek w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy tj. Pana i jest wiążąca wyłącznie w odniesieniu do jego osoby. Jeśli natomiast małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem wiążącej dla siebie interpretacji indywidualnej zobowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku, przedstawienia właściwego dla siebie stanu faktycznego, sformułowania zapytania i własnego stanowiska w sprawie, oraz wniesienia odrębnej opłaty zgodnie z przepisami art. 14b § 1-§ 4 oraz art. 14f § 1 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja niniejsza nie dotyczy kwestii opodatkowania działki będącej w przyszłości ewentualnym przedmiotem sprzedaży, zakupionej w 1999 r., a której Wnioskodawca jest współudziałowcem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.