IBPP1/443-1132/14/AW - Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z datą wydania towaru przewoźnikowi.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 16 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1132/14/AW Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z datą wydania towaru przewoźnikowi.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu 7 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z datą wydania towaru przewoźnikowi (kurier, spedytor) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego zgodnie z datą wydania towaru przewoźnikowi (kurier, spedytor).

Wniosek uzupełniono pismem z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 23 stycznia 2015 r. nr IBPP1/443-1132/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności jest głównie produkcja wyrobów z tworzyw sztucznych (płyt, arkuszy, rur, kształtowników, opakowań i szeregu innych pozostałych wyrobów).

Sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty, wyroby i towary bardzo często wysyłane są za pośrednictwem firmy kurierskiej lub spedycyjnej. Część wysyłanych produktów czy towarów dotyczy zamówień złożonych przez odbiorców za pośrednictwem konta internetowego (sprzedaż przez "Allegro"), natomiast większość wysyłek dokonywanych za pośrednictwem firm kurierskich i spedycyjnych dotyczy zamówień złożonych przez stałych odbiorców i kontrahentów Wnioskodawcy.

W zamieszczonym na stronie internetowej regulaminie sprzedaży został określony przez Wnioskodawcę moment dokonania dostawy towarów: "dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia". Wnioskodawca nie posiada żadnych umów regulujących przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w przypadku gdy odbiorcami wysyłek kurierskich czy też spedycyjnych są stali odbiorcy i kontrahenci Wnioskodawcy. Na fakturach sprzedaży produktów i towarów Wnioskodawcy, gdzie niewiadomą jest data faktycznego odbioru dostawy przez zamawiającego, jako datę sprzedaży (dokonania dostawy) Wnioskodawca przyjmuje datę przekazania towaru kurierowi.

Automatycznie na wszystkich fakturach sprzedaży Wnioskodawcy generuje się adnotacja: "towar pozostaje własnością sprzedawcy do czasu zapłaty całości ceny", gdyż program nie rozróżnia dla jakiego odbiorcy jest drukowana dana faktura - czy to będzie wysyłka kurierska, odbiór osobisty przez zamawiającego czy też Wnioskodawca sam daną dostawę dostarczy do kontrahenta.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Dostawy są dokonywane na rzecz odbiorców (kontrahentów) stałych i również na rzecz odbiorców składających zamówienie przez internet ("Allegro").

2. Przeniesienie prawa do dysponowania towarem następuje w chwili odebrania towaru przez firmę kurierską zarówno w przypadku kontrahentów stałych jak i kontrahentów składających zamówienia przez "Allegro".

3. Sposób wyboru odbioru towaru następuje w momencie zamówienia pisemnego składanego przez kontrahenta.

4. Wnioskodawca ma podpisaną umowę z firmą kurierską i pokrywa koszty tej umowy.

5. Wnioskodawca ponosi koszty transportu, ale nabywca czasem jest obciążony kosztem transportu (małe zamówienie, gdzie zysk byłby mniejszy od kosztów transportu).

6. Wnioskodawca ponosi całe ryzyko związane z uszkodzeniem towaru (ubezpieczenie przesyłki).

7. Towar w trakcie przesyłki jest własnością nabywcy.

8. Koszty załadunku towaru ponosi Wnioskodawca.

9. Wnioskodawca ponosi wszelkie dodatkowe koszty związane z załadunkiem i innymi zdarzeniami.

10. Zapłata za towar następuje albo przy dostarczeniu (za pobraniem), albo przelewem po terminie ustalonym na fakturze (7, 14, 30 dni od daty wystawienia faktury i tym samym po dostawie), albo sporadycznie przed wysyłką towaru (przedpłata).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z nowym art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, Spółka prawidłowo określa ustala moment powstania obowiązku podatkowego z datą wydania towaru przewoźnikowi (kurier, spedytor).

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje on prawidłowo określając obowiązek podatkowy do VAT w momencie wydania towaru kurierowi czy spedytorowi (dokonanie dostawy towaru następuje w tym momencie). Istota dostawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę. Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą. Przenosząc to na grunt przepisów o VAT należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 k.c.

Zatem gdy towar jest wysłany przez Wnioskodawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika, dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą jego wydania przewoźnikowi, z tym bowiem momentem Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel (interpretacja indywidualna z dnia 22 kwietnia 2014 r. nr ILPP5/443-11 /14-5/KG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jak wynika z opisu sprawy sprzedawane przez Wnioskodawcę produkty, wyroby i towary wysyłane są za pośrednictwem firmy kurierskiej lub spedycyjnej. W zamieszczonym na stronie internetowej regulaminie sprzedaży został określony przez Wnioskodawcę moment dokonania dostawy towarów: "dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia". Wnioskodawca nie posiada żadnych umów regulujących przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w przypadku gdy odbiorcami wysyłek kurierskich czy też spedycyjnych są stali odbiorcy i kontrahenci Wnioskodawcy. Na fakturach sprzedaży produktów i towarów Wnioskodawcy, gdzie niewiadomą jest data faktycznego odbioru dostawy przez zamawiającego, jako datę sprzedaży (dokonania dostawy) Wnioskodawca przyjmuje datę przekazania towaru kurierowi.

Przeniesienie prawa do dysponowania towarem następuje w chwili odebrania towaru przez firmę kurierską zarówno w przypadku kontrahentów stałych jak i kontrahentów składających zamówienia przez "Allegro". Wnioskodawca ma podpisaną umowę z firmą kurierską i pokrywa koszty tej umowy, ale nabywca czasem jest obciążony kosztem transportu (małe zamówienie, gdzie zysk byłby mniejszy od kosztów transportu). Towar w trakcie przesyłki jest własnością nabywcy.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), zwanej dalej k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 k.c. z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym.

Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 kodeksu cywilnego.

Jednocześnie jednak z wniosku wynika, że w zamieszczonym na stronie internetowej regulaminie sprzedaży został określony przez Wnioskodawcę moment dokonania dostawy towarów: "dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia". Również na fakturach sprzedaży, gdzie niewiadomą jest data faktycznego odbioru przez zamawiającego, jako datę sprzedaży (dokonania dostawy) Wnioskodawca przyjmuje datę przekazania towaru kurierowi. Przeniesienie prawa do dysponowania towarem następuje chwili odebrania towaru przez firmę kurierską, a towar w trakcie przesyłki jest własnością nabywcy.

W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

W świetle powyższego Wnioskodawca dostarczając towar przez spedytora (kuriera) jest zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w dniu wydania towaru spedytorowi (kurierowi).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy określające obowiązek podatkowy do VAT w momencie wydania towaru kurierowi czy spedytorowi (uznające, że dokonanie dostawy towaru następuje w tym momencie) - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. Organ nie jest nią związany rozpatrując inne sprawy na podstawie innych wniosków.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl