IBPP1/443-1127/13/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży odpadów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja opakowań z metali (produkcja aluminiowych puszek napojowych). Spółka posiada decyzję - pozwolenie zintegrowane na eksploatację instalacji obejmujące m.in. wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, wydane przez właściwe organy.

W ramach posiadanego zezwolenia Spółka posiada zezwolenie na wytwarzanie m.in. następujących odpadów w ramach kodów PKWiU wymienionych w Załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: u.p.t.u.):

a. Ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie metale i złom metali nieszlachetnych;

g. Ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji PKWiU, kwalifikacji sprzedawanych towarów do odpowiedniego grupowania PKWiU dokonuje przeszkolony pracownik Spółki w oparciu o stan faktyczny w konkretnym przypadku. Kwalifikację tą Zarząd Spółki akceptuje i uważa za prawidłową. Spółka nie posiada opinii Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w tym zakresie.

Wytwarzane przez Spółkę odpady odbierane są przez podmioty zajmujące się utylizacją lub recyklingiem odpadów, posiadające wymagane przepisami prawa zezwolenia na zbieranie/odzysk przedmiotowych odpadów. Zarówno Spółka jak i kontrahent nabywający te odpady są podatnikami podatku VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 u.p.t.u., a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy. Niektórzy z kontrahentów Spółki odsprzedają dalej zakupione od Spółki odpady w stanie nieprzetworzonym bądź też utylizują te odpady (dotyczy to np. złomu aluminium), inni dokonują odzysku zakupionych odpadów np. poprzez ich oczyszczanie i wymianę zużytych części, a następnie sprzedają je na rynku już nie jako odpad, a jako pełnowartościowy produkt (dotyczy to np. beczek z tworzywa sztucznego lub beczek metalowych po lakierach wodorozcieńczalnych).

Bez względu na sposób postępowania kontrahenta Spółki ze sprzedanym na jego rzecz odpadem (tekst jedn.: bez względu na to czy u kupującego odpad ten będzie podlegał sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, utylizacji, czy też odzyskowi) Spółka wystawia Karty Przekazania Odpadu, gdyż sprzedawane towary spełniają definicję odpadu wskazaną w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21).

Spółka zakresem niniejszego wniosku obejmuje okres po 1 lipca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonując sprzedaży wskazanych wyżej odpadów Spółka powinna zastosować mechanizm odwróconego obowiązku podatkowego w każdym przypadku, gdy uznaje daną rzecz za odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach.

Zdaniem Wnioskodawcy, definicja odpadu wprowadzona przez ustawodawcę w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach nie ma znaczenia dla zastosowania mechanizmu odwróconego obowiązku podatkowego. Istotne znaczenie dla zakwalifikowania danego towaru jako odpadu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 u.p.t.u. w zw. z Załącznikiem nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług ma dokonanie przez przeszkolonego pracownika Spółki właściwej kwalifikacji odsprzedawanego odpadu do właściwego grupowania PKWiU.

Jeśli w wyniku dokonania takiej kwalifikacji przeszkolony pracownik Spółki zakwalifikuje sprzedawany towar do PKWiU niewymienionego w Załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka powinna zastosować przepisy ogólne, a więc wystawić fakturę z właściwą stawką i kwotą VAT, mimo, że przedmiotem sprzedaży jest towar, który nie nadaje się do użytku w stanie, w jakim jest sprzedawany (a więc spełnia definicję odpadu na gruncie ustawy o odpadach). Natomiast w przypadku, gdy przeszkolony pracownik Spółki zakwalifikuje sprzedawany towar do PKWiU wskazanego w Załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: przedmiotem sprzedaży będzie odpad w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług) Spółka ma obowiązek przeniesienia na nabywcę tych towarów, będącego podatnikiem VAT, obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, Spółka powinna w takiej sytuacji wystawić fakturę, która nie będzie zawierała kwoty i stawki VAT, a zamiast tego zawierać będzie adnotację, że podatek od towarów i usług rozliczony zostanie przez nabywcę.

