IBPP1/443-103/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przyznania nieruchomości gruntowej zamiennej w ramach odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2014 r. do tut. organu, wpłynął wniosek z 27 stycznia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przyznania nieruchomości gruntowej zamiennej w ramach odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca rozpoczął inwestycję drogową pn. "...". Inwestycja ta ma na celu wykonanie koniecznej drogi dojazdowej do kompleksu zabudowań mieszkalnych i gospodarczych. Dotychczasowa lokalizacja zabudowań wraz z układem ciągu komunikacyjnego nie zapewnia dojazdu z uwagi na szkody wyrządzone przez potok S. Każdorazowo po wystąpieniu z brzegów wód powodziowych, niszczony jest most i kładka. Podstawowym zamierzeniem realizacji inwestycji jest zapewnienie dojazdu mieszkańcom bez względu na warunki atmosferyczne. Zadanie jest realizowane na podstawie art. 11a, 11f, 11i, art. 12, art. 17 i art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: z 2008 r. Dz. U. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) i zapewnia wykonanie inwestycji. Decyzją Starosty Powiatu z 31 maja 2013 r. zostały wydzielone działki przeznaczone na poszerzenie drogi gminnej. Działki te zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wskutek dokonanego podziału przeszły z mocy prawa na własność Wnioskodawcy. Za wywłaszczoną nieruchomość właścicielom przysługuje stosowane odszkodowanie, które może zostać przydzielone w formie pieniężnej bądź za zgodą właściciela, w formie działki zamiennej (art. 131 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami). Do zapłaty odszkodowania ustalonego w drodze decyzji zobowiązany jest Wnioskodawca. Właściciele wywłaszczonych nieruchomości - działki o nr 1391/2 i 1394/2 (działki rolne) o łącznej pow. 0,0806 ha położonych w miejscowości B., zwrócili się z wnioskiem o przydzielenie im w ramach odszkodowania działki zamiennej - działki nr 1115/32 (działka budowlana) o pow. 0,0939 ha położonej w miejscowości B. Działka zamienna, która ma być przyznana w ramach odszkodowania, jest działką z zasobu nieruchomości Wnioskodawcy.

Przyznanie działki zamiennej nastąpiło w trybie administracyjnym. Na podstawie decyzji Starosty Powiatu z 5 maja 2013 r. przyznano w ramach odszkodowania działkę nr 1115/32 za wywłaszczone nieruchomości. W decyzji określono, że działki wywłaszczone posiadały łączną wartość 25 tys. zaś działka nr 1115/32 przyznana w ramach odszkodowania według operatu szacunkowego posiada wartość 28 tys. zł (wartość netto). Wnioskodawca po uprawomocnieniu się decyzji Starosty wystawił fakturę VAT na działkę 1115/32 położoną w miejscowości B., traktując przyznanie działki w ramach odszkodowania jako odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Do wartości netto działki 1115/32 Wnioskodawca doliczył podatek VAT 23%, ponieważ przyznana działka w ramach odszkodowania jest działką budowlaną, przeznaczoną pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Przyznanie działki zamiennej w ramach odszkodowania stanowi według Wnioskodawcy przeniesienie prawa własności nieruchomości zamiennej (art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami - na podstawie art. 23 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przyznanie odszkodowania właścicielom wywłaszczonych nieruchomości decyzją administracyjną w formie działki zamiennej jest dostawą towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie w ramach odszkodowania właścicielom wywłaszczonych nieruchomości działki zamiennej jest dostawą towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - "przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, w tym również: przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie". W świetle powyższego i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 - przyznanie działki zamiennej w ramach odszkodowania podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie. Odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna. Jak stanowi ust. 4 tego przepisu, różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem dostawy towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z przywołanych przepisów wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W sytuacji przedstawionej we wniosku uznać należy, że miała miejsce dostawa towarów (gruntów) w zamian za odszkodowanie. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Z przytoczonych przepisów nie wynika jednak, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Jak stanowi art. 131 ust. 4 ww. ustawy, różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną.

