IBPP1/443-1125/09/AL - Zakup usług dla bezpośredniej korzyści turysty a odliczenie VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2009 r. (data wpływu 24 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 3 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2009 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 19 sierpnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 3 listopada 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-865/09/AL z dnia 19 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. jest spółką, w której 100 % udziałów obejmuje Gmina. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. świadczenia usług związanych z udostępnieniem obiektów sportowych (hala widowiskowo-sportowa, korty tenisowe) dla szkół na zajęcia sportowe, oraz organizuje zgrupowania i obozy sportowe dla dzieci i młodzieży oraz klubów sportowych.

W ramach organizacji obozów (zgrupowań) sportowych Spółka zapewnia uczestnikom nocleg, wyżywienie, halę widowiskowo-sportową, korty tenisowe, siłownię, saunę, ćwiczenia fitness z instruktorem. W tym celu nabywa od innych podmiotów między innymi usługi w zakresie noclegów, gastronomii, cateringu, sauny, siłowni oraz fitness.

W uzupełnieniu z dnia 19 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Wnioskodawca będzie dokonywać zakupu usług gastronomicznych, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej i sprzedaży ich wraz z usługą udostępnienia hali widowiskowo-sportowej, którą dysponuje, jako usług stanowiących integralną część organizacji zgrupowania (obozu). Wszystkie wymienione usługi będą ściśle powiązane ze sprzedażą opodatkowaną.

Wnioskodawca będzie dokonywać zakupu usług gastronomicznych, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej w ramach organizacji zgrupowania (obozu) i odsprzedaży tych usług w następujący sposób:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 października 2009 r.):

Czy Spółka będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług: gastronomicznych, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej.

Czy spółka będzie mała prawo do obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług gastronomicznych i noclegowych w sytuacji gdyby dokonała refaktury za te usługi (bez naliczania marży).

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 października 2009 r.) Spółka zachowa prawo do obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług przewidywanych w zdarzeniu przyszłym.

Motywując swoje stanowisko Wnioskodawca podniósł, iż w ustawie o VAT zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego określone zostały w Dziale IX w art. 86-95. Z ogólnej zasady zawartej w tych przepisach (art. 86 ust. 1) wynika iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z pewnymi wyjątkami (nieznajdującymi zastosowania w tej sprawie). Przepis ten ustanawia wyjątek od fundamentalnej dla całego systemu podatku VAT zasady potrącalności podatku naliczonego, a zarazem prawa podatnika do odliczenia tego podatku. Zasadę tę na gruncie polskiej ustawy statuuje art. 86 ust. 1. Należy podkreślić, iż wszelkie ograniczenia owej zasady należy interpretować ściśle, dając w jak największym zakresie pierwszeństwo właśnie zasadzie ogólnej.

Art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług jest sprzeczny z art. 167, 168 i 176 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która zezwala Państwom Członkowskim na wyłączenie z odliczenia podatku naliczonego od wydatków, które nie są ściśle związane z działalnością gospodarczą takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkę lub wydatki reprezentacyjne. Tymczasem przepis polskiej ustawy wyłącza generalnie odliczenie VAT od usług noclegowych i gastronomicznych. Ustawodawca założył więc niejako, iż tego rodzaju usługi nie wiążą się nigdy z działalnością gospodarczą, albo wręcz mają charakter luksusowy czy rozrywkowy. Założenie takie trudno uznać za racjonalne i uzasadnione, zwłaszcza w odniesieniu do stanu faktycznego niniejszej sprawy. W tym wypadku bowiem wszystkie wydatki spółki na zakup tego rodzaju usług wiążą się ściśle z wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych na rzecz zleceniodawcy.

Na organach Państw Członkowskich ciąży obowiązek interpretowania krajowych przepisów o VAT w zgodzie z odpowiednimi regulacjami wspólnotowymi i dawania pierwszeństwa zastosowania tym drugim. Dotyczy to nie tylko sądów krajowych, ale również organów administracyjnych, w tym w szczególności podatkowych. Zasada powyższa została sformułowana w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W konsekwencji braku możliwości obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług noclegowych lub gastronomicznych dochodzi do podwójnego opodatkowania tej samej usługi podatkiem od towarów i usług (pierwszy raz przez kontrahenta sprzedającego usługę spółce, a drugi raz przy odsprzedaży tej usługi przez spółkę).

Reasumując po spełnieniu podstawowych warunków uprawniających do odliczenia VAT, Spółka powinna mieć prawo do obniżenia kwoty podatku lub zwrotu różnicy podatku należnego z tytułu zakupionych usług gastronomicznych i noclegowych przy świadczeniu przez nią usług na rzecz zleceniodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku w wysokości 7 %, 3 % 0 % oraz zwolnienia od podatku wyszczególnione w ustawie o VAT oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 112, poz. 1336) dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług albo dla części tych dostaw lub części świadczenia usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Przepis art. 119 ustawy o VAT określa szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki. W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Z kolei przez marżę, w tym przypadku, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca, a ceną nabycia przez podatnika podatku od towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Jak już wskazano powyżej przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT).

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie słowa "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Stosownie do art. 119 ust. 3 przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Łączne spełnienie przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Ponadto treść art. 119 ust. 3a ustawy o VAT stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. świadczenia usług związanych z udostępnieniem obiektów sportowych (hala widowiskowo-sportowa, korty tenisowe) dla szkół na zajęcia sportowe, oraz organizuje zgrupowania i obozy sportowe dla dzieci i młodzieży oraz klubów sportowych.