Nie ma przy tym znaczenia, że w obu wymienionych wyżej przypadkach Spółka wystawia Kartę Przekazania Odpadu, zgodnie z właściwymi przepisami ustawy o odpadach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., gdyż we wniosku z 18 listopada 2013 r. (data wpływu 22 listopada 2013 r.) Wnioskodawca zaznaczył, że dotyczy on zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ustawy o VAT dodanego do ustawy od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., do 31 marca 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Natomiast, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, w brzmieniu od 1 kwietnia 2013 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

W załączniku nr 11 (w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r. do 30 września 2013 r.) stanowiącym Wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, zostały wymienione następujące towary:

* w poz. 1 - PKWiU ex 24.10.14.0 - Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,

* w poz. 2 - PKWiU ex 24.45.30.0 - Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,

* w poz. 3 - PKWiU 38.11.51.0 - Odpady szklane,

* w poz. 4 - PKWiU 38.11.54.0 - Pozostałe odpady gumowe,

* w poz. 5 - PKWiU 38.11.55.0 - Odpady z tworzyw sztucznych,

* w poz. 6 - PKWiU 38.11.58.0 - Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,

* w poz. 7 - PKWiU 38.12.27 - Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,

* w poz. 8 - PKWiU ex 38.32.29.0 - Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.

Na mocy art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 1027), obowiązującej od dnia 1 października 2013 r., załącznik nr 11 do ustawy otrzymał brzmienie określone w załączniku nr 1 do tej ustawy (poz. 1 - 41).

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do 31 marca 2013 r.).

Powyższe regulacje wprowadzają wykaz towarów, których nabycie ma obowiązek opodatkować nabywca. Jest to mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Natomiast w przypadku dostawy towarów, które nie zostały wymienione w tym załączniku podatnikiem pozostaje sprzedawca.

Mechanizm odwrotnego obciążenia, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. do 31 marca 2013 r., ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Natomiast mechanizm odwrotnego obciążenia, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są warunki:

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT, obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Jak wynika z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r., w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Pod pojęciem sprzedaży - w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów, bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), obowiązujące do 31 grudnia 2013 r., zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" - § 4 ust. 1 rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r., faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. faktura powinna zawierać:

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 5 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Natomiast w myśl § 5 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8 ustawy, jest nabywca towaru lub usługobiorca - danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest produkcja opakowań z metali (produkcja aluminiowych puszek napojowych).

Wnioskodawca posiada decyzję - pozwolenie zintegrowane na eksploatację instalacji obejmujące m.in. wytwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, wydane przez właściwe organy. W ramach posiadanego zezwolenia Wnioskodawca posiada zezwolenie na wytwarzanie m.in. następujących odpadów w ramach kodów PKWiU wymienionych w Załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.):

a. Ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie metale i złom metali nieszlachetnych;

g. Ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji PKWiU, kwalifikacji sprzedawanych towarów do odpowiedniego grupowania PKWiU dokonuje przeszkolony pracownik Spółki w oparciu o stan faktyczny w konkretnym przypadku. Kwalifikację tą Zarząd Spółki akceptuje i uważa za prawidłową. Spółka nie posiada opinii Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi w tym zakresie.

Wytwarzane przez Spółkę odpady odbierane są przez podmioty zajmujące się utylizacją lub recyklingiem odpadów, posiadające wymagane przepisami prawa zezwolenia na zbieranie/odzysk przedmiotowych odpadów.

Zarówno Wnioskodawca jak i kontrahent nabywający te odpady są podatnikami podatku VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.

Spółka zakresem niniejszego wniosku obejmuje okres po 1 lipca 2011 r.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy dokonując sprzedaży wskazanych wyżej odpadów Spółka powinna zastosować mechanizm odwróconego obowiązku podatkowego w każdym przypadku, gdy uznaje daną rzecz za odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego dla uznania czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. towarów w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie, czy sprzedawane przez Wnioskodawcę odpady stanowią towary, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, że w załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011 r. do 30 września 2013 r.), stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wymienił m.in. pod pozycją:

2. Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych, określone symbolem PKWiU ex 24.45.30.0,

3. Odpady szklane, określone symbolem PKWiU 38.11.51.0,

4. Pozostałe odpady gumowe, określone symbolem PKWiU 38.11.54.0,

5. Odpady z tworzyw sztucznych, określone symbolem PKWiU 38.11.55.0,

6. Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal, określone symbolem PKWiU 38.11.58.0,

7. Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne, określone symbolem PKWiU 38.12.27,

8. Surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom, określone symbolem PKWiU ex 38.32.29.0.

Natomiast w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2013 r., w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wymienił m.in. pod pozycją:

28. Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych, określone symbolem PKWiU ex 24.45.30.0,

30. Odpady szklane, określone symbolem PKWiU 38.11.51.0,

32. Pozostałe odpady gumowe, określone symbolem PKWiU 38.11.54.0,

33. Odpady z tworzyw sztucznych, określone symbolem PKWiU 38.11.55.0,

34. Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal, określone symbolem PKWiU 38.11.58.0,

36. Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne, określone symbolem PKWiU 38.12.27,

37. Surowce wtórne metalowe, określone symbolem PKWiU 38.32.2.

Ustawodawca na potrzeby stosowania ustawy o VAT odwołał się od dnia 1 lipca 2011 r., do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności, zgodnie z ww. art. 5a ustawy o VAT.