Na podstawie art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Tak więc w swojej funkcji ekonomicznej umowa zamiany jest zbliżona do umowy sprzedaży, stąd art. 604 ww. ustawy - Kodeks cywilny nakazuje stosować do niej odpowiednio przepisy o sprzedaży. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze z.m) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (Gmina) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca rozpoczął inwestycję drogową pn. "...". Inwestycja ta ma na celu wykonanie koniecznej drogi dojazdowej do kompleksu zabudowań mieszkalnych i gospodarczych. Dotychczasowa lokalizacja zabudowań wraz z układem ciągu komunikacyjnego nie zapewnia dojazdu z uwagi na szkody wyrządzone przez potok S. Zadanie jest realizowane na podstawie art. 11a, 11f, 11i, art. 12, art. 17 i art. 23 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: z 2008 r. Dz. U. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) i zapewnia wykonanie inwestycji. Decyzją Starosty Powiatu z 31 maja 2013 r. zostały wydzielone działki przeznaczone na poszerzenie drogi gminnej. Działki te zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wskutek dokonanego podziału przeszły z mocy prawa na własność Wnioskodawcy. Za wywłaszczoną nieruchomość właścicielom przysługuje stosowane odszkodowanie, które może zostać przydzielone w formie pieniężnej bądź za zgodą właściciela, w formie działki zamiennej (art. 131 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami). Do zapłaty odszkodowania ustalonego w drodze decyzji zobowiązany jest Wnioskodawca. Właściciele wywłaszczonych nieruchomości - działki o nr 1391/2 i 1394/2 (działki rolne) o łącznej pow. 0,0806 ha położonych w miejscowości B., zwrócili się z wnioskiem o przydzielenie im w ramach odszkodowania działki zamiennej - działki nr 1115/32 (działka budowlana) o pow. 0,0939 ha położonej w miejscowości B. Działka zamienna, która ma być przyznana w ramach odszkodowania, jest działką z zasobu nieruchomości Wnioskodawcy.

Przyznanie działki zamiennej nastąpiło w trybie administracyjnym. Na podstawie decyzji Starosty Powiatu z 5 maja 2013 r. przyznano w ramach odszkodowania działkę nr 1115/32 za wywłaszczone nieruchomości.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przyznanie odszkodowania właścicielom wywłaszczonych nieruchomości w formie działki zamiennej jest dostawą towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której w ramach odszkodowania za przejęte działki, na wniosek właścicieli wywłaszczonych działek, przyznana została działka zamienna na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Tym samym Wnioskodawca, w ramach odszkodowania, dokona na rzecz dotychczasowych właścicieli wywłaszczonych nieruchomości przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel w stosunku do wskazanej działki zamiennej.

Wydanie przez Wnioskodawcę tej działki zamiennej wpisuje się w definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT a Wnioskodawca z tego tytułu będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Dostawa gruntów dokonana w zamian za przejęcie terenów przeznaczonych pod drogi publiczne nie jest realizowaniem zadania, dla realizacji którego Wnioskodawca został powołany.

Czynność przekazania działki zamiennej spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów gdyż wykonywana jest za wynagrodzeniem. Przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. W odniesieniu do okoliczności opisanych we wniosku spełniony jest ten warunek, gdyż w zamian za otrzymaną przez Wnioskodawcę wywłaszczoną nieruchomość Wnioskodawca przekazuje nieruchomość zamienną. Występuje zatem bezpośredni związek między daną czynnością przekazania działki zamiennej w ramach odszkodowania a otrzymanymi nieruchomościami w ramach wywłaszczenia.

Zgodnie bowiem z art. 131 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w ramach odszkodowania właścicielowi wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Zatem czynność przeniesienia prawa własności działki nr 1115/32 w ramach odszkodowania w zamian za przejęte grunty uznać należy za odpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż dla czynności przeniesienia prawa własności nieruchomości zamiennej Wnioskodawca występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność dostawy nieruchomości zamiennej jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak już uprzednio zauważono, Wnioskodawca dla ww. czynności przyznania nieruchomości zamiennej nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie działa bowiem w odniesieniu dla tej czynności w roli organu władzy publicznej lub też urzędu obsługującego taki organ lecz w charakterze podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za odszkodowanie oraz, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia określenia właściwej stawki podatku VAT lub zwolnienia od podatku VAT dla tej dostawy, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w sprawie.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.