W ramach organizacji obozów (zgrupowań) sportowych Spółka zapewnia uczestnikom nocleg, wyżywienie, halę widowiskowo-sportową, korty tenisowe, siłownię, saunę, ćwiczenia fitness z instruktorem. W tym celu nabywa od innych podmiotów między innymi usługi w zakresie noclegów, gastronomii, cateringu, sauny, siłowni oraz fitness.

Wnioskodawca wskazał, iż:

Wnioskodawca będzie dokonywać zakupu usług gastronomicznych, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej i sprzedaży ich wraz z usługą udostępnienia hali widowiskowo-sportowej, którą dysponuje, jako usług stanowiących integralną część organizacji zgrupowania (obozu). Wszystkie wymienione usługi będą ściśle powiązane ze sprzedażą opodatkowaną.

Wnioskodawca będzie dokonywać zakupu usług gastronomicznych, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej w ramach organizacji zgrupowania (obozu) i odsprzedaży tych usług w następujący sposób:

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika zatem, iż planowane przez niego usługi zaliczają się do usługi złożonej, składającej się z kombinacji różnych czynności. Możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być dzielona dla celów podatkowych. Wynika to z samego charakteru usługi, która składa się z różnych świadczeń, prowadzących jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Wnioskodawcy jest organizacja ww. usług.

W związku z powyższym wszystkie świadczenia powinny być zaklasyfikowane i opodatkowane tak, jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Pomimo, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki, jednak przez usługę turystyki należy rozumieć kompleksową usługę świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Przepis art. 119 ustawy o VAT nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług. Wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki. Ustawa o VAT nie zawiera definicji legalnej "usług turystyki", jak to czyni choćby w przypadku "usług elektronicznych" (art. 2 pkt 26 ustawy o VAT). Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy). Stosownie do powołanego przepisu transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu dyrektywy w języku francuskim - "Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur", jak też w języku angielskim - "All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller", należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako "Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy Rady 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, "turystyka" to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). Turystyka to także zorganizowany wyjazd poza miejsce zamieszkania (por. www.sjp.pwn.pl). Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A.S. Kornak "Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wołejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wołejko "Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej", Ruch turystyczny - Monografie, Warszawa 1975 r., z. 15, s. 83). Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn "Marketing w turystyce", Warszawa 2002 r., s. 99).

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki o której mowa w art. 119 ustawy o VAT to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotelarstwo, gastronomia, transport mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt).

Usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada siedzibę na terytorium kraju, będzie działać na rzecz nabywcy usługi organizacji zgrupowań (obozów) dla dzieci i młodzieży oraz klubów sportowych we własnym imieniu i na własny rachunek jak również prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy, oraz będzie posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przy świadczeniu usługi organizacji obozów (zgrupowań) Wnioskodawca nabywać będzie towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści nabywcy, a będą to usługi gastronomiczne, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej.

W ramach organizacji obozów (zgrupowań) sportowych Wnioskodawca będzie świadczyć również usługę własną tj. udostępniać uczestnikom halę widowiskowo-sportową.

Wszystkie usługi stanowić będą integralną część świadczonej usługi turystyki polegającej na zorganizowaniu zgrupowania (obozu) dla ww. podmiotów i będą ściśle powiązane ze sprzedażą opodatkowaną.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz w świetle cyt. przepisu art. 119 ust. 3 ustawy o VAT uznać należy Wnioskodawcę za podatnika zdefiniowanego cyt. przepisem.

Jak stanowi art. 119 ust. 4 ustawy o VAT podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W świetle powyższego Wnioskodawcy, jako podatnikowi, o którym mowa w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług (tekst jedn. usług gastronomicznych, noclegu, cateringu, sauny, jacuzzi, fitness, odnowy biologicznej) nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty - dzieci i młodzieży oraz klubów sportowych.

Zatem w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania cyt. przez Wnioskodawcę przepisy art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) cyt. ustawy o VAT stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Przepis art. 86 ust. 1 zawiera zatem zastrzeżenie dla prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji określonej cyt. art. 119 ust. 4, a zatem dotyczącej kwestii przedstawionej przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym.

Natomiast art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b) nie będzie miał również w niniejszej sprawie zastosowania, bowiem jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca świadczy na rzecz określonych podmiotów kompleksową usługę turystyki, przy świadczeniu której nie wyodrębnia się poszczególnych usług na nią się składających.

Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego zarówno nabyte usługi gastronomiczne jak i noclegowe nie będą stanowić usług samodzielnie funkcjonujących, lecz składać się będą na kompleksową usługę turystyki.

Natomiast w kwestii możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zakupionych usług gastronomicznych i noclegowych w sytuacji gdyby Wnioskodawca dokonał refaktury tych usług bez naliczania marży tut. organ pragnie zauważyć, iż w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w dostawie towaru, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i dokonał dostawy towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar (usługę), a następnie w stanie "nieprzetworzonym" odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

Ponadto należy również wziąć pod uwagę regulacje zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 s. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 28 ww. Dyrektywy w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego usługę, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Ponadto zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W drodze tzw. "refakturowania" następuje przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot "refakturujący" na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot "refakturujący" danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego nie może być mowy o refakturowaniu usług gastronomicznych lub noclegowych nabytych przez Wnioskodawcę bowiem jak wskazał Wnioskodawca usługi te stanowić będą integralną część świadczonej przez Wnioskodawcę usługi turystyki polegającej na zorganizowaniu zgrupowań (obozów).

Tym samym nie może być mowy o prawie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z poszczególnych faktur VAT dokumentujących nabycie usług gastronomicznych lub noclegowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego albo zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii prawidłowości fakturowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług, bowiem nie zadano pytania oraz nie sformułowano stanowiska w tym zakresie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.