IBPP1/443-105/12/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 26 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) oraz pismem z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 kwietnia 2012 r. znak: IBPP1/443-105/12/BM oraz pismem z dnia 7 maja 2012 r. (data wpływu 10 maja 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 kwietnia 2012 r. znak: IBPP1/443-105/12/BM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonej w T, stanowiącej niezabudowane działki gruntu, dla której sąd rejonowy w T. prowadzi KW nr X. W najbliższym czasie teren ten Wnioskodawca planuje przeznaczyć na sprzedaż w całości lub w części, w zależności od zainteresowania potencjalnych nabywców.

Grunt ten Wnioskodawca nabył po połowie z bratem na mocy aktu notarialnego z dnia 30 lipca 1999 r. od Gminy T, wówczas do transakcji sprzedaży nie został doliczony podatek VAT. Następnie na mocy umowy darowizny z dnia 22 grudnia 2008 r. Wnioskodawca nabył część nieruchomości należącą wówczas do brata, od tego momentu cała nieruchomość należy do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą niezwiązaną z handlem nieruchomościami, jest również podatnikiem podatku VAT, przy czym na wyżej wspomnianej nieruchomość nigdy nie prowadził działalności gospodarczej i nie uzyskiwał z tytułu jej posiadania dochodu, od momentu nabycia do dziś teren ten stanowi niezabudowane i nieużytkowane działki gruntu.

W momencie nabycia nieruchomości od Gminy T. przedmiotowy teren w części nie stanowił gruntu rolnego, zaś grunt stanowiący użytek rolny Ps klasy V, był objęty zgodą na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze, uzyskaną decyzją Wojewody K, nr X i decyzją Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej nr Y. Obecnie zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta T. przedmiotowa nieruchomość wchodzi w obręb terenów o przeznaczeniu oznaczonym symbolem 1B-UKI - tereny zabudowy usługowej z podstawowym przeznaczeniem na usługi komercyjne.

W 1999 r. bez konkretnego celu wraz z bratem po połowie (współwłasność) od gminy T. Wnioskodawca nabył nieruchomość o łącznej powierzchni 5.335 m^2, stanowiącej 5 niezabudowanych działek gruntu.

W 2008 r. bez konkretnego celu Wnioskodawca nabył w drodze darowizny od brata jego udział stanowiący połowę współwłasności nieruchomości o łącznej powierzchni 5.335 m^2, stanowiącej 5 niezabudowanych działek gruntu.

Działki gruntu o powierzchni 3.652 m^2, przeznaczone obecnie do sprzedaży, od momentu ich nabycia do chwili obecnej nie były w żaden sposób wykorzystywane - niezabudowane działki gruntu (łąka).

W 2008 r. dla przedmiotowego terenu została wydana decyzja nr 370/07 o warunkach zabudowy, rodzaj inwestycji: zabudowa usługowa - budowa budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniem parkingu dla klientów, uzyskanie ww. decyzji związane było z planami inwestycyjnymi, które nigdy nie zostały zrealizowane.

W stosunku do przedmiotowych działek Wnioskodawca nie podjął i nie zamierza podjąć żadnych działań w celu ich uatrakcyjnienia.

W celu sprzedaży działek Wnioskodawca zamieścił ogłoszenie w Internecie.

Nabywców na przedmiotowe działki Wnioskodawca zamierza pozyskiwać za pośrednictwem ogłoszenia internetowego.

Posiadanych przez Wnioskodawcę innych nieruchomości Wnioskodawca nie zamierza przeznaczać na sprzedaż.

Wcześniej, tj. przed wskazaną we wniosku planowaną sprzedażą Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości.

Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek zostaną przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego.

Decyzja nr 370/07 o warunkach zabudowy została wydana na wniosek Wnioskodawcy tj., bez udziału innych podmiotów.

Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy związane było ze wstępną analizą koncepcji budowy budynku handlowo-magazynowego wraz z urządzeniem parkingu. Po dokonaniu analizy finansowej tego typu inwestycji, Wnioskodawca postanowił odstąpić od realizacji tego pomysłu już na etapie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z odstąpieniem od realizacji ww. inwestycji już na etapie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, Wnioskodawca nie dokonał na nią żadnych innych nakładów.

W 2010 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny przeznaczony na dofinansowanie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do planowanej transakcji sprzedaży ww. gruntu należy doliczyć podatek VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, do transakcji sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości nie należy doliczać podatku VAT, ponieważ planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości jest zwykłą czynnością i nastąpi w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

Równocześnie Wnioskodawca oświadczył, iż nie podjął działań w zakresie obrotu nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca podkreślił we wniosku, że planowana przez niego sprzedaż nieruchomości jest zwykłą czynnością i nastąpi w ramach zarządzania majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, iż majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Natomiast za podatnika, zgodnie z orzecznictwem TSUE, należy uznać również osobę, która zadeklarowała prowadzenie działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, a nawet jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta (wyrok Trybunału w sprawie 268/83, podobnie w sprawie C-110/94, C-97/90 czy też C-400/98). Tak więc brak ostatecznego rozpoczęcia działalności gospodarczej nie ma znaczenia w sprawie, albowiem wystarczy zamiar prowadzenia takiej działalności, a skoro sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej powiązany z zakupami dokonywanymi w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT, to dostawa (sprzedaż działek wchodzących w skład majątku związanego z działalnością gospodarczą) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wyżej zauważono, dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest, zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Za podatnika należy bowiem uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza się nie rozpoczęła. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył od Gminy nieruchomość o łącznej powierzchni 5.335 m^2, stanowiącą 5 niezabudowanych działek gruntu po połowie z bratem na mocy aktu notarialnego z dnia 30 lipca 1999 r. Następnie na mocy umowy darowizny z dnia 22 grudnia 2008 r. Wnioskodawca nabył część nieruchomości należącą wówczas do brata, od tego momentu cała nieruchomość należy do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą niezwiązaną z handlem nieruchomościami, jest również podatnikiem podatku VAT.

W momencie nabycia nieruchomości od gminy przedmiotowy teren w części nie stanowił gruntu rolnego, zaś grunt stanowiący użytek rolny Ps klasy V, był objęty zgodą na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze. Obecnie zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość wchodzi w obręb terenów o przeznaczeniu oznaczonym symbolem 1B-UKI - tereny zabudowy usługowej z podstawowym przeznaczeniem na usługi komercyjne.

W 2008 r. dla przedmiotowego terenu została wydana na wniosek Wnioskodawcy tj., bez udziału innych podmiotów, decyzja nr 370/07 o warunkach zabudowy, rodzaj inwestycji: zabudowa usługowa - budowa budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniem parkingu dla klientów, uzyskanie ww. decyzji związane było z planami inwestycyjnymi, które nigdy nie zostały zrealizowane. Uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy związane było ze wstępną analizą koncepcji budowy budynku handlowo-magazynowego wraz z urządzeniem parkingu. Po dokonaniu analizy finansowej tego typu inwestycji, Wnioskodawca postanowił odstąpić od realizacji tego pomysłu już na etapie uzyskania decyzji o warunkach zabudowy.

W celu sprzedaży działek Wnioskodawca zamieścił ogłoszenie w Internecie.

Nabywców na przedmiotowe działki Wnioskodawca zamierza pozyskiwać za pośrednictwem ogłoszenia internetowego.

W 2010 r. Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny przeznaczony na dofinansowanie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Środki uzyskane ze sprzedaży przedmiotowych działek zostaną przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji wystąpił ciąg okoliczności, które wskazywałyby na działalność zbliżoną do działalności podmiotu zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Po pierwsze Wnioskodawca dokonał w lipcu 1999 r. zakupu gruntu na współwłasność z bratem, a następnie w 2008 r. nabył w formie darowizny grunt należący do brata.

