IBPP1/443-1081/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009 r. (data wpływu 23 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 17 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu 17 listopada 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 listopada 2009 r. nr IBPP1/443-1081/09/AW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy sprzedaży działek jednym aktem. Jest to sprzedaż jednorazowa. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, zakupił w celu przyszłej budowy domu wraz z zagrodą, dwie działki rolne graniczące ze sobą w 2006 r. Trzy kolejne działki rolne dokupił w 2007 r. Również one graniczą ze sobą. Całość nieruchomości stanowi obszar 99,62 ara. W 2009 r. wszedł w życie plan zagospodarowania przestrzennego, który ww. działki oznacza jako budowlane, natomiast ogranicza możliwości budowy ze względu na sąsiedztwo cmentarza oraz przebieg linii średniego napięcia.

W roku 2009 Wnioskodawca zakupił dom do remontu, który chce remontować oraz adaptować do celów mieszkaniowych oraz drobnych usług. W tym celu Wnioskodawca zamierza sprzedać działki, a środki pozyskane ze sprzedaży przeznaczyć na remont i rozbudowę domu. Wnioskodawca negocjuje warunki sprzedaży z osobą fizyczną niebędącą podatnikiem VAT. Powiększenie ceny o podatek od towarów i usług czyni nieruchomość nieatrakcyjną oraz trudną do zbycia, ponieważ w okolicy jest sporo działek i żadna nie zawiera podatku VAT. Wnioskodawca nie zakupił działki z zamiarem jej odsprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do obciążenia strony kupującej podatkiem VAT - jeśli sprzeda nieruchomość w całości oraz ewentualnie w dwóch częściach, jeśli kupującą będzie więcej niż jedna strona.

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa wszystkich działek nie powinna być opodatkowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach - poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów. Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

* podwójnego opodatkowania,

* braku opodatkowania,

* zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

* powszechność opodatkowania,

* faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

* stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy). Oznacza to, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak, złożenie wniosków o podział gruntów, wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wydzielonych działek, stanowią część tych transakcji i powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje transakcji, za które jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest wielokrotnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania), transakcja taka jest uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej lub gospodarczej w ogóle.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprawa dotyczy sprzedaży działek jednym aktem. Jest to sprzedaż jednorazowa. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, zakupił w celu przyszłej budowy domu wraz z zagrodą, dwie działki rolne graniczące ze sobą w 2006 r. Trzy kolejne działki rolne dokupił w 2007 r. Również one graniczą ze sobą. Całość nieruchomości stanowi obszar 99,62 ara. W 2009 r. wszedł w życie plan zagospodarowania przestrzennego, który ww. działki oznacza jako budowlane, natomiast ogranicza możliwości budowy ze względu na sąsiedztwo cmentarza oraz przebieg linii średniego napięcia.

W roku 2009 Wnioskodawca zakupił dom do remontu, który chce remontować oraz adaptować do celów mieszkaniowych oraz drobnych usług. W tym celu Wnioskodawca zamierza sprzedać działki, a środki pozyskane ze sprzedaży przeznaczyć na remont i rozbudowę domu. Wnioskodawca negocjuje warunki sprzedaży z osobą fizyczną niebędącą podatnikiem VAT. Powiększenie ceny o podatek od towarów i usług czyni nieruchomość nieatrakcyjną oraz trudną do zbycia, ponieważ w okolicy jest sporo działek i żadna nie zawiera podatku VAT. Wnioskodawca nie zakupił działki z zamiarem jej odsprzedaży.

Ponadto podano, że Wnioskodawca nie prowadzi obecnie działalności gospodarczej. Prowadził, lecz 12 lat temu, samochodowe usługi transportowe, firma jednoosobowa została zamknięta. Obecnie Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, był nim prowadząc w 1998 r. usługi transportowe. Wnioskodawca nabywał grunty w celu utworzenia zagrody dla celów mieszkaniowych - duży ogród oraz sad. Łączna powierzchnia zakupionych gruntów wynosi 9962 m². Grunty zostały zakupione jako rolne, jednak Wnioskodawca nie prowadzi gospodarstwa rolnego, grunty nie zostały zakupione w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, a tereny stanowią nieużytki, które nie były wykorzystywane rolniczo od chwili nabycia ich przez Wnioskodawcę. Przyczyną sprzedaży działek jest zamiar remontu i rozbudowy domu mieszkalnego oraz części usługowej, w której zamierza prowadzić w 2012 r. usługi małej gastronomii tzn. punkt gastronomiczno-cukierniczy.

W świetle powyższego stanu faktycznego stwierdzić należy, że zakupiony grunt nie został nabyty w celach osobistych Wnioskodawcy np. zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych swoich lub ewentualnie rodziny, lecz w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Na zakupionym gruncie Wnioskodawca nie realizuje budowy domu, lecz grunt ten zamierza zbyć. Ponadto środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek zostaną przeznaczone na uruchomienie działalności gospodarczej (punktu gastronomiczno-cukierniczego), którą Wnioskodawca ma zamiar prowadzić w zakupionym na innym terenie domu. Dodatkowo należy wskazać także na spełnienie przesłanki częstotliwości dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ - jak wynika z wniosku - dostawa ma dotyczyć wszystkich pięciu działek zakupywanych przez Wnioskodawcę sukcesywnie w celu powiększenia terenu. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt sprzedaży pięciu odrębnych działek budowlanych jednym lub kilkoma aktami notarialnymi, czy też jednemu lub kilku nabywcom.

Wszystkie te działania Wnioskodawcy wskazują zatem na zorganizowany i zarobkowy charakter podejmowanych czynności spełniający definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W efekcie planowaną sprzedaż uprzednio zakupionych pięciu działek budowlanych, należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze podatnika z zamiarem częstotliwego wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.