IBPP1/443-1059/08/MS - Czy można opodatkować usługę hotelarską stawką 7% jeżeli składową jej jest śniadanie?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2008 r. (data wpływu 23 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2008 r. (data wpływu 11 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaliczenia świadczonych usług do usług turystyki oraz stawki podatku VAT na usługi hotelarskie, w przypadku gdy cena usługi hotelarskiej obejmuje nocleg i śniadanie - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaliczenia świadczonych usług do usług turystyki oraz stawki podatku VAT na usługi hotelarskie, w przypadku gdy cena usługi hotelarskiej obejmuje nocleg i śniadanie. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 września 2008 r. (data wpływu 11 września 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 sierpnia 2008 r. Nr IBPP1/443-1059/08/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi hotelarskie PKWiU 55.1. Prowadzi hotel trzygwiazdkowy gdzie standardem jest śniadanie w cenie doby hotelowej. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gastronomicznej, nie posiada własnej restauracji, więc śniadania dla gości hotelowych kupuje w restauracji znajdującej się w tym samym budynku. Za zakupione śniadania restauracja wystawia Wnioskodawcy fakturę na usługi gastronomiczne. Usługi hotelowe zgodnie z art. 41 ust. 2 opodatkowane są według preferencyjnej 7% stawki podatku, a nie w systemie marży zgodnie z art. 119. Wnioskodawca oprócz usług hotelowych i gastronomicznych nie świadczy innych usług dla bezpośredniej korzyści turystów, tj. usług transportu, ubezpieczenia, organizacji wycieczek ani wynajmu przewodnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy świadczone przez Spółkę usługi hotelowe nie są usługami turystyki zgodnie z art. 119?

Czy można opodatkować usługę hotelarską stawką 7% jeżeli składową jej jest śniadanie?

Zdaniem Wnioskodawcy usługi hotelowe grupowanie w PKWiU 55.1 są opodatkowane 7% stawką podatku zgodnie z art. 41 ust. 2 i nie są usługami turystyki. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usługi turystyki mówi jedynie o usługach nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty. Przez usługi nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Pomimo zakupu śniadania będącego składową usługi hotelowej Wnioskodawca uważa, że usługi hotelowe nie są usługami turystyki opodatkowanymi zgodnie z art. 119 lecz usługami hotelowymi opodatkowanymi 7% stawką podatku zgodnie z art. 41 ust. 2 zał. 3 do ustawy poz. 139.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy przy tym zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia usług turystki. Stąd przyjąć należy, iż zgodnie z regułami systemowej wykładni prawa przez usługi turystyczne należy rozumieć, stosownie do definicji legalnej zawartej w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 z późn. zm.) usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Powyższa definicja wymaga uściślenia poprzez wskazanie na legalne definicje powyższych pojęć. Ustawa o usługach turystycznych stanowi w art. 3 pkt 8, iż usługi hotelarskie to krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych. Z kolei przez turystę, ustawa o usługach turystycznych (art. 3 pkt 9 cytowanej ustawy), każe rozumieć osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc. Natomiast odwiedzający oznacza osobę, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy, w odwiedzanej miejscowości oraz niekorzystającą z noclegu (art. 3 pkt 10 powołanej ustawy).

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadza szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, którego istotą jest opodatkowanie marży stanowiącej wynagrodzenie podatników.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, gdzie przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystycznej, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Chodzi zatem o usługi, które w całości składają się na usługę turystyczną świadczoną przez organizatora turystyki. Użycie w cytowanym przepisie zwrotu "w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści turysty, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż jedynie nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają podstawowe potrzeby podróżnych w trakcie wycieczki oraz uprzyjemniają czas spędzony podczas wycieczki, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży. Podkreślić należy, że transport, zakwaterowanie, czy wyżywienie są usługami, bez których nie mogłaby się odbyć impreza turystyczna. Tym samym nabycie usług gastronomicznych stanowi część usług nabywanych przez operatora turystyki dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi hotel trzygwiazdkowy gdzie w cenie doby hotelowej mieści się odpłatność za śniadanie. W ramach realizacji ww. usługi Wnioskodawca zabezpiecza we własnym zakresie nocleg. Natomiast śniadanie musi zakupić od innego podatnika prowadzącego działalność gastronomiczną na terenie budynku w którym znajduje się hotel. Z powyższego wynika, że Wnioskodawca wykonuje kompleksową usługę hotelarską. Gość hotelu w cenę za dobę hotelową wliczoną ma usługę noclegu i śniadanie. Ponadto Wnioskodawca sam nie świadczy żadnych usług gastronomicznych i nie posiada własnej restauracji. Nie świadczy również innych dodatkowych usług w zakresie usług transportu, ubezpieczenia, organizacji wycieczek, wynajmu przewodnika itp. Zatem po stronie nabywcy usług mamy do czynienia z gościem hotelowym a nie z turystą. Z usługami turystycznymi mielibyśmy do czynienia w sytuacji, gdyby hotel w ramach jednej ceny oferował swoim klientom, poza noclegami np. przejazd między określonymi miejscami i hotelem, wycieczkę autokarową w trakcie pobytu w hotelu wraz usługami przewodnickimi itp., przy czym wymienione usługi zostałyby zakupione od podmiotów trzecich. Usługa turystyczna jest zatem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca świadczy usługę hotelarską, na którą składa się usługa noclegu i usługa gastronomiczna (śniadanie). Cena śniadania jest wliczona w cenę faktury za nocleg i i stanowi integralną część usługi hotelarskiej. W dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług znajdują się "Usługi hoteli i restauracji". Dział ten zawiera usługi hotelarskie obejmujące usługi zakwaterowania i usługi towarzyszące wliczone w cenę rachunku za nocleg, świadczone przez hotele, motele, pensjonaty. Pod symbolem PKWiU: 55.1 wskazanym przez Wnioskodawcę mieszczą się "usługi hoteli".

Zatem z powyższego wynika, że Wnioskodawca nie świadczy usługi turystycznej lecz usługę hotelarską składającą się z usługi noclegowej i gastronomicznej, do której nie ma zastosowania szczególna procedura opodatkowania marży określona w art. 119 cyt. ustawy VAT.

Do świadczonych przez Wnioskodawcę kompleksowych usług hotelowych składających się z usługi noclegowej i gastronomicznej znajduje zastosowanie 7% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 cyt. ustawy. Stawkę tę stosuje się bowiem dla towarów i usług, wymienionych w załączniku Nr 3 do tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W załączniku tym, pod pozycją 139 wymienione zostały usługi o symbolu PKWiU 55.1 - usługi hoteli. A zatem zgodnie z powyższą regulacją opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług podlegają wyłącznie usługi w zakresie zakwaterowania świadczone m.in. przez hotele.

Tym samym należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wyjaśnia, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest Podatnik. W przypadku wątpliwości dotyczących prawidłowej klasyfikacji świadczonych usług w świetle norm statystycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, organem właściwym do udzielenia wyjaśnień w tej kwestii jest Urząd Statystyczny w Łodzi, Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.