Grunt ten w momencie nabycia był przeznaczony na cele nierolnicze, gdyż w części nie stanowił gruntu rolnego, zaś grunt stanowiący użytek rolny Ps klasy V był objęty zgodą na przeznaczenie gruntów rolnych na cele nierolnicze. Wnioskodawca zatem przy nabyciu tych działek przede wszystkim musiał brać pod uwagę ich przeznaczenie na cele komercyjne. Wnioskodawca wskazał wprawdzie we wniosku, że w momencie zakupu działek cel zakupu nie był określony, jednak zwrócić należy uwagę, iż działanie Wnioskodawcy wskazuje, że cele komercyjne (inwestycyjne) niewątpliwie przyświecały Wnioskodawcy, który wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowego gruntu, wydanej w 2008 r. wskazując rodzaj inwestycji: zabudowa usługowa - budowa budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniem parkingu dla klientów.

Wnioskodawca wyraźnie wskazał we wniosku, że uzyskanie ww. decyzji o warunkach zabudowy związane było z jego planami inwestycyjnymi w postaci budowy budynku handlowo-magazynowego wraz z urządzeniem parkingu.

Ponadto należy podkreślić, że Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż środki uzyskane ze sprzedaży działek zostaną wykorzystane do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (poprzez spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Wnioskodawcę na dofinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej).

Wszelkie działania opisane w treści wniosku, obejmujące nabycie gruntu przeznaczonego na cele nierolnicze, podjęte przez Wnioskodawcę plany inwestycyjne w postaci wystąpienia o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji: zabudowa usługowa - budowa budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniem parkingu dla klientów a także wykorzystanie osiągniętych z planowanej sprzedaży działek środków pieniężnych na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na dofinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą być interpretowane inaczej niż działania podjęte celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co potwierdza, iż nabycia działek dokonano dla celów zarobkowych. Należy zatem stwierdzić, iż sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie nabycia. Oczywistym jest bowiem, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

W rozpatrywanej sprawie nie można stwierdzić, iż nabycia nieruchomości dokonano na cele osobiste. Wnioskodawca nie wykazał w żaden sposób, aby przedmiotowa nieruchomość była w jakimkolwiek okresie (lub miała być w przyszłości) wykorzystywana dla celów osobistych. Z wniosku nie wynika, aby celem zakupu miała być realizacja jakichkolwiek celów osobistych Wnioskodawcy, wprost przeciwnie - nabycie nieruchomości związane było z jego planami inwestycyjnymi dotyczącymi budowy budynku handlowo-magazynowego wraz z urządzeniem parkingu dla klientów oraz z prowadzoną działalnością gospodarczą (środki ze sprzedaży gruntu Wnioskodawca przeznaczy na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2010 r. na dofinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej).

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie można przypisać Wnioskodawcy aktywność porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawca podjął bowiem aktywne działania obejmujące nabycie (w formie zakupu i darowizny) działek na cele nierolnicze, uzyskanie dla nich decyzji o warunkach zabudowy dla planowanej inwestycji a także wykorzystanie osiągniętych z planowanej sprzedaży działek środków pieniężnych na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na dofinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej.

W tej sytuacji istnieją podstawy do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży ww. działek. Tym samym planowana dostawa przedmiotowych działek, będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano w niniejszej interpretacji, opodatkowaniem podatkiem VAT objęta jest dostawa gruntów niezabudowanych a będących gruntami budowlanymi lub przeznaczonymi pod zabudowę, zwolnieniem natomiast objęte są grunty przeznaczone na cele inne niż budowlane np. grunty rolne.

Z wniosku wynika, że dla gruntu będącego podmiotem wniosku w 2008 r. została wydana decyzja nr 370/07 o warunkach zabudowy, rodzaj inwestycji: zabudowa usługowa - budowa budynku handlowo-usługowego wraz z urządzeniem parkingu dla klientów, uzyskanie ww. decyzji związane było z planami inwestycyjnymi, które nigdy nie zostały zrealizowane.

Zatem planowana dostawa ww. nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 23%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że do transakcji sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości nie należy doliczać podatku VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.