IBPP1/443-1147/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2011 r. Sygn. akt I FSK 448/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 29 kwietnia 2011 r.) w sprawie ze skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku WSA w Opolu z dnia 9 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Op 463/09 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 10 maja 2011 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 2 kwietnia 2009 r.), uzupełnionego pismami z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 5 czerwca 2009 r.) oraz z dnia 24 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług jednorazowej sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług jednorazowej sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2009 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-324/09/LSz z dnia 25 maja 2009 r. oraz pismem z dnia 24 czerwca 2009 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-324/09/LSz z dnia 16 czerwca 2009 r.

W dniu 7 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-663/09/LSz, uznając, że w przedmiotowej sprawie jednorazowa sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 7 lipca 2009 r. znak: IBPP1/443-663/09/LSz Wnioskodawca, złożył skargę z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu 22 września 2009 r.), w której wniósł m.in. o uchylenie w całości ww. interpretacji indywidualnej, zarzucając jednocześnie w skardze Dyrektorowi Izby Skarbowej w Katowicach działającemu w imieniu Ministra Finansów wydanie ww. interpretacji indywidualnej z naruszeniem art. 5, art. 7, art. 8 oraz art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 9 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Op 463/09 uwzględnił skargę Wnioskodawcy i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 7 lipca 2009 r. znak: IBPP1/443-663/ 09/LSz.

Powyższy wyrok został zaskarżony skargą kasacyjną Ministra Finansów do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniesiono o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 marca 2011 r. Sygn. akt I FSK 448/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu w dniu 29 kwietnia 2011 r.) oddalił skargę kasacyjną Ministra Finansów.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że "...Istota sporu w sprawie dotyczy bowiem wykładni art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT z 2004 r., a ta została przez Sąd dokonana poprawnie. W szczególności trafnie zauważył Sąd wojewódzki (...), że w świetle tych przepisów warunkiem uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że prowadzi on zawodowo działalność gospodarczą w danym zakresie".

W związku z powyższym NSA stwierdził, że "Czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma więc miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą. Zasadnie zatem wywiódł Sąd wojewódzki, że aby uznać skarżącą za podatnika, konieczne jest stwierdzenie, że przy sprzedaży przedmiotowych działek gruntu występować będzie jako handlowiec w zakresie obrotu nieruchomościami, a nie jedynie jako okazjonalny sprzedawca".

W dalszej części uzasadnienia wyroku Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że "...Jak prawidłowo wskazał Sąd pierwszej instancji, ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz kolejnych wyjaśnień skarżącej nie wynika, aby zamierzała prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu gruntami. Strona wręcz wprost temu zaprzecza (...). Ponadto, sposób nabycia gruntów (darowizna) i przeznaczenie środków uzyskanych z ich sprzedaży (budowa domu mieszkalnego, lokata pieniężna, prowadzenie działalności w zakresie doradztwa prawnego i gastronomii) nie potwierdzają - jak wskazał Sąd - zamiaru podjęcia działalności w zakresie handlu nieruchomościami...".

Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny w przedmiotowym wyroku wskazał, iż "....skarżącej nie można przypisać statusu podatnika VAT w rozumieniu powołanych przepisów ustawy podatkowej. Nie może bowiem, w świetle przytoczonej tezy, przesądzać ipso facto o opodatkowaniu przyszłych działań skarżącej ani akcentowana przez organ skala przedsięwzięcia, ani też ujawniony zamiar efektywnej sprzedaży nieruchomości (z zyskiem)"

Reasumując Sąd w wyroku stwierdził, że "Odnosząc się w tym kontekście do argumentacji środka odwoławczego zauważyć należy, że wykładnia art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT z 2004 r., forsowana przez organ, opiera się w istocie na krytyce tej, dokonanej w szczególności w przywołanym wyroku NSA o sygn. akt I FPS 3/07 oraz rozstrzygnięciach stanowiących kontynuację tej linii orzeczniczej (zob. zwłaszcza s. 9-10 skargi kasacyjnej). Minister Finansów stwierdza wprost, że "nie może mieć znaczenia fakt, czy sprzedający chce czy nie chce działać w jakimś charakterze" (tu handlowca w zakresie obrotu nieruchomościami). Tymczasem pogląd ten nie zasługuje na aprobatę z przyczyn wymienionych w przywołanych wyżej judykatach".

Wskutek powyższego wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

We wrześniu 2008 r. Wnioskodawca otrzymał (w drodze umowy darowizny) od swojej siostry dwie nieruchomości zapisane w KW (4,36 ha) i KW (10,2 ha) o powierzchni łącznej 14,56 ha przeznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren mieszkaniowy i jako teren inwestycyjny.

Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości w takim stanie jakim są obecnie tzn. nie dokonywał żadnych czynności zmierzających do zmiany stanu prawnego tych gruntów. Jednakże dla nieruchomości wpisanej pod nr KW w oparciu o wyciąg z wykazu zmian ewidencyjnych zmieniono numerację działki 489/8. W następstwie czego zostało wyodrębnionych 60 kolejnych działek (podziału geodezyjnego dokonano na wniosek złożony przez poprzedniego właściciela).

Wnioskodawca nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nigdy też nie było zamiarem Wnioskodawcy założenie działalności o charakterze obrotu nieruchomościami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że nie jest podatnikiem podatku VAT i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Siostra zaproponowała Wnioskodawcy darowiznę, więc ją przyjął a 60 działek, o których mowa we wniosku zostało wydzielonych tylko z KW. Podziału działki nr na 60 działek dokonał poprzedni właściciel tj. U. we wrześniu 2008 r. W momencie przyjęcia darowizny Wnioskodawca zamierzał wybudować dom mieszkalny dla siebie.

Wnioskodawca zamierza odsprzedać całą działkę inwestycyjną i ok. 55 działek mieszkaniowych (na pozostałym terenie zamierza wybudować dom mieszkalny dla siebie).

Działki nie były i nie są przedmiotem najmu, ani dzierżawy. Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działek będących jego własnością.

Wszystkie działki po podziale (60 szt.) zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego są terenami mieszkaniowymi. Działki będące własnością Wnioskodawcy są nieruchomościami niezabudowanymi.

Podział działek został dokonany na wniosek poprzedniego właściciela. Celem sprzedaży działek jest uzyskanie środków finansowych na zaspokojenie potrzeb związanych z przyszłością. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży podzielonych działek o nr i nr Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na różne cele m.in.: charytatywne, inwestycyjne (lokata lub fundusz bankowy), budowa własnego domu mieszkalnego oraz założenie własnej działalności gospodarczej w zakresie doradztwa prawnego dla firm transportowych i otwarcie lokalu gastronomicznego.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów i nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT, nie składał deklaracji podatkowej VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Zarówno działki zapisane w KW o pow.10,2 ha oraz 55 działek powstałych z działki zapisanej w KW Wnioskodawca zamierza sprzedać po otrzymaniu oferty odpowiadającej wartości posiadanego gruntu.

Przeznaczenie działki zapisanej w KW zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy dla Sołectwa przyjętego Uchwałą Rady Gminy nr.... z dnia 22 sierpnia 2005 r. (Dz. U. Woj..... nr 63 poz. 1780 z dnia 6 października 2005 r.), teren w obrębie miejscowości, na którym położona jest działka o nr 58061 oznaczona jest w części o pow.:

* 7,00 ha symbolem A9UH,UR.P,KS jako tereny działalności komercyjno-produkcyjnej

* 2,68 ha symbolem UH jako usług handlu

* 0,58 ha symbolem ZI jako zieleń izolacyjna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obecnie obowiązujących przepisów ww. ustawy powstaje obowiązek naliczenia podatku VAT przy jednorazowej sprzedaży całego terenu.

Zdaniem Wnioskodawcy łączne zbycie całości terenu nie nadaje mu statusu podatnika VAT, ponieważ:

"Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, w wyroku z 29 października 2007 r. (sygn. Akt: I FPS 3/07) podjętym w składzie siedmiu sędziów, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu VAT tylko wtedy gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika (producenta, handlowca, usługodawcy itp.). Sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być zdaniem NSA uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Sama częstotliwość lub jej brak nie może, zdaniem NSA, decydować o tym, czy ktoś jest podatnikiem VAT czy nie. Tym bardziej, że Dyrektywa unijna w sprawie VAT nie uzależnia opodatkowania VAT od kryterium częstotliwości. A przecież co do zasady polskie przepisy dot. VAT powinny być zgodne z unijną Dyrektywą"

Również Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w treści uzasadnienia z 6 września 2006 r. (sygn. Akt. I SA/WR 1254/05) nie zgodził się na automatyczne przyjmowanie przez organy podatkowe założenia, że sam fakt wykonywania wielokrotnej sprzedaży działek nadaje sprzedawcy status podatnika VAT.

WSA, tak samo jak NSA uznał bowiem, że nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży: "Sprzedaż - nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu".

WSA w ww. powołanym wyroku odwołał się też do wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-291/92 pomiędzy Dieter Armbrecht A Finanzamt Ulzen, w którym ETS podkreślił, iż w przypadku gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, który zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2 (1) unijnej Dyrektywy w sprawie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania interpretacji, tj. 7 lipca 2009 r., gdyż niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wydanym w przedmiotowej sprawie orzeczeniu sygn. akt. I SA/Op 463/09 z dnia 9 grudnia 2009 r. stwierdził, że "Stan faktyczny sprawy przedstawiony we wniosku nie dawał zatem podstaw do przyjęcia, iż skarżąca dokonując jednorazowej sprzedaży całego terenu działała jako handlowiec, w takim znaczeniu, że dokonywała w sposób zorganizowany nabycia gruntów z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Dla przyjęcia, że działała jako podatnik VAT w odniesieniu do tej czynności, niezbędnym było przypisanie tym czynnościom zawodowego, profesjonalnego charakteru, wskazującego na zamiar handlu tym gruntem w formie zawodowej (profesjonalnej), czyli stałej (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowanej. Tego rodzaju okoliczności nie zostały przez organ wykazane ani nie wynikały z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Nie jest też przekonująca argumentacja Ministra o braku podstaw do zaliczenia nabytych nieruchomości do majątku osobistego skarżącej, wyprowadzana z takich okoliczności, jak duża powierzchnia gruntu, rozpoczęty przez darczyńcę proces podziału działki, inwestycyjne przeznaczenie 10-hektarowej działki, nabycie w celu osiągnięcia korzyści majątkowych. Jak wskazuje się w orzecznictwie, pojęcie majątku osobistego (prywatnego) przeciwstawiane majątkowi zaangażowanemu w działalność gospodarczą, nie zostało zdefiniowane ani w prawie krajowym ani w prawie unijnym, nie występuje ono zresztą expressis verbis ani w ust. 1 ani w ust. 2 art. 15 u.p.t.u. Jak wskazano w wyroku NSA z dnia 19 marca 2009 r. I FSK 46/08, jego pojawienie się jest rezultatem wykładni art. 15 ust. 2 u.p.t.u. odwołującej się do motywów zawartych w wyroku ETS z dnia 4 października 1995 r. w sprawie Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht (C-291/92), w którym to orzeczeniu generalnie chodziło kwestię opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku nie wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącą jej do celów prywatnych. Nie chodzi więc w tym przypadku o pojęcie prawne, które mogłoby ewentualnie podlegać wykładni językowej, lecz o pojęcie wykreowane przy dokonywaniu wykładni, przydatne przy rozgraniczaniu transakcji podlegających i niepodlegających opodatkowaniu VAT". Jak dalej wskazał ten Sąd, pojęcie "majątek osobisty", czy inaczej "majątek prywatny", albo "majątek wykorzystywany do celów prywatnych", oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności. Zatem dokonując tego podziału, choćby właśnie dla potrzeb opodatkowania sprzedaży danego składnika majątkowego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dany składnik majątkowy spełnia powyższe kryteria, a jeżeli tak nie jest, to mamy do czynienia ze sprzedażą "majątku prywatnego", przy której to czynności dana osoba, choćby mająca status podatnika, w odniesieniu do tej czynności w charakterze takim nie występuje. Natomiast przy zastosowaniu powyższego podziału nie jest miarodajne ustalenie, czy przedmiot sprzedaży zaspokajał potrzeby bytowe danej osoby, a w przypadku odpowiedzi negatywnej, konkluzja, że w takim przypadku sprzedaż podlega opodatkowaniu, ponieważ jej przedmiotem nie było tak rozumiane, jak to prezentuje organ, mienie osobiste" (por. również wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2008 r. I FSK 1556/07).

Aprobując i przyjmując za własny wskazany sposób rozumienia powyższych pojęć ("majątek osobisty", "majątek prywatny") należy uznać za bezpodstawną ocenę organu podatkowego, iż działki nabyte przez skarżącą nie wchodziły w skład jej majątku prywatnego. Jest bowiem rzeczą niewątpliwą w okolicznościach sprawy niniejszej, że nabyte nieruchomości nie były wykorzystywane przez skarżącą dla potrzeb działalności gospodarczej ani nie stały się też przedmiotem tej działalności. Tym samym przedstawione powyżej uwagi zawarte w powołanych orzeczeniach NSA, w tym wyrok składu 7 sędziów NSA z dnia 27 października 2007 r. I FPS 3/07, mają pełne zastosowanie do przedmiotowego przypadku."

Jednocześnie z wyroku NSA sygn. akt I FSK 448/10 z dnia 16 marca 2011 r. wynika, że "Jak prawidłowo wskazał Sąd pierwszej instancji, ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz kolejnych wyjaśnień skarżącej nie wynika, aby zamierzała prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu gruntami. Strona wręcz wprost temu zaprzecza (s. 2 wniosku in fine). Ponadto, sposób nabycia gruntów (darowizna) i przeznaczenie środków uzyskanych z ich sprzedaży (budowa domu mieszkalnego, lokata pieniężna, prowadzenie działalności w zakresie doradztwa prawnego i gastronomii) nie potwierdzają - jak wskazał Sąd - zamiaru podjęcia działalności w zakresie handlu nieruchomościami (s. 13-14 uzasadnienia wyroku).

Prowadzi powyższe do wniosku, że skarżącej nie można przypisać statusu podatnika VAT w rozumieniu powołanych przepisów ustawy podatkowej. Nie może bowiem, w świetle przytoczonej tezy, przesądzać ipso facto o opodatkowaniu przyszłych działań skarżącej ani akcentowana przez organ skala przedsięwzięcia, ani też ujawniony zamiar efektywnej sprzedaży nieruchomości (z zyskiem)."

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe, przytoczone wyżej przepisy oraz rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 grudnia 2009 r. Sygn. akt I SA/Op 463/09 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2011 r. Sygn. akt I FSK 448/10 stwierdzić należy, że jednorazowa dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług a Wnioskodawca nie będzie w przypadku tej sprzedaży działał w charakterze podatnika VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji nr IBPP1/443-663/09/LSz z dnia 7 lipca 2009 r.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.