IBPP1/443-1077/11/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2011 r. (data wpływu 27 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy część wynagrodzenia (określona umownie mianem "premii") należna w związku z faktycznym otrzymaniem przez klienta Wnioskodawcy dochodzonej w postępowaniu sumy pieniężnej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i tym samym zwiększa podstawę opodatkowania (obrót) w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u. - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy część wynagrodzenia (określona umownie mianem "premii") należna w związku z faktycznym otrzymaniem przez klienta Wnioskodawcy dochodzonej w postępowaniu sumy pieniężnej jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i tym samym zwiększa podstawę opodatkowania (obrót) w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu profesjonalnych usług prawniczych, w związku z czym jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzona działalność gospodarcza obejmuje m.in. prowadzenie w imieniu i na rzecz klientów Kancelarii, cywilnych postępowań sądowych o zapłatę oraz postępowań sądowo-administracyjnych dotyczących zwrotu nienależnie uiszczonych podatków lub innych opłat o charakterze publicznoprawnym. Wspólnym elementem dla prowadzonych przez Kancelarię postępowań jest okoliczność, że reprezentowany w postępowaniu sądowym klient ma roszczenie do określonego podmiotu o zapłatę pewnej kwoty pieniężnej. W efekcie zakończonego postępowania uzyskuje on tytuł egzekucyjny, w oparciu o który może nastąpić ewentualna przymusowa egzekucja dochodzonego świadczenia.

Podstawą świadczenia usług przez Wnioskodawcę jest umowa zawierana z klientem, który w zamian za bycie reprezentowanym w czasie postępowania sądowego lub sądowo-administracyjnego płaci umówione wynagrodzenie (honorarium). Świadczona usługa zastępstwa procesowego polega na wnoszeniu pism procesowych, udzielaniu bieżących wyjaśnień dotyczących stanu postępowania, stawiennictwo na rozprawach itd. Wszelkie konieczne w toku postępowania czynności wynikają z zaistniałej sytuacji procesowej i mogą być dokonywane jedynie do momentu zakończenia instancyjnego rozpatrywania sprawy przez właściwy sąd. W projektowanych umowach nie przewiduje się możliwości świadczenia pomocy prawnej w związku z możliwością wzruszenia rozstrzygnięcia sądowego nadzwyczajnymi środkami zaskarżenia wnoszonymi po zakończeniu postępowania sądowego m.in. poprzez wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego.

Przewidziane w umowie wynagrodzenie Wnioskodawcy zostanie podzielone na dwie części. Pierwsza część wynagrodzenia będzie należna z tytułu świadczonej pomocy prawnej i będzie obejmować odpłatność z tytułu świadczenia wszelkich usług prawniczych koniecznych do należytej reprezentacji strony postępowania (określona umownie mianem "honorarium"). Ta część wynagrodzenia winna być uiszczona w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy. Z kolei jego druga część (określona umownie mianem "premii") będzie należna jedynie warunkowo tj. w razie uzyskania korzystnego dla klienta rozstrzygnięcia, w wyniku którego faktycznie otrzyma on zwrot dochodzonej należności pieniężnej. W takim wypadku premia będzie należna w ciągu 14 dni od faktycznego otrzymania przez klienta dochodzonej w postępowaniu wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy druga część wynagrodzenia (określona umownie mianem "premii") należna w związku z faktycznym otrzymaniem przez klienta Wnioskodawcy dochodzonej w postępowaniu sumy pieniężnej, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i tym samym zwiększa podstawę opodatkowania (obrót) w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u....

Zdaniem Wnioskodawcy, premia wypłacana w związku z faktycznym otrzymaniem przez klienta dochodzonej w postępowaniu sądowym kwoty pieniężnej nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u. Jak wynika z przytoczonych przepisów, każde świadczenie, które nie jest uznawane za odpłatną dostawę towarów może być uznane za odpłatne świadczenie usług, chyba że istnieje przepis który wyłącza opodatkowanie (por. art. 6 u.p.t.u., czy też art. 3-4 Dyrektywy Rady WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347/1). Powszechnie przyjmuje się, iż określone zdarzenie nie może być jednocześnie kwalifikowane jako odpłatne świadczenie usług oraz jako odpłatna dostawa towarów (zob. przykładowo wyrok NSA z 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06 oraz wyrok NSA z 5 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1318/09).

Dla zakwalifikowania danej okoliczności jako świadczenia usług, konieczne jest przesądzenie, iż w ogóle mamy do czynienia ze "świadczeniem". Przez "świadczenie" należy rozumieć każde świadome zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą, w ramach którego usługodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu świadczonej usługi. Podkreśla się, iż związek pomiędzy wypłaconym wynagrodzeniem a świadczoną usługą musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 kwietnia 2008 r., sygn. IBPP1/443-60/08/AZ oraz A. Bącal (red.) Orzecznictwo ETS a Polska Ustawa o VAT, Wrocław 2010, s. 83-85). Z kolei usługą będzie tylko taka sytuacja w której będzie występowało (zasadniczo odpłatne) świadczenie oraz jego bezpośredni konsument, który odnosi jakąś korzyść majątkową. Warunkiem wystąpienia świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu jest istnienie konsumenta tej usługi. Brak możliwości dokonania identyfikacji konsumenta w ramach danej transakcji będzie prowadzić do wyłączenia jej spod regulacji podatku od towarów i usług (por. wyrok ETS w sprawie C-215/94 Juergen Mohr oraz w sprawie C-384/95 Landboden - Agrardienste).

Podsumowując, w celu stwierdzenia wystąpienia sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 u.p.t.u. w postaci odpłatnego świadczenia usług, konieczne będzie: 1) istnienie identyfikowalnego świadczenia i 2) jego ekonomicznego konsumenta, a ponadto 3) istnienie bezpośredniego związku pomiędzy płaconym przez tego konsumenta wynagrodzeniem a spełnionym na jego rzecz świadczeniem.

Należy zauważyć, iż samo wypłacenie wynagrodzenia premii pieniężnej - bez spełnienia świadczenia wzajemnego - nie będzie stanowiło czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przykładem takiej sytuacji mogą być premie pieniężne wypłacane przez sprzedawców w związku ze spełnieniem przez nabywców towarów określonych warunków (np. założonego poziomu obrotów - por. wyrok NSA z 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06). Na gruncie rozważań dotyczących opodatkowania podatkiem od towarów i usług wypłacanych premii pieniężnych zauważono, iż gdyby hipotetyczny nabywca zobowiązał się do spełnienia określonego warunku i z tego tytułu otrzymałby umówione wynagrodzenie, to mielibyśmy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług (por. T. Michalik VAT 2010, Warszawa 2010, s. 151). Wobec tego należy stwierdzić, iż dopiero zobowiązanie się do osiągnięcia pewnego rezultatu i podjęcie starań w celu jego realizacji mogłoby być traktowane jako usługa w zakresie podatku od towarów i usług. Konsumentem podejmowanych działań byłby w takim wypadku zlecający osiągnięcie określonego rezultatu. Z punktu widzenia prawa cywilnego, zlecenie osiągnięcia takiego rezultatu jest powszechnie kwalifikowane jako umowa o dzieło (a zatem umowa rezultatu), a niejako umowa zlecenia (o świadczenie usług, a zatem umowa starannego działania).

W przypadku świadczenia usług prawniczych nie jest możliwe zobowiązanie się przez Wnioskodawcę do "wygrania sprawy". Kancelaria zawierając umowę o świadczenie usługi zastępstwa procesowego zobowiązuje się do podejmowania, z należytą starannością, działań na rzecz zleceniodawcy, które to działania są jednak podejmowane tylko w pewnych ramach czasowych tj. do zakończenia właściwego postępowania. Z tytułu podejmowanych działań wypłacane jest, w terminie 14 dni, honorarium które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu odpłatnego świadczenia usługi prawniczej. Zdaniem Wnioskodawcy, inaczej sytuacja przedstawia się w razie otrzymania premii. Ta kwota pieniężna jest wypłacana nie w związku z podejmowaniem jakichkolwiek działań przez Wnioskodawcę (a zatem występuje brak świadczenia), a jedynie z uwagi na wystąpienie zdarzenia w postaci wydania orzeczenia przez właściwy sąd i późniejszego, faktycznego uzyskania zwrotu należności od dłużnika. W istocie jedynym "usługodawcą" w tej sytuacji mógłby być sąd właściwy do rozpoznania sprawy, a później sam dłużnik wykonujący swoje zobowiązanie zgodnie z treścią wyroku sądowego. Skoro w rzeczywistości ze strony Wnioskodawcy w tym wypadku żadne świadczenie usług nie ma miejsca, to klient Kancelarii nie może być również konsumentem tego świadczenia. Tym samym przedstawiona sytuacja nie jest w ogóle objęta regulacją podatku od towarów i usług, którego konstrukcja prawna, w przypadku świadczenia usług zakłada, po pierwsze, istnienie świadczenia i jego konsumenta oraz, po drugie, istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wypłacanym wynagrodzeniem i świadczeniem usługodawcy. Jedynie w sytuacji prawnie dopuszczalnego zobowiązania się Wnioskodawcy do rzeczywistego i faktycznego odzyskania przez klienta kancelarii swojej należności na drodze sądowej, podjęcia przez Wnioskodawcę działań w toku postępowania sądowego w celu realizacji zamierzonego rezultatu oraz faktycznego otrzymania przez klienta kancelarii dochodzonej przez niego od swojego dłużnika wierzytelności, byłyby hipotetycznie spełnione warunki do opodatkowania podatkiem od towarów i usług zapłaconej kancelarii premii z tytułu doprowadzenia do korzystnego rezultatu.

W tej sytuacji wypłacona przez klienta Wnioskodawcy premia nie będzie stanowiła należności z tytułu sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 u.p.t.u., a tym samym nie będzie zwiększała ona obrotu Wnioskodawcy w rozumieniu art. 29 ust. 1 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z uwagi na konstrukcję podatku od towarów i usług (opartą na zasadzie potrącalności w danej fazie obrotu), podatek ten jest z punktu widzenia jego podatników neutralny, gdyż pełnią oni jedynie rolę jego płatników, przerzucając jego ekonomiczny ciężar na kolejnych nabywców, czyli finalnie na konsumentów. Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związana jest jednak z wykonaniem przez podatnika takich czynności, które podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, zaś jeśli dana czynność ustawie tej nie podlega, to nie powstaje ani obowiązek w zakresie podatku należnego, ani uprawnienie w zakresie podatku naliczonego.

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dla uznania, iż dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy o VAT wynika także, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym uznać należy, iż pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć należy, iż usługą będzie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności. W związku z powyższym, jeżeli dane zachowanie kontrahenta (nawet zaniechanie pewnych czynności) za wynagrodzeniem, przynosi wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi (w tym przypadku klientowi Wnioskodawcy), to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za wynagrodzenie (premię), niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu profesjonalnych usług prawniczych.

Podstawą świadczenia usług przez Wnioskodawcę jest umowa zawierana z klientem, który w zamian za bycie reprezentowanym w czasie postępowania sądowego lub sądowo-administracyjnego płaci umówione wynagrodzenie (honorarium). Świadczona usługa zastępstwa procesowego polega na wnoszeniu pism procesowych, udzielaniu bieżących wyjaśnień dotyczących stanu postępowania, stawiennictwo na rozprawach itd. Wszelkie konieczne w toku postępowania czynności wynikają z zaistniałej sytuacji procesowej i mogą być dokonywane jedynie do momentu zakończenia instancyjnego rozpatrywania sprawy przez właściwy sąd. W projektowanych umowach nie przewiduje się możliwości świadczenia pomocy prawnej w związku z możliwością wzruszenia rozstrzygnięcia sądowego nadzwyczajnymi środkami zaskarżenia wnoszonymi po zakończeniu postępowania sądowego m.in. poprzez wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego.

Przewidziane w umowie wynagrodzenie Wnioskodawcy zostanie podzielone na dwie części. Pierwsza część wynagrodzenia będzie należna z tytułu świadczonej pomocy prawnej i będzie obejmować odpłatność z tytułu świadczenia wszelkich usług prawniczych koniecznych do należytej reprezentacji strony postępowania (określona umownie mianem "honorarium"). Ta część wynagrodzenia winna być uiszczona w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy. Z kolei jego druga część (określona umownie mianem "premii") będzie należna jedynie warunkowo tj. w razie uzyskania korzystnego dla klienta rozstrzygnięcia, w wyniku którego faktycznie otrzyma on zwrot dochodzonej należności pieniężnej. W takim wypadku premia będzie należna w ciągu 14 dni od faktycznego otrzymania przez klienta dochodzonej w postępowaniu wierzytelności.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w ocenie tut. organu, mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, gdyż wypłacający drugą część wynagrodzenia (premię) wypłaca to wynagrodzenie Wnioskodawcy gdy otrzyma określoną kwotę dłużną w wyniku działania Kancelarii reprezentującej jego interesy zmierzające właśnie do odzyskania rzeczonego długu. Należy zwrócić tu uwagę na fakt, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi - klienta, który na podstawie zawartej z Wnioskodawcą dwustronnej umowy, zobowiązał się do wypłacenia konkretnie określonego wynagrodzenia (premii) za konkretne zdarzenie jakim jest zapłata przez dłużnika należnej mu kwoty. Występuje zatem bezpośredni związek między korzyścią materialną uzyskaną przez klienta a działaniem Kancelarii reprezentującej go w postępowaniu, które do tej korzyści doprowadziło.

Istotnym jest także w niniejszej sytuacji fakt istnienia dwustronnego porozumienia wiążącego strony stosunku prawnego (tj. zgodnego oświadczenia stron umowy dotyczącego konieczności zapłaty wynagrodzenia (nazwanego premią) w razie uzyskania korzystnego dla klienta rozstrzygnięcia, w wyniku którego faktycznie otrzyma on zwrot dochodzonej należności pieniężnej), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków.

Wynagrodzenie wynikające z łączącej strony umowy należy traktować jako zapłatę za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona bowiem zostanie przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wynagrodzenie nazwane premią wypłacone Wnioskodawcy przez klienta z tytułu uzyskania przez niego korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, w wyniku którego faktycznie otrzyma on zwrot dochodzonej należności pieniężnej, stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i zwiększa podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.