Należy zaznaczyć, że do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniej grupy czy też do weryfikacji wskazanej klasyfikacji, nie są kompetentne organy podatkowe. W myśl bowiem Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów a w razie wątpliwości może on w tym zakresie zwrócić się do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Niniejsza interpretacja została zatem wydana w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną we wniosku przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż jeśli przedmiotowe towary (odpady), o których mowa we wniosku, objęte zostały klasyfikacją PKWiU - Ex 24.45.30.0, PKWiU - 38.11.51.0, PKWiU - 38.11.54.0, PKWiU - 38.11.55.0, PKWiU - 38.11.58.0, PKWiU - 38.12.27, PKWiU - Ex 38.32.29.0 to ich dostawa po dniu 1 lipca 2011 r., na rzecz kontrahentów, będących czynnymi podatnikami podatku VAT jako towarów wymienionych w poz. 2 - 8 załącznika nr 11 do ustawy o VAT (w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2013 r.) oraz odpowiednio wymienionych w poz. 28, 30, 32, 33, 34, 36, 37 załącznika nr 11 do ustawy o VAT (w stanie prawnym obowiązującym od 1 października 2013 r.) zawierającym katalog towarów, do których stosuje się mechanizm odwrotnego obciążenia, będzie objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, polegającymi na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego jest dokonywana dostawa przedmiotowych towarów, sklasyfikowanych pod wskazanymi wyżej symbolami PKWiU.

Natomiast Wnioskodawca w myśl § 5 ust. 15 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 28 marca 2011 r., w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dokonując dostawy przedmiotowych odpadów jest zobowiązany wystawić fakturę VAT (stwierdzającą dokonanie dostawy towaru dla którego podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru), w której zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawrze:

Natomiast w myśl § 5 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych odpadów jest zobowiązany wystawić fakturę VAT (stwierdzającą dokonanie dostawy towaru dla którego podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru) nie ujmując w niej danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 12-14 przedmiotowego rozporządzenia. Ponadto zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. faktura wystawiona przez Wnioskodawcę powinna dodatkowo zawierać wyrazy "odwrotne obciążenie".

Przy czym uznanie danego towaru za odpad w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach pozostaje bez znaczenia dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia. Decydujące znaczenie dla uznania, czy do dostawy towarów znajduje zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT, ma ustalenie na podstawie właściwych symboli PKWiU czy dostawa tych towarów mieści się w katalogu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Należy zatem zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że "...definicja odpadu wprowadzona przez ustawodawcę w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy o odpadach (...) nie ma znaczenia dla zastosowania mechanizmu odwróconego obowiązku podatkowego".

Jednocześnie należy zauważyć, że precyzyjna konstrukcja regulacji art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (odwołująca się do klasyfikacji PKWiU) jednoznacznie wyznacza regułę, że dla dostawy towarów, które mieszczą się w katalogu towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, ma zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia VAT. W konsekwencji nie ma wątpliwości, wobec których towarów obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę.

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, że jeżeli zakwalifikuje sprzedawany towar do PKWiU niewymienionego w Załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług, to powinien zastosować przepisy ogólne, a więc wystawić fakturę z właściwą kwotą i stawką podatku, natomiast w przypadku zakwalifikowania sprzedawanego towaru do PKWiU wskazanego w Załączniku nr 11 do ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma obowiązek przeniesienia na nabywcę tych towarów, będącego podatnikiem VAT, obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług, i wystawienia faktury VAT, która nie będzie zawierała kwoty i stawki VAT, a zamiast tego zawierać będzie adnotację, że podatek od towarów i usług rozliczony zostanie przez nabywcę.

Jednocześnie należy wskazać, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, do właściwego grupowania PKWiU ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Odnosząc się natomiast do stwierdzenia Wnioskodawcy odnośnie wystawiania Kart Przekazania Odpadu stwierdzić należy, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby Wnioskodawca wystawiał ww. Karty Przekazania Odpadu, jednakże ustawodawca nie uzależnił sposobu wystawia faktur i rozliczenia podatku na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT od wystawiania kontrahentom ww. Kart Przekazania Odpadu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretację wydano przy założeniu, że u Wnioskodawcy dokonującego dostawy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT (Wnioskodawca we wniosku podał, że jest podatnikiem podatku VAT niekorzystającym ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności zmiany symbolu PKWiU